Πάμε θέατρο!

Την περασμένη εβδομάδα παρακολουθήσαμε μία υπέροχη θεατρική παράσταση με τον τίτλο “Χίλιες και μία νύχτες,” από την παιδική σκηνή του Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης στο Ολύμπιον.

Οι «Χίλιες και μία νύχτες» είναι μία μοναδική συλλογή παραμυθιών βαθιάς ποιητικότητας και ουσιαστικών ηθικών διδαγμάτων που άσκησαν τεράστια επιρροή στο δυτικό πολιτισμό και εξακολουθούν να μας συγκινούν έως σήμερα. Ένας κόσμος πλημμυρισμένος από υπερφυσικά θαύματα, αμύθητους θησαυρούς, πολυτελή παλάτια, παράξενα τζίνι, νεράιδες και μαγικά λυχνάρια.

Ακολουθήσαμε τον Σεβάχ το θαλασσινό, πετάξαμε μαζί με τον Αλαντίν και το μαγικό του χαλί, βοηθήσαμε τον Αλί Μπαμπά να νικήσει τους 40 κλέφτες και περάσαμε μαγικά, παραμυθένια…..

Οι αμυγδαλιές ανθίζουν

Πλησιάζουμε στο τέλος του Χειμώνα, εποχή που οι αμυγδαλιές βιάζονται να ανθίσουν κι εμείς μάθαμε το μύθο της Αμυγδαλιάς και τον ζωγραφίσαμε:

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο,  τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

 Παρατηρήσαμε τον πίνακα του V. Van Gogh ” Άνθη αμυγδαλιάς”

 και ζωγραφίσαμε με τέμπερες ανθισμένα κλαδιά αμυγδαλιάς:

Στη συνέχεια, μάθαμε αινίγματα, να γράφουμε τη λέξη και ζωγραφίσαμε:

Αχ Αμυγδαλίτσα μας!!! Δεν είσαι η μόνη που βιάζεται να ΄ρθει η Άνοιξη!!! Κι εμείς μαζί σου!!!