Θεματικός Κύκλος: Ζω Καλύτερα – Ευ Ζην
Τίτλος Προγράμματος: “Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω”
Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αναγνωριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως πρόβλημα Δημόσιας Υγείας (W.H.O., 1996, 1998), αφού η θυματοποίηση μπορεί να είναι ένα πρώιμο στάδιο στην εξελικτική ακολουθία που οδηγεί σε παραβατική συμπεριφορά σε μεγαλύτερη ηλικία, με τη σοβαρότητα των περιστατικών να τείνει να κλιμακώνεται με την ηλικία. Λαμβάνοντας υπόψη ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα για όλα τα παιδιά να βρίσκονται σε ένα σχολικό περιβάλλον που τους παρέχει ασφάλεια και προστασία, θεωρείται πρωταρχικής σημασίας τα σχολεία να εφαρμόζουν με συστηματικό τρόπο πολιτικές πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου.
Εργαστήριο 1ο
Ξεκινήσαμε το θέμα μας με την προβολή μιας σχετικής animation ταινίας. Πριν την προβολή της ταινίας, δείξαμε στα παιδιά κάποια κάδρα από την ταινία και αφού παρατήρησαν τι βλέπουν, τους ζητήσαμε να προβλέψουν τι θα δούμε στην ταινία αυτή.
Τα παιδιά απάντησαν ότι θα δούμε μια χαρούμενη ταινία με φίλους στο σχολείο και έξω από το σχολείο. Στη συνέχεια, ακούσαμε τη μουσική της ταινίας, χωρίς όμως να βλέπουμε εικόνα. Η μουσική όμως που μας παραπέμπει; Σε μια χαρούμενη ή σε μια λυπημένη ταινία; Τα παιδιά απαντούν σε μια λυπημένη. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε την ταινία.
Μετά την προβολή της ταινίας, ζητήσαμε από τα παιδιά να μας πουν πώς αισθάνονται. Τα συναισθήματα ήταν ΛΥΠΗ, ΘΥΜΟΣ για τη συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στον ήρωα της ταινίας, αλλά και ΧΑΡΑ επειδή το τέλος ήταν χαρούμενο.
Συζητήσαμε τι συνέβη στην αρχή, στη μέση και στο τέλος της ταινίας. Πώς ένιωθε ο ήρωας κάθε φορά;
Τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι τους έκανε περισσότερο εντύπωση από την ταινία.
Παίξαμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Ρωτήσαμε τα παιδιά πώς νιώθει ο ήρωας όταν τον κοροϊδεύουν και τον χτυπάνε στην αρχή της ταινίας και πώς νιώθει στο τέλος όταν έχει την συμπαράσταση των φίλων του και συνδυάσαμε τα συναισθήματα με μια χαρούμενη και μια λυπημένη μελωδία. Όταν τα παιδιά ακούν τη λυπημένη μελωδία είναι στεναχωρημένα γιατί νιώθουν μοναξιά και δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο γιατί κάποιος τα ενοχλεί συστηματικά, ενώ όταν ακούν τη χαρούμενη μελωδία αγκαλιάζονται όλοι μαζί σαν μια παρέα δυνατή όπου κανείς δεν νιώθει μόνος.
Στη συνέχεια, είπαμε στα παιδιά ότι η ταινία έχει θέμα της τον ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ. Ρωτήσαμε τα παιδιά τι νομίζουν ότι σημαίνει Σχολικός Εκφοβισμός και καταγράψαμε τις απαντήσεις τους: «Ένα σχολείο κακίας», «Όταν σε χτυπάνε και σε κοροϊδεύουν», «Φοβάσαι να μπεις στην τάξη». Στη συνέχεια, με απλά λόγια εξηγήσαμε τι σημαίνει αυτό και τον διαχωρίσαμε από έναν τσακωμό ανάμεσα σε δύο παιδιά ή από κάτι που μπορεί να γίνει κατά λάθος.
Εργαστήριο 2ο
Διαβάζουμε το παραμύθι της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη «Η Ντανιέλα και ο νταής του σχολείου», όπου ο Μπου, ένα μεγαλόσωμο κουνελάκι, ο νταής του σχολείου, κοροϊδεύει τα δόντια της Ντανιέλας, το ύψος και την κορδέλα της. Εκείνη τον αγνοεί και του απαντάει ευγενικά. Εκείνος όμως συνεχίζει να την ενοχλεί, αρπάζει τα πράγματά της, τη χτυπάει δυνατά. H Ντανιέλα αρχίζει να τον φοβάται, δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του, μέχρι που ανακαλύπτει γιατί φέρεται έτσι άσχημα σε όλους. Και τότε καταστρώνει ένα σχέδιο! Συζητάμε με τα παιδιά ότι άλλη μια μορφή σχολικής βίας μπορεί να μην εμπεριέχει μόνο τη σωματική βία αλλά και τη λεκτική. Το να μιλάμε άσχημα στους άλλους και να τους κοροϊδεύουμε μπορεί να τους πληγώσει εξίσου βαθιά. Άρα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και στα λόγια μας.
Παρατηρούμε σχετικό εποπτικό υλικό με συμπεριφορές που μπορεί να πληγώσουν τους άλλους και συμπεριφορές που μας κάνουν όλους να αισθανόμαστε όμορφα.
Στη συνέχεια, το αποτυπώνουμε και σε φύλλο εργασίας.
Δημιουργούμε μια ομαδική εργασία, όπου κάθε παιδί μεταφέρει στο άλλο όμορφες σκέψεις και όμορφες λέξεις.
Εργαστήριο 3ο
Διαβάζουμε το παραμύθι «Τα μπαλόνια της φιλίας» από το Ε.Ψ.Υ.Π.Ε (Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου), όπου στον ουρανό ενός μικρού χωριού έλαμπε ένα φωτεινό και μαγικό αστέρι που μοίραζε σε όλους την αγάπη και έτσι όλα τα παιδιά ζούσαν αγαπημένα. Όμως μια μέρα ο Σπύρος, ένα μικρό αγόρι άκουσε πως η διχόνοια μπορεί να σε βάλει σε μεγάλες περιπέτειες και περίεργος καθώς ήταν, ζήτησε από το μαγικό αστέρι να σκορπίσει την διχόνοια. Γρήγορα κατάλαβε το λάθος του γιατί αμέσως άρχισαν οι τσακωμοί και οι καβγάδες ανάμεσα στα παιδιά της μικρής πόλης. Ευτυχώς τα μπαλόνια της φιλίας έδωσαν τη λύση!!!
Συζητήσαμε το παραμύθι με τα παιδιά και εξηγήσαμε τι σημαίνει η λέξη διχόνοια. Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγράφισαν το αστέρι της φιλίας και της διχόνοιας, όπως το φαντάζονταν.
Παίξαμε κι εμείς με τα μπαλόνια της φιλίας. Φουσκώσαμε τόσα μπαλόνια, όσα και τα παιδιά της τάξης μας και γράψαμε επάνω στο όνομά τους και παίξαμε διάφορα παιχνίδια που μας διασκέδασαν.
Τα παιδιά ζωγράφισαν τα μπαλόνια της φιλίας και έγραψαν μέσα όμορφες λέξεις.
Εργαστήριο 4ο
Παρακολουθούμε ένα ακόμα animation βίντεο για τον σχολικό εκφοβισμό και συζητάμε τον ρόλο που μπορεί να παίξει ένα παιδί που είναι παρατηρητής σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού απέναντι σε κάποιο άλλο παιδί.
Στη συνέχεια, παρατηρούμε τον πίνακα ζωγραφικής του Matt Mahurin με τίτλο “Bullying”. Αρχικά, ζητάμε απ’ τα παιδιά να περιγράψουν τον πίνακα.
Τι βλέπουν; Τους λέμε ότι τον τίτλο του πίνακα και τους ζητάμε να μαντέψουν τι μπορεί να συμβαίνει ανάμεσα στα δύο κορίτσια. Τα παιδιά απαντούν ότι το ψηλό κορίτσι μάλλον λέει άσχημα λόγια στο πιο μικρό, το οποίο υποθέτουν ότι νιώθει φοβισμένο. Βλέπουμε άλλα πρόσωπα στον πίνακα. Τα παιδιά στην αρχή απαντούν πως όχι και του λέμε να προσέξουν τις σκιές. Τότε σκέφτονται πως υπάρχουν κι άλλα παιδιά που παρατηρούν.
Τέλος, τα παιδιά χωρίζονται σε τρεις ομάδες των τεσσάρων και προσπαθούν να σκεφτούν τους διαλόγους και τις σκέψεις που κάνουν τα άτομα στον πίνακα. Η εκπαιδευτικός τα καταγράφει και στη συνέχεια τα παρουσιάζουμε στην ολομέλεια. Τα παιδιά δραματοποιούν τις σκηνές!
Εργαστήριο 5ο
Δημιουργούμε ένα μικρό βιβλίο για τον ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ. Αναφέρουμε τι λέει μέσα το βιβλίο. Αρχικά, φερόμαστε σε όλους με σεβασμό, τι μπορούμε να κάνουμε αν κάποιος μας εκφοβίζει και τέλος ότι πρέπει να βοηθάμε τους άλλους. Εστιάζουμε στο σημείο που αναφέρει ότι πρέπει να μιλήσουμε σε κάποιον μεγάλο (τους γονείς μας ή τους δασκάλους μας) για να μας βοηθήσουν.
Αποφασίζουμε να φτιάξουμε μια αφίσα και ένα μικρό βιντεάκι με το σύνθημα: «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ»
Εργαστήριο 6ο
Διαβάσαμε το παραμύθι «Λιζέτ, η πολική αρκούδα» της Έρης Παπαμιχαλοπούλου. Στο παραμύθι αυτό δεν διαβάσαμε το τέλος και αφήσαμε τα παιδιά να μας πουν την εξέλιξη που πιστεύουν ότι μπορεί να έχει. Τα παιδιά μοίρασαν ρόλους. Ένα παιδί ήταν η Λιζέτ, άλλα παιδιά ήταν οι καφέ αρκούδες που την κορόιδευαν, και άλλα οι καφέ αρκούδες που έπαιζαν ποδόσφαιρο εκεί κοντά και παρακολούθησαν ένα περιστατικό με τη Λιζέτ, όπου οι καφέ αρκούδες έκαναν πλάκα εις βάρος της. Τα παιδιά προσπάθησαν να βρουν λύσεις. Τι έπρεπε να κάνουν οι καφέ αρκούδες – παρατηρητές; (Τα παιδιά είπαν να πάνε να της μιλήσουν και να την κάνουν φίλη και να πουν στις καφέ αρκούδες να σταματήσουν να κοροϊδεύουν). Τότε οι άλλες καφέ αρκούδες κατάλαβαν το λάθος τους και έγιναν όλοι μαζί φίλοι στο τέλος και έπαιξαν «Περπατώ, περπατώ στο δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ.»
Τα παιδιά σε φύλλο εργασίας ζωγραφίζουν τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν κάποιος γίνεται επιθετικός προς εμάς ή κάποιον φίλο/η μας.
Τέλος, φτιάχνουμε μια κατασκευή με τον τίτλο του εργαστηρίου μας: «Δεν μαλώνω, δεν μαλώνω, αγκαλιά μεγάλη απλώνω»















































































