Σε αυτήν την ενότητα μιλήσαμε για τη μεγάλη γιορτή που πλησιάζει: το Πάσχα. Τι γιορτάζουμε το Πάσχα; Διαβάσαμε την ιστορία της Σταύρωσης και Ανάστασης του Χριστού και παρακολουθήσαμε σχετικό βιντεάκι.
Στη συνέχεια, τα παιδιά έβαλαν σε σειρά τις εικόνες και αφηγήθηκαν ξανά την πορεία του Χριστού προς την Ανάστασή του.
Συζητάμε τις συνήθειες που έχουμε από το Σάββατο του Λαζάρου έως και την Κυριακή του Πάσχα. Σε κάποιες πόλεις τα παιδιά λένε τα κάλαντα του Λαζάρου, την Κυριακή των Βαΐων, όποιος θέλει πάει στην εκκλησία, όπου μας δίνουν βάγια και την Μεγάλη Εβδομάδα όποιος θέλει πηγαίνει καθημερινά στην εκκλησία, όπου την Μ. Πέμπτη αναπαρίσταται η Σταύρωση, την Μ. Παρασκευή έχουμε τον Επιτάφιο και το Μ. Σάββατο πάμε με τις λαμπάδες και ο παπάς ψάλει το Χριστός Ανέστη!
Παρακολουθήσαμε σχετικά βίντεο και εποπτικό υλικό.
Τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι τους έκανε περισσότερο εντύπωση από την πορεία του Χριστού προς την Ανάσταση.
Μιλήσαμε για τα έθιμα του Πάσχα. Το Πάσχα φτιάχνουμε κουλούρια, τσουρέκια, βάφουμε και τσουγκρίζουμε αυγά, σουβλίζουμε το αρνί. Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Βάψαμε κι εμείς αβγά, όπως επιτάσσει το πασχαλινό έθιμο.
Διαβάσαμε παραμύθια:
«Το Πάσχα της νόνας της Χελώνας», της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, και υλοποιήσαμε διάφορες δραστηριότητες που μπορείτε να δείτε σε αυτόν τον σύνδεσμο: https://blogs.sch.gr/1niploutr/?p=1365
«Ο Άγιος Βασίλης του Πάσχα και ο Λαγός των Χριστουγέννων», της Σουζάν Χάιστερχαγκεν.
«Τζότζο, ο μικρός σκαντζόχοιρος, ο λαγός και τα πασχαλινά αβγά», της Ειρήνης Πετρίδου.
Τα παιδιά παρακολούθησαν παράσταση στο κουκλοθέατρο. Ο λαγός και η αγελαδίτσα ζηλεύουν τις κότες, που την περίοδο του Πάσχα έχουν την τιμητική τους λόγω των αβγών, που θέλουν όλοι οι άνθρωποι να βάψουν και αποφάσισαν να τους κάνουν μια πλάκα.
Με αφορμή το κουκλοθέατρο τα παιδιά ζωγράφισαν βήμα-βήμα ένα λαγό και ένα κοτοπουλάκι.
Παίξαμε παιχνίδια.
Βάλαμε αβγά διαφόρων χρωμάτων σε μια σειρά και δύο παιδιά καθόντουσαν αντικρυστά έχοντας τα αβγά στη μέση. Λέγαμε το ποιηματάκι:
«Η κοτούλα κακαρίζει
Αυγουλάκι μου μυρίζει
Άσπρο να ναι ή καφέ;
Μήπως κόκκινο ή μπλε;
Να ναι κίτρινο και λαχανί
Ή μήπως πράσινο, πορτοκαλί;
Τελικά είναι…»
Τότε η εκπαιδευτικός έλεγε ένα χρώμα και όποιο παιδί το έπιανε πρώτο, κέρδιζε!
Παίξαμε με ένα φτερό. Η εκπαιδευτικός γαργαλούσε τα παιδιά με ένα φτερό αλλά εκείνα έπρεπε να μείνουν σοβαρά και να μην γελάσουν! Όποιος γελούσε, έχανε.
Η ουρά του λαγού. Κλείσαμε τα μάτια των παιδιών με ένα μαντήλι και εκείνα έπρεπε να βρουν, χωρίς να βλέπουν, το σημείο που έμπαινε η ουρά του λαγού. Όταν ήταν κοντά, τα υπόλοιπα παιδιά φώναζαν «ζεστό», όταν ήταν μακριά, φώναζαν «κρύο».
Παίξαμε με την beebot. Ο λαγός του Πάσχα είχε βάλει στον τάπητα διάφορα χρωματιστά αυγά και η μελισσούλα μας, ακολουθώντας τις εντολές των παιδιών έπρεπε να τα μαζέψει όλα. Κάθε παιδί γινόταν ο λαγός του Πάσχα και έδινε εντολή σε κάθε παιδί ποιο αβγό πρέπει να πάρει.
Την Κυριακή 6 Απριλίου 2025 και στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος που έχουμε αναλάβει την φετινή σχολική χρονιά με τίτλο: “Την ιστορία του τόπου μου γνωρίζω, σαν μικρός εξερευνητής τον χρόνο πίσω γυρίζω”, πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας επίσκεψη στα αξιοθέατα του τόπου μας. Πρώτη μας στάση: Το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας και το Ηραίο.
Αρχικά, επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας, όπου η κυρία Μαρίκα μας ξενάγησε στους χώρους του μουσείου. Στην πρώτη αίθουσα, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να δουν αντικείμενα, όπως μαγειρικά και οικιακά σκεύη, που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι τα παλαιότερα χρόνια.
Στη συνέχεια, στην επόμενη αίθουσα, τα παιδιά είδαν φορεσιές που φορούσαν οι άνθρωποι παλαιότερα καθώς και έπιπλα που είχαν στα σπίτια τους.
Ήταν μια όμορφη ξενάγηση, όπου τα παιδιά έφυγαν γεμάτα εικόνες!!!
Αποχαιρετήσαμε το Λαογραφικό Μουσείο και τους εθελοντές που το έστησαν με μεράκι και αγάπη για τον τόπο τους και με την συνδρομή πολλών ανθρώπων που δώρισαν αντικείμενα στο μουσείο, και πήγαμε στο Ηραίο.
Από μακριά είδαμε τον Φάρο Μελαγκάβι, καθώς δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε γιατί υπήρχε ταινία που το απαγόρευε.
Κατεβήκαμε στο Ηραίο και περιηγηθήκαμε στα διάφορα σημεία του αρχαιολογικού χώρου με οδηγό το βιβλίο: “Ιστορίες από το Ηραίο”, το οποίο περιείχε πληροφορίες για το μέρος αλλά και εικόνες που απεικόνιζαν το μνημείο, όπως ήταν τα αρχαία χρόνια.
πανοραμική όψη του αρχαίου χώρου
Η αψιδωτή δεξαμενή
Ο Βωμός
Η δυτική αυλή
Η ελληνιστική στοά
Ο ναός της Ήρας
Ήταν μια όμορφη εμπειρία και έπεται και συνέχεια!!!!
Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα γενεθλίων του σπουδαίου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Η καθιέρωση αυτής της ημέρας έγινε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (IBBY).
Με αφορμή αυτή τη γιορτή, αποφασίσαμε φέτος να διοργανώσουμε μια ξεχωριστή εκδήλωση στο Νηπιαγωγείο μας! Τα δύο τμήματα του σχολείου μας ενώθηκαν και οργανώσαμε μια σειρά από δραστηριότητες, εμπνευσμένες από το παραμύθι που διαβάσαμε: «Το Πάσχα της Νόνας Χελώνας» της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Στην ιστορία, ο καμαρωτός κύριος Λαγός, απόγονος του διάσημου λαγού που είχε χάσει από τη χελώνα στον παλιό γνωστό μύθο, είναι βέβαιος ότι το Πάσχα θα σπάσει όλα τα αυγά με το δικό του. Όμως, η σοφή νόνα Χελώνα και τα εγγόνια της του ετοιμάζουν μια έκπληξη! Όλα τα ζώα του δάσους συγκεντρώνονται για να δουν τι θα συμβεί.
Μιλήσαμε με τα παιδιά για τη σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου και τη διαδικασία δημιουργίας ενός παραμυθιού. Κατανοήσαμε πως για να φτάσει ένα βιβλίο στα χέρια μας χρειάζονται τρεις σημαντικοί ρόλοι: ο συγγραφέας που γράφει την ιστορία, ο εικονογράφος που τη ζωγραφίζει και ο εκδότης που την εκδίδει και τη διανέμει στα βιβλιοπωλεία.
Στη συνέχεια, διαβάσαμε το παραμύθι και τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά, συνδέοντάς το με τον γνωστό μύθο του Αισώπου. Αναρωτήθηκαν τι δίδαγμα θα μπορούσε να πάρει ο λαγός από την εμπειρία του και στο τέλος μοιράστηκαν τις εντυπώσεις τους, λέγοντας τι τους άρεσε περισσότερο.
Μετά την ανάγνωση, ήρθε η ώρα του παιχνιδιού!
Οι κυρίες Δήμητρα και Φανή ετοίμασαν μια πασχαλινή κατασκευή με κόκκινα αυγά που είχαν τρύπες.
Τα παιδιά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και διαγωνίστηκαν στο να ρίξουν μπαλάκια μέσα στις τρύπες των αυγών.
Έπειτα, παίξαμε αυγοδρομίες! Οι ομάδες προσπάθησαν να μεταφέρουν αυγά από φελιζόλ χρησιμοποιώντας ένα πλαστικό κουταλάκι, χωρίς να τους πέσουν.
Για το τέλος, δημιουργήσαμε τα «Αυγά της Αγάπης», καθώς το Πάσχα συμβολίζει την αγάπη. Τα παιδιά, χωρισμένα σε τέσσερις ομάδες, διακόσμησαν πασχαλινά αυγά με ζωγραφιές, τις οποίες στη συνέχεια συναρμολογήσαμε σαν παζλ.
Και φυσικά δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε το χατίρι των παιδιών, τα οποία σκέφτηκαν να φωτογραφηθούν στην πασχαλινή κατασκευή μας!!!
Η ημέρα αυτή ήταν γεμάτη χαρά και ενθουσιασμό! Τα παιδιά την απόλαυσαν, όχι μόνο λόγω των παιχνιδιών αλλά και χάρη στο υπέροχο παραμύθι της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, το οποίο πραγματικά κέρδισε τις εντυπώσεις τους!!!
«Την ιστορία του τόπου μου γνωρίζω, σαν μικρός εξερευνητής
τον χρόνο πίσω γυρίζω»
Την φετινή σχολική χρονιά αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τον τόπο μας, την Κορινθία μέσα από ένα πολιτιστικό πρόγραμμα με τίτλο: «Την ιστορία του τόπου μου γνωρίζω, σαν μικρός εξερευνητής τον χρόνο πίσω γυρίζω». Αρχικά, ρωτήσαμε τα παιδιά αν γνωρίζουν ποιος είναι ο τόπος μας. Τα παιδιά απάντησαν ότι ο τόπος μας είναι η γη. Έτσι, ξεκινήσαμε με την υδρόγειο σφαίρα της τάξης μας όπου είδαμε τη γη. Η γη αποτελείται από διάφορες χώρες και μια από αυτές είναι η χώρα μας η Ελλάδα. Παρουσιάσαμε τον χάρτη της Ελλάδας και επιγραμματικά κάποια μέρη, όπως Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ήπειρος, Πελοπόννησος, Κρήτη κλπ. Στη συνέχεια, εστιάσαμε στην Πελοπόννησο και εξηγήσαμε ότι αποτελείται από 7 Νομούς, ένας εκ των οποίων είναι η Κορινθία, ο δικός μας τόπος. Τι γνωρίζουν τα παιδιά για την Κορινθία;
Ο κάθε τόπος έχει την ιστορία του, τις πόλεις και τα πιο μικρά χωριά του, τα δικά του αξιοθέατα και μνημεία, μύθους, μουσεία και τοπικά φαγητά και παραδοσιακά δρώμενα. Έτσι, κι εμείς, σαν μικροί εξερευνητές, θα ταξιδέψουμε στον χρόνο και τον τόπο μας και θα τον γνωρίσουμε σιγά-σιγά.
Αρχικά, ξεκινήσαμε με την τοποθεσία του τόπου μας. Που βρίσκεται η Κορινθία στον χάρτη; Τα παιδιά έφτιαξαν μια κατασκευή όπου ξεκινώντας από τον χάρτη της Ελλάδας, εστιάζουμε σιγά-σιγά στην Κορινθία.
Επίσης, σε φύλλο εργασίας, όπου απεικονίζεται η Πελοπόννησος, ζωγραφίζουν μόνο την Κορινθία και γράφουν.
Στη συνέχεια, εστιάσαμε στην πόλη μας, το Λουτράκι. Αν ερχόταν κάποιος επισκέπτης στην πόλη μας τι θα του συστήναμε να δει και να επισκεφθεί στην πόλη μας; Η πρώτη απάντηση των παιδιών ήταν η θάλασσα, όπου θα μπορούσε να κάνει μπάνιο και να κάνει βόλτα στη θάλασσα. Μιλήσαμε για το πάρκο δεξαμενής, όπου θα μπορούσε να κάνει βόλτα στα δέντρα ή να τρέξει ή να κάνει γυμναστική στα όργανα που έχει ο δήμος. Επίσης, θα του προτείναμε να επισκεφθεί τον Όσιο Πατάπιο, τη Λίμνη Βουλιαγμένης, το Ηραίο και το Φάρο Μελαγκάβι. Παρατηρήσαμε εικόνες από τα μέρη αυτά και τα παιδιά μίλησαν για τις δικές τους εμπειρίες από την επίσκεψή τους σε αυτά τα μέρη.
Μέσω της εφαρμογής google earth περιηγηθήκαμε σε αυτά τα μέρη και τα είδαμε από πιο κοντά.
Τα παιδιά σχημάτισαν το όνομα της πόλης μας και ζωγράφισαν το μέρος που τους αρέσει περισσότερο.
Συνεχίσαμε με τον Ισθμό της Κορίνθου που βρίσκεται δίπλα μας. Υπήρχε πάντα η διώρυγα στον Ισθμό της Κορίνθου; Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι τα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε η διώρυγα. Τα πλοία που ήθελαν να ταξιδέψουν από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό και αντίστροφα έπρεπε να κάνουν τον γύρο της Πελοποννήσου. Δείχνουμε στον χάρτη και βλέπουμε και βίντεο για καλύτερη κατανόηση. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες σκέφτηκαν να φτιάξουν έναν δρόμο, το Δίολκο, για να περνούν από εκεί τα πλοία και να μην χρειάζεται να κάνουν τον γύρο. Βλέπουμε φωτογραφίες από το Δίολκο.
Παρακολουθούμε αντίστοιχο βίντεο.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν το καράβι που περνά το Δίολκο και τους άντρες που το σέρνουν με τα σκοινιά.
Στη συνέχεια, εξηγήσαμε ότι χρόνια αργότερα, δημιουργήθηκε η Διώρυγα και έτσι τώρα περνούν τα καράβια μέσω θαλάσσης.
Σημείωση: Σε αυτό το πρόγραμμα χρειαζόμαστε και την πολύτιμη συμμετοχή των γονέων. Έτσι, στείλαμε ενημερωτικό σημείωμα για το πρόγραμμα που υλοποιούμε και αναθέσαμε την 1η αποστολή: Οι γονείς και τα παιδιά μας, όταν θα έχουν χρόνο να επισκεφθούν το Δίολκο, που βρίσκεται πολύ κοντά μας, να περιηγηθούν στο σημείο και να τραβήξουν φωτογραφίες τις οποίες θα μπορούν να ανεβάσουν στο padlet του σχολείου μας… Επιπλέον, οι γονείς μπορούν να ανεβάσουν διάφορες φωτογραφίες από τον τόπο μας, που έχουν επισκεφθεί με τα παιδιά, και να τις συζητήσουμε στην τάξη μας!!!
Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας για την 25η Μαρτίου συζητώντας τι γιορτάζουμε τη μέρα αυτή. Αρχικά, μιλήσαμε για την Ελληνική Επανάσταση. Πώς ζούσαν οι Έλληνες υπό τον τουρκικό ζυγό και γιατί αποφάσισαν να επαναστατήσουν; Βλέπουμε μια παρουσίαση και μιλάμε στα παιδιά για το χαράτσι, το παιδομάζωμα και τις δυσκολίες που είχαν οι Έλληνες γενικά για 400 χρόνια. Παρακολουθούμε αντίστοιχο βίντεο.
Ποια χρονολογία έγινε η Ελληνική Επανάσταση; Το 1821. Παίζουμε κινητικό παιχνίδι, όπου τα παιδιά κρατούν στα χέρια τους έναν από τους αριθμούς της χρονολογίας και πρέπει να μπουν στη σωστή σειρά για να σχηματίσουν το 1821 και στη συνέχεια κάνουμε μια μικρή εργασία.
Συζητάμε για τους σημαντικότερους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, βλέπουμε εποπτικό υλικό και παρακολουθούμε σχετικό βίντεο.
Συζητήσαμε για τον ρουχισμό των ανθρώπων την εποχή εκείνη. Ανάλογα με τον τόπο καταγωγής του φορούσαν διαφορετικά ρούχα. Οι γυναίκες φορούσαν φορέματα με πολλά κεντήματα. Είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό.
Τα παιδιά ζωγράφισαν βήμα-βήμα ακολουθώντας της οδηγίες της εκπαιδευτικού ένα τσολιαδάκι.
Διαβάσαμε τα παραμύθια:
«Η Ελληνική Επανάσταση του 1821» του Φίλιππου Μανδηλαρά
«Κλέφτες και αρματολοί» της Γιολάντας Χατζή.
Φτιάξαμε μια μικρή κατασκευή με το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!!
Μιλήσαμε για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου που γιορτάζουμε επίσης την 25η Μαρτίου. Εκείνη την ημέρα ο άγγελος μετέφερε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η Παναγία θα γεννήσει τον Χριστό. Παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Ακούσαμε τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου και χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς.
Και φυσικά παραμονή της εθνικής μας εορτής κάναμε μια μικρή γιορτή στο σχολείο μας, όπου τα παιδιά είπαν τα ποιηματάκια τους, χόρεψαν τους παραδοσιακούς χορούς και έκαναν μια μικρή παρέλαση κρατώντας σημαιάκια!!!
Τίτλος Προγράμματος: “Το δεντρόσπιτο με τα ζωάκια των δικαιωμάτων”
Το παρόν εργαστήρι δεξιοτήτων αποσκοπεί στο να εξοικειώσει, με βιωματικό και ευχάριστο τρόπο, τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας με τα δικαιώματα του παιδιού, όπως έχουν κατοχυρωθεί στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ν. 2101/1992). Μέσα από τις υλοποιούμενες δραστηριότητες επιχειρείται να συνδυαστεί η καλύτερη κατανόηση της έννοιας των δικαιωμάτων και η προαγωγή της συμμετοχής των παιδιών σε διεργασίες διαλόγου και λήψης αποφάσεων για θέματα που σχετίζονται με τη συνύπαρξη τους και μέσω αυτών η ανάπτυξη των δεξιοτήτων επικοινωνίας, συνεργασίας και υπευθυνότητας των παιδιών. Προάγεται δηλαδή στα παιδιά από την ηλικία φοίτησης στο νηπιαγωγείο και μετά η ιδιότητα των δημοκρατικών ενεργών πολιτών.
Το εκπαιδευτικό υλικό του προγράμματος περιλαμβάνει 12+1 καρτέλες με ζωάκια που εκπροσωπούν σημαντικά δικαιώματα των παιδιών και τα οποία συνοδεύονται από μικρές ιστορίες και απλά τραγουδάκια. Τα 12 πρώτα ζωάκια που περιλαμβάνονται στο υλικό αυτό αντιστοιχούν σε δικαιώματα τα οποία προβλέπονται σε διαφορετικά άρθρα της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΔΣΔΠ), ενώ το 13ο αφορά το γενικότερο δικαίωμα του παιδιού στον σεβασμό.
Εργαστήριο 1ο«Το δικαίωμα στο όνομα και στην ταυτότητα»
Ξεκινάμε με δύο φίλους μας που μας επισκέπτονται στην τάξη μας – τον Νίκο και ένα κοριτσάκι. Ο Νίκος είναι πολύ τυχερός, καθώς όπως μας λέει η δασκάλα του είναι άρρωστη και έτσι δεν έχει σχολείο σήμερα. Αποφασίζει λοιπόν να πάει στην παιδική χαρά, όπου συναντά μια καινούρια φίλη. Το κοριτσάκι αυτό του λέει πώς δεν έχει κάποιο όνομα, ούτε πηγαίνει στο σχολείο. Ο Νίκος απορεί. Πώς γίνεται να μην έχει όνομα και να μην πηγαίνει στο σχολείο. Το κοριτσάκι του εξηγεί ότι στη χώρα από την οποία προέρχεται γινόταν πόλεμος και δεν μπορούσαν οι γονείς της να πάνε στο ληξιαρχείο να δηλώσουν το όνομά της και τη γέννησή της και έτσι δεν έχει χαρτιά για να μπορέσει να γραφτεί στο σχολείο. Τα παιδιά με τον Νίκο αποφασίζουν να της δώσουμε εμείς ένα όνομα και συμφωνούμε στο όνομα Μάρθα.
Έτσι, ξεκινάει η συζήτησή μας για το πρώτο δικαίωμα που έχουν όλα τα παιδιά με τη γέννησή τους: το όνομα. Κάθε παιδί που γεννιέται, οι γονείς του, του δίνουν ένα όνομα και το γράφουν στο ληξιαρχείο της πόλης τους, όπου εκεί υπάρχουν τα στοιχεία του κάθε παιδιού. Μεγαλώνοντας αυτά τα στοιχεία τα χρειάζεται για να γραφτεί στο σχολείο, να φτιάξει ταυτότητα, να βρει αργότερα εργασία κλπ. Είναι σημαντικό όλοι μας να έχουμε όνομα.
Γνωρίζουμε το πρώτο ζωάκι των δικαιωμάτων το «Έτσιμελεν» και συζητάμε με τα παιδιά για το δικό τους όνομα και επώνυμο. Κάποιοι έχουν δύο ονόματα, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν υποκοριστικό. Το επώνυμο, εκτός από κάποιες περιπτώσεις, το παίρνουμε από τον πατέρα μας.
Αποφασίζουμε να φτιάξουμε ατομική καρτέλα για κάθε μαθητή με τα στοιχεία του και φτιάχνουμε ένα βιβλίο για την τάξη μας.
Επιπλέον, φτιάχνουμε μια ατομική ταυτότητα για κάθε μαθητή.
Εργαστήριο 2ο«Το δικαίωμα σε σπίτι, ρούχα και φαγητό» και «Το δικαίωμα στη φροντίδα»
Στο επόμενο εργαστήρι γνωρίσαμε δύο καινούριους μας φίλους που ήρθαν για να μας μιλήσουν για δύο ακόμα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά: Το «Σιγουράκι» και το «Αγαπάκι». Αφού συστήσαμε στα παιδιά το Σιγουράκι, τους είπαμε ότι το ζωάκι αυτό και η οικογένειά του είναι πάρα πολύ φτωχοί και δεν έχουν απολύτως τίποτα. Ζητήσαμε από τα παιδιά να συζητήσουν με τις ομάδες τους και να σκεφτούν τι θα μπορούσαννα δώσουν στο Σιγουράκι και την οικογένειά του για να ζουν καλύτερα. Τα παιδιά αφού συζήτησαν στην ομάδα τους μας έδωσαν διάφορες απαντήσεις: Τα κόκκινα αστεράκια είπαν ότι θα του έδιναν παπούτσια, ρούχα, φαγητό, χρήματα, σπίτι, τα λαχανί αστεράκια θα του έδιναν ένα αυτοκίνητο, μια κούκλα, ένα κρεβάτι, παντόφλες και σπίτι, τα πορτοκαλί αστεράκια θα του έδιναν φαγητό και τα κίτρινα αστεράκια θα του έδιναν σπίτι, τετράδια, χρήματα και τροφή.
Αφού κατέθεσαν τις ιδέες τους τα παιδιά προβληματίστηκαν με τις ερωτήσεις: Το Σιγουράκι θα μπορούσε να ζήσει χωρίς κούκλα και αυτοκίνητο; Θα μπορούσε να ζήσει χωρίς σπίτι, φαγητό και ρούχα; Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι τα ρούχα, το σπίτι και το φαγητό είναι απαραίτητες ανάγκες του ανθρώπου καθώς χωρίς αυτά δεν ζούμε και αποτελούν βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού. Εμείς έχουμε όλοι σπίτι, οικογένεια, σχολείο, φαγητό κλπ. Ισχύει όμως αυτό για όλα τα παιδιά του κόσμου; Βλέπουμε εποπτικό υλικό από το βιβλίο της UNICEF «Μια ζωή σαν τη δική μου» και παρατηρούμε στις φωτογραφίες πως δεν ζουν όλα τα παιδιά όπως εμείς. Παρακολουθήσαμε βίντεο από αποστολές της Action Aid Hellas στην Αφρική και στην Ινδία, όπου εθελοντές είχαν πάει για να βοηθήσουν τους κατοίκους να φτιάξουν αίθουσες για εκπαιδευτικούς και για να τους μάθουν να καλλιεργούν τη γη τους. Τα παιδιά διαπίστωσαν ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ανέσεις που έχουμε εμείς.
Στη συνέχεια, ζητήσαμε από τα παιδιά να μαντέψουν για ποιο δικαίωμα ήρθε να μας μιλήσει το Αγαπάκι. Τα παιδιά είπαν για την αγάπη. Ποιος μας προσφέρει αγάπη; Η οικογένειά μας, που μας φροντίζει, ώστε να μεγαλώνουμε σωστά. Άρα ένα ακόμα βασικό δικαίωμα των παιδιών είναι το δικαίωμα στη φροντίδα από την οικογένειά του, καθώς κανένα παιδί δεν πρέπει να μεγαλώνει μόνο του χωρίς τη φροντίδα από κάποιον μεγαλύτερο. Τα παιδιά μας μιλούν για τις οικογένειές τους και τις ζωγραφίζουν.
Στη συνέχεια, μας δείχνουν σε παντομίμα τι τους αρέσει να κάνουν με τις οικογένειές τους και εμείς μαντεύουμε. Σε άλλους αρέσει να πηγαίνουν βόλτα και να τρώνε παγωτό, να πηγαίνουν για μπάνιο στη θάλασσα, να πηγαίνουν για αναρρίχηση, να παίζουν, να πηγαίνουν για κοκτέιλ ή για χυμό, να πηγαίνουν και να τρώνε σε ταβέρνα, να κάνουν γυμναστική και να πηγαίνουν στις κούνιες.
Εργαστήριο 3ο«Το δικαίωμα στο παιχνίδι και την ξεκούραση» και «Το δικαίωμα στην εκπαίδευση»
Σήμερα μας επισκέφθηκαν δύο ακόμα ζωάκια: Το «Τριλαριλαρό» και το «Κουκουβάκου» για να μας μιλήσουν για δύο ακόμα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά. Ζητήσαμε από τα παιδιά να μαντέψουν για ποιο δικαίωμα μπορεί άραγε να θέλει να μας μιλήσει το «Τριλαριλαρό». Τα παιδιά απάντησαν για τη μουσική και το χορό. Η σκέψη τους ήταν πολύ καλή καθώς το «Τριλαριλαρό» ήρθε για να μας μιλήσει για το δικαίωμα των παιδιών στο παιχνίδι, την ψυχαγωγία και την ξεκούραση. Συζητήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να παίζουν και να περνούν όμορφα αλλά αναρωτηθήκαμε αν συμβαίνει αυτό με τα παιδιά σε όλον τον κόσμο. Είδαμε στο βιβλίο της UNICEF «Μια ζωή σαν τη δική μου» ότι κάποια παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν γιατί προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες και δεν έχουν πολύ χρόνο για παιχνίδι και ξεκούραση. Στη συνέχεια, παίξαμε ένα παιχνίδι, όπου κάθε παιδί έδινε μια ιδέα όπου κάποιος μπορεί να περάσει όμορφα. Καθίσαμε σε κύκλο και η εκπαιδευτικός ξεκίνησε πρώτη πετώντας μια μικρή μπάλα σε ένα παιδί λέγοντας: «Έχω μια ιδέα! Να πάμε στην παιδική χαρά να παίξουμε!». Έπειτα, συνέχισαν τα υπόλοιπα παιδιά και ξεκινώντας με τη φράση: «Έχω μια ιδέα…» συνέχιζαν. Οι ιδέες που ακούστηκαν ήταν πολλές και πολύ ευχάριστες! «Να πάμε βόλτα και να φάμε παγωτό», «Να πάμε για κολύμπι», «Να κάνουμε πιτζάμα πάρτι», «Να κάνουμε πάρτι γενεθλίων και να φάμε τούρτα και άλλα γλυκά», «Να πάμε στις νεροτσουλήθρες», «Να πάμε για ποδήλατο»!!!
Διαβάσαμε το παραμύθι της Αλεξάνδρας Μητσιάλη «Η κούκλα που ταξίδευε στον κόσμο», όπου μια μικρή κούκλα, φτιαγμένη από παιδικά χεράκια κατέληξε σε άλλα παιδικά χεράκια, πιο τυχερά που την είχαν μόνο για παιχνίδι. Έτσι, συζητήσαμε για μια ακόμη φορά πώς ζουν τα παιδιά σε διαφορετικές χώρες του κόσμου, όπου αναγκάζονται να εργάζονται.
Στη συνέχεια, μας μίλησε το «Κουκουβάκου», το οποίο μας μίλησε για το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση. Όλα τα παιδιά θα πρέπει να πηγαίνουν σχολείο και να μην εργάζονται. Συμβαίνει αυτό σε όλες τις χώρες του κόσμου; Παρακολουθήσαμε «Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα», η οποία μας είπε ότι στη χώρα της δεν πάνε όλα τα παιδιά στο σχολείο καθώς κάποιες οικογένειες δεν επιτρέπουν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο.
Στη συνέχεια, τα παιδιά σκέφτηκαν τι θα ήθελαν να αλλάξουν στον κόσμο, αν είχαν το μαγικό μολύβι που ακούσαμε στο παραμύθι, ώστε να ζουν όλα τα παιδιά καλύτερα και το ζωγράφισαν. Τα παιδιά θα ήθελαν όλα τα παιδιά να έχουν σχολεία, παιχνίδια, σπίτι και οικογένεια, φαγητό και ιατρείο.
Εργαστήριο 4ο«Το δικαίωμα στην υγεία» και «Τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρίες»
Σε αυτό το εργαστήρι γνωρίσαμε δύο καινούρια ζωάκια: Το «Περαστικάκι» και το «Μπορούλι». Αρχικά, το «Περαστικάκι» μας είπε ότι όλοι οι άνθρωποι -όπως και τα ζώα- έχουμε ανάγκη την υγεία μας και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να προστατεύεται η υγεία τους. Τα παιδιά μα μίλησαν για τις δικές τους εμπειρίες όταν χρειάστηκε να επισκεφθούν έναν γιατρό. Πώς ένιωσαν;
Διαβάσαμε το παραμύθι της Κατερίνας Γιαννίκου «Δεν φοβάμαι το νοσοκομείο», όπου Η φίλη του Έκτορα, η Ανδρομάχη σπάει το πόδι της και πρέπει να πάει στο νοσοκομείο… Ανάμεσα στο αστείο και στο σοβαρό, παρουσιάζονται ιατρικές διαδικασίες όπως ακτινογραφίες, γύψος, νοσηλεία σε θάλαμο. Τα παιδιά πρέπει να διώξουν το φόβο και να καταλάβουν ότι το νοσοκομείο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητο και μάλιστα όλα τα παιδιά θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν περίθαλψη.
Στη συνέχεια, παίξαμε το παιχνίδι «Πονάει, πονάει». Παιδιά και εκπαιδευτικός κάθισαν σε κύκλο. Η εκπαιδευτικός έλεγε φράσεις όπως: «Πονάει, πονάει το αυτί» «Πονάει, πονάει το πόδι». Όταν αυτό που έλεγε ήταν μέρος του σώματος που πραγματικά μπορεί να πονάει κάποιον, τα παιδιά σήκωναν το χέρι και έλεγαν «Πονάει». Όταν όμως έλεγε μια φράση, όπως «Πονάει, πονάει το τραπέζι» τότε τα παιδιά σήκωναν το δάκτυλο και έκαναν τον ήχο της σειρήνας ενός ασθενοφόρου!!
Μετά, ήρθε στην παρέα μας «Το Μπορούλι», το οποίο μας μίλησε για παιδιά με αναπηρίες. Τα παιδιά αυτά, όπως όλοι μας, έχουν τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην υγεία, στο παιχνίδι κλπ και θα πρέπει όλοι μας να βοηθούμε σε αυτό.
Παρακολουθήσαμε την ταινία μικρού μήκους Ίαν, ο οποίος γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση και όπως όλοι, θέλει να έχει φίλους. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους όμως, ο Ίαν πρέπει να δουλέψει σκληρά για να τους αποκτήσει. Οι διακρίσεις, το bullying και η αδιαφορία τον κρατάνε μακριά από την αγαπημένη του παιδική χαρά, αλλά ο Ίαν δεν εγκαταλείπει, και καταφέρνει κάτι μαγικό.
Τα παιδιά, εμπνεόμενα από την ταινία, ζωγράφισαν.
Εργαστήριο 5ο«Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης» και «Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και την ισότητα»
Σε αυτό το εργαστήρι μας μίλησαν δύο ακόμα ζωάκια για τα δικαιώματα των παιδιών. Το «Ναπωκάτι» και το «Πολυχρωμίξ». Αρχικά, το «Ναπωκάτι» έφερε στην τάξη μας τον φίλο μας τον Νίκο και τη φίλη μας τη Μάρθα από προηγούμενο εργαστήριο και μας μίλησαν για το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ελεύθεροι να λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα αλλά με ευγένεια και χωρίς να προσβάλλουμε τον άλλον.
Στη συνέχεια, ήρθε ο φίλος μας το «Πολυχρωμίξ» και μαζί του είχε ένα παραμύθι, τον Έλμερ του Ντέιβιντ Μακ Κι. Ο Έλμερ είναι ένα πολύχρωμο ελεφαντάκι που μαθαίνει στα παιδιά να σέβονται τη διαφορετικότητα. Ο κόσμος του είναι αισιόδοξος, λαμπερός, αστείος, περιπετειώδης, γεμάτος ΧΡΩΜΑΤΑ. Οι υπόλοιποι ελέφαντες αλλά και τα άλλα ζωάκια του δάσους αγαπούν τον Έλμερ γι’ αυτό που είναι κι ας είναι διαφορετικός από τους άλλους. Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, συζητήσαμε για το ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός αλλά μοναδικός. Τα παιδιά ζωγράφισαν τους δικούς τους μοναδικούς πολύχρωμους ελέφαντες.
Παίξαμε το παιχνίδι «Μ’ ένα χρώμα ξεκινώ σ’ έναν κύκλο για να μπω» (από τον «οδηγό εκπαιδευτικού για την ευαισθητοποίηση σε θέματα αποδοχής της αναπηρίας και της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη ενταξιακής κουλτούρας στο σχολείο», ΙΕΠ). Αρχικά, η εκπαιδευτικός ζητά από τα παιδιά να κάνουν ένα τρένο μπαίνοντας το ένα πίσω από το άλλο πίσω της και αφού κάνουν μια διαδρομή μέσα στην τάξη, σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από πανιά που έχουν τοποθετηθεί στο έδαφος. Ξεκινάμε παρατηρώντας ποιοι βρίσκονται δίπλα μας και ποια θέση έχουμε στον κύκλο. Παίζει η μουσική και τα παιδιά κινούνται στο χώρο. όταν σταματήσει η μουσική πρέπει να ξαναβρούν την ίδια θέση που είχαν στον κύκλο. Όποιος δεν θυμάται καλά ποια ήταν η θέση του τον βοηθάνε οι συμμαθητές του. Στη συνέχεια, δίνεται σε κάθε παιδί ένα χρώμα. Όταν παίζει η μουσική μπαίνουν στον κύκλο τα παιδιά που κρατούν ένα χρώμα κάθε φορά (πχ κόκκινο, πράσινο κλπ) και χορεύουν. Σιγά σιγά εντάσσονται δύο χρώματα στον κύκλο ή και παραπάνω. Η εκπαιδευτικός δίνει διάφορα παραγγέλματα: «Οι κύκλοι χορεύουν μαζί, αγκαλιάζονται κλπ». Στο τέλος, μπαίνουν μέσα στον κύκλο όλα τα χρώματα και κάνουν ένα πάρτι! Μετά το παιχνίδι η εκπαιδευτικός κάνει κάποιες ερωτήσεις στα παιδιά: «Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή του παιχνιδιού;» Τα παιδιά απαντούν ομόφωνα πως ήταν πιο όμορφα όταν ήταν όλα μαζί μέσα στον κύκλο και αγκαλιάστηκαν. «Πώς ένιωθαν τα χρώματα όταν ήταν έξω από τον κύκλο;» Τα παιδιά απάντησαν ότι δεν ήταν πολύ ωραία και ότι ήθελαν να μπουν μέσα. Συζητήσαμε πως έτσι νιώθουν όλοι οι άνθρωποι: θέλουν να βρίσκονται μέσα στον «κύκλο» μιας ομάδας και να μην βρίσκονται έξω από αυτόν επειδή μπορεί να είναι διαφορετικοί.
Εργαστήριο 6ο«Το δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας» και «Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή»
Για μια ακόμα φορά σε αυτό το εργαστήρι μας επισκέφθηκαν στην τάξη μας οι δυο φίλοι μας, ο Νίκος και η Μάρθα, οι οποίοι αυτή τη φορά ήταν πολύ στενοχωρημένοι. Ο Νίκος ήταν στενοχωρημένος γιατί ένας συμμαθητής του τον έσπρωξε και η Μάρθα γιατί ένας συμμαθητής της, της μίλησε άσχημα. Μιλήσαμε με τα παιδιά και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν μας πονάνε μόνο οι σπρωξιές και το ξύλο αλλά και τα άσχημα λόγια και η κοροϊδία. Θυμηθήκαμε αυτά που λέγαμε για τον σχολικό εκφοβισμό σε προηγούμενη ενότητα. Παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι και σκεφτόμασταν αν όλες οι συμπεριφορές συνιστούν σχολικό εκφοβισμό.
Παρουσιάσαμε στα παιδιά το ζωάκι που ήρθε να μας μιλήσει για το δικαίωμα των παιδιών να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας, το «Μηπονάκι» και παίξαμε ακόμα μια φορά το «πονάει-πονάει» αλλά αυτήν την φορά είχαμε φράσεις, όπως: «πονάει-πονάει η σπρωξιά», «πονάει-πονάει η κοροϊδία» κλπ.
Στη συνέχεια, ο φίλος μας ο Νίκος μας είπε άλλο ένα περιστατικό από το σχολείο του, όπου κάποιος συμμαθητής του άνοιξε την τσάντα του, χωρίς να τον ρωτήσει και διάβασε το ημερολόγιό του. Αυτό δεν άρεσε στον Νίκο γιατί εκεί έγραφε τα μυστικά του και δεν ήθελε να τα ξέρει κανείς. Το «Ρώτα-πρώτα» ήταν το ζωάκι που μας μίλησε για το δικαίωμα των παιδιών στην ιδιωτική ζωή. Ρωτήσαμε τα παιδιά αν έχουν κι εκείνα κάποια προσωπικά αντικείμενα ή μυστικά που δεν θα ήθελαν να τα δείξουν ή να τα πουν σε όλους και εξηγήσαμε ότι είναι σημαντικό να μην πειράζουμε τα πράγματα των άλλων αν δεν ρωτήσουμε πρώτα.
Εργαστήριο 7ο«Τα δικαιώματα παιδιών προσφύγων και μεταναστών» και «Το δικαίωμα των παιδιών στο σεβασμό»
Στο τελευταίο μας εργαστήρι, το «Φλαφυγάκι» μας έφερε στην τάξη μας ένα χαρτόκουτο. Ρωτήσαμε τα παιδιά τι μπορεί να είναι αυτό το χαρτόκουτο και πώς θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Οι απαντήσεις των παιδιών ήταν πολλές: Το χαρτόκουτο θα μπορούσε να είναι: «Αυτοκίνητο», «κουζίνα», «ένα μέρος να κρυβόμαστε όταν παίζουμε κρυφτό», «αεροπλάνο», «ελικόπτερο», «κρεβάτι», «καναπές», «κούνια», «αερόστατο», «ένα κουτί με ένα δώρο μέσα».
Στη συνέχεια, το «Φλαφυγάκι» μας πρότεινε να δούμε μια ταινία. Έτσι, παρακολουθήσαμε την ταινία «The Box». Η ταινία περιγράφει τη ζωή ενός παιδιού, η οποία αλλάζει δραματικά όταν ξεσπά πόλεμος στη χώρα του και γίνεται πρόσφυγας προκειμένου να γλιτώσει από τον πόλεμο. Εξηγούμε στα παιδιά τι σημαίνει η λέξη πρόσφυγας και συζητάμε για τα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών, όπως όλα τα παιδιά, να έχουν παιδεία, υγεία, φροντίδα κλπ.
Τα παιδιά περιγράφουν τα συναισθήματά τους από την ταινία. Στη συνέχεια, συζητούν στις ομάδες τους πώς μπορεί να εξελίχθηκε η ζωή του αγοριού αφότου έφυγε με τη βάρκα του. Όλες οι ομάδες σκέφτηκαν πώς συνάντησε την οικογένειά του και είχε μια όμορφη ζωή ο ήρωας της ταινίας.
Τέλος, το «Σεβαστάκι» μας μίλησε για το δικαίωμα που έχουν γενικά όλα τα παιδιά να τα σέβονται οι μεγάλοι και να τα υπολογίζουν.
και φτιάξαμε το δικό μας δέντρο με τα ζωάκια των δικαιωμάτων και το αναρτήσαμε στο σχολείο μας για να το βλέπουμε και να μην ξεχνάμε τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Από το 2013 και με αφορμή την 6η Μαρτίου Σχολική Ημέρα Ενάντια στην Ενδοσχολική Βία και Εκφοβισμό “Το Χαμόγελο του Παιδιού” και το “YouSmile” πραγματοποιεί τη σχολική δράση “Μίλα Τώρα”. Με βασικό μήνυμα το «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ» τα σχολεία και τα παιδιά συμμετέχουν και δημιουργούν το δικό τους μήνυμα ενάντια στο Bullying.
Η Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025 ήταν ημέρα χαράς και διασκέδασης καθώς είχαμε το αποκριάτικο πάρτι στο νηπιαγωγείο μας. Μαθητές/τριες και εκπαιδευτικοί φόρεσαν τις αποκριάτικες στολές τους και περάσαμε μια μέρα διασκέδασης που είχε φαγητό και χορό. Τα παιδιά έφεραν διάφορα σνακ και αφού φάγαμε χορέψαμε σε μοντέρνους και παραδοσιακούς ρυθμούς!!!
Η συζήτησή μας για τις αποκριές ξεκίνησε με την αναφορά μας στο Τριώδιο. Τι είναι το Τριώδιο; Είδαμε εποπτικό υλικό και παρακολουθήσαμε σχετικό βίντεο.
Συζητήσαμε για τα έθιμα που έχουν σε κάποια μέρη της Ελλάδας τις απόκριες. Το γαϊτανάκι, οι Κουδουνοφόροι στο Σοχό Θεσσαλονίκης , οι Μπούλες και οι Γενίτσαροι στη Νάουσα, οι Κορδελάτοι της Νάξου, το Καρναβάλι της Πάτρας και του Λουτρακίου. Είδαμε εποπτικό υλικό και παρακολουθήσαμε αντίστοιχα βίντεο.
Διαβάσαμε παραμύθια:
«Ο Αρλεκίνος» της Ζωρζ Σαρή, είναι ένα αγόρι φτωχό, που πιστεύει πως δεν μπορεί να συμμετέχει στο γλέντι της Αποκριάς, μόνο να κοιτάζει από μακριά τους άλλους με τις φανταχτερές και πλούσιες στολές τους να διασκεδάζουν. Όμως πίσω του στέκει η μητέρα του. Η αγάπη και η έννοια της για τον γιό της, άγρυπνοι φρουροί, θα διώξουν μακριά του τη στενοχώρια. Το μαγικό μπαούλο ανοίγει, τα πολύχρωμα κουρέλια ενώνονται και η μητέρα Φαντασία χαρίζει στον γιό της την πιο όμορφη αποκριάτικη στολή.
Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, τα παιδιά ζωντάνεψαν τον χορό στην πλατεία της πόλης την τελευταία Κυριακή της αποκριάς.
Στη συνέχεια, το κάθε παιδί φαντάστηκε τον εαυτό του ντυμένο αποκριάτικα σε αυτήν την γιορτή. Τι θα είχε ντυθεί; Τα παιδιά ζωγράφισαν.
Παίξαμε με τον αρλεκίνο και τους ρόμβους της στολής του. Ποιο είναι το σχήμα ρόμβος; Μοιράσαμε χρωματιστούς ρόμβους στα παιδιά, τα οποία στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες ανάλογα με το χρώμα του ρόμβου που κρατούσε. Κάθε ομάδα εκτελούσε διαφορετικές εντολές. Άλλοι έκαναν πηδηματάκια, άλλοι χόρευαν κύκλο κλπ. Στο τέλος ενώθηκαν όλοι οι ρόμβοι μαζί σε έναν κύκλο.
Στη συνέχεια, με τους ρόμβους αυτούς και μια πλαστική σακούλα φτιάξαμε μια στολή αρλεκίνου, που την φορούσε κάθε φορά ένα παιδί.
Τα υπόλοιπα παιδιά του έλεγαν το ποιηματάκι: «Ένας Αρλεκίνος, μα ποιος Αρλεκίνος, ένας Αρλεκίνος, μασκαράς αλήθεια φίνος». Τότε, το παιδί – Αρλεκίνος έκανε μια πόζα-φιγούρα και η υπόλοιπη ομάδα έπρεπε να την μιμηθεί.
Τέλος, τα παιδιά ζωγράφισαν έναν Αρλεκίνο ζωγραφίζοντας αντιστοιχίζοντας χρώμα και αριθμό.
«Απόκριες στο δάσος» της Λήδας Βαρβαρούση – Σύγχρονο Νηπιαγωγείο (τεύχος 55), όπου τα ζώα του δάσους αποφάσισαν να κάνουν ένα αποκριάτικο πάρτι και να μασκαρευτούν. Αφού διαβάσαμε το παραμύθι τα παιδιά σκέφτηκαν τι θα μπορούσαν να ντυθούν τα ζωάκια ενός άλλου δάσους και ζωγράφισαν.
Χορέψαμε παραδοσιακούς χορούς, «Πώς το τρίβουν το πιπέρι», «Τα κουκιά», «Η σκούπα»
«Ποιος θα πιάσει το καπέλο του κλόουν;» Τοποθετούμε το καπέλο του κλόουν στο πάτωμα και καλούμε 2 παιδιά να καθίσουν αντικριστά, έχοντας το καπέλο ανάμεσά τους. Η εκπαιδευτικός ξεκινάει να αναφέρει διάφορα σημεία του σώματος. Τα παιδιά αγγίζουν με τα χέρια τους τα σημεία που ακούν. Όταν αναφερθεί η λέξη καπέλο, πρέπει να προλάβουν να πιάσουν το καπέλο με τα χέρια τους. Νικητής είναι εκείνος που θα προλάβει να αρπάξει το καπέλο από το πάτωμα.
«Ο μπλεγμένος μασκαράς» Χωρίζουμε τα παιδιά σε 2 ομάδες. Κάθε ομάδα ορίζει έναν μασκαρά, ο οποίος θα τυλιχτεί με τις σερπαντίνες. Δίνουμε στα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας ένα ρολάκι σερπαντίνας και βάζουμε μια αγαπημένη αποκριάτικη μουσική. Στη συνέχεια, η κάθε ομάδα παίρνει τη θέση της, φτιάχνοντας μια ευθεία γραμμή ο ένας πίσω από τον άλλον, έχοντας απέναντί τους σε μια απόσταση τον καρναβαλιστή της ομάδας τους. Με το σύνθημα εκκίνησης ξεκινάνε οι πρώτοι παίκτες να τυλίγουν τον μασκαρά με τη σερπαντίνα γύρω από το σώμα του. Όταν τελειώσει η σερπαντίνα του κάθε παίκτη ξεκινάει ο επόμενος. Νικήτρια ομάδα είναι εκείνη που θα καταφέρει να τυλίξει με περισσότερη σερπαντίνα τον μασκαρά της.
Δημιουργήσαμε:
Κλόουν που κάνουν κωλοτούμπα
Μάσκες Mickey και Minnie
Καπελάκια πολύχρωμα
Μιλήσαμε για την Καθαρά Δευτέρα και το πέταγμα του χαρταετού, που σύμφωνα με την παράδοση συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς τον ουρανό για να βρεθεί κοντά στο Θεό. Διαβάσαμε τον «Χαρταετό της φιλίας» από το Νηπιαγωγείο Τριφυλλίου, που είναι πολύχρωμος και έχει μέσα του την αγάπη, την κατανόηση, τον σεβασμό, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την εμπιστοσύνη και αγαπά τη διαφορετικότητα.
Παρακολουθήσαμε ένα μικρής διάρκειας animation με τίτλο «το αγόρι και ο χαρταετός».
Τέλος, φτιάξαμε τους δικούς μας χαρταετούς. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και κάθε ομάδα έφτιαξε τον δικό της χαρταετό.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
