Στο σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε μία συνολική παρουσίαση της εργασίας μας πάνω στο πρόγραμμα Σχολικών Δραστηριοτήτων “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” που υλοποιήσαμε τη σχολική χρονιά 2023-23 με τίτλο “Πράσινες γωνιές στην Κυπριάδου-Πράσινες περιπλανήσεις”
https://view.genially.com/64d9f07b17f562001931bd6d/presentation-to-prasino-ths-kardias-mas
Το πρόγραμμα “Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” , μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη συνοικία Κυπριάδου , να την αγαπήσουμε πραγματικά και να την εξερευνήσουμε θαυμάζοντας σπίτια όμορφα και καλαίσθητα από τη μια και σπίτια αφημένα στα σημάδια του χρόνου και της εγκατάλειψης από την άλλη….όμως η Κυπριάδου έχει και ωραίες πλατείες που κοσμούνται από αγάλματα με τη δική τους ιστορία. Κι αυτές τις ιστορίες θα τις μάθουμε στο 142ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών από το Β2 . Με χαρά και αγωνία φτάνουμε στο σχολείο ,γνωστό για τις πλούσιες δράσεις που οργανώνονται τόσο από τους εκπαιδευτικούς όσο και από το Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων.
Μας υποδέχεται η κυρία Διονυσία , η δασκάλα με την οποία πρόκειται να έχουμε τη συνεργασία
Αφού θαυμάσουμε τις ζωγραφιές που κοσμούν τους χώρους του σχολείου ,φτιαγμένες από επαγγελματίες καλλιτέχνες
γνωρίζουμε τον Διευθυντή του σχολείου , τον κύριο Αγραπίδη Κωνσταντίνο
και μετά κατευθυνόμαστε στην αίθουσα του Β2 όπου μας περιμένουν οι μαθητές και οι μαθήτριες . Το κλίμα ζεσταίνεται γρήγορα και ξεκινάμε τη βόλτα μας στην Κυπριάδου. Τους δείξαμε φωτογραφίες σπιτιών που έχουν τραβήξει τα παιδιά με τους γονείς τους και είπαμε την ιστορία αυτών των σπιτιών
Τα παιδιά του Δημοτικού μας έδειξαν το χάρτη που έφτιαξαν με τη διαδρομή στις πλατείες της Κυπριάδου
και μας μίλησαν για την ιστορία των πλατειών δείχνοντας και τις αντίστοιχες ζωγραφικές που έχουν κάνει
Στεκόμαστε ιδιάιτερα στο άγαλμα της Εύας αφού συνδέεται με τον Δημήτρη Πικιώνη που ” γνωρίσαμε ” στις βόλτες μας καθώς αυτός είχε δώσει την παραγγελία σε έναν άλλο γλύπτη για να το φτιάξει ,και θαυμάζουμε το άγαλμα σε φωτογραφίες ,
σε ζωγραφική
και…”ζωντανό”!!!!
Μας μαθαίνουν από πού πήρε το όνομά της η πλατεία Παπαδιαμάντη και μας δείχνουν παιδικά βιβλία του σπουδαίου κοσμοκαλόγερου
Χαρίζουμε στα παιδιά τα μικρά βιβλία που έχουμε γράψει με τις ιστορίες των σπιτιών και τα ξεφυλλίζουμε παρέα
Τα παιδιά μας χαρίζουν όμορφες κάρτες που έχουν ζωγραφίσει με τοπόσημα της γειτονιάς τους
Στη συνέχεια μας δείχνουν κάδρα που κοσμούν τους τοίχους του σχολείου με εικόνες παλιές και σύγχρονες της Κυπριάδου
και πηγαίνουμε στην ολοκαίνουργια βιβλιοθήκη τους ( αίθουσα πολλαπλών χρήεων) γεμάτη με βιβλία και κύπελλα από διακρίσεις σε αγώνες
Όπως μας είπαν, η βιβλιοθήκη τους έχει τη δική της ιστορία καθώς την ονόμασαν ” Αίθουσα Παπαλουκά ( ζωγράφος και αγιογράφος , 1892-1957,κάτοικος της Κυπριάδου ) και κάποιοι απόγονοί του όταν το έμαθαν χάρισαν στο σχολείο δύο πίνακές του
Ώρα για παιχνίδι και βόλτα στην Κυπριάδου με το Beebot!!
Όλα ήταν τέλεια!!! Ευχαριστούμε θερμά το 142ο Δ.Σ.Αθηνών για τη ζεστή φιλοξενία . Εκτός από την αλληλεπίδραση πάνω στο πρόγραμμα , είχαμε και την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τι σημαίνει “Μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό Σχολείο” . Επιστρέφοντας , κάποιοι σχολίασαν: “Έτσι θα είναι και το σχολείο που θα πάω…”
Ευχαριστούμε και τις δύο μανούλες για τη συνοδεία και τη βοήθειά τους καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής.
Στα πλαίσια του προγράμμματος ” Το παιδί , η πόλη και τα μνημεία ” επισκεφτήκαμε την υπαίθρια Γλυπτοθήκη Γιώργου Ζογγολόπουλου στο Ψυχικό.
Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1903 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στην πλατεία Ομόνοιας ενώ η οικογένεια του καταγόταν από το χωριό Μάνα ( πρώην Μάρκασι ) Κορινθίας. Μεγάλωσε σε οικογένεια νομικών που δεν τον ενθάρρυναν να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνες παρόλο που από την παιδική του ηλικία εμφάνιζε ιδιαίτερο ταλέντο στη ζωγραφική και το σχέδιο.Το 1924 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και φοίτησε στο εργαστήριο της γλυπτικής του ακαδημαϊκού Θωμά Θωμόπουλου.Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων έλαβε δύο υποτροφίες για τις επιδόσεις του και συνεργάστηκε μαζί με τον διαπρεπή αρχιτέκτονα Αναστάσιο Ορλάνδο στην Τεχνική Υπηρεσία της διεύθυνσης αναστήλωσης αρχαίων και βυζαντινών μνημείων του υπουργείου ΠαιδείαςΠέθανε στις 11 Μαΐου 2004 . Λίγο πριν τον θάνατό του, τον Φεβρουάριο του 2004, ίδρυσε το κοινωφελές Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου. Στο Ίδρυμα κληροδότησε όλο το καλλιτεχνικό του έργο, καθώς και εκείνο της συζύγου του. Έδρα του ιδρύματος είναι το διαμέρισμα σε πολυκατοικία του στο Παλαιό Ψυχικό το οποίο τη δεκαετία του 1970 πήρε τη θέση της παλιάς μονοκατοικίας του ζεύγους. Οι χώροι του Ιδρύματος είναι επισκέψιμοι και κανείς μπορεί εκεί να δει τόσο έργα τέχνης όσο και αρχειακό υλικό.
Τον Οκτώβριο του 2010 ο Δήμος Φιλοθέης – Ψυχικού εγκαινίασε την Υπαίθρια Γλυπτοθήκη Ψυχικού στην πλατεία «Γιώργου Ζογγολόπουλου» όπου τοποθετήθηκαν έξι γλυπτά μεγάλων διαστάσεων του καλλιτέχνη.https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Η κυρία Ελπινίκη , υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μας υποδέχεται και αρχίζουμε τον περίπατο και τη γνωριμία μας με τα γλυπτά που κοσμούν το ωραίο πάρκο δίπλα από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο Ψυχικό.
Για το γλυπτό ” Ο Ζάλογγος ” ύψους 15 μέτρων που αποτελείται από έξι αφαιρετικές γυναικέιες φιγούρες, χρειάστηκαν 4.500 πέτρες οι οποίες μεταφέρθηκαν με πολύ κόπο από δυσπρόσιτα μέρη . Στην υπαίθρια γλυπτοθήκη το γλυπτό είναι μικρών διαστάσεων φτιαγμένο από ορείχαλκο.
Χορεύουμε γύρω του το ” Χορό του Ζαλόγγου”
και διαβάζουμε το όνομα του καλλιτέχνη που είναι χαραγμένο σε κεντρικό σημείο.
Το επόμενο γλυπτόαπό ορείχαλκο και αυτό, είναι ο ” Αλέξανδρος” ένα πανύψηλος τσαγκάρης με ύψος 1.97εκ , πρόσωπο υπαρκτό με την πατούνα του στο χέρι . Ήταν τύπος αυστηρός και αγέλαστος και αυτό αποτυπώνεται έντονα στο πρόσωπό του αλλά και στα πρόσωπα των παιδιών…
Πιο πέρα στέκεται ένα γλυπτό από ανοξείδωτο χάλυβα υλικό πολύ ανθεκτικό στη βροχή και γενικά στις κακουχίες.Το έργο λέγεται “Cor-ten”, αναπαριστά αφαιρετικά τη ” Νίκη της Σαμοθράκης” καθώς στην πίσω μεριά του γλυπτού υπάρχουν κάποιες προεξοχές που μοιάζουν με φτερά και το 1966 κέρδισε το πρώτο βραβείο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης .
Οι ¨Ολυμπιακοί κύκλοι” δημιουργήθηκαν το 1998 ως μια αναφορά στο σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων. Το γλυπτό απαρτίζεται από έξι κύκλους και εκτίθεται στην Εθνική Γλυπτοθήκη.
Φτιάχνουμε τους δικούς μας κύκλους με τα χέρια
και το σώμα μας
Αυτό το γλυπτό έχει μια μπλε γραμμή και το βράδυ φωτίζει
Η ” Ειράνα” δηλ. Ειρήνη, είναι το τελευταίο γλυπτό που έφτιαξε ο Ζογγολόπουλος σε ηλικία 100 χρόνων!!!
Ο ¨Ποσειδώνας” που ταξιδεύει. Οι γραμμές του δίνουν την αίσθηση της κίνησης .
Τα παιδιά παρατηρούν και γίνονται ζωγράφοι των γλυπτών του
” Ζάλογγος”, Ολυμπιακοί κύκλοι” και ‘Αλέξανδρος” νίκησαν κατά κράτος στις προτιμήσεις των παιδιών!!!
Μια αναμνηστική φωτογραφία με τις δημιουργίες μας
Αρχίζουμε να φτιάχνουμε το διάσημο γλυπτό ” Ομπρέλες ” το οποίο το 1995 θα κερδίσει το Α’ βραβείο στον Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό που διεξήχθη για την τοποθέτηση έργων τέχνης στο κτήριο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες και θα τοποθετηθεί στο Cour d’ Honneur του κτηρίου, όπου βρίσκεται και σήμερα.
Το 1997 όταν η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, οι «Ομπρέλες» τοποθετήθηκαν στην παραλία της πόλης όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Η επίσκεψη αυτή ήταν μια πολύ ωραία έξοδος που μας βοήθησε να καταλάβουμε ότι τα έργα τέχνης μπορούν να ενταχθούν στο φυσικό περιβάλλον , να μπουν στην καθημερινότητά της πόλης και να την ομορφύνουν.
Μετά από ένα δύσκολο διήμερο με βροχές , ο ήλιος και η καλοκαιρία αποφάσισαν να μας συνοδεύσουν ,σήμερα Σάββατο, στον ιστορικό περίπατο που κάναμε σε μια από τις πιο όμορφες συνοικίες της Αθήνας , την περιοχή Κυπριάδου , μια γειτονιά πολύ κοντά στο σχολείο μας, ένα ” διαμάντι” της Αθήνας που ωστόσο η μεγάλη της ιστορία μας ήταν άγνωστη. Παιδιά , γονείς και εκπαιδευτικοί ξεκινάμε παρέα με την κα Ειρήνη Γρατσία ,αρχαιολόγο, που ανήκει στην Ερευνητική -Συντονιστική ομάδα της Monumenta, μιας αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου. Ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό να συμβάλλει στην προστασία και την ορθή διαχείριση του φυσικού και αρχιτεκτονικού πλούτου της Ελλάδας και της Κύπρου. Τα μέλη της πράττουν ενεργά για τα μνημεία. Η Monumenta πραγματοποιεί από το 2013 το πρόγραμμα «Καταγραφή και Ανάδειξη κτηρίων 19ου και 20ου αιώνα στην Αθήνα», με αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Οι κύριοι στόχοι του προγράμματος είναι η έρευνα και η καταγραφή όλων των κτηρίων της περιόδου 1830-1940, με σκοπό τη μελέτη αλλά και την προστασία και την ανάδειξή τους. Στο πλαίσιο αυτό, πέρα από την επιτόπια καταγραφή, τη βιβλιογραφική και αρχειακή έρευνα, συγκεντρώνονται φωτογραφίες, σχέδια και προφορικές μαρτυρίες για την ιστορία των κτηρίων της Αθήνας, ακόμα και των κατεδαφισμένων. Η MONUMENTA παράλληλα στοχεύει να εντάξει το ενδιαφέρον για τα ιστορικά κτήρια στην καθημερινή ζωή των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης με μια σειρά δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων (εκπαιδευτικά προγράμματα, ημερίδες, ξεναγήσεις, ποδηλατοδιαδρομές, ιστοσελίδα, ενημερωτικά έντυπα κ.λπ.) αλλά και με την ενεργό συμμετοχή στην καταγραφή, στην πληροφόρηση για τα κτήρια.( Πηγή:https://docathens.org/gr)
Ο περίπατος ξεκινά από την πλατεία της Αγίας Βαρβάρας στα Άνω Πατήσια , ναός που δέχτηκε πολλές προσθήκες στο μέγεθός του , έχει κίονες αρχαιοελληνικού τύπου και η εξωτερική του επένδυση είναι από χρωματιστές πέτρες. Ο ελεύθερος αύλειος χώρος του ναού οφείλεται στον αρχιτέκτονα Μπίρη ο οποίος έκανε δωρεάν τη μελέτη των σχεδίων του ναού με ” αντάλλαγμα ” να μείνει ελεύθερος χώρος προκειμένου να έρθουν μετά από πολλά χρόνια , το 2023, τα παιδιά του 145ου Νηπιαγωγείου Αθηνών και να παίξουν εκεί, όπως χαρακτηριστικά είπε η κα Γρατσία!!!! Εκεί στο τέρμα Πατησίων υπάρχει και η στάση του τρόλλευ που αποκαλείται “Αλυσίδα” .Έχει αναρωτηθεί κάποιος για ποιο λόγο λέγεται έτσι; Εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ο σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια, περνούσε ο σιδηρόδρομος, το αποκαλούμενο «θηρίο» που ένωνε την Αθήνα με την Κηφισιά. Η διέλευσή του όμως δεν ήταν πάντα και τόσο απλή και εύκολη. Για ποιο λόγο; Γιατί κάθε φορά σε αυτό το σημείο ο δρόμος έκλεινε με μια χοντρή αλυσίδα. Θα έπρεπε να διακοπή ολόκληρη η κυκλοφορία των τροχοφόρων και να περάσει το τρένο. Ένα τρένο το οποίο ουσιαστικά «αγκομαχούσε» για να φτάσει στην Κηφισιά.
Η γνωστή τότε Αλυσίδα ήταν το μέρος που συγκεντρώνονταν πολλοί Αθηναίοι. Η γιορτή η άνοιξης η Πρωτομαγιά εορταζόταν κυρίως εδώ, αφού υπήρχε πληθώρα κήπων και λουλουδιών.
Η κηπούπολη Κυπριάδου είναι μια συνοικία του Δήμου Αθηναίων, μεταξύ του τέρματος της οδού Πατησίων και του Δήμου Γαλατσίου. Υπήρξε η πρώτη Κηπούπολη της Αθήνας και μια από τις ομορφότερες και γραφικότερες συνοικίες της. Ακόμα και σήμερα, παρά τα προβλήματά της, εξακολουθεί να αποτελεί, με τις επαύλεις, τους κήπους, τα δέντρα και τις πλατείες της, μια όαση πράσινου. Πήρε το όνομά της από τον Αιγυπτιώτη μηχανικό και γεωπόνο Επαμεινώνδα Κυπριάδη, ο οποίος τη δημιούργησε αξιοποιώντας την έκταση γης που είχε αγοράσει ο πατέρας του Μίνωας Κυπριάδης στα Άνω Πατήσια.Το 1919 ίδρυσε την εταιρεία «Κυπριάδης – Κυριαζής και Σία» και ανέλαβε να δημιουργήσει μια συνοικία στις εκτάσεις γης που είχε αγοράσει ο πατέρας του, στην περιοχή του τέρματος της Πατησίων, πρότυπη από πολεοδομική άποψη ακόμα και σήμερα. Η συνοικία σχεδιάστηκε με αρχές κηπούπολης (χαμηλή δόμηση, απαγόρευση άλλων χρήσεων, άνετοι ελεύθεροι χώροι, μονοκατοικίες σε ελεύθερα οικόπεδα, πλατείς δρόμοι, μεγάλες πλατείες) και έλαβε το όνομα του “Κηπούπολη Κυπριάδου”. Αυτή η κηπούπολη λειτούργησε στα πρότυπα των κηπουπόλεων που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στην Αγγλία την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης καθώς πολλοί άνθρωποι ζούσαν σε πολύ άσχημα σπίτια.
Ανεβαίνουμε την οδό Αγίας Λαύρας και κάνουμε στάση στο πρώην ωδείο Σκαλκώτα και τα παιδιά παρατηρούν τα περίτεχνα σχέδια στον τοίχο του σπιτιού , καρδούλες , κύκλους, λουλούδια , ένα πιατάκι που έχει λουλούδια , κάγκελα περίτεχνα και ένα γραμματοκιβώτιο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα .Η μαμά του Έκτωρα έχει παρακολουθήσει μαθήματα σε αυτό το ωδείο οπότε και μας δίνει μια περιγραφή του εσωτερικού του .
Παρατηρούμε ένα κίτρινο σπίτι με τα παράξενα σχέδια πάνω από τα παράθυρα. Ο ιδιοκτήτης του ήταν από την Κωνσταντινούπολη και του άρεσαν πολύ οι ιστορίες με τον Αλαντίν . ΄Έτσι θέλησε στο σπίτι του να βάλει το χαρακτηριστικό σχέδιο που υπάρχει στο παλάτι του παραμυθιού.
Δίπλα σε αυτό υπάρχει το γκρίζο εκλεκτικιστικό κτίριο της δεκαετίας 1920 με αναγεννησιακές επιρροές που κινδύνευσε να κατεδαφιστεί για να υψωθεί άλλη μία πολυκατοικία , όμως μετά από έντονες διαμαρτυρίες προς όλες τις κατευθύνσεις , το σπίτι σώθηκε.
Συνεχίζουμε για να συναντήσουμε μια ερειπωμένη , σιωπηλή διώροφη έπαυλη που αργοσβήνει στο πέρασμα των χρόνων , από τον Κυπριάδη , με το όνομα του τελευταίου, μάλλον, ιδιοκτήτη του να υπάρχει στην καγκελόπορτα.
Σχεδόν απέναντι μία εκλεκτικιστική μονοκατοικία της δεκαετίας του 1920, γλίτωσε από την εγκατάλειψη και στεγάζει δημοτικό παιδικό σταθμό.
Αντικρύζουμε ό,τι έχει απομείνει από την κατεδάφιση ενός άλλου σπιτιού . Ένα κομμάτι του μαντρότοιχου, μια πόρτα κρυμμένη πίσω από μια πρασιά , κάποια πλακάκια στον τοίχο ενός μπάνιου ή μιας κουζίνας….
Φτάνουμε στο σπίτι της γλύπτριας Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη ( 1916-1995)Για το σύνολο του έργου της, η Φρόσω Ευθυμιάδη – Μενεγάκη βραβεύτηκε το 1974 από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το 1980 ήταν η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε να εκλεγεί μέλος της. Το σπίτι της σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα και φιλόσοφο Δ. Πικιώνη και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου, με εμφανή μορφολογικά και φυσιογνωμικά στοιχεία τεχνοτροπίας Αρ Ντεκό. Με απόφαση των εκτελεστών της διαθήκης της, έχει αναληφθεί πρωτοβουλία για την αποκατάσταση και μετατροπή της κατοικίας της σε μουσειακό – εκθεσιακό χώρο, απόφαση η οποία βρίσκεται σε εκκρεμότητα εδώ και πολλά χρόνια….
Πιο κάτω βρίσκουμε έναν ιδιωτικό παιδικό σταθμό και ο Παναγιώτης μας λέει ότι έχει φοιτήσει σε αυτόν κάνοντάς μας μια σύντομη περιγραφή των εσωτερικών του χώρων. Ο ιδιοκτήτης εμφανίζεται στην εξώπορτα και μας ενημερώνει ότι το οίκημα αυτό ήταν των απογόνων του Μπότσαρη . Ρωτάμε αν στο εσωτερικό του υπάρχουν κάποια στοιχεία της αρχικής κατασκευής , η απάντηση , δυστυχώς , αρνητική.
Προχωράμε και κάνουμε στάση σε μια άλλη οικία η οποία κατοικείται σήμερα από έναν γιατρό ο οποίος είχε κάνει μεγάλη έρευνα και είχε εκδώσει ένα βιβλίο με όλους τους κινηματογράφους που υπήρχαν στην Αθήνα.
Στο τέλος του σπιτιού στην πίσω πλευρά παρατηρούμε μία προσθήκη. Τα παιδιά δε δυσκολεύονται να συμπεράνουν ότι η προσθήκη είναι των νεώτερων χρόνων . Οι ιδιοκτήτες πράττοντας σοφά δε γκρέμισαν το ήδη υπάρχον κτήριο για να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας αλλά το επέκτειναν.
Ένας κύριος κοντοστέκεται και δείχνει σα να θέλει να πιάσει κουβέντα μαζί μας. Η κα Γρατσία , δε χάνει την ευκαιρία να του πάρει μια μίνι συνέντευξη. Ο κύριος είναι παλιός κάτοικος της περιοχής , μας λέει ότι σε όλη την περιοχή υπήρχαν μικρά όμορφα σπίτια αλλά τα περισσότερα γκρεμίστηκαν κάτι που δείχνει να τον λυπεί. Μας δείχνει μια λευκή, καινούργια πολυκατοικία και μας λέει ότι σε αυτό το σημείο υπήρχε ένα πολύ όμορφο σπίτι στο οποίο είχε ζήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Κοντά εκεί είχε κι ίδιος ένα σπίτι ,μια ” παλιατζούρα” , όπως χαρακτηριστικά λέει που δεν άξιζε τίποτα για αυτό και την έδωσε αντιπαροχή…..!!!!!
Παρακάτω , αντικρύζουμε μια οικία που κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, σε συνεργασία με τον γιό του Πέτρο, επίσης αρχιτέκτονα, στα 1961-1965. . Πρόκειται για έναν επιτυχημένο συνδυασμό μοντερνισμού με παραδοσιακά μορφολογικά στοιχεία.
Διασχίζουμε ένα στενό δρομάκι και φτάνουμε σε μια άλλη έπαυλη της εποχή η οποία , ευτυχώς , κρίθηκε διατηρητέα . Ο ιδιοκτήτης της έπαυλης δίπλα είχε και το εργοστάσιο του , ένα παγοποιείο που τώρα δεν υπάρχει .
Στην Αγίας Λαύρας συναντάμε το σπίτι του μουσουργού και αρχιμουσικού Αντίοχου Ευαγγελάτου και του γιου του, Σπύρου Ευαγγελάτου σκηνοθέτη , πανεπιστημιακού και ακαδημαϊκού . Το σπίτι έγινε δωρεά στον Δήμο Αθηναίων. Σήμερα το σπίτι στέκει ερειπωμένο, ξεχασμένο και καταστρέφεται.
Απέναντι δεσπόζει η πρώτη πολυκατοικία της περιοχής που χτίστηκε την περίοδο της δικτατορίας , τότε που οι κατεδαφίσεις παλαιών κτισμάτων για να γίνουν πολυκατοικίες γίνονταν εν μία νυκτί.
Θαυμάζουμε άλλη μία υπέροχη εκλεκτικιστική μονοκατοικία της δεκαετίας του 1920 με υψηλής αισθητικής κάγκελα, τους κιλίβαντες κάτω από το μπαλκόνι και τα υπέροχα σχέδια περιμετρικά του τοίχου πάνω από τις μπαλκονόπορτες. Σήμερα στεγάζει κέντρο γιόγκα-πιλάτες.
Κλείνουμε τον περίπατό μας μπροστά σε ένα άλλο μοναδικής ομορφιάς οίκημα που στέκει πληγωμένο, με τα σημάδια της εγκατάλειψης εμφανή. Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού μένουν στο εξωτερικό και δεν έχουν τη δυνατότητα αποκατάστασής του….
Κάπου εδώ η ξενάγηση έφτασε στο τέλος της . Μικροί και μεγάλοι ενθουσιασμένοι . Επιστρέφουμε στα σπίτια μας με δεκάδες εικόνες στα μάτια μας μα πιο πολύ έχοντας την αίσθηση ότι αγαπήσαμε τη γειτονιά μας, ανέβηκαν στην εκτίμησή μας όλα αυτά και άλλα τόσα κτίρια που μπορεί να τα προσπερνάμε βιαστικά χωρίς να δίνουμε καμιά σημασία στη ζωντανή τους ιστορία .
Κυρία Γρατσία , σας ευχαριστούμε θερμά για αυτό το ωραίο ταξίδι στο χρόνο , τότε που οι άνθρωποι εκτιμούσαν το ωραίο και έβαζαν την αισθητική πολύ ψηλά στην καθημερινότητά τους .
Ο ιστορικός περίπατος οργανώθηκε με αφορμή του συμμετοχή του τμήματος στο πρόγραμμα ” Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία”.
Το πρόγραμμα « Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία» σχεδιάστηκε με το σκεπτικό ότι η αγωγή στις αξίες και τη φροντίδα της πόλης είναι απαραίτητη από την πρώτη σχολική ηλικία και κεντρικός του στόχος είναι να αγαπήσουν τα παιδιά τον αστικό χώρο που τους περιβάλλει και τα υπαίθρια γλυπτά που τον κοσμούν. Το πρόγραμμα αποτελεί πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων και συνεχίζει να υλοποιείται από το σχολικό έτος 2016-17 μέχρι και σήμερα από την Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με τα γραφεία Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Πολιτιστικών Θεμάτων της Α΄ Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθηνών. και με την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Γραφείο Διασύνδεσης Α.Σ.Κ.Τ.).Τo πρόγραμμα έχει λάβει την έγκριση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την εφαρμογή του στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση κατά τη σχολική χρονιά 2018-2019.
Στόχος του προγράμματος «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία» είναι να στρέψει το ενδιαφέρον της σχολικής κοινότητας στην έννοια της πολιτειότητας, και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη δεξιοτήτων ενεργού πολίτη στα παιδιά, δίνοντάς τους τα κατάλληλα ερεθίσματα για να γνωρίσουν καλύτερα την πόλη τους, να μάθουν να την αγαπούν και να την προστατεύουν.
Το πρόγραμμα προσφέρει τη δυνατότητα σε μαθητές και μαθήτριες 5-18 ετών
Η κινητοποίηση της περιέργειας, η ενεργητική συμμετοχή των μαθητών και μαθητριών στην αναζήτηση της γνώσης και όχι η παθητική πρόσληψη της, η βιωματική μάθηση, η ομαδική δουλειά, είναι μερικές από τις αρχές που προωθεί και καλλιεργεί το πρόγραμμα.( από τον εκπαιδευτικό οδηγό του προγράμματος https://kids4thecity.gr/ ).
Στόχος του προγράμματος «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία» είναι να στρέψει το ενδιαφέρον της σχολικής κοινότητας στην έννοια της πολιτειότητας, και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη δεξιοτήτων ενεργού πολίτη στα παιδιά, δίνοντάς τους τα κατάλληλα ερεθίσματα για να γνωρίσουν καλύτερα την πόλη τους, να μάθουν να την αγαπούν και να την προστατεύουν( οδηγός του προγράμματος).
Συγχαρητήρια στα παιδιά και τις εκπαιδευτικούς του Τμήματος 2 που υλοποίησαν ένα πρόγραμμα εξαιρετικό, βάζοντας τους μαθητές/τριες να διερευνήσουν τη σύνδεση μνημείων με την πόλη και την ιστορία της.
Η παρουσίαση του Προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ( Τμήμα1)
https://view.genial.ly/6207aa6358b1a500184a06e3/interactive-content-dasos-2021-22
Την Κυριακή 5 Ιουνίου υλοποιήθηκε μια πρόταση που είχαν θέσει τα παιδιά στο συμβούλιο της τάξης πριν από αρκετούς μήνες. όταν με αφορμή μια διαδικτυακή παρουσίαση που μας είχε κάνει η κα Νάνσυ Κουταβά από τη WWF στα πλαίσια του προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων με τίτλο ” Θα σου πω τα μυστικά του Δάσους”, η πλειοψηφία είχε προτείνει να πάμε βόλτα στο δάσος. Η πρόταση αυτή αρχικά χρειαζόταν οργάνωση και προγραμματισμό. Πού, πότε θα πάμε , πώς θα πάμε , τι θα κάνουμε εκεί;. Σε αρκετά συμβούλια , ασχοληθήκαμε εκ νέου με την απόφαση της εκδρομής, προκειμένου να βγάλουμε ένα πρόγραμμα. Και η μεγάλη μέρα έφτασε. Με τσάντες , καπελάκια, γυαλιά ηλίου ξεκινάμε για τα Βασιλικά Ανάκτορα στο Τατόι.
Μετά από μια σύντομη ξενάγηση στο χώρο των Ανακτόρων….
…αρχίζουμε τη βόλτα μας σε ένα τοπίο που τα έχει όλα . Από τη μια το απόλυτο μαύρο , στάχτη και ψηλά δέντρα καμμένα και απογυμνωμένα . Μέσα σε αυτό το θλιβερό σκηνικό βλέπουμε τον πόνο των δέντρων να μένει στα χέρια μας
αλλά και τη ζωή που ξαναβρίσκει τη θέση της μέσα στα καμμένα
Ανακαλύπτουμε και φωλιές μέσα στα καμμένα
Αφήνουμε τα καμμένα και κατευθυνόμαστε στο λιβάδι /ξέφωτο της έπαυλης ,όπου κάτω από τη σκιά των ψηλών δέντρων απολαμβάνουμε το φαγητό μας ακούγοντας και ωραία μουσική ( πάντα υπάρχουν οι προνοητικοί γονείς που οργανώνουν τις λεπτομέρειες!!!!).
Μετά το φαγητό είμαστε έτοιμοι για δράση!!! Να κρεμάσουμε ταίστρες
να φτιάξουμε όμορφα προσωπάκια από πηλό πάνω στους κορμούς( πρόγραμμα ΘΕΡΦΥΣ)
να παίξουμε παιχνίδια λέξεων
να δείξουμε την αγάπη μας στα δέντρα
να παρατηρήσουμε με το φακό
Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα της επιστροφής . Όλοι μικροί μεγάλοι αναχωρούμε λίγο κουρασμένοι αλλά σίγουρα κρατώντας ωραίες στιγμές από αυτή την εξόρμησή μας. Εκπαίδευση στη φύση , ό,τι πιο ζωντανό και δημιουργικό!!!
Με χαρά υποδεχόμαστε στην τάξη μας την επιστολή του Δ/ντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ιστιαίας η οποία συνοδεύει τις φωτογραφίες των παιδιών της Α Δημοτικού που διαβάζουν με ησυχία και προσοχή τα μικρά μας βιβλία!! Χαιρόμαστε πολύ με αυτή την εξ αποστάσεως επικοινωνία και μοιραζόμαστε κοινά οράματα και στόχους .
Οι παραπάνω φωτογραφίες όπως και όλη η δράση της συνεργασίας μας με το 1ο Δ.Σ. Ιστιαίας έχουν αναρτηθεί στην ειδικά διαμορφωμένη πλατφόρμα του ΙΕΠ για το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα ” ΣτηρίΖΟΥΜΕ Βόρεια Εύβοια” , για το σχολικό έτος 2021-22
Αριθ. Πρωτ. Φ11/138716/Δ7/01-11-2021, εγκύκλιος του Υ.ΠΑΙ.Θ.
Το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα «ΣτηρίΖΟΥΜΕ Βόρεια Εύβοια», με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφές εξαιτίας των δασικών πυρκαγιών στη Βόρεια Εύβοια, προσανατολίζεται:
Η παρουσία στο σχολείο μας της Ελένης Σβορώνου, υπεύθυνης Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της WWF, αποτελεί πάντοτε μια πολύ ευχάριστη επίσκεψη που κρύβει δράση , εξερεύνηση , ανακάλυψη,ενθουσιασμό. Σήμερα θα προσεγγίσουμε την έννοια της Βιοποικιλότητας με τρόπο άμεσο ,φυσικό και βιωματικό στην πλατεία του σχολείου μας , ένας χώρος φιλόξενος , με πολλούς ” θησαυρούς” που μας τους χαρίζει απλόχερα κάθε φορά που τον επισκεπτόμαστε.Αφού κάνουμε λίγα παιχνίδια γνωριμίας και προθέρμανσης αρχικά,
εφοδιαζόμαστε με τα απαραίτητα σύνεργα , κυάλια , φακούς , χαρτιά , καλαθάκια , μαρκαδόρους, και …οι εξερευνητές της φύσης είναι έτοιμοι για δράση!!!!Σκορπιζόμαστε στο πάρκο και αρχίζουμε να παρατηρούμε .
Τα μυρμήγκια που σκαρφαλώνουν στον κορμό,
μια αράχνη με τον ιστό της κρυμμένη μέσα στα φυλλώματα ,
κάποια έντομα σαν πασχαλίτσες που κρύβονται μέσα στα χορταράκια και μια μέλισσα που ρουφά τη γύρη,
ένα έντομο στο χέρι μας ,
αφουγκραζόμαστε το δέντρο
παρατηρούμε καρπούς ψηλά στο δέντρο
και καρπούς που έχουν πέσει στο χώμα ,
στεκόμαστε στο ” κοκκινόδεντρο”
παρατηρούμε με τα κυάλια τα πουλιά που τιτιβίζουν………
και βλέπουμε από κοντά το πολύτιμο χώμα , αρχή ζωής για τους φυτικούς οργανισμούς , γεμάτο ριζούλες
Πόσα πολλά πράγματα συναντήσαμε στη βόλτα μας . Πόσο μεγάλη είναι η βιοποικολότητα που υπάρχει γύρω μας στο φυσικό περιβάλλον , είδη πολλά και διαφορετικά.
Και μετά ώρα για να ταξιδέψουμε παρέα με ένα βιβλίο .
“Έχω ένα κλαδάκι που το λένε Τίμο, κι ο Τίμος είναι φίλος μου πολύ.
Αυτή η ιστορία είναι δική του και δική μου, κρατάει μια ολόκληρη ζωή.”
Σε έναν κόσμο όπου όλα παλιώνουν γρήγορα και στη θέση τους παίρνουμε καινούργια δίχως δεύτερη σκέψη, ένα παιδί βρίσκει κάτι που μπορεί να κρατήσει για πάντα…
Ένα κλαδάκι που το λένε Τίμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Να κι ο Τίμος που παίρνει ο καθένας μαζί του στην επιστροφή.
Τι μεγάλο θησαυρό που φέραμε στο σχολείο. Πόσο πλούσια και ανεκτίμητη είναι η βιοποικιλότητα της πλατείας μας !!!
Σε ευχαριστούμε , Ελένη, για την υπέροχη εξερευνητική βόλτα που κάναμε μαζί σου .Η συγκομιδή μας δεν πήγε χαμένη . ( Αριστερά , ένας Τίμος έγινε δεντράκι)
Και επειδή θέλουμε να σου δείξουμε την αγάπη μας , σου χαρίσαμε κι ένα πουλάκι που ίσως να είναι κρυμμένο στις φυλλωσιές των πεύκων και των άλλων δέντρων της πλατείας μας….
Ευχαριστούμε θερμά την μαμά του Παναγιώτη Μ., του Πάνου , του Στέφανου και Παύλου που μας συνόδευσαν στην έξοδό μας.
Σάββατο πρωί και το ραντεβού μας είναι στο νηπιαγωγείο. Εισιτήριο εισόδου το κέφι και η φαντασία. Μαμάδες , μπαμπάδες , γιαγιάδες, τα παιδιά και οι δασκάλες μαζί , συναντήθήκαμε προκειμένου να γράψουμε μικρά βιβλία με ιστορίες για το περιβάλλον. Μικροί και μεγάλοι χαρήκαμε πολύ αυτή τη διαδικασία . Τα παιδιά , έχοντας κατακτήσει πολλές γνώσεις γύρω από την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος , αναφέρθηκαν στο δάσος και τη σπουδαιότητά του, στους κινδύνους που το απειλούν και το έργο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας , στην σπουδαιότητα της ανακύκλωσης και τη καλαίσθητη εικόνα του σχολείου μας μέσα από τη φύτευση λουλουδιών που έχουμε κάνει, έγραψαν ιστορίες για τα ζώα που ζουν στο δάσος και για τα θαλάσσια όντα που έχουν δικαίωμα να ζουν σε μια καθαρή θάλασσα… Είναι πραγματικά υπέροχο το συναίσθημα που σου γεννιέται όταν βλέπεις τα παιδιά να δημιουργούν, να χαίρονται και με καμάρι στο τέλος να διαβάζουν τα κείμενά τους σε όλους τους παρευρισκόμενους , αποσπώντας ένα θερμό χειροκρότημα . Η δράση έγινε στα πλαίσια του Προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που εκπονούμε με θέμα το δάσος. Τα βιβλία θα αποσταλούν στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ιστιαίας Β. Εύβοιας το οποίο ευχαριστούμε θερμά για τη φιλοξενία του μέσω τηλεδιάσκεψης η οποία έγινε πριν το Πάσχα και είχε ως θέμα τις φωτιές του περσινού καλοκαιριού και πώς αυτές επηρέασαν το δασικό οικοσύστημα με στόχο την περιβαλλοντική και κοινωνική ευαισθητοποίηση των παιδιών του σχολείου μας.
Τα παιδιά παρουσιάζουν τις ιστορίες τους
Τα μικρά βιβλία
Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén
1
2
2
2
2
3
4
5
6
6
6
7
8
9
9
10
11
12
13
14
15
16