| Ενότητα 7 Πλάτων Λάχης σελ. 73 | Μετάφραση |
| Σωκράτης: Oὐκοῦν, ὦ Λάχης, καὶ νῦν ἡμᾶς τώδε παρακαλεῖτον εἰς συμβουλήν, τίν’ ἂν τρόπον
τοῖς ὑέσιν αὐτῶν ἀρετὴ παραγενομένη ταῖς ψυχαῖς ἀμείνους ποιήσειε;
Λάχης: Πάνυ γε. Σωκρ.: Ἆρ’ οὖν ἡμῖν τοῦτό γ’ ὑπάρχειν δεῖ, τὸ εἰδέναι ὅτι ποτ’ ἔστιν ἀρετή; εἰ γάρ που μηδ’ἀρετὴν εἰδεῖμεν τὸ παράπαν ὅτι ποτε τυγχάνει ὄν, τίν’ ἂν τρόπον τούτου σύμβουλοι γενοίμεθ’ ἂν ὁτῳοῦν, ὅπως ἂν αὐτὸ κάλλιστα κτήσαιτο;
Λάχης: Οὐδένα, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
Σωκρ.: Φαμὲν ἄρα, ὦ Λάχης, εἰδέναι αὐτὸ ὅτι ἔστιν. Λάχης: Φαμὲν μέντοι. Σωκρ.: Οὐκοῦν ὅ γε ἴσμεν, κἂν εἴποιμεν δήπου τί ἐστιν. Λάχης: Πῶς γὰρ οὔ; Σωκρ.: Μὴ τοίνυν, ὦ ἄριστε, περὶ ὅλης ἀρετῆς εὐθέως σκοπώμεθα –πλέον γὰρ ἴσως ἔργον– ἀλλὰ μέρους τινὸς πέρι πρῶτον ἴδωμεν εἰ ἱκανῶς ἔχομεν πρὸς τὸ εἰδέναι• καὶ ἡμῖν, ὡς τὸ εἰκός, ῥᾴων ἡ σκέψις ἔσται. Λάχης: Ἀλλ’ οὕτω ποιῶμεν, ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ βούλει. |
– Λοιπόν ώ Λάχη και τώρα αυτοί οι δύο μάς προσκαλούν να τους συμβουλέψουμε με ποιόν τρόπο, αφού επέλθει η αρετή στους γιούς τους, θα μπορούσε να τους κάνει καλύτερους στις ψυχές τους.
– Βεβαιότατα. – Άρα λοιπόν τούτο πρέπει να υπάρχει σε μας, το να γνωρίζουμε ότι τελικά υπάρχει η αρετή; Διότι, αν δεν ξέρουμε καθόλου ότι συμβαίνει να υπάρχει η αρετή, με ποιόν τρόπο θα μπορούσαμε να γίνουμε σύμβουλοι γι’ αυτό σε οποιονδήποτε, πώς δηλαδή θα μπορούσε αυτό με τον πιο ωραίο τρόπο να το αποκτήσει ; – Κανέναν, μου φαίνεται, Σωκράτη – Ισχυριζόμαστε συνεπώς, Λάχη, ότι γνωρίζουμε ότι υπάρχει αυτό. – Το ισχυριζόμαστε βέβαια. – Λοιπόν αυτό που γνωρίζουμε, θα μπορούμε βεβαίως να πούμε τι είναι. – Πώς όχι ; – Μη λοιπόν, ευγενέστατε, εξετάσουμε αμέσως ολόκληρη την αρετή – ίσως είναι περισσότερη η εργασία – αλλά ας δούμε για κάποιο μέρος της πρώτα αν μπορούμε να το γνωρίσουμε και για μας, όπως είναι λογικό, θα είναι η έρευνα πιο εύκολη. – Έτσι ας κάνουμε, Σωκράτη, όπως θέλεις.
|
| Λεξιλόγιο
Οὔκουν = λοιπόν όχι ; Ούκοῦν =λοιπόν; , επομένως. Παρακαλέω-ῶ =προσκαλώ, παρακαλώ, παρακινώ, προτρέπω, παρηγορώ Παραγίγνομαι =παρευρίσκομαι, έρχομαι κοντά σε κάποιον επέρχομαι, παρουσιάζομαι, καταφθάνω. Πάνυ=πάρα πολύ, βεβαιότατα, ασφαλώς. Παράπαν= παντελώς, καθόλου. ὁστισοῦν = ο οποιοσδήποτε. Δήπου = βεβαίως, αναμφίβολα, όπως νομίζω. Ποτέ =επί τέλους Πᾶς (αντων) = όλος, ολόκληρος, έκαστος (για ένα από πολλά πρόσωπα), με αριθμό ακριβώς (πάντες εννέα) ἔργον =εργασία, πράξη, το αποτέλεσμα εργασίας / ἔργον ἐστί + γεν προσώπου = είναι έργο , καθήκον κάποιου /ἔργον ἐστί + γεν πραγμ. =υπάρχει ανάγκη για κάτι./ ἔργα παρέχω τινί = προκαλώ προβλήματα, ενόχληση /ἔργον ποιούμαι = κάνω τη δουλειά μου. |
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ