Η Ιστορία του σχολείου μας πάντα μας αγγίζει!!!!
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μιλήσαμε με τους μαθητές μας για την Ιστορία του σχολείου μας.
Δείτε παλαιότερη ανάρτηση στο ιστολόγιο μας για να την μάθετε και σεις.
https://blogs.sch.gr/15nipat/i-istoria-toy-scholeioy-mas/
ή και στον παρακάτω σύνδεσμο με το web2 εργαλείο prezi.
https://prezi.com/view/PfLUgSNnSl9yrlW0DBNe/
Την φετινή χρονιά περάσαμε και σε ένα επόμενο βήμα αναζήτησης της ιστορίας του σχολείου μας.
Ζωγραφίσαμε την ιστορική κεντρική εξώπορτα με τον δικό μας τρόπο και την παλιά ταμπέλα του σχολείου μας με το έτος ιδρύσεως του.
Σε συνέχεια της ασπρόμαυρης φωτογραφίας,σχεδιάσαμε την άλλη μισή όψη του Στρουμπείου την εποχή της ιδρύσεως του .
Το συγκρίναμε με την τωρινή όψη του και είδαμε διαφορές.
Σε αυτή την προσπάθεια μας μας βοήθησε πολύ το σκαρίφημα το οποίο σχεδίασε η μανούλα του Άγγελου Πάνα.
Σας ευχαριστούμε κυρία Μαρία.
Μας άρεσε πάρα πολύ και προσπαθήσαμε να το αντιγράψουμε και μεις.
Η εύστοχη παρατήρηση των παιδιών για τα ονόματα των οδών που περιβάλλουν το κτίριο ,μας κέντρισαν το ενδιαφέρον για νέες ανακαλύψεις.
Αναρωτηθήκαμε ποιοι κρύβονται πίσω από αυτά τα ονόματα.
Χωριστήκαμε σε ομάδες και με την βοήθεια των γονιών μας βρήκαμε πληροφορίες για τα ονόματα των οδών.
Μαιζώνος-Ρήγα Φεραίου και Ζαΐμη -Πουκεβίλ .
Αν προσέξατε και σεις οι οδοί που περιβάλλουν το οικοδομικό τετράγωνο του σχολείου μας είναι ονόματα που θυμίζουν την ελληνική επανάσταση.
Και ας ξεκινήσουμε με την οδό στην κεντρική είσοδο:την ΜΑΙΖΩΝΟΣ.
Το όνομα της το πήρα από τον Νικόλαος – Ιωσήφ Μαιζών ο Γάλλος στρατάρχης που πολέμησε στο Μοριά.
Διαβάστε την ιστορία του φιλέλληνα στρατάρχη, μαρκησίου, επικεφαλής του Εκστρατευτικού Σώματος του Μοριά.
Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι, μαζί με τα ονόματα άλλων σπουδαίων στρατηγών της Γαλλίας.
Στην Ελλάδα, το όνομά του φέρουν δρόμοι στην Αθήνα, την Πάτρα και την Καλαμάτα, για να θυμίζουν την ευγενική προσφορά του στην απελευθέρωση και αποκατάσταση της Πελοποννήσου και της Ελλάδος.
Επόμενη οδός με το όνομα του ξακουστού Ρήγα Φεραίου.
Η επόμενη οδός παράλληλη της Ζαΐμη είναι ένας μικρός πεζόδρομος έχει το όνομα του Φρανσουά Πουκεβίλ,
Ο Φρανσουά Σαρλ Υγκ Λοράν Πουκβίλ, που καθιερώθηκε ως Πουκεβίλ (γαλλ.: François Charles Hugues Laurent Pouqueville) (1770–1838), ήταν Γάλλος ιατρός, περιηγητής, διπλωμάτης, ιστορικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός καθώς και σημαντικός φιλέλληνας.
Υπήρξε Πρόξενος στην Πάτρα.
Το 1814 ο Φ. Πουκεβίλ διορίστηκε πρόξενος στην Πάτρα, όπου βρισκόταν ο αδελφός του Ούγος (Hugues). Το 1816 επέστρεψε στη Γαλλία όπου και παρέμεινε μόνιμα, ενώ στη θέση του προξένου τον αντικατέστησε ο αδελφός του, ο οποίος πρόσφερε ιδιαίτερες υπηρεσίες κατά την Επανάσταση του 1821, προσφέροντας και την οικία του ως καταφύγιο για πολλούς κατατρεγμένους Έλληνες. Στη Γαλλία ο Φρανσουά συγγράφει το δεύτερο πολύκροτο πεντάτομο έργο του «Ταξίδιον εις Ελλάδα» περιγράφοντας την άλλοτε χώρα και αυτή τη σύγχρονη με τα ήθη και έθιμα των κατοίκων με το οποίο και συνέδεσε πλέον το όνομά του με την περίοδο αυτή της ελληνικής ιστορίας. Το 1824 εκδίδει την τετράτομη «Ιστορία της αναγεννήσεως της Ελλάδος» με αφήγηση γεγονότων της περιόδου 1740 μέχρι 1824. Τις πληροφορίες άντλησε από εκθέσεις και επιστολές, κανονικές και κρυπτογραφημένες, που λάβαινε από τον αδελφό του Ούγο. Ο τελευταίος έμενε στην Πάτρα μέχρι το 1822. Μέσω του λαμπρού αυτού έργου του άνοιξαν για τον Φ. Πουκεβίλ οι πύλες της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1835 ακολούθησε η έκδοση νέου ιστορικού συγγράμματος με τον τίτλο «Ιστορία και περιγραφή της Ελλάδος», εξίσου σπουδαίου έργου.[9]
Στον Πουκεβίλ αποδίδονται επίσης και δύο ανώνυμα δημοσιεύματα, το «Υπόμνημα περί της ζωής και της δυνάμεως του Αλή Πασά» που εκδόθηκε το 1820 και «Σημείωμα περί του τραγικού τέλους του Αλή του Τεπελενλή», που δημοσιεύτηκε το 1822. Πέρα όμως αυτών ο Πουκεβίλ εξέδωσε και πολλά άλλα πολιτικά άρθρα μελετώντας τα υπέρ των Ελλήνων και της Ελλάδας γεγονότα.
Λίγα λόγια και για τον Αλέξανδρος Ζαΐμη.
Μέτα την ιστορική αυτή αναζήτηση που μας εντυπωσίασε όλους εκφράσαμε τις ιδέες μας ,σκεφτήκαμε τι θα αλλάζαμε στο σημερινό κτίριο και μιλήσαμε για το πως θα θέλαμε να είναι η αυλή του σχολείου μας.
Αυτό που έλειπε σε όλους ήταν τα παιχνίδια εξωτερικού χώρου τύπου παιδικής χαράς. Μπήκαμε σε σκέψεις ότι αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσουμε !!!!
Γιατί το σχολείο μας αξίζει το καλύτερο!!!
Στο τέλος ζωγραφίσαμε και την προστάτιδα μας την Αγία Αικατερίνη με την ευχή να μας χαρίζει υγεία και φώτιση.
Τα μικρά Στρουμπειάκια και οι εκπαιδευτικοί σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας.
