από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο «Είναι μηχανές εθισμού των παιδιών»

πηγή εικόνας: Pixabay

 

 

Το δεκατριάχρονο κορίτσι πήρε κινητό στην Α΄ Γυμνασίου. Ήταν από τις τελευταίες στην παρέα της. Είχε κατεβάσει μια εφαρμογή μέσω της οποίας επικοινωνούν πλέον όλοι οι συμμαθητές της. Μια ημέρα χάζευε σε αυτή την εφαρμογή βιντεάκια, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη της, από το πουθενά, ένα που τη σόκαρε. Ήταν σεξουαλικού περιεχομένου, τελείως ακατάλληλο για την ηλικία της. Αμέσως έκανε αναφορά στην εφαρμογή, αλλά με έκπληξη είδε δύο ημέρες αργότερα ακριβώς το ίδιο να εμφανίζεται ξανά. Μίλησε στους γονείς της, εκείνοι τη βοήθησαν να μπλοκάρει τον συγκεκριμένο ανώνυμο χρήστη, αλλά το κορίτσι τούς είπε πως έκτοτε συχνά εμφανίζονται ανάλογα βίντεο. Ένα αγόρι, επίσης στην εφηβεία, είχε επισκεφθεί την αγαπημένη ιστοσελίδα του για να ενημερωθεί, όταν «εμφανίστηκε» ένα βίντεο με παιδοφιλικό περιεχόμενο. «Τον σόκαρε τόσο πολύ αυτό που είδε, ώστε δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Είχε εφιάλτες με πρωταγωνιστές μέλη της οικογένειάς του, δυσκολευόταν να πάει στο σχολείο», εξηγεί η Άρτεμις Τσίτσικα, αναπλ. καθηγήτρια Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Καταρρίπτοντας τον μύθο των “ανώνυμων δεδομένων”

πηγή: pixabay

 

Σήμερα, σχεδόν τα πάντα για τη ζωή μας καταγράφονται ψηφιακά και αποθηκεύονται κάπου. Κάθε αγορά πιστωτικής κάρτας, προσωπική ιατρική διάγνωση και προτίμηση σχετικά με τη μουσική και τα βιβλία καταγράφονται και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για να προβλεφθεί τι μας αρέσει και τι αντιπαθούμε και —τελικά— ποιοι είμαστε.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ένας γκουρού μιλά για τους τέσσερις πυλώνες της ευτυχίας

Άρθουρ Μπρουκς (πηγή: Καθημερινή)

 

Διδάσκει στο Χάρβαρντ, αρθρογραφεί στο Atlantic, συνυπογράφει βιβλία με την Όπρα Γουίνφρεϊ: ο Άρθουρ Μπρουκς μιλάει στην «Κ» για τους μύθους και τις αλήθειες της ευτυχίας, στην ερμηνεία της οποίας έχει αφοσιωθεί από όλα του τα πόστα

 

Μοιάζει να είναι η μεγαλύτερη ανάγκη μας και συγχρόνως το πιο άπιαστο όνειρο. Η ευτυχία έχει προσπαθήσει διαχρονικά να αρθρώσει την υπόστασή της πίσω σχεδόν από κάθε μικρή και μεγάλη κίνησή μας, υποβόσκει πίσω από κάθε μας απόφαση, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούμε πάντα. Πότε τα καταφέρνουμε, πότε όχι. Άλλοτε είμαστε χαρούμενοι και άλλοτε όχι και τόσο, ενώ άλλοτε νομίζουμε ότι είμαστε, για να διαψευστούμε γρήγορα. Πάντως, η ιδέα της ευτυχίας μοιάζει με μια κορυφή που πρέπει να κατακτηθεί, ένας απόλυτος στόχος της ζωής.Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μακαρθισμός

Αφίσα της αμερικανικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας (δεκαετία του 1950). Πηγή: Wikipedia

 

Ο Μίκυ Νοξ (Abraham “Mickey” Knox, 1921−2013) ήταν αμερικανός ηθοποιός και σεναριογράφος. Τη δεκαετία του 1950 ανακάλυψε ότι το όνομά του αναφερόταν στη Μαύρη Λίστα, δηλαδή στους καταλόγους των ατόμων που χαρακτηρίζονταν κομμουνιστές και άρα εχθροί των ΗΠΑ. Τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο δεν έδιναν δουλειά στα πρόσωπα αυτά και έτσι αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Ευρώπη, όπου έζησε και εργάστηκε (στο Παρίσι και στη Ρώμη) για πολλά χρόνια. Στο παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του (Hollywood, Οι καλοί, οι κακοί και η dolce vita, εκδ. Ηλέκτρα) εξηγεί πώς ξεκίνησε το κυνήγι των κομμουνιστών στον χώρο του αμερικανικού κινηματογράφου και πώς ο ίδιος ανακάλυψε ότι ήταν γραμμένος στη Μαύρη Λίστα. Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ζάνου Κωνσταντίνα, Οι αγνοούμενοι των άλλων

Εθνολογικός χάρτης της Κύπρου το 1973. Το κίτρινο χρώμα υποδηλώνει τις περιοχές των Ελληνοκυπρίων, το μοβ τους τουρκοκυπριακούς θύλακες και το κόκκινο τις βρετανικές βάσεις. πηγή: Βικιπαίδεια

 

 

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΟΤΙ ΕΔΩ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑ, ΚΟΡΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΜΕ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΑ ΟΣΤΑ…

Στο άρθρο του με τίτλο «Εργολάβοι λήθης» («ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ» 27/9/2008) ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος, απαντώντας σε προηγούμενο άρθρο της κ. Μαρίας Ρεπούση σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Κύπρο και το θέμα της ιστορικής μνήμης («ΤΑ ΝΕΑ» 17/9/2008), παραθέτει φωτογραφία Ελληνοκύπριας μητέρας αγνοουμένου και τη συνοδεύει με την εξής λεζάντα-ερώτημα: «Έχετε εσείς διαπιστώσει Τουρκοκύπριες μανάδες με τις φωτογραφίες των παιδιών τους να απαιτούν να βρουν τους αγνοουμένους τους;».

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Georg Bossong, Τι είναι οι νεκρές γλώσσες;

Ελληνολατινικό λεξικό τυπωμένο στη Βασιλεία (πηγή: Βικιπαίδεια)

 

Ο εκ Μονάχου λατινιστής Wilfried Stroh εξέδωσε ένα βιβλίο με τον προβοκατόρικο τίτλο «Η Λατινική πέθανε − ζήτω η Λατινική» −για γλωσσολογικό-φιλολογικό έργο σχεδόν μπεστσέλερ! Με ορμή που συνεπαίρνει τάσσεται υπέρ της χρήσης των λατινικών ως προφορικής γλώσσας. Όταν μιλάμε για τη Λατινική ή την Αρχαία Ελληνική, γίνεται συνήθως λόγος περί «νεκρών γλωσσών». Όμως τι σημαίνει αυτό αλήθεια; Είναι η Λατινική πραγματικά νεκρή γλώσσα; Πότε μια γλώσσα είναι κλινικά νεκρή; Ο θάνατος είναι μη αναστρέψιμος, ή μπορούμε να προσπαθήσουμε να της εμφυσήσουμε νέα ζωή;Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χανιώτης Άγγελος, Αμαρτίες, αρρώστιες και γιατρειές στη Μικρά Ασία στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες

Άρθρο δημοσιευμένο στο Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, 11, 13-44 (1995).

 



Λήψη αρχείου

 

❦

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Χανιώτης Άγγελος, Το χρονικό της ανακάλυψης μιας ελληνιστικής πόλης στην Καρία (Bucakkoy, Συνέτα)

Άρθρο δημοσιευμένο στο Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, 12, 13-29 (1997).

 



Λήψη αρχείου

 

❦

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Δ. Σαββόπουλος, Παρέες – Στέκια

Διονύσης Σαββόπουλος (περιοδικό ΦΑΝΤΑΖΙΟ, 1971). Πηγή: LiFO

 

Υπήρχαν δύο μεγάλα στέκια στην Αθήνα: το ένα ήταν το Κολωνάκι και το άλλο ήταν η Φωκίωνος Νέγρη. Στο Κολωνάκι πήγαινε ο Χατζιδάκις, ο Τσαρούχης, ο Λυκουρέζος, ο Γκάτσος, ο Βασιλικός και άλλοι. Μία διανόηση γύρω από την ελληνικότητα. Ήταν η κεντρική παρέα και γύρω απ’ αυτή δημιουργούνταν άλλες παρέες μικρότερες, που είχαν ανάλογο πνεύμα. Νεότεροι ζωγράφοι, νεότεροι μουσικοί. Πηγαίναμε και εμείς στην κεντρική παρέα, της προσκολλήσεως βέβαια.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο Ξενόπουλος, ο “Πειρασμός”, ένα τέχνασμα και μια παρεξήγηση

Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867 − 1951). Πηγή: Βικιπαίδεια

 

Για την Κυβέλη1 τον ίδιο χρόνο2 έγραψα τη «Ραχήλ». Είναι ένα τρίπρακτο δράμα, γραμμένο απευθείας -όχι δηλαδή από μυθιστόρημα σαν τα δύο προηγούμενα- κι εμπνευσμένο από τα «εβραϊκά» της Ζακύνθου, τις αντισημιτικές ταραχές του 1891, που της εξιστόρησα αργότερα και στο μυθιστόρημα «Μεγάλη Περιπέτεια», δημοσιευμένο στ’ «Αθηναϊκά Νέα» το 1937.

Η Κυβέλη είχε αφήσει πια το «Πανελλήνιο» κι έπαιζε στο θέατρο της, το ιστορικό, στην οδό Πεσμαζόγλου. Στο θίασό της, εκτός από τον Παπαγεωργίου, είχαν προσληφθεί ο Εδμόνδος Φυρστ, ο Λεπενιώτης, ο Χρυσομάλλης κι άλλοι καλοί ηθοποιοί. Και θυμούμαι ακόμα τον ενθουσιασμό τους, όταν τους διάβασα το νέο μου έργο· με σήκωσαν στα χέρια! Κι ο ίδιος ο Λεπενιώτης, ο εχθρός των «ελληνικών», είχε ενθουσιαστεί. Κι η Κυβέλη, που βαρέως έφερε την επιτυχία της Μαρίκας3 στη «Στέλλα Βιολάντη», είδε με χαρά πως η «Ραχήλ» θα την έβαζε κάτω. «Κι έτσι πρέπει, μου έλεγε· κάθε νέο σας έργο, να είναι ανώτερο από τα προηγούμενα».Συνεχίστε την ανάγνωση