Σήμερα στις 27-10-2020 ημέρα Τρίτη τα παιδάκια μας τίμησαν την εθνική  επέτειο της 28ης Οκτωβρίου με θεατρικό σκετς σε όσους με αυταπάρνηση έδωσαν σκληρούς αγώνες και τη ζωή τους ακόμα για να υπερασπιστούν την τιμή και την ελευθερία της Ελλάδας μας!

Τα παιδιά ζωντάνεψαν ως γενναίοι φαντάροι και ακούραστες νοσοκόμες την εξής με λίγα λόγια ιστορία:

Σήμερα θα παίξουμε μια ιστορία αληθινή που συνέβει πριν απο πολλά-πολλά χρόνια στην Ελλάδα μας. Τότε, το 1940, εμείς δεν είχαμε γεννηθεί, ούτε ο μπαμπάς και η μαμά είχαν γεννηθεί. Μόνο ο παππούς και η γιαγιά είχαν γεννηθεί, αλλά και αυτοί ήταν μικρά παιδιά. Μια νύχτα του Οκτώβρη, λοιπόν, πίσω στο 1940, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας που τον έλεγαν Μεταξά, κοιμόταν ήσυχος στο σπίτι του. Ξαφνικά ακούγεται ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Σηκώνεται και ανοίγει. 

Μεταξάς: Ποιός είσαι και τι θέλεις;

Γκράτσι: Είμαι ο Γκράτσι, ο ιταλός πρεσβευτής και θέλω να πάρω την χώρα σου την Ελλάδα. Παραδώσου!

Μεταξάς: ΟΧΙ, δεν παραδίνομαι, δεν σου δίνω την Ελλαδα.

Γκράτσι: Ε τότε θα έχουμε πόλεμο!

Ο πόλεμος ξεκίνησε…όμως ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος. Πέρασαν ποτάμια, ανέβηκαν βουνά, σύρθηκαν στο έδαφος για να μη τους δει ο εχθρός και τελικά μετά απο πολλες μέρες έφτασαν στο μέτωπο και άρχισαν να πολεμάνε. Πολεμούσαν μέρες και νύχτες ακούραστα και όταν έβρισκαν ευκαιρία καθόταν να ξαποστάσουν… 

 

Να μην τα πολυλογώ ο πόλεμος τελείωσε οι άντρες γύρισαν χαρούμενοι και με ελληνικές σημαίες να κυματίζουν στα χέρια , έκαναν παρέλαση καμαρωτοί.

Τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας ξεκινήσαμε για το Μνημείο Ηρώων του χωριού μας απαγγέλοντας ποιήματα, τραγούδια κρατώντας την ελληνική σημαία  και κατάθεση στεφάνου προς τιμή της γενναιότητας των αγωνιστών…  

Αυτούς τους ανθρώπους που πολέμησαν με θάρρος το 1940 τιμάμε σήμερα και κάθε χρόνο τέτοια μέρα!