Από το αφιέρωμα στον ποιητή και κριτικό λογοτεχνίας Θανάση Μαρκόπουλο που διοργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 8 μ.μ. στον Πολιτιστικό Πολυχώρο Δημήτρης Χατζής (Παλαιά Σφαγεία). Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον καθηγητή Μωυσή Ελισάφ, (στο μέσον της δεύτερης φωτογραφίας) πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών για τη θερμή υποδοχή και την εξαίρετη φιλοξενία. Στην πρώτη φωτογραφία (από αριστερά) ο Θανάσης Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Κόκορης και η αφεντιά μου. Στην τρίτη οι ίδιοι κατά την παρουσίαση.

Τα Γιάννενα πανέμορφα, μακάρι να είχα χρόνο να μείνω παραπάνω. Ένα όνειρο η λίμνη και τα κάστρα, μας έκανε τη χάρη και ο καιρός να μοιάζει με ανοιξιάτικος. Χρωστώ εδώ μια ανάρτηση για τον Χατζή (έμαθα από τον κ.Ελισάφ πού ήταν τα ταμπάκικα), άντε να δούμε πότε θα μπορέσω να δουλέψω σοβαρά.

Φυσικά, όπως προλέγει ο τίτλος της ανάρτησης, ακολουθεί Γκανάς     

ΓΥΑΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ [Ι]

Μια τέτοια νύχτα, πριν από χρόνια,
κάποιος περπάτησε μόνος, δεν ξέρω πόσα
λασπωμένα χιλιόμετρα.
Νύχτα και συννεφιά χωρίς άστρα.
Ξημερώματα μπήκε στα Γιάννενα.

Στο πρώτο χάνι έφαγε, και κοιμήθηκε
τρία μερόνυχτα. Ξύπνησε απ’ το χιόνι
που έπεφτε μαλακά, στάθηκε στο παράθυρο
κι άκουγε τα κλαρίνα.
Πότε θαμπά και πότε δίπλα του,
όπως τα ’φερνε ο άνεμος.
Κι άκουσε μετά τη φωνή
πεντακάθαρη, από κάπου κοντά,
σαν αλύχτημα και σαν να την έσφαζαν
τη γυναίκα κι ούτε καβγάς ούτε
τίποτε άλλο, χιόνιζε όλη νύχτα στα Γιάννενα.
Ξημερώματα πλήρωσε τι χρωστούσε
και γύρισε στο χωριό του.

Στα πενήντα του θα ’τανε
με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες
ανύπαντρες, χήρος τέσσερα χρόνια,
με τη μαύρη κάπα στις πλάτες,
και τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες
κανένας δεν το ’μαθε.