Επιστρέψαμε στο σχολείο μετά τον εορτασμό της Επετείου του “ΌΧΙ” και τα παιδιά ενθουσιασμένα μας μίλησαν για τις εντυπώσεις τους από τις εκδηλώσεις και φυσικά από την παρέλαση. Αναφέρθηκαν επίσης στις πτήσεις των πολεμικών αεροπλάνων και στον δυνατό ήχο που έβγαζαν καθώς πετούσαν στον ουρανό. Κάποια από αυτά μας είπαν ότι ένιωσαν τρομαγμένα από το πόσο δυνατός ήταν.

Το παραπάνω ήταν το έναυσμα για να συζητήσουμε για το τι μπορεί να άκουγαν, να έβλεπαν και να ένιωθαν οι άνθρωποι που έζησαν τότε τον πόλεμο και τι ακούμε, βλέπουμε και νιώθουμε τώρα, όταν έχουμε ειρήνη. Αρχικά καταγράψαμε τις ιδέες των παιδιών για κάθε περίπτωση.

Στη συνέχεια τα παιδιά, πάνω στη συζήτηση ρώτησαν αν γίνεται πόλεμος τώρα κάπου στον κόσμο και αυτή η ερώτηση έφερε στη συζήτηση τη λέξη “Πρόσφυγας” την οποία τα παιδιά κατά πλειοψηφία γνώριζαν, καθώς και την ανάγνωση του παραμυθιού “Μελάκ Μόνος” που αποτυπώνει σε εικόνες όσα ήδη είπαν τα παιδιά για το τι βλέπουμε, ακούμε και νιώθουμε σε συνθήκες πολέμου και όχι.

Σε σύνδεση με τα παραπάνω, παίξαμε παιχνίδι ταξινόμησης για τον πόλεμο και την ειρήνη

Και αναρωτηθήκαμε τελικά, αυτά τα αεροπλάνα που ξεκίνησαν και την όλη συζήτηση, τι θα μπορούσαν να πετούν αντί για βόμβες, ώστε να φέρουν τελικά την ειρήνη; Πάνω σε αυτή την ερώτηση δείξαμε και σχετικό graffiti που απεικονίζει αεροπλάνα να πετούν καρδιές πάνω από μία πόλη.

Τα παιδιά είχαν υπέροχες ιδέες που καταγράψαμε και στη συνέχεια τις αποτύπωσαν σε ομαδική εργασία σε χαρτί μέτρου, την οποία και ονόμασαν “Τα αεροπλάνα της Ειρήνης”.

Και όλα αυτά μας υπενθυμίζουν ότι:

“Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ – ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΕΙΡΗΝΗ”