Μια έκπληξη μας περίμενε στο νηπιαγωγείο μας!!!

Μας επισκέφτηκε η Κυρία Λύπη με το αγαπημένο της παραμύθι : ” Μια λυπημένη Ζέβρα” της Γιολάντα Τσορώνη

Αφού μας μίλησε για κάποιες δικές της λύπες που ένοιωσε στη ζωή της μας πρότεινε να διαβάσουμε το βιβλίο της και να δούμε κάποιες εικόνες… 

Τι λέτε παιδιά ότι νιώθει αυτό το κορίτσι και το αγόρι; Λυπημένο! Πως το μαντεύετε; Από που; οι απαντήσεις πολλές. Από τα μάτια που έχουν δάκρυα, από το στόμα που είναι τραβηγμένο προς τα κάτω, σκυφτό σώμα κ.λ.π

Πήραμε το καθρεφτάκι μας και κάναμε εκφράσεις και γκριμάτσες Λυπημένες!!!

Ζωγραφίζω τον εαυτό μου λυπημένο και περιγράφω κάποιες στιγμές  που έννιωσα λύπη!!!

Την  περσινή κατασκευή της Κυρίας Λύπης  απο χαρτόκουτο που καταπίνει τις λύπες μας τη χρησιμοποιούμε και φέτος ζωγραφίζοντας κάτι που μας στεναχωρεί και το πετάμε στο πανέμορφο λυπηκούτι μας!!!

Έπιασα ένα κοριτσάκι αφού ζωγράφισε αυτό που  της απασχολούσε το έριξε αμέσως στο κουτί της λύπης…..:  “δεν μ’ αφήνει η μαμά μου να πάω στο πάρκο και αυτό με στεναχωρεί”…ωραία το πετάμε μέσα και εκείνη τη στιγμή ξεχνιούνται τα πάντα…. αλλά ας μη γελιόμαστε όλα( γράφονται στο υποσυνείδητο) και από εκεί δεν σβήνουν ποτέ!!! 

                                             ΠΑΖΛ ΖΩΩΝ

       Στη συνέχεια παίξαμε με κάποια παζλ ζώων και αντιστοιχίσαμε λεξούλες απο τους ήρωες του παραμυθιού!!!

Το αρχικό  γράμμα  της λέξης Λύπη”Λ” το σχεδιάζω στο πάτωμα με ένα σχοινί. Με  το δαχτυλάκι μας και το σώμα μας  μαθαίνουμε   βιωματικά…