Αποχαιρετίσαμε το θέατρο και το προσφυγάκι στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

και περιηγηθήκαμε μέσω google earth στους δρόμους της Πρωτεύουσας.

Αχ αυτή η Αθήνα ……πόση ομορφιά !!!!Και τι δεν είδαμε!!!!!Κτήρια ,πλατείες , αγάλματα, σιντριβάνια, μουσεία ,

θέατρα και το Μέγαρο μουσικής!!!! Όλες οι τέχνες μαζί σε μία γειτονιά!!!!

Εδώ να σταματήσουμε κυρία είπαν τα παιδιά ακούγοντας το Μέγαρο Μουσικής.

Αποφασίσαμε να δούμε τι κρύβει από μέσα αυτό το κτήριο και μείναμε με το στόμα ανοιχτό θαυμάζοντας την πρωτότυπη ψηφιακή Έκθεση του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.

Τρεις χιλιάδες έργα του μεγάλου ολλανδού ζωγράφου. 

Πρόκειται για ένα διαδραστικό πολυθέαμα εικόνας και ήχου που παρουσιάζεται σε έναν νέο εκθεσιακό χώρο 1.500 τ.μ. μέσα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και αφηγείται την ιστορία του, διεισδύει στα συναισθήματα και στις σκέψεις του και περιγράφει το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλούργησε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ.

Τον ξέρω κυρία αυτό τον ζωγράφο είπε ένας μικρός μαθητής μας.

<<Η αδελφή μου έχει φτιάξει την έναστρη νύχτα>> και μας τον έφερε και τον θαυμάσαμε από κοντά.

Η Έναστρη Νύχτα είναι ελαιογραφία σε καμβά του Ολλανδού μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. Βικιπαίδεια

Μιλήσαμε για τη ζωή και το έργο του……..

Τότε ήταν που ανακαλύψαμε πολλά ταλέντα ζωγραφικής στην τάξη μας.

Όλοι είχαν κάτι να πουν γι αυτό το αγαπημένο θέμα .Ήρθαν πολλοί μικροί και μεγάλοι πίνακες στην τάξη μας φτιαγμένοι από τα παιδιά η αγαπημένα τους πρόσωπα και μίλησαν γι αυτούς συγκρίνοντάς τους με έργα μεγάλων ζωγράφων….

.

Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε από την πρωτεύουσα χωρίς να θαυμάσουμε για άλλη μια φορά  τον Παρθενώνα.

Επισκεφτήκαμε το Μουσείο της Ακρόπολης. Είδαμε τις κόρες και τα αετώματα.

Μάθαμε πως τα αγάλματα είχαν χρώματα  και πως οι  αρχαίοι Έλληνες ήταν σπουδαίοι ζωγράφοι

 .

Τα αυθεντικά αρχαία Ελληνικά αγάλματα ήταν βαμμένα με έντονα χρώματα, αλλά μετά από 3 χιλιάδες χρόνια είναι λογικό να έχει χαθεί ο χρωματισμός τους. Όχι όμως εντελώς! Αν και φαντάζει αδύνατο, ακόμα και να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε να δει την πραγματική μορφή αυτών των αγαλμάτων, αφού η φθορά από το χρόνο, τον ήλιο, την άμμο και τον αέρα είναι τεράστια, μερικοί φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών διαφόρων Πανεπιστημίων των ΗΠΑ (Harvard, Colorado κ.ά) ανακάλυψαν ότι όταν φωτίζουν τα αγάλματα με υπεριώδες φως υπό συγκεκριμένη γωνία (τεχνική που χρησιμοποιείται ευρέως στους πίνακες ζωγραφικής), μπορούν να δουν το σχεδιάγραμμα των χρωμάτων, τα υπολείμματα βαφής, σκόνης, αλλά και τα ίχνη από τα πινέλα.

Είδαμε το σχετικό υλικό στο διαδίκτυο και εντυπωσιαστήκαμε

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας παρουσιάστηκε η Προσωρινή Έκθεση «Πολύχρωμοι Θεοί». Ήταν μια έκθεση που, περιοδεύοντας στην Ευρώπη,ήλθε στην Αθήνα ,στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου και στη συνέχεια βρέθηκε σε Μουσεία του Βατικανού.

Το Μουσείο Καλών Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο είναι ο τελευταίος σταθμός της έκθεσης, που έχει ταξιδέψει σε σημαντικά μουσεία σε όλο τον κόσμο.

Θελήσαμε να ζωγραφίσουμε και μεις αγάλματα και βρήκαμε μία ψηφιακή εφαρμογή και Ζωγραφίσαμε και μείς την πεπλοφόρο.

Σε αυτό το σύνδεσμό μπορείτε και σεις ……..

http://www.theacropolismuseum.gr/peploforos/

Μιλήσαμε για τα χρώματα που χρησιμοποιούσες οι αρχαίοι.

Τα χρώματα που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι από την αρχαιότητα ανήκαν σε δυο κατηγορίες, στα φυσικά (χημικά στοιχεία, ορυκτά και φυτικά παράγωγα) και τα τεχνητά και χρησιμοποιούνταν σε μορφή σκόνης. Για τη μετατροπή τους σε σκόνη αναγκαία ήταν μια πλάκα από μάρμαρο ή αιγυπτιακό πορφυρίτη και μια μικρότερη πέτρα, όπως θαλασσινό βότσαλο ως τρίφτης. Τα χρώματα αναμιγνύονταν με το συνδετικό υλικό και φυλάσσονταν συνήθως μέσα σε όστρακα. Το συνδετικό υλικό, ανάλογα τη χρήση, μπορούσε να ήταν μια κόλλα ή κολλώδης οργανική ουσία όπως ζωική κόλλα ή ψαρόκολλα, ή ακόμα να προερχόταν από φυτικές εκκρίσεις όπως αραβική γόμμα. Άλλη πιθανή εκδοχή είναι μια δυνατή κολλώδης ουσία φτιαγμένη από γάλα ή ξυνόγαλα, η λεγόμενη καζεΐνη.

Άσπρα χρώματα: Το σημαντικότερο άσπρο χρώμα ήταν το λευκό του μολύβδου. Αν και απαντάται στη φύση με τη μορφή του ορυκτού κερουσίτη, υπήρξε από τις πρώτες χρωστικές που παρασκευάστηκε τεχνητά από μεταλλικό μόλυβδο και ξύδι. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι το πιο ξακουστό εργαστήριο ήταν στη Ρόδο. Η χρήση του συνεχίστηκε μέχρι και τον 18ο αι όμως ήταν δηλητηριώδες και μαύριζε με τον καιρό, έτσι αργότερα αντικαταστάθηκε από τον τσίγκο (οξείδιο του ψευδαργύρου) και αργότερα από το οξείδιο του τιτανίου. Η μηλιά είναι κι αυτή ένα λευκό χρώμα που βρίσκεται σε φυσική μορφή ανάμεσα στα βράχια και η καλύτερη βρισκόταν στη Μήλο απ’ όπου πήρε και το όνομά της. Για λευκό χρώμα χρησιμοποιήθηκε και η κιμωλία (ασβέστιο).

Μαύρα χρώματα: Το μαύρο χρώμα είναι ο άνθρακας (το κάρβουνο), το σπουδαιότερο χημικό στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε ως χρώμα και το έπαιρναν από την καύση οστών ενώ το καλύτερο μαύρο έβγαινε από το καμένο φίλντισι. Μαύρο έπαιρναν επίσης και από καύση ξύλων. Το καλύτερο ξυλοκάρβουνο θεωρούταν ότι προέρχεται από νέα βλαστάρια κλήματος αμπέλου. Ξυλοκάρβουνα χρησιμοποιούνταν με τη μορφή λεπτών ράβδων για τη σχεδίαση. Για να χρησιμοποιηθεί σαν χρώμα μετατρεπόταν σε σκόνη. Καλής ποιότητας μαύρο προερχόταν από το κουκούτσι του ροδάκινου και τα κελύφη των αμυγδάλων. Άλλο μαύρο ήταν τοφούμο (καπνιά) που μετατρεπόταν σε μελάνι με την ανάμιξή του με κόμμι. Για την παραγωγή του άφηναν μια φλόγα να παίζει κάτω από μια ψυχρή επιφάνεια και μάζευαν την καπνιά που συσσωρευόταν σ’ αυτήν. Η φλόγα συνήθως δημιουργείτο από λαμπάδα από κερί μέλισσας.

Κίτρινα χρώματα: Τα κίτρινα χρώματα που χρησιμοποιούνταν ευρέως ήταν οιώχρες, κίτρινες γαίες προερχόμενες από τη σκουριά του σιδήρου. Άλλο κίτρινο σκούρο χρώμα είναι η σιέννα ωμή που προέρχεται απ’ τη γη και πήρε το όνομά της από την πόλη Σιέννα όπου και βρέθηκε. Για την παραγωγή κίτρινου χρώματος χρησιμοποιούταν επίσης και ο κρόκος, ζαφούρα.

Κόκκινα χρώματα: Ως κόκκινα χρώματα χρησιμοποιούνταν τα οξείδια του σιδήρου. Τα κοιτάσματα του αιματίτη θεωρούνταν σημαντική πηγή για κόκκινο χρώμα. Μια κόκκινη ώχρα που είναι γνωστή από την αρχαιότητα είναι η σινώπια (Fe2O3) που χρωστά το όνομά της στην πόλη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου απ’ όπου προερχόταν η καλύτερη ποιότητα. Εξαιρετικής ποιότητας έβγαινε και απ’ τις σπηλιές της Λήμνου και της Καππαδοκίας. Ένα κόκκινο προς πορτοκαλί είναι ησανδαράχη, φυσικό χρώμα, ορυκτό, το θειούχο αρσενικό (As2S2) και χρησιμοποιούταν μέχρι τον 19ο αιώνα. Ένα απ’ τα φωτεινά κόκκινα χρώματα είναι το κιννάβαρι ήβερμιγιόν (HgS) που βγαίνει από τον υδράργυρο, μετά από αλλεπάλληλες καύσεις με θείο. Άλλο κόκκινο χρώμα   είναι το χονδροκόκκινο, προερχόμενο από την σκουριά του σιδήρου. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης και οι κόκκινες λάκκες που ήταν οργανικής προελεύσεως όπως η λάκα από κόμμι Ινδιών, από κισσό και από κόκκο. Τέλος τεχνητό κόκκινο χρώμα ήταν και το μίνιο ή κόκκινο του μολύβδου (Pb3O4).

Μπλε χρώματα: Ένα σημαντικό μπλε που χρησιμοποιούταν από την κλασική αρχαιότητα είναι ο αζουρίτης . Από τον λαζουρίτη (lapis lazuli) προέρχεται το μπλε ουλτραμαρίν που σημαίνει πέρα από τις θάλασσες διότι υπήρχε αποκλειστικά στην Περσία. Για την παραγωγή του απαιτούνταν περίπλοκες μέθοδοι γι’ αυτό και ήταν ένα ακριβό υλικό και μέσον για πολυτέλεια. Άλλη μια ομάδα μπλε είναι οι ενώσεις χαλκού με αμμωνία.. Το μπλε κοβαλτίου χρησιμοποιήθηκε ευρέως καθώς επίσης και το λαζούρι. Λαζούρι ονομαζόταν και το ινδικό, που είναι ένα χρώμα μαβί, φυτικό και το έφερναν απ’ την Ινδία, ενώ αργότερα αντικαταστάθηκε από το λουλάκι που είναι επίσης φυτικό προϊόν και έχει χρώμα βαθύ μπλε. Μπλε χρώματα έχουμε και προερχόμενα από βιολέτες και κυάνους.

Πορφυρά χρώματα: Η πορφύρα, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων σαν βασιλική βαφή, ήταν η ωραιότερη και ακριβότερη βαφή της αρχαιότητας. Η πορφύρα θεωρήθηκε από την αρχή ευγενές χρώμα και σύμβολο των θεών και των βασιλιάδων. Ήδη οι Ασσύριοι καταγράφουν δυο είδη πορφυροχρώματος, τοArgamannu, δηλαδή το κόκκινο, και το Takiltu, δηλαδή το βιολετί, και επηρέασαν τους Πέρσες. Αργότερα, ο Αριστοτέλης καταγράφει επίσης δυο χρωματικές ποικιλίες, τη φοινικική, δηλαδή την κόκκινη και την αλουργή, δηλαδή την ιώδη. Ο Αισχύλος αναφέρει ότι ήταν η πλέον ακριβή βαφή της αρχαιότητας. Τα πορφυρά χρώματα παίζουν μεταξύ του μπλε και κόκκινου και προέρχονται από την λέξη πορφύρα που είναι το συνολικό όνομα μιας ομάδας οικογενειών κογχυλιών. Η παραγωγή τους ήταν πολύ επίπονη και απαιτούνταν μεγάλος αριθμός κογχυλιών και άλλων μαλακίων και συγκεντρωνόταν σταγόνα σταγόνα .

Πράσινα χρώματα: Πράσινα χρώματα παράγονταν από τα ώριμα μούρα του φυτού ράμνου και από τα άνθη της ίριδας. Το πιο συνηθισμένο, γνωστό ως πράσινο της Ελλάδας (verdigris) είναι ένας οξικός χαλκός ο οποίος παρασκευάζεται συνήθως με την επεξεργασία κάποιας μορφής χαλκού με οξύ. Άλλο πράσινο χρώμα είναι ομαλαχίτης, ένα πράσινο ορυκτό που χρησιμοποιήθηκε ήδη στην προδυναστική Αίγυπτο, μέχρι το 1800, οπότε αντικαταστάθηκε από τις συνθετικές πράσινες χρωστικές. Επίσης χρησιμοποιούνταν και οι πράσινες γαίες που αποκαλούνται και terraevertae.

και μετά από όλα αυτά τα θαυμαστά τραγουδήσαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια των χρωμάτων από την λιλιπούπολη. 

Αγαπάμε τόσο πολύ και αυτή την τέχνη!!!

Δεν πειράζει που εμείς δεν είμαστε ακόμα σπουδαίοι και ξακουστοί ζωγράφοι σαν τους αρχαίους προγονούς μας !!!!!Ο  Μικρός πρίγκιπας που γνωρίσαμε θα μπορούσε να πει πως ακόμα κι αν δεν φτιάχνεις πραγματικά έργα τέχνης αυτό που έχει σημασία είναι ο χρόνος και η αγάπη που έχεις αφιερώσει για το δημιούργημα σου!!!!!!

Δουλέψαμε κατά ομάδες και δημιουργήσαμε πρωτότυπα έργα και συγχρόνως μιλήσαμε για τους διάσημους ζωγράφους του κόσμου.

Το βιβλίο:Το ταξίδι της ομπρέλας μας γνώρισε τον Μποτιτσέλι .

Ο Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι, γνωστός περισσότερο ως Σάντρο Μποττιτσέλλι, ήταν διακεκριμένος Ιταλός ζωγράφος της αναγέννησης.Βικιπαίδεια

αλλά και  το Ουφίτσι (Uffizi) το οποίο είναι ανάκτορο της Φλωρεντίας που στεγάζει ένα από τα παλαιότερα μουσεία – πινακοθήκες στον κόσμο, την Galleria degli Uffizi. Τα έργα που εκτίθενται στο μουσείο καλύπτουν χρονικά την περίοδο από τον 13ο μέχρι τον 18ο αιώνα και συνθέτουν μία από τις σημαντικότερες συλλογές αναγεννησιακής τέχνης.

παίρνοντας και μία γεύση από την πόλη της Φλωρεντίας

Στη συνέχεια γνωρίσαμε το Matisse

Ο Ανρί Ματίς ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης. Βικιπαίδεια

και μέσα από το βιβλίο << Η τέχνη για τα παιδιά>> Matisse το οποίο διαβάζοντας το μας ηρεμούσε και έκανε τη φαντασία μας να ταξιδέψει.

και στη συνέχεια χαρτοκοπτική και κολλάζ…..

.

Μιλήσαμε για το Λεονάρντο ντα Βίντσι και τη Μόνα Λίζα…..

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης, παλαιοντολόγος και γιατρός, που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης. Βικιπαίδεια.

και τον Πάμπλο Πικάσο

Ο Πάμπλο Ρουίθ ι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο, ήταν Ισπανός ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, ποιητής, σκηνογράφος και δραματουργός. Βικιπαίδεια

φτίαχνοντας την δική μας  Γκουέρνικα – η Γκερνίκα

και το παιδί με το περιστέρι ως ομαδική εργασία

Και το έργο του Ρενέ

Ο Ρενέ Μαγκρίτ ήταν Βέλγος σουρρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού.Βικιπαίδεια

δημιουργήσαμε τα έργα του που δίνουν την αίσθηση της φαντασίας και του ονείρου…

Με τους ζωγράφους οδηγούς το ταξίδι μας στην Ευρώπη έχει ξεκινήσει….

Ελλάδα-Ιταλία –Γαλλία- Ισπανία- Ολλανδία- Βέλγιο-Μόναχο και Κοπεγχάγη και μετά στο Σαν Φρανσίσκο..και η φαντασία μας έβγαλε φτερά.

Και πιάσαμε δουλειά!!!Συγκεντρώσαμε όλα τα υλικά της τάξης μας

Θελήσαμε να απασχολήσουμε τα παιδιά ευχάριστα γνωρίζοντας παράλληλα και τις πέντε αισθήσεις τους και βοηθώντας τα να εξελίσσουν την αδρή κινητικότητα.

Έτσι και μείς παίξαμε και χαρήκαμε με το χρώμα με οδηγό την φαντασία και το όνειρο.

Ανάμειξαν και δημιούργησαν ελεύθερα τα δικά τους σχέδια με τα διάφορα υλικά της τάξης μας… μαρκαδόρους-κηρομπογιές-δαχτυλομπογιές – νερομπογιές- ξυλομπογιές-με οδοντόβουρτσες με στάμπες σε πλαστικό  και με πηρούνια- με κιμωλίες και κάρβουνο κ.α.      

Σχηματίσαμε τα σώματα μας και τα φιλοτεχνήσαμε …..

.

Δεχτήκαμε την επίσκεψη του παππού των παιδιών υπέροχου ζωγράφου των σχολείων της πόλης μας και συνδέσαμε την Τέχνη της Ζωγραφικής με την έννοια του εθελοντισμού.

Ο κ. Γιώργος Κατσίποδος o Παππούς των παιδιών- εθελοντής ζωγράφος που ομορφαίνει τα σχολεία της πόλεις μας και όχι μόνο επισκέφτηκε την τάξη μας  και μας μίλησε με λόγια συγκινητικά για το έργο του -τη ζωή του- την έννοια του εθελοντισμού μέσα από την ζωγραφική!!!Μας χάρισε έργα του και μεις με τη σειρά μας του χαρίσαμε μια ομαδική εργασία των παιδιών με την προστάτιδα του σχολείου μας την Αγία Αικατερίνη με την ευχή να τον προστατεύει όπως και εμάς.
Κύριε Γιώργο πως δεν κουράζεστε ?…ήταν η απορία του μικρού Λέανδρου και ο κύριος Γιώργος με συγκίνηση μας απάντησε πως η αγάπη που λαμβάνει από όλους του δίνει δύναμη!!!!Σας ευχαριστούμε πολύ!!!!!!!

.       

Και ήρθε η μεγάλη στιγμή και  βάλαμε τα δυνατά μας να κάνουμε το έργο για το διαγωνισμό……

που δεν πρέπει να σας πούμε πως δουλέψαμε για αυτό γιατί πρέπει να σας δυσκολέψουμε όσο μπορούμε ποιο πολύ!!!!!

Εμπνευστήκαμε από το μικρό πρίγκηπα και το τριαντάφυλλο του. Αναζητήσαμε πίνακες μεγάλων ζωγράφων με θέμα τα τριαντάφυλλα .Παίξαμε με αυτούς ένα παιχνίδι με αινίγματα.

Τραγουδήσαμε το κόκκινο τριαντάφυλλο και ζωγραφίσαμε και μεις όμορφα λουλούδια.

Διαβάσαμε μύθους για το τριαντάφυλλο……. 

Το τριαντάφυλλο και οι μύθοι γύρω από αυτό.

Παίξαμε με την τριανταφυλλένια αλφαβήτα….

και στο τέλος θελήσαμε να φτιάξουμε και μεις το δικό μας πλανήτη αποφασίζοντας αυτό το έργο να ανέβει στην εικονική έκθεση του προγράμματος μας.

.  

Eίδαμε στην πλατφόρμα του eTwinning του έργου μας όλες τις υπέροχες ζωγραφιές από τα αλλά συνεργαζόμενα σχολεία-απαντήσαμε με ποιά υλικά νομίζουμε πως είναι φτιαγμένοι οι πίνακες τους και διασκεδλασαμε με τα on line παιχνίδια μνήμης που έφτιαξαν οι φίλοι μας.

Στην τάξη είχαμε κι ένα πίνακα με τον ελαιώνα .Ποιός άραγε να είναι ο ζωγράφος?

Μάθαμε τόσα πολλά έπρεπε να το ανακαλύψουμε και αυτό!!!!

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο πήραμε όλες τις πληροφορίες… .ΘΕΟΦΙΛΟΣ από την Μυτιλήνη Σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος …….Μιλήσαμε για τη ζωή του και το έργο του. Θαυμάσαμε τους πίνακες του στο μουσείο Μουσείο Teriade

Είδαμε το σχετικό   βίντεο και μετά χορέψαμε το αγαπημένο χορό των  Μυτιληνιών τα Ξύλα

Το αγαπημένο τραγούδι των Λεσβιωτών ( Μυτιληνιών ) Ιστορικά λέγεται ότι πρωτοπαίχτηκε στην Αγιάσο της Λέσβου όταν τέλειωνε η κατασκευή του πρώτου μηχανοκίνητου ελαιοτριβείου και πήρε το όνομα του σαν τραγούδι γιατί την ημέρα που τοποθετήθηκαν τα ξύλα που στήριζαν την οροφή του κτιρίου οι Αγιασώτες βγήκαν στους δρόμους της πόλης και έπαιζαν αυτό το τραγούδι.. μάλιστα η ονομασία του τραγουδιού είναι και ΤΑΜΠΑΝΙΑ γιατί έτσι αποκαλούν τα ξύλα που στηρίζουν την οροφή…

και έτσι κλείσαμε την τέχνη της ζωγραφικής ανοίγοντας πλώρη  για την επόμενη με το χορό και το τραγούδι…….!!!!!!!!!!!!!

Σας χαιρετούμε με όλα αυτά τα ωραία και θαυμαστά με ένα face painting συνεργατικό γιατί είμαστε παιδιά κι έτσι θα παραμείνουμε !!!!!!!!!

Γνωμικά …….

Ονειρεύομαι ότι ζωγραφίζω και μετά ζωγραφίζω αυτό που ονειρεύομαι.

Βίνσεντ Βαν Γκογκ, 1853-1890, Ολλανδός ζωγράφος

Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο για έναν πραγματικά δημιουργικό ζωγράφο από το να ζωγραφίσει ένα τριαντάφυλλο, γιατί πρέπει πρώτα να ξεχάσει όλα τα τριαντάφυλλα που έχουν ποτέ ζωγραφιστεί.

Henri Matisse, 1869-1954, Γάλλος ζωγράφος

Μερικοί ζωγράφοι μεταμορφώνουν τον ήλιο σε μια κίτρινη κηλίδα. Κάποιοι άλλοι μεταμορφώνουν μια κίτρινη κηλίδα σε ήλιο.

Πάμπλο Πικάσο, 1881-1973, Ισπανός ζωγράφος

Χρειάστηκε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί.

Joan Miro, 1893-1983, Ισπανός ζωγράφος