Μετά τις πρώτες ημέρες, όπου γνωριστήκαμε και μιλήσαμε για τους κανόνες, εστιάσαμε στο όνομά μας. Κάθε παιδί βρήκε στο συρτάρι του την καρτέλα με το όνομά του και ξεκινήσαμε να υλοποιούμε διάφορες δραστηριότητες για να εξοικειωθούμε με αυτό.

Αρχικά, επικεντρωθήκαμε στο πρώτο γράμμα του ονόματός μας. Παίξαμε παιχνίδι, όπου τοποθετήσαμε στο πάτωμα διάφορα γράμματα και τα παιδιά έπρεπε να βρουν το δικό τους πρώτο γράμμα.

Στη συνέχεια, ζωγράφισαν το αρχικό τους γράμμα και κάναμε μια μικρή κατασκευή.

Έπειτα, συνεχίσαμε με ολόκληρο το όνομά μας. Τα παιδιά, αρχικά, αφού το παρατήρησαν για λίγο έπρεπε να βρουν το όνομά τους ανάμεσα σε άλλα παίζοντας μουσικο-κινητικό παιχνίδι.

Έπειτα, σε φύλλο εργασίας, βρήκαν και κύκλωσαν τα γράμματα του ονόματός τους.

Στη συνέχεια, η εκπαιδευτικός έγραψε το όνομά τους με μολύβι και εκείνα πάτησαν πάνω σε αυτό με μαύρο χρώμα και το διακόσμησαν.

Τέλος, πήραν για το σπίτι ένα παιχνίδι με τα γράμματα του ονόματός τους, όπου πρέπει να τα βάζουν σε σειρά για να το σχηματίσουν.

Έτσι, σιγά-σιγά θα μπορεί ο καθένας να υπογράφει τις εργασίες του με το όνομά του!!!

Η καινούρια σχολική χρονιά ξεκίνησε και οι πρώτες ημέρες στο νηπιαγωγείο είναι ημέρες προσαρμογής, χαράς για το καινούριο περιβάλλον και γνωριμίας με καινούριους φίλους. Έτσι, λοιπόν κι εμείς παίξαμε διάφορα παιχνίδια γνωριμίας.

• Ο φίλος μας ο λαγουδίνος κατασκόπευσε την τάξη μας κι έμαθε τα ονόματα των παιδιών. Τα έγραψε σε ένα μικρό χαρτάκι και η εκπαιδευτικός τα βρήκε την άλλη μέρα το πρωί. Έτσι, βγάζαμε ένα-ένα όνομα από την πλάτη του λαγουδίνου, λέγαμε το όνομα του παιδιού και του κάναμε κάποιες ερωτήσεις. Πχ. «Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;» «Ποιο είναι το αγαπημένο σου φρούτο;» κλπ.

• Παίξαμε ένα παιχνίδι γνωριμίας, όπου η εκπαιδευτικός είναι η οδηγός του τρένου που θα ταξιδέψει τα παιδιά σε μέρη μαγικά. Περνάει λέγοντας το ποιηματάκι «Τσαφ, τσουφ, τσαφ τσουφ, το τρένο περνά, τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ και μας ταξιδεύει σε μέρη μαγικά. Τσαφ, τσουφ, τσαφ τσουφ χάρισέ μας το όνομά σου και ανέβα στο τρενάκι να ταξιδέψουμε σε μέρη μαγικά!» και τα παιδιά ανεβαίνουν στο τρένο. Αφού ανέβουν όλοι, τότε κάνουμε στάσεις σε διάφορες χώρες που ζουν παράξενα πλάσματα. Σε μια χώρα τα πλάσματα που ζουν εκεί περπατούν πάντα σκυφτοί, σε άλλη σέρνονται σαν φίδια, κλπ.

Παίξαμε διάφορα παιχνίδια.

• Βάλαμε μια γραμμή στο πάτωμα και κάναμε διάφορα περπατήματα. Ισορροπήσαμε πάνω στη γραμμή, περπατήσαμε σαν γίγαντες, σαν μικρά μυρμηγκάκια, κάναμε πηδηματάκια κλπ.

• Περπατήσαμε πάνω σε ζικ-ζακ, καμπύλες γραμμές στην αρχή ο καθένας μόνος του και στη συνέχεια σε ζευγαράκια!

• Πάγωμα-ξεπάγωμα. Ταξιδέψαμε στον Βόρειο Πόλο και τα παιδιά έγιναν ζωάκια που ζουν εκεί. Την ώρα που έπαιζε η μουσική τα παιδιά περπατούσαν ελεύθερα στο χώρο. Όταν σταματούσε η μουσική έπρεπε να πατήσουν σε ένα κομμάτι πάγου και να μείνουν παγωμένα-ακίνητα. Με την μουσική ξεπάγωναν και τριγυρνούσαν και πάλι.

• Παίξαμε διάφορα παιχνίδια σε ζευγαράκια. Δώσαμε από μισή καρδιά στο κάθε παιδί και έπρεπε να βρουν το ταίρι τους για να σχηματιστεί ολόκληρη  η καρδιά. Στη συνέχεια, παίξαμε διάφορα παιχνίδια με μουσική, όπου τα παιδιά έπρεπε να περπατούν με ενωμένα χέρια, κεφαλάκια, πλατούλες κλπ.

Και αφού γνωριστήκαμε και εξοικειωθήκαμε με το χώρο, ήρθε η ώρα να συμφωνήσουμε στους κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε για να είμαστε όλοι χαρούμενοι όταν ερχόμαστε στο σχολείο. Παρατηρούμε διάφορες εικόνες και τις ταξινομούμε ανάλογα με το αν αυτό που απεικονίζουν μας κάνει χαρούμενους ή λυπημένους. Αποφασίζουμε ότι θέλουμε να είμαστε χαρούμενοι στο σχολείο και έτσι οφείλουμε να ακολουθούμε τους αντίστοιχους κανόνες.

Διαβάζουμε διάφορα παραμύθια και συζητάμε τις συμπεριφορές που περιγράφονται μέσα σε αυτά και αναφερόμαστε για μια ακόμη φορά στους κανόνες της τάξης μας.

• «Εγώ είμαι η αρχηγός», της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη.
• «Μ’ αυτήν την μπάλα παίζουμε όλοι», της Brigitte Weninger
• «Συγγνώμη», της Λάντα Νόρμπερτ.

Διαβάσαμε το παραμύθι της Ελίζαμπεθ Βέρντικ «Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε» και συζητήσαμε ότι κάποιες φράσεις μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα (όπως «Σε αγαπώ», «Σε έχω φίλο/φίλη») και κάποιες μας κάνουν να νιώθουμε στενοχωρημένοι (όπως «Δεν σε έχω φίλο/φίλη», «Φύγε από ‘δω»). Αποφασίσαμε ότι εμείς θέλουμε να χρησιμοποιούμε ωραίες λέξεις στην τάξη μας, που κάνουν τους υπόλοιπους να νιώθουν όμορφα και κάποιες από αυτές τις γράψαμε πάνω σε γλυκά γλυφιτζουράκια!!

Φτιάξαμε μια μικρή κατασκευή με τις 5 συμβουλές που χρειάζεται να ακολουθούμε για να περνάμε όμορφα στο σχολείο.

1. Μοιράζομαι τα παιχνίδια με τους συμμαθητές μου.
2. Όταν έχω διαφωνία, συζητώ για να βρω τη λύση.
3. Βοηθώ όποιον το έχει ανάγκη.
4. Είμαι ευγενικός/ευγενική με τους φίλους μου.
5. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!! Είμαστε όλοι μια παρέα!!!

Φτιάξαμε το δέντρο της ΦΙΛΙΑΣ της τάξης μας.

Τέλος, γνωρίσαμε τον Ντεσιμπέλ, ένα αγοράκι που πάει στο νηπιαγωγείο. Όμως έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν μπορεί να ελέγξει την ένταση της φωνής του με αποτέλεσμα να φωνάζει συνέχεια! Ένα μικρό μαγικό μεταλλόφωνο όμως τον βοήθησε να βρει τη λύση.

Αποφασίσαμε κι εμείς να βρούμε χρώματα που θα ταιριάζουν με την ένταση της φωνής που χρειάζεται να χρησιμοποιούμε ανάλογα με την περίσταση. Έτσι, όταν π.χ. κάνουμε μια εργασία στα τραπεζάκια μπορούμε να μιλάμε ψιθυριστά αν χρειάζεται να ζητήσουμε κάτι από έναν συμμαθητή μας ή αν πρέπει να τον βοηθήσουμε. Στην παρεούλα, μιλάμε κανονικά όταν συζητάμε διάφορα θέματα με την δασκάλα μας, ενώ στο διάλειμμα μπορούμε να φωνάζουμε δυνατά αν χρειάζεται.

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΡΧΗ!!!

Το σχολείο ξεκίνησε και πάντα τις πρώτες ημέρες της προσαρμογής γνωριζόμαστε και φυσικά θέτουμε τους κανόνες που είναι σημαντικό να τους σεβόμαστε όλοι, ώστε να λειτουργούμε καλά ως ομάδα! Έτσι κι εμείς φέτος ξεκινήσαμε με παιχνίδια γνωριμίας και δεσίματος της ομάδας. Κάποια από αυτά ήταν:

• Καθισμένοι όλοι σε κύκλο, καθώς έπαιζε η μουσική έδινε ο ένας στον άλλον μια μπάλα. Όταν σταματούσε η μουσική, όποιος είχε την μπάλα έλεγε το όνομά του. Τα υπόλοιπα παιδιά χτυπούσαν τόσα παλαμάκια όσες οι συλλαβές του ονόματος του συμμαθητή τους.
• Η εκπαιδευτικός έχει ένα μπαλόνι και κάποιες κάρτες που γράφουν επάνω κάποια ερώτηση ή κάποια δοκιμασία (πχ. «Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;» ή «Κάνε 5 βήματα κουτσό»). Αρχικά, πετάει το μπαλόνι ψηλά λέγοντας το όνομα ενός παιδιού. Το παιδί που άκουσε το όνομά του πρέπει να τρέξει να πιάσει το μπαλόνι πριν πέσει κάτω. Τα υπόλοιπα παιδιά χαιρετάνε το παιδί που έπιασε το μπαλόνι («πχ. Γεια σου Κώστα») και στη συνέχεια το παιδί που έχει το μπαλόνι διαλέγει μια κάρτα και είτε απαντάει σε κάποια ερώτηση είτε εκτελεί μια δοκιμασία.
• Παίξαμε το παιχνίδι «Το τρενάκι». Η εκπαιδευτικός ζητά από τα παιδιά να καθίσουν όπου θέλουν μέσα στην τάξη. Στη συνέχεια, γίνεται η ίδια οδηγός του τρένου και το παιχνίδι αρχίζει. Ο οδηγός του τρένου λέει το τραγουδάκι

«Τσαφ τσουφ το τρενάκι περνά 

  πες μου το όνομά σου

  κι έλα στο τρένο να ταξιδέψουμε σε μέρη μαγικά».

Με αυτόν τον τρόπο σταματά μπροστά από κάθε παιδί, το οποίο αφού λέει το όνομά του, ανεβαίνει στο τρένο. Αφού ανέβουν όλα τα παιδιά στο τρένο, τότε η οδηγός σταματάει σε πολλούς σταθμούς λέγοντας: «Φτάσαμε σε ένα μέρος, όπου περπατούν σαν να ήταν γίγαντες». Τότε τα παιδιά βγαίνουν από το τρένο και περπατούν σαν γίγαντες. Όταν δοθεί στο σύνθημα ξανανεβαίνουν στο τρένο μέχρι την επόμενη στάση. Τα παιδιά περνούν από μέρη που οι άνθρωποι περπατούν πολύ γρήγορα, πολύ αργά κλπ.

Στη συνέχεια, με τη μέθοδο του βιωματικού παιχνιδιού περάσαμε στην εφαρμογή των κανόνων για την καλή λειτουργία της μικρής μας κοινωνίας-ομάδας-τάξης. Αναφερθήκαμε σε συμπεριφορές που είναι αποδεχτές και διευκολύνουν την ομαλή λειτουργία της ομάδας μας, σε συμπεριφορές που δυσκολεύουν τη συνύπαρξή μας. Για ακόμη καλύτερη κατανόηση διαβάσαμε διάφορα σχετικά παραμύθια και τα συζητήσαμε μέσα από τις εικόνες τους. 

Αρχικά, διαβάσαμε το παραμύθι “Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουν” και αφού συζητήσαμε δημιουργήσαμε μια ομαδική κατασκευή, όπου κολλήσαμε τις παλάμες των παιδιών που τις είχαν πρώτα ζωγραφίσει και γράψαμε τι ποια όμορφα πράγματα είναι φτιαγμένα τα χέρια μας (να χαϊδεύουν, να αγκαλιάζουν, να ζωγραφίζουν κλπ).

Στη συνέχεια, διαβάσαμε το παραμύθι “Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουν” και συζητήσαμε ότι μπορεί να πληγώσουμε κάποιον όχι μόνο με τα χέρια μας αλλά και με τα λόγια μας. Έτσι αναφέραμε όμορφα λόγια που μπορούμε να πόυμε σε κάποιον και να τον κάνουμε να νιώσει όμορφα. Φτιάξαμε γλυκές καραμελίτσες και τα γράψαμε εκεί για να τα θυμόμαστε.

Τέλος, φτιάξαμε ένα μικρό βιβλιαράκι Φρενέ για να το διαβάζουμε και να θυμόμαστε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στο σχολείο, ώστε να περνάμε όμορφα με τους φίλους μας και να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα.