Ωσπου μια μέρα, στις 23 Απριλίου του 1942, τα ραδιογωνιόμετρα της Γκεστάπο εντόπισαν την κεραία και τον συνέλαβαν. Ο τολμηρός αρχιμανδρίτης, αφού ανακρίθηκε και βασανίστηκε άγρια, οδηγήθηκε στο γειτονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, Νταχάου, με χαραγμένο στο μπράτσο τον αριθμό 58279. Εκεί, στην περιβόητη «Παράγκα 26» ή αλλιώς «Μπλοκ των ιερωμένων», θα συναντήσει και άλλους κρατούμενους κληρικούς, ρωμαιοκαθολικούς, ευαγγελικούς.

Αργότερα οι ναζί θα φέρουν και έναν άλλο Ελληνα ιερωμένο, τον πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητρόπολης Κορίνθου, Δαμασκηνό Χατζόπουλο, τον οποίο είχαν συλλάβει οι Ιταλοί για αντιστασιακή δράση στην Ελλάδα. Αφού τον κράτησαν και τον βασάνισαν σε στρατόπεδα και φυλακές της Ελλάδας, τον παρέδωσαν στους Γερμανούς που τον έκλεισαν ως «υπ’ αριθμ. 57754» κρατούμενο στο Νταχάου.

Αλλά και μέσα στο στρατόπεδο και κάτω από τη μύτη των Ες Ες δεσμοφυλάκων, ορθόδοξοι, ρωμαιοκαθολικοί και ευαγγελικοί θα συνεχίσουν με τον δικό τους τρόπο την αντίσταση, τελώντας κρυφά στις παράγκες τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Οπως αφηγήθηκε αργότερα ο ίδιος ο Γαλανόπουλος, μια γνωστή του ευαγγελική κυρία, που εργαζόταν στο στρατόπεδο, του έφερε με κίνδυνο της ζωής της Θεία Κοινωνία για να μεταλαμβάνουν ο ίδιος και άλλοι ορθόδοξοι κρατούμενοι. Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια μερικών συγκρατουμένων του κληρικών και από άλλες εθνότητες, έπλεξαν κρυφά με απλό ύφασμα ένα ωμοφόριο. Πρόκειται για το άμφιο που φορούν ο επίσκοπος, ο μητροπολίτης και ο Πατριάρχης, όταν τελούν τη Θεία Λειτουργία και τα Ιερά Μυστήρια.

Εως την απελευθέρωση

Παίζοντας «κορώνα γράμματα» το κεφάλι τους, οι δύο ορθόδοξοι ιερωμένοι θα καταφέρουν σε συνθήκες συνωμοτικότητας και με την κάλυψη των αιχμαλώτων να τελούν επί σχεδόν τρία χρόνια τη Θεία Λειτουργία σε πιστούς κρατουμένους και να τους προσφέρουν τη Θεία Κοινωνία, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους δημίους τους, μέχρι και τον Απρίλιο του 1945, οπότε και απελευθερώθηκαν από τα αμερικανικά στρατεύματα.

Φεύγοντας από το στρατόπεδο, μαζί με την ελευθερία τους και τους ανεξίτηλους αριθμούς της φρίκης στο μπράτσο, οι δύο κληρικοί θα πάρουν μαζί τους ως ενθύμια, ο Μελέτιος Γαλανόπουλος το αυτοσχέδιο ωμοφόριο και ο Δαμασκηνός Χατζόπουλος τη ριγέ στολή του κρατουμένου. Ο Γαλανόπουλος επέστρεψε στον ναό της Σαλβατορκίρχε και αφού βοήθησε στον επαναπατρισμό και άλλων Ελλήνων αιχμαλώτων, επαναπατρίστηκε το 1948 στην Ελλάδα, όπου το 1965 εξελέγη μητροπολίτης Κυθήρων. Οπως λέει στην «Κ» ο σημερινός μητροπολίτης Ελαίας Θεοδώρητος, που τον γνώρισε και υπήρξε πνευματικό παιδί του Γαλανόπουλου, ο Μελέτιος χειροτονήθηκε φορώντας το ωμοφόριο που είχε φέρει από το Νταχάου. «Μιλούσε συχνά για τη ζωή του στο στρατόπεδο. Πώς μπορεί να ξεχαστεί μια τέτοια περιπέτεια; Η τοπική κοινωνία τον τίμησε και στην κηδεία του τον συνόδευσε μέγα πλήθος, ήταν πολύ αγαπητός», προσθέτει.

Ο Χατζόπουλος θα χειροτονηθεί το 1950 μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας και το 1957 θα μετατεθεί στη Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού, απ’ όπου όμως παραιτήθηκε μέσα στη χούντα, τον Δεκέμβριο του 1968.

Η επιτύμβια πλάκα

Σε ένα από εκείνα τα περίεργα παιγνίδια της ζωής, σε μια επίσκεψή του στο χωριό Μούρεσι της Μαγνησίας, ο Δαμασκηνός, ως μητροπολίτης, θα γνωρίσει τον τότε μαθητή Απόστολο Μαλαμούση, ο οποίος αργότερα θα χειροτονηθεί ιερέας και θα τοποθετηθεί στο Μόναχο και στο γειτονικό Νταχάου. Θα πρωτοστατήσει, μάλιστα, για να τοποθετηθεί το 2011 μια επιτύμβια πλάκα με τα ονόματα των δύο ορθόδοξων κληρικών εντός του στρατοπέδου.

«Ο διευθυντής του σχολείου μού ανέθεσε να τον καλωσορίσω και να τον προσφωνήσω. Στον χαιρετισμό του αναφέρθηκε στη δική του πορεία μέσα στην Εκκλησία, κάνοντας εκτενή αναφορά στη σύλληψή του, τη μεταφορά του στη Γερμανία, τον εγκλεισμό και τα βάσανά του στο διαβόητο στρατόπεδο Νταχάου.

» Για πρώτη φορά άκουγα για ναζιστικές απάνθρωπες και ρατσιστικές πρακτικές στο Νταχάου, χωρίς να διανοηθώ ότι πολλά χρόνια αργότερα θα υπηρετούσα ως κληρικός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, θα τελούσα εκεί μνημόσυνο για τον μητροπολίτη Δαμασκηνό και θα φρόντιζα για την ανάρτηση αναμνηστικής πλάκας με το όνομά του στο μουσείο του στρατοπέδου Νταχάου», θυμάται ο νυν πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Απόστολος.

Η περιπέτεια του ναού της Σαλβατορκίρχε στο Μόναχο

Με το που άφησε πίσω του την πύλη του Νταχάου, ο Γαλανόπουλος κατευθύνθηκε στο πνευματικό και αντιχιτλερικό του «προπύργιο», τον ναό της Σαλβατορκίρχε. Ενας ναός που «έζησε» τη δική του περιπέτεια. Τι συνέβη; Μετά τη σύλληψη του ιερέα, οι ναζιστικές αρχές τοποθέτησαν ως εκκλησιαστικό επίτροπο τον διάσημο Ελληνα μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή και του παρέδωσαν τα κλειδιά. Ο Καραθεοδωρή, όπως είναι γνωστό, ζούσε και δίδασκε εκείνη την περίοδο στο Μόναχο.

Ο Καραθεοδωρή δέχθηκε ισχυρές πιέσεις από ρωσικούς ορθόδοξους κύκλους του Μονάχου, που εποφθαλμιούσαν τον ναό, αλλά δεν ενέδωσε και δεν τους άνοιξε καν την εκκλησία για να τη λειτουργήσουν.

Ο πανέμορφος καθολικός ναός γοτθικού ρυθμού, που είχε ανεγερθεί το 1495, παραχωρήθηκε το 1828 προς χρήση στους Ελληνες ορθοδόξους που τον λειτουργούν έως σήμερα, από τον τότε Βαυαρό βασιλιά Λουδοβίκο, παππού του Οθωνα.

Ηταν η εποχή που ο Λουδοβίκος υποδέχθηκε παιδιά των Ελλήνων αγωνιστών του 1821 με σκοπό να μορφωθούν και να εκπαιδευτούν στο Μόναχο για τη στελέχωση του νεοπαγούς ελληνικού κράτους και αποφάσισε να παραχωρήσει την εκκλησία στους φιλοξενούμενούς του για να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.

Μια άλλη προσπάθεια στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αυτή τη φορά από κύκλους παλαιοημερολογιτών να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την εμβληματική για το ορθόδοξο ποίμνιο της Γερμανίας Σαλβατορκίρχε, μεταφέρθηκε στα γερμανικά δικαστήρια που κατοχύρωσαν την εκκλησία στο Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Θέλουμε επιστήμονες της πληροφορικής, αλλά παράγουμε φιλολόγους και θεολόγους. Θέλουμε να δημιουργήσουμε στελέχη για να διοικήσουν επιχειρήσεις, αλλά από τα πανεπιστήμια αποφοιτούν κυρίως εκπαιδευτικοί. Μπορεί, επίσης, ο κατασκευαστικός κλάδος να βρίσκεται από την έναρξη της κρίσης στα… τάρταρα, όμως οι φοιτητές που εισάγονται στα τμήματα αρχιτεκτονικής αυξήθηκαν κατά 20% στη διάρκεια της περιόδου 2008-2015. Είναι μερικά μόνον από τα παραδείγματα που δείχνουν ότι μπορεί μεν στην ελληνική κοινωνία και ειδικά στις τάξεις των νέων να έχει αρχίσει να απενεχοποιείται η επιχειρηματικότητα, η νοοτροπία της ελληνικής οικογένειας και η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος όμως δεν συμβαδίζουν με τις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς.

Σύμφωνα με τη μελέτη που τιτλοφορείται «Εκπαίδευση, επιχειρηματικότητα και απασχόληση: ζητείται προσέγγιση», την οποία διενήργησαν η ελεγκτική εταιρεία ΕΥ, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και η Endeavor Greece στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, πάνω από δύο στους πέντε φοιτητές εξακολουθούν και σήμερα, όπως και προ κρίσης, να φοιτούν σε τρεις βασικές γενικές κατευθύνσεις: το 13% (από 18% το 2008) στις ανθρωπιστικές επιστήμες, το 12% (από 11% το 2008) στις κοινωνικές επιστήμες και επιστήμες της συμπεριφοράς και επίσης 12% σε επιστήμες εκπαίδευσης και κατάρτισης των διδασκόντων (από 13% το 2008). Συνολικά, το 53% των φοιτητών κατευθύνεται σε αντικείμενα σπουδών και κλάδους που δεν συμβάλλουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. Την ίδια ώρα, σε έναν τομέα αιχμής, όπως η πληροφορική, εξακολουθεί να κατευθύνεται πολύ μικρό ποσοστό, μόλις το 4% των φοιτητών, αν και σε απόλυτους αριθμούς έχουν αυξηθεί οι πρωτοετείς σε αυτόν τον κλάδο κατά 16%. Ας σημειωθεί ότι στην Ελλάδα παρατηρείται μεγάλη ζήτηση σε ειδικούς πληροφορικής, ενώ στην Ευρώπη προβλέπονται έως το 2020 750.000 κενές θέσεις εργασίας στον εν λόγω κλάδο. Η ζήτηση για επιστήμονες της πληροφορικής επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι αποτελεί τον κλάδο με τη μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης, 22,7%, το 2016 σε σύγκριση με το 2008.

Διαστρέβλωση

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα πρέπει εδώ να γίνουν τρεις παρατηρήσεις. Πρώτον, δεν παραγνωρίζεται η αξία των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών. Δεύτερον, οι απόφοιτοι των σχολών αυτών θα είχαν περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης από το να περιμένουν απλώς τον διορισμό στο Δημόσιο, ο οποίος πλέον λόγω μνημονίων δεν έρχεται, εάν αποκτούσαν ειδίκευση σε επιμέρους πεδία και εάν υπήρχαν πολιτικές προώθησης της διεπιστημονικότητας. Για παράδειγμα, μεγαλύτερη αξιοποίηση των ψυχολόγων στα τμήματα ανθρωπίνου δυναμικού των επιχειρήσεων. Τρίτον, το υψηλό ποσοστό φοιτητών στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες σε σύγκριση με αυτό στα τμήματα πληροφορικής οφείλεται και στο γεγονός ότι είναι πολύ περισσότερα τα πρώτα και δέχονται πολύ μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών. «Πρόκειται πράγματι για διαστρέβλωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκτός από τον μεγαλύτερο αριθμό τμημάτων στις επιστήμες αυτές, δέχονται κάθε χρόνο και μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών, θεωρώντας ότι είναι σωστό να γίνονται μαθήματα σε αμφιθέατρα με 500 φοιτητές», επεσήμανε χθες κατά την παρουσίαση της μελέτης ο κ. Γ. Δουκίδης, καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Στήριξης Επιχειρηματικότητας και Καινοτομίας (θερμοκοιτίδα του πανεπιστημίου).

Η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική στα ΤΕΙ. Αν και όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην τεχνολογική εκπαίδευση, ο συνολικός αριθμός των σπουδαστών μειώθηκε κατά 6% το 2015 σε σύγκριση με το 2008. Ειδικά, στον κλάδο πληροφορικής η μείωση φτάνει το 29% και στον τομέα εμπορίου και διοίκησης επιχειρήσεων το 21%.

Ελλειψη εργαζομένων με προσόντα

Μπορεί η ανεργία να υπερβαίνει το 23%, όμως το 77% των εργοδοτών δηλώνει ότι δυσκολεύεται να βρει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Ο λόγος; Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων (26%) με υπερβάλλοντα προσόντα, όμως μόλις το 55% έχει προσόντα εναρμονισμένα με τις ανάγκες της αγοράς. Οπως ανέφερε ο κ. Π. Παπάζογλου, διευθύνων σύμβουλος της ΕΥ Ελλάδος, ο κυριότερος λόγος που ανέφεραν οι εργοδότες είναι το έλλειμμα σε τεχνικές δεξιότητες (29%), σε εμπειρία (27%), σε προσωπικές δεξιότητες (12%) και σε διαθέσιμους υποψηφίους (11%).

Φταίνε για το παραπάνω μόνον το εκπαιδευτικό σύστημα και η «αγία ελληνική οικογένεια», που θέλει το παιδί της να γίνει δικηγόρος, πολιτικός μηχανικός, γιατρός ή δάσκαλος; Η απάντηση που δίνει η μελέτη είναι κατηγορηματικά όχι. Μεγάλη είναι η ευθύνη και των επιχειρήσεων, καθώς, όπως σημείωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Endeavor Greece Χ. Μακρυνιώτης, ιδανικά οι επιχειρήσεις θέλουν να προσλάβουν άτομα με εμπειρία, επομένως και μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά να τους πληρώνουν με αμοιβές νέων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι, σύμφωνα με τη μελέτη, το 88% των νέων θεωρεί ότι οι επιχειρήσεις δεν προσφέρουν ποιοτική και καλά αμειβόμενη απασχόληση.

Η ευθύνη των επιχειρήσεων εντοπίζεται και αλλού. Είτε λόγω νοοτροπίας είτε λόγω οικονομικών δυσχερειών, δεν επενδύουν στην εκπαίδευση του προσωπικού τους. Σύμφωνα με τη μελέτη, μόνον το 30% των εργαζομένων έχει συμμετάσχει σε πρόγραμμα που πληρώθηκε από τον εργοδότη.

Ο τουρισμός

H ευθύνη του επιχειρηματικού κόσμου αποτυπώνεται και στις τάσεις του επιχειρείν που καταγράφονται τα χρόνια της κρίσης. Μόλις δύο στις δέκα επιχειρήσεις που δημιουργούνται αφορούν τα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες. Ο μόνος πραγματικά εξωστρεφής κλάδος που ενισχύεται είναι ο τουρισμός, όπου καταγράφεται αύξηση των νέων επιχειρήσεων (κατά 30,8% το 2016 σε σύγκριση με το 2012), αλλά και της απασχόλησης (κατά 10% το 2016 σε σύγκριση με το 2008).

Στον αντίποδα, στον κατεξοχήν εσωστρεφή κλάδο της εστίασης, παρατηρείται μεν μείωση στις συστάσεις επιχειρήσεων σε σχέση με το 2012, ωστόσο παραμένει η πρώτη επιλογή των νέων επιχειρηματιών με τις συστάσεις να υπερτερούν των διαγραφών (κατά 376 το 2016).

Αλλωστε, η εστίαση αποτελεί τον κλάδο όπου η απασχόληση αυξήθηκε κατά 10% το 2016 σε σύγκριση με το 2008, ενώ πρόκειται για τον τομέα εκείνον με τη μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης σε απόλυτους αριθμούς (25.187 θέσεις εργασίας). Ο κλάδος της πληροφορικής παρουσίασε τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση (22,7%), αλλά σε απόλυτους αριθμούς η απασχόληση μέσα σε εννέα χρόνια αυξήθηκε κατά 4.970 θέσεις.