Στις 17 Νοεμβρίου μαζευτήκαμε στο σχολείο για την καθιερωμένη μας γιορτούλα. Τα παιδιά παρακολούθησαν το κουκλοθέατρο Ντενεκεδούπολη από το παραμύθι της Ευγενίας Φακίνου από τις δασκάλες τους και έφτιαξαν τις δικές τους κούκλες.
Η Διδασκαλία της Ιστορίας του Πολυτεχνείου έγινε με χρήση εικόνων, γιατί πιστεύω ότι οι οπτικές παραστάσεις προσελκύουν περισσότερο την προσοχή των παιδιών από όσο οι λεκτικές και αφομοιώνονται ευκολότερα…
Χωριστήκαμε σε ομάδες και έδωσα στα παιδιά ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κάλυπταν τα ιστορικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, χωρίς να γίνει συγκεκριμένη αναφορά σε αυτά.
Η ερώτηση ήταν: « Υπάρχει ένα παραμύθι κλεισμένο στις φωτογραφίες, μπορούμε να το ανακαλύψουμε;» Τα παιδιά παρατήρησαν χωριστά κάθε φωτογραφία την περιέγραψαν και προσπάθησαν να αποκωδικοποιήσουν το περιεχόμενο της. Εννοείτε ότι υποβοηθούσα τη σκέψη των παιδιών με ερωτήσεις του τύπου: Γιατί έχουν απλωμένα τα χέρια; Γιατί έχει τόσο κόσμο; Γιατί είναι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα κ.λ.π
Η ιστορία μέσα από τα μάτια των παιδιών…
Στη συνέχεια παρουσίασα το παραμύθι αναφέροντας τα πραγματικά γεγονότα με τη χρήση του ίδιου φωτογραφικού υλικού…
« Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς , όπως οι βασιλιάδες στα παραμύθια, και ήθελε να διατάζει και όλοι να τον υπακούν αμέσως. Όποιος δεν τον άκουγε τον έβαζε φυλακή και όλοι τον φοβόντουσαν, δεν τολμούσαν να μιλήσουν. Και αυτός έκανε πάντα ότι ήθελε. Κάποτε όμως κάποια παιδιά, που πήγαιναν σε ένα μεγάλο σχολείο, που το λένε Πολυτεχνείο στη Αθήνα αποφάσισαν να σταματήσουν αυτόν τον βασιλιά για να γίνουν οι άνθρωποι πάλι ελεύθεροι. Αποφάσισαν να βγούνε στους δρόμους και σε πλατείες με πανό γράφοντας επάνω
« ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Να μην πολυλογώ, τελικά οι φοιτητές νίκησαν και κέρδισαν την ελευθερία τους. Αποσιωπήθηκαν γεγονότα και ονόματα, γιατί στόχος δεν ήταν οι πληροφορίες για το συμβάν, αλλά το βαθύτερο νόημα που απορρέει από τα γεγονότα.
Στη συνέχεια έγινε η σύνδεση των υποθέσεων που έκαναν τα παιδιά με τα αληθινά γεγονότα και ακολούθησαν κάποιες ταινίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο .
Αυθόρμητα οι ομαδούλες άρχισαν να φτιάχνουν με τουβλάκια το Πολυτεχνείο, το τανκς , με ράβδους και τουβλάκια δημιούργησαν τη φυλακή των φοιτητών, όπου και δραματοποιήσαν αναλαμβάνοντας το ρόλο του κακού ο οποίος φώναζε «εγώ είμαι ο βασιλιάς» και αποφάσισαν να τον φυλακίσουν.
Ακούσαμε το τραγούδι ” Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία” του Μάνου Λοϊζου τη ζωγραφίσαμε και γράψαμε τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…
Οι εικαστικές δραστηριότητες και των δυο τμημάτων μας…
Κατασκευάσαμε σε χαρτόνι το πανό και γράψαμε ” ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” και το φωνάξαμε δυνατά με όλη μας την ψυχή…
Και το περιστέρι το σύμβολο της Ειρήνης…
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις έννοιες της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας διαβάσαμε το βιβλίο της Ε. Φακίνου «Ντενεκεδούπολη»
Την ημέρα της γιορτής παρακολουθήσαμε το κουκλοθέατρο της Ντενεκεδούπολης και υποσχεθήκαμε ότι θα το παίξουμε σύντομα με αληθινά ντενεκεδάκια …γι’ αυτό να είστε σίγουροι…
«Την Ελευθερία πρέπει να την κατακτά κανείς συνέχεια με σθεναρή ηθική προσπάθεια» (Αντρέι Ταρκόφσκι) ,για να αλλάξει η ζωή του προς το καλύτερο…
Αυτές τις ημέρες προσεγγίσαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από τα μάτια μιας γάτας να πει την ιστορία της 17 ης Νοεμβρίου του ’73 στα παιδιά. Παρακολουθήσαμε το βίντεο 12410 Και 1 Τριαντάφυλλα ????. Πολύ συγκινητικό.
Παίξαμε με το γράμμα Π του Πολυτεχνείου , το σχεδιάσαμε στο πάτωμα, με το σώμα μας , είπαμε λεξούλες που αρχίζουν από Π…
Στη συνέχεια παίξαμε με τη μάγισσα Δικτατορία που μαγειρεύει με μανία…
θέλει μαγικά να κάνει και έναν λαό να τον ξεκάνει…
Μπορείς να βγάλεις κρυφά κάποιες εικόνες από το καζάνι για να μην τα καταφέρει…
Και αυτό κάναμε…βγάλαμε όλες τις εικόνες απο το καζάνι και έτσι η μάγισσα δεν τα κατάφερε με τίποτα .
Και σε φύλλο εργασίας το αποτυπώσαμε.
Διαβάσαμε το παραμύθι της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας… συζητήσαμε αρκετά και ψηφίσαμε δυο συνθήματα που μας άρεσαν πολύ.
Η πλειοψηφία επέλεξε ” ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!!!”
Στην πορεία άλλαξε και έγινε ” ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΜΑΔΑ ΔΥΝΑΤΗ”
Το δεύτερο σύνθημα είναι ” ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
που φωνάξανε οι φοιτητές και το φωνάξαμε και εμείς οι μικροί μαθητές…
Μετά από όλες τις δραστηριότητες παίξαμε κουκλοθέατρο την αγαπημένη μας Ντενεκεδούπολη , αφού πρώτα διαβάσαμε το παραμύθι και γνωρίσαμε τους αγαπημένους μας ήρωες.
Οι πρωινές Κυρίες των τμημάτων μιλήσανε στα μικρά παιδιά όσο διακριτικά μπορούσαν μέσα από παραμύθια όπως «Το δάσος» και τη «Ντενεκεδούπολη» για την εξέγερση των μεγάλων παιδιών ( φοιτητών) εκφράζοντας το σύνθημα:
« ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
που τους έδινε νόημα μια παλμό διεκδικώντας έτσι το δικαίωμα όλων στη μόρφωση και στη ¨Δημοκρατία.¨
Ξεκινήσαμε με το χαρούμενο τραγούδι «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους»
Ημέρα Πολυτεχνείου παίξαμε την Ντενεκεδούπολη που την αγαπάμε πολύ!!! Κρίμα που είχαμε μεγάλη απουσία παιδιών…
Με λίγα λόγια ο Λαδένιος είναι ο αρχηγός, ο κυβερνήτης που μόνο συνέχεια φωνάζει και διατάζει όπως: Να μη μιλάτε, να μην τραγουδάτε, να μην χορεύετε και να με ταΐζετε συνέχεια γιατί πεινάω πολύ μέχρι σκασμού…Τα ντενεκεδάκια εκεί που τον ταϊζανε ποσότητες όπως μήλα, πορτοκάλια, αχλάδια, μπανάνες, πατάτες, κεράσια, μανταρίνια, κουνουπίδια , μελιτζάνες….τα έφαγε όλαααα και εκεί που τον έπιασε το δυνατό ροχαλητό τα ντενεκεδάκια άγανακτισμένα άρχισαν να σκέφτονται τρόπους πως θα απαλλαγούν απο αυτόν τον διδάκτορα.
Να μην πολυλογώ σκέφτηκαν διάφορους τρόπους και ο καλύτερος ήταν να τον κάνουν
πίτα, πίτα, πίτα!!!
Και ξέρετε τι φώναζαν, τα ντενεκεδάκια, όλα μαζί;
Θέλουμε καλό αρχηγό με καλή συμπεριφορά και γλυκά λόγια!!!
Στο τέλος τραγουδήσαμε το τραγούδι της Ντενεκεδούπολης…
Διαβάσαμε την ιστορία της επετείου του Πολυτεχνείου με ήχους ιδέα από (pro-sxolika),
πως πριν πολλά χρόνια στη χώρα μας την Ελλάδα υπήρχε η Δημοκρατία.
Οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι να πιστεύουν, να διαβάζουν, να ακούνε ότι ήθελαν και να σκέφτονται όπως ήθελαν.
Έτσι ζούσαν χαρούμενοι και τα παιδιά έπαιζαν ευτυχισμένα στους δρόμους, ώσπου μια μέρα…(Διαβάστε την ιστορία για να καταλάβετε…) παρατηρήσαμε τις εικόνες, και παίξαμε την ιστορία τοποθετώντας τις εικόνες με τη σειρά.
Οι εποχές έρχονταν και έφευγαν, είχαν κιόλας περάσει εφτά ολόκληρα χρόνια.
Είδαμε βίντεο τα τάνκς που βομβάρδιζαν αυτό το μεγάλο Σχολείο…
Στη συνέχεια η Μάγισσα Δικτατορία μαγειρεύει με μανία …θέλει μαγικά να κάνει και έναν λαό να τον ξεκάνει…Εμείς όμως προσπαθήσαμε κρυφά, κρυφά να βγάλουμε κάποιες εικόνες από το καζάνι , για να μην τα καταφέρει!!!
Και επειδή εμείς τα παιδάκια είμαστε χαρούμενα ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τα νέα αυτά παιδιά που έδωσαν τη ζωή τους για να ελευθερώσουν την πατρίδα μας από την τυραννία. Γράψαμε το σύνθημα που φώναζαν τα μεγάλα παιδιά, φτιάξαμε ντουντούκες…
Και έτσι θα φωνάξαμε με την ψυχή μας …”ΨΩΜΙ -ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” Απο τότε γιορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου!!!
Στη συνέχεια τραγουδήσαμε ”
“Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο , δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση “,
το ζωγραφίσαμε και το παίξαμε και έτσι μάθαμε και το ανάμεσα…
Στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι ¨Ντενεκεδούπολη” το ζωγραφήσαμε και ετοιμάσαμε τους αγαπημένους μας ήρωες , για να το παίξουμε την ημέρα της επετείου στο σχολείο μας!!!
Έτοιμο το θεατράκι μας για την παράσταση!!!
Ιδέα της μικρούλας μου ‘Αννας να κλείσουμε τα φώτα και να φωτίσουμε με φακό τους ήρωες . Φανταστική δέα!!! Περάσαμε τέλεια…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
