Οι μέρες των Πανελληνίων Εξετάσεων πλησιάζουν και οι μαθητές αγχώνονται όλο και περισσότερο…
Για τον λόγο αυτό σήμερα (31-3-2014) τα παιδιά της Γ’ Λυκείου ενημερώθηκαν από τον ψυχολόγο (και Διευθυντή τους) κ. Δημήτριο Παπαχατζόπουλο, σχετικά με το θέμα της διαχείρισης άγχους κατά τη δύσκολη περίοδο των εξετάσεων…
Αποσπασματικά αναφέρουμε μερικά σημαντικά σημεία της ομιλίας του κ. Παπαχατζόπουλου:
«…Το άγχος είναι σύμφυτο με τη ζωή! Είναι αυτό που μας έφτασε ως εδώ, καθόλου μα καθόλου άχθος (βάρος). Είναι ζωοποιός δύναμη, με την έννοια ότι συντηρεί τη ζωή. Ο άνθρωπος που δεν αγχωνόταν (που δεν φοβόταν- γιατί φόβος είναι το άγχος) κατέληξε στο στομάχι του …τυραννόσαυρου…
Άρα δεν θα πρέπει να θέτουμε ως στόχο μια ζωή χωρίς άγχος, είναι και ανέφικτο και ηλίθιο. Το άγχος, λοιπόν, μπορεί φυσικά να είναι καλό. Αυτό θέλουμε! Το άγχος της κινητοποίησης, της εγρήγορσης, της δημιουργίας.
Πρέπει να το επιζητούμε γιατί μας κάνει καλύτερους μαθητές…»
«..Πρώτη συμβουλή, όσο κουτή κι αν ακούγεται, σε αγχωμένους μαθητές δεν μπορεί να είναι άλλη από το… διαβάστε! Γιατί όσο αυξάνεται η πίστη (που στηρίζεται στην πεποίθηση ότι μέσω της μελέτης μειώνεται η πιθανότητα να μη γνωρίζουν τα θέματα) ότι μπορούν να τα καταφέρουν, τόσο μειώνεται ο φόβος της αποτυχίας.
Έπειτα, επειδή το άγχος δεν έχει τόσο σχέση με τις αντικειμενικές δυνατότητές μας, αλλά με το πώς εμείς τις βλέπουμε, πρέπει να ρυθμίσουν ή καλύτερα θα έπρεπε να το είχαν κάνει ήδη, μέσω της αυτογνωσίας τους, τα επίπεδα των προσδοκιών τους. Εκατέρωθεν, στόχοι και πίστη στις ικανότητες πρέπει να μετακινηθούν, να συγκλίνουν, ώστε να μην είναι μεγάλο το άνοιγμά τους.
Μικρότερο άνοιγμα, λιγότερο άγχος.Κοιτάζω μέσα μου, μ’ άλλα λόγια, τι μπορώ να κάνω , παίρνω πληροφορίες, βέβαια, από ανθρώπους που με γνωρίζουν καλά και ανυστερόβουλα με συμβουλεύουν και βάζω σύμφωνα με την εικόνα αυτή εφικτούς στόχους.
Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω; Τότε, εμπλέκομαι στη διαδικασία, το κυνήγι του στόχου. Πιστεύω ότι θα αποτύχω; Τότε, αποφεύγω την πρόκληση (αντίδραση μάχης/φυγής)….»
«…Οι συμβουλές διαχείρισης ξεκινάνε από την τροποποίηση των αρνητικών σκέψεων π.χ. «θα πεθάνω αν δεν περάσω», μέσω της λεγόμενης γνωσιακής αναδόμησης, την τροποποίηση της συμπεριφοράς στη διατροφή: όχι πολλούς, τσάι, αναψυκτικά με καφεΐνη, (είναι όλα τους ψυχοδιεργετικά, επιτείνουν το άγχος), λιγότερα λιπαρά, κεκορεσμένους υδατάνθρακες, ζάχαρη δηλαδή (για να είναι επίπεδα ινσουλίνης σταθερά), την τροποποίηση της γενικότερης συμπεριφοράς: περισσότερη γυμναστική (οι ενδορφίνες, τα φυσικά οποιοειδή του εγκεφάλου συνδέονται με την ευφορία, την ευχαρίστηση, πρώτους εχθρούς του άγχους), περισσότερο ύπνο ο οποίος βοηθά τον εγκέφαλο να οργανώσει τις πληροφορίες, ως βιβλιοθηκονόμος, ώστε η αναζήτησή τους να είναι επιτυχής και όσο επιτυγχάνουμε άλλο τόσο λιγότερο αγχωνόμαστε, καλύτερο έλεγχο της αναπνοής, περισσότερη ρυθμική, μελωδική μουσική…»
