Προτομή που πιστεύεται ότι απεικονίζει τον Πλούταρχο (σύγχρονο έργο)

 

Τα κείμενα που ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Sir Richard Livinstone Η Αποστολή της Ελλάδας (εκδ. Θύραθεν, 2001). Πρόκειται για αποσπάσματα από έργα του Πλούταρχου (γεννήθηκε στη Χαιρώνεια Βοιωτίας το 45 μ.Χ. και πέθανε στους Δελφούς το 120 μ.Χ. –εδώ περισσότερες πληροφορίες) και περιέχουν γνώμες του συγγραφέα για τη σημασία της παιδείας και της εκπαίδευσης, αλλά και ιδέες για τη χρησιμότητα της φιλοσοφίας. Αν και διατυπώθηκαν πριν από σχεδόν 2000 χρόνια, νομίζω ότι δύσκολα κάποιος σύγχρονος θεωρητικός της εκπαίδευσης θα διαφωνούσε με τις θέσεις αυτές. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

Συνεχίστε την ανάγνωση

MEP-Giorgos-Grammatikakis-1021×580

1. Ένα κείμενο για το μέλλον -της επιστήμης, της παιδείας, του ανθρώπου- οδηγεί γρήγορα σε αμηχανία. Εκτός του ότι αυτές οι έννοιες χρειάζεται ίσως να ορισθούν από την αρχή, το μέλλον έχει πια συνδεθεί υπό τύπον απειλής με συγκεκριμένες ημερομηνίες. Χθες ήταν το 1992, που ευτυχώς πέρασε χωρίς να το αντιληφθούμε. Τώρα είναι το 2000 – αυτό, φοβούμαι, οπωσδήποτε θα το αντιληφθούμε: Πέραν των λογής συγκλίσεων αλλάζει η χιλιετηρίδα, και αυτή η αλλαγή ασφαλώς θα συνοδεύεται από βεγγαλικά, διαγγέλματα πολιτικών, τηλεοπτικά αφιερώματα και τηλεπαιχνίδια. Ερώτηση: Πόσα μηδενικά έχει το 2000; Η σωστή απάντηση θα συνοδεύεται από δώρα πραγματικής αξίας όσης και ο αριθμός των μηδενικών. Πραγματικής αξίας με την έννοια: Τα έχει ανάγκη κανείς; Έχει ανάγκη ο άνεργος την ηλεκτρική σκούπα, ο έγκλειστος στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων το δωρεάν ταξίδι σε μια άλλη μεγαλούπολη, έχει ανάγκη η «σεμνή και τραγική παρθένα, που λεγόταν Πουλχερία» τα καλλυντικά; Για άλλα πράγματα έπρεπε να έχομε ανάγκη. Για την ανάσα της φύσης, για τον έρωτα και την ανθρώπινη αλληλεγγύη, για τα σπουδαία της τέχνης και τον πολιτισμού. Φοβούμαι ότι δεν έχομε τόση ανάγκη από το μέλλον όση από το παρόν. Το παρόν είναι που κάνει το μέλλον να μας φοβίζει.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Richard Feynman (1918-1988)

 

Στο ακόλουθο απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σίγουρα θα αστειεύεστε, κύριε Φάινμαν ο γνωστός φυσικός συμμετέχει με όρεξη (αρχικά -μετά αλλάζει η διάθεσή του!) στις επιτροπές κρίσης σχολικών εγχειριδίων, ενώ οι αντιπρόσωποι των ενδιαφερόμενων εκδοτικών οίκων προσπαθούν με ζήλο να τον περιποιηθούν, όσο μπορούν καλύτερα…

Συνεχίστε την ανάγνωση

Richard Feynman

Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Σίγουρα θα αστειεύεστε, κύριε Φάινμαν ο Αμερικανός Richard Feynman (1918–1988), ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1965), αφηγείται πολλά επεισόδια από τη ζωή του και την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Σε ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον σημείο παρουσιάζει τον απολογισμό της διδακτικής του εμπειρίας στη Βραζιλία, όπου είχε κληθεί να διδάξει για ένα έτος. Κάνει μερικές πολύ διεισδυτικές παρατηρήσεις για τη νοοτροπία των φοιτητών και το εκπαιδευτικό σύστημα που, όταν δεν είναι καλά σχεδιασμένο, καλλιεργεί μια επιφανειακή προσέγγιση της ύλης, αναγκάζοντας τους φοιτητές να απομνημονεύουν γνώσεις, χωρίς όμως να έχουν κατανοήσει σε βάθος τι ακριβώς γνωρίζουν και ποια η χρησιμότητα των γνώσεων αυτών. Ας δούμε όμως την κατάσταση, όπως την αφηγείται ο ίδιος:

 

Συνεχίστε την ανάγνωση