Επειδή φέτος λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού,  έχει ανασταλεί η λειτουργία όλων των εκπαιδευτικών δομών κι  έχει ως  αποτέλεσμα να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν οι καθιερωμένες σχολικές γιορτές και παρελάσεις σε όλη τη χώρα.

Δεν μπορούμε όμως να μνημονεύσουμε τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 και να  μη  στοχαστούμε την Επανάσταση μέσα σε νέες κάθε φορά συνθήκες. Δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”, ένα  από τα κορυφαία ποιητικά συνθέματα του Διονύσιου Σολωμού που φαίνεται ότι τον «απασχόλησε στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του». Το ποίημα αυτό  είναι εμπνευσμένο από τα γεγονότα της πολιορκίας και της Εξόδου του Μεσολογγίου κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.

Η 25η  Μαρτίου συμβολίζει τα γενέθλια της σύγχρονης Ελλάδας. Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια μνήμης!  Αποτελεί το μέγιστο γεγονός της νεώτερης ιστορίας μας, που πέτυχε την ίδρυση του ελληνικού κράτους και την παρουσία της Ελλάδας, ύστερα από έκλειψη αιώνων, στον πολιτικό χάρτη του κόσμου.

Δεν ξεχνάμε επίσης, ότι αυτή η ημέρα είναι συνδεδεμένη με την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου με πρωτοστάτη εκκλησιαστικό άνδρα που όρκιζε τους αγωνιστές στο λάβαρο με την εικόνα της Παναγίας και  ήταν φυσικό να συγκινήσει κάθε ελληνική ψυχή.

Επίκεντρο της γιορτής για την Εθνική Επέτειο, διαχρονικά, είναι το σχολείο, όχι μόνο γιατί τα παιδιά, ως οι νέοι πολίτες πρέπει να μάθουν να τιμούν και να σέβονται την πατρίδα τους, αλλά και γιατί η παιδεία έπαιξε τον αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση και στη δημιουργία της εθνικής μας συλλογικότητας.

Παραθέτουμε  ένα απόσπασμα από τον αυθεντικό λόγο του στρατηγού Μακρυγιάννη (1797 — 1864 , που φανερώνει τη δύναμη του “εμείς” σε δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας, αντίστοιχες με αυτές που βιώνουμε σήμερα:

«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί.

Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζωνται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέη «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».