Θεματικός Κύκλος: Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ
Τίτλος Προγράμματος: “Το δεντρόσπιτο με τα ζωάκια των δικαιωμάτων”
Το παρόν εργαστήρι δεξιοτήτων αποσκοπεί στο να εξοικειώσει, με βιωματικό και ευχάριστο τρόπο, τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας με τα δικαιώματα του παιδιού, όπως έχουν κατοχυρωθεί στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ν. 2101/1992). Μέσα από τις υλοποιούμενες δραστηριότητες επιχειρείται να συνδυαστεί η καλύτερη κατανόηση της έννοιας των δικαιωμάτων και η προαγωγή της συμμετοχής των παιδιών σε διεργασίες διαλόγου και λήψης αποφάσεων για θέματα που σχετίζονται με τη συνύπαρξη τους και μέσω αυτών η ανάπτυξη των δεξιοτήτων επικοινωνίας, συνεργασίας και υπευθυνότητας των παιδιών. Προάγεται δηλαδή στα παιδιά από την ηλικία φοίτησης στο νηπιαγωγείο και μετά η ιδιότητα των δημοκρατικών ενεργών πολιτών.
Το εκπαιδευτικό υλικό του προγράμματος περιλαμβάνει 12+1 καρτέλες με ζωάκια που εκπροσωπούν σημαντικά δικαιώματα των παιδιών και τα οποία συνοδεύονται από μικρές ιστορίες και απλά τραγουδάκια. Τα 12 πρώτα ζωάκια που περιλαμβάνονται στο υλικό αυτό αντιστοιχούν σε δικαιώματα τα οποία προβλέπονται σε διαφορετικά άρθρα της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΔΣΔΠ), ενώ το 13ο αφορά το γενικότερο δικαίωμα του παιδιού στον σεβασμό.
Εργαστήριο 1ο «Το δικαίωμα στο όνομα και στην ταυτότητα»
Ξεκινάμε με δύο φίλους μας που μας επισκέπτονται στην τάξη μας – τον Νίκο και ένα κοριτσάκι. Ο Νίκος είναι πολύ τυχερός, καθώς όπως μας λέει η δασκάλα του είναι άρρωστη και έτσι δεν έχει σχολείο σήμερα. Αποφασίζει λοιπόν να πάει στην παιδική χαρά, όπου συναντά μια καινούρια φίλη. Το κοριτσάκι αυτό του λέει πώς δεν έχει κάποιο όνομα, ούτε πηγαίνει στο σχολείο. Ο Νίκος απορεί. Πώς γίνεται να μην έχει όνομα και να μην πηγαίνει στο σχολείο. Το κοριτσάκι του εξηγεί ότι στη χώρα από την οποία προέρχεται γινόταν πόλεμος και δεν μπορούσαν οι γονείς της να πάνε στο ληξιαρχείο να δηλώσουν το όνομά της και τη γέννησή της και έτσι δεν έχει χαρτιά για να μπορέσει να γραφτεί στο σχολείο. Τα παιδιά με τον Νίκο αποφασίζουν να της δώσουμε εμείς ένα όνομα και συμφωνούμε στο όνομα Μάρθα.
Έτσι, ξεκινάει η συζήτησή μας για το πρώτο δικαίωμα που έχουν όλα τα παιδιά με τη γέννησή τους: το όνομα. Κάθε παιδί που γεννιέται, οι γονείς του, του δίνουν ένα όνομα και το γράφουν στο ληξιαρχείο της πόλης τους, όπου εκεί υπάρχουν τα στοιχεία του κάθε παιδιού. Μεγαλώνοντας αυτά τα στοιχεία τα χρειάζεται για να γραφτεί στο σχολείο, να φτιάξει ταυτότητα, να βρει αργότερα εργασία κλπ. Είναι σημαντικό όλοι μας να έχουμε όνομα.
Γνωρίζουμε το πρώτο ζωάκι των δικαιωμάτων το «Έτσιμελεν» και συζητάμε με τα παιδιά για το δικό τους όνομα και επώνυμο. Κάποιοι έχουν δύο ονόματα, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν υποκοριστικό. Το επώνυμο, εκτός από κάποιες περιπτώσεις, το παίρνουμε από τον πατέρα μας.
Αποφασίζουμε να φτιάξουμε ατομική καρτέλα για κάθε μαθητή με τα στοιχεία του και φτιάχνουμε ένα βιβλίο για την τάξη μας.
Επιπλέον, φτιάχνουμε μια ατομική ταυτότητα για κάθε μαθητή.
Εργαστήριο 2ο «Το δικαίωμα σε σπίτι, ρούχα και φαγητό» και «Το δικαίωμα στη φροντίδα»
Στο επόμενο εργαστήρι γνωρίσαμε δύο καινούριους μας φίλους που ήρθαν για να μας μιλήσουν για δύο ακόμα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά: Το «Σιγουράκι» και το «Αγαπάκι». Αφού συστήσαμε στα παιδιά το Σιγουράκι, τους είπαμε ότι το ζωάκι αυτό και η οικογένειά του είναι πάρα πολύ φτωχοί και δεν έχουν απολύτως τίποτα. Ζητήσαμε από τα παιδιά να συζητήσουν με τις ομάδες τους και να σκεφτούν τι θα μπορούσαν να δώσουν στο Σιγουράκι και την οικογένειά του για να ζουν καλύτερα. Τα παιδιά αφού συζήτησαν στην ομάδα τους μας έδωσαν διάφορες απαντήσεις: Τα κόκκινα αστεράκια είπαν ότι θα του έδιναν παπούτσια, ρούχα, φαγητό, χρήματα, σπίτι, τα λαχανί αστεράκια θα του έδιναν ένα αυτοκίνητο, μια κούκλα, ένα κρεβάτι, παντόφλες και σπίτι, τα πορτοκαλί αστεράκια θα του έδιναν φαγητό και τα κίτρινα αστεράκια θα του έδιναν σπίτι, τετράδια, χρήματα και τροφή.
Αφού κατέθεσαν τις ιδέες τους τα παιδιά προβληματίστηκαν με τις ερωτήσεις: Το Σιγουράκι θα μπορούσε να ζήσει χωρίς κούκλα και αυτοκίνητο; Θα μπορούσε να ζήσει χωρίς σπίτι, φαγητό και ρούχα; Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι τα ρούχα, το σπίτι και το φαγητό είναι απαραίτητες ανάγκες του ανθρώπου καθώς χωρίς αυτά δεν ζούμε και αποτελούν βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού. Εμείς έχουμε όλοι σπίτι, οικογένεια, σχολείο, φαγητό κλπ. Ισχύει όμως αυτό για όλα τα παιδιά του κόσμου; Βλέπουμε εποπτικό υλικό από το βιβλίο της UNICEF «Μια ζωή σαν τη δική μου» και παρατηρούμε στις φωτογραφίες πως δεν ζουν όλα τα παιδιά όπως εμείς. Παρακολουθήσαμε βίντεο από αποστολές της Action Aid Hellas στην Αφρική και στην Ινδία, όπου εθελοντές είχαν πάει για να βοηθήσουν τους κατοίκους να φτιάξουν αίθουσες για εκπαιδευτικούς και για να τους μάθουν να καλλιεργούν τη γη τους. Τα παιδιά διαπίστωσαν ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ανέσεις που έχουμε εμείς.
Στη συνέχεια, ζητήσαμε από τα παιδιά να μαντέψουν για ποιο δικαίωμα ήρθε να μας μιλήσει το Αγαπάκι. Τα παιδιά είπαν για την αγάπη. Ποιος μας προσφέρει αγάπη; Η οικογένειά μας, που μας φροντίζει, ώστε να μεγαλώνουμε σωστά. Άρα ένα ακόμα βασικό δικαίωμα των παιδιών είναι το δικαίωμα στη φροντίδα από την οικογένειά του, καθώς κανένα παιδί δεν πρέπει να μεγαλώνει μόνο του χωρίς τη φροντίδα από κάποιον μεγαλύτερο. Τα παιδιά μας μιλούν για τις οικογένειές τους και τις ζωγραφίζουν.
Στη συνέχεια, μας δείχνουν σε παντομίμα τι τους αρέσει να κάνουν με τις οικογένειές τους και εμείς μαντεύουμε. Σε άλλους αρέσει να πηγαίνουν βόλτα και να τρώνε παγωτό, να πηγαίνουν για μπάνιο στη θάλασσα, να πηγαίνουν για αναρρίχηση, να παίζουν, να πηγαίνουν για κοκτέιλ ή για χυμό, να πηγαίνουν και να τρώνε σε ταβέρνα, να κάνουν γυμναστική και να πηγαίνουν στις κούνιες.
Εργαστήριο 3ο «Το δικαίωμα στο παιχνίδι και την ξεκούραση» και «Το δικαίωμα στην εκπαίδευση»
Σήμερα μας επισκέφθηκαν δύο ακόμα ζωάκια: Το «Τριλαριλαρό» και το «Κουκουβάκου» για να μας μιλήσουν για δύο ακόμα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά. Ζητήσαμε από τα παιδιά να μαντέψουν για ποιο δικαίωμα μπορεί άραγε να θέλει να μας μιλήσει το «Τριλαριλαρό». Τα παιδιά απάντησαν για τη μουσική και το χορό. Η σκέψη τους ήταν πολύ καλή καθώς το «Τριλαριλαρό» ήρθε για να μας μιλήσει για το δικαίωμα των παιδιών στο παιχνίδι, την ψυχαγωγία και την ξεκούραση. Συζητήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να παίζουν και να περνούν όμορφα αλλά αναρωτηθήκαμε αν συμβαίνει αυτό με τα παιδιά σε όλον τον κόσμο. Είδαμε στο βιβλίο της UNICEF «Μια ζωή σαν τη δική μου» ότι κάποια παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν γιατί προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες και δεν έχουν πολύ χρόνο για παιχνίδι και ξεκούραση. Στη συνέχεια, παίξαμε ένα παιχνίδι, όπου κάθε παιδί έδινε μια ιδέα όπου κάποιος μπορεί να περάσει όμορφα. Καθίσαμε σε κύκλο και η εκπαιδευτικός ξεκίνησε πρώτη πετώντας μια μικρή μπάλα σε ένα παιδί λέγοντας: «Έχω μια ιδέα! Να πάμε στην παιδική χαρά να παίξουμε!». Έπειτα, συνέχισαν τα υπόλοιπα παιδιά και ξεκινώντας με τη φράση: «Έχω μια ιδέα…» συνέχιζαν. Οι ιδέες που ακούστηκαν ήταν πολλές και πολύ ευχάριστες! «Να πάμε βόλτα και να φάμε παγωτό», «Να πάμε για κολύμπι», «Να κάνουμε πιτζάμα πάρτι», «Να κάνουμε πάρτι γενεθλίων και να φάμε τούρτα και άλλα γλυκά», «Να πάμε στις νεροτσουλήθρες», «Να πάμε για ποδήλατο»!!!
Διαβάσαμε το παραμύθι της Αλεξάνδρας Μητσιάλη «Η κούκλα που ταξίδευε στον κόσμο», όπου μια μικρή κούκλα, φτιαγμένη από παιδικά χεράκια κατέληξε σε άλλα παιδικά χεράκια, πιο τυχερά που την είχαν μόνο για παιχνίδι. Έτσι, συζητήσαμε για μια ακόμη φορά πώς ζουν τα παιδιά σε διαφορετικές χώρες του κόσμου, όπου αναγκάζονται να εργάζονται.
Στη συνέχεια, μας μίλησε το «Κουκουβάκου», το οποίο μας μίλησε για το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση. Όλα τα παιδιά θα πρέπει να πηγαίνουν σχολείο και να μην εργάζονται. Συμβαίνει αυτό σε όλες τις χώρες του κόσμου; Παρακολουθήσαμε «Το μαγικό μολύβι της Μαλάλα», η οποία μας είπε ότι στη χώρα της δεν πάνε όλα τα παιδιά στο σχολείο καθώς κάποιες οικογένειες δεν επιτρέπουν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο.
Στη συνέχεια, τα παιδιά σκέφτηκαν τι θα ήθελαν να αλλάξουν στον κόσμο, αν είχαν το μαγικό μολύβι που ακούσαμε στο παραμύθι, ώστε να ζουν όλα τα παιδιά καλύτερα και το ζωγράφισαν. Τα παιδιά θα ήθελαν όλα τα παιδιά να έχουν σχολεία, παιχνίδια, σπίτι και οικογένεια, φαγητό και ιατρείο.
Εργαστήριο 4ο «Το δικαίωμα στην υγεία» και «Τα δικαιώματα των παιδιών με αναπηρίες»
Σε αυτό το εργαστήρι γνωρίσαμε δύο καινούρια ζωάκια: Το «Περαστικάκι» και το «Μπορούλι». Αρχικά, το «Περαστικάκι» μας είπε ότι όλοι οι άνθρωποι -όπως και τα ζώα- έχουμε ανάγκη την υγεία μας και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να προστατεύεται η υγεία τους. Τα παιδιά μα μίλησαν για τις δικές τους εμπειρίες όταν χρειάστηκε να επισκεφθούν έναν γιατρό. Πώς ένιωσαν;
Διαβάσαμε το παραμύθι της Κατερίνας Γιαννίκου «Δεν φοβάμαι το νοσοκομείο», όπου Η φίλη του Έκτορα, η Ανδρομάχη σπάει το πόδι της και πρέπει να πάει στο νοσοκομείο… Ανάμεσα στο αστείο και στο σοβαρό, παρουσιάζονται ιατρικές διαδικασίες όπως ακτινογραφίες, γύψος, νοσηλεία σε θάλαμο. Τα παιδιά πρέπει να διώξουν το φόβο και να καταλάβουν ότι το νοσοκομείο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητο και μάλιστα όλα τα παιδιά θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν περίθαλψη.
Στη συνέχεια, παίξαμε το παιχνίδι «Πονάει, πονάει». Παιδιά και εκπαιδευτικός κάθισαν σε κύκλο. Η εκπαιδευτικός έλεγε φράσεις όπως: «Πονάει, πονάει το αυτί» «Πονάει, πονάει το πόδι». Όταν αυτό που έλεγε ήταν μέρος του σώματος που πραγματικά μπορεί να πονάει κάποιον, τα παιδιά σήκωναν το χέρι και έλεγαν «Πονάει». Όταν όμως έλεγε μια φράση, όπως «Πονάει, πονάει το τραπέζι» τότε τα παιδιά σήκωναν το δάκτυλο και έκαναν τον ήχο της σειρήνας ενός ασθενοφόρου!!
Μετά, ήρθε στην παρέα μας «Το Μπορούλι», το οποίο μας μίλησε για παιδιά με αναπηρίες. Τα παιδιά αυτά, όπως όλοι μας, έχουν τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην υγεία, στο παιχνίδι κλπ και θα πρέπει όλοι μας να βοηθούμε σε αυτό.
Παρακολουθήσαμε την ταινία μικρού μήκους Ίαν, ο οποίος γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση και όπως όλοι, θέλει να έχει φίλους. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους όμως, ο Ίαν πρέπει να δουλέψει σκληρά για να τους αποκτήσει. Οι διακρίσεις, το bullying και η αδιαφορία τον κρατάνε μακριά από την αγαπημένη του παιδική χαρά, αλλά ο Ίαν δεν εγκαταλείπει, και καταφέρνει κάτι μαγικό.
Τα παιδιά, εμπνεόμενα από την ταινία, ζωγράφισαν.
Εργαστήριο 5ο «Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης» και «Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και την ισότητα»
Σε αυτό το εργαστήρι μας μίλησαν δύο ακόμα ζωάκια για τα δικαιώματα των παιδιών. Το «Ναπωκάτι» και το «Πολυχρωμίξ». Αρχικά, το «Ναπωκάτι» έφερε στην τάξη μας τον φίλο μας τον Νίκο και τη φίλη μας τη Μάρθα από προηγούμενο εργαστήριο και μας μίλησαν για το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ελεύθεροι να λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα αλλά με ευγένεια και χωρίς να προσβάλλουμε τον άλλον.
Στη συνέχεια, ήρθε ο φίλος μας το «Πολυχρωμίξ» και μαζί του είχε ένα παραμύθι, τον Έλμερ του Ντέιβιντ Μακ Κι. Ο Έλμερ είναι ένα πολύχρωμο ελεφαντάκι που μαθαίνει στα παιδιά να σέβονται τη διαφορετικότητα. Ο κόσμος του είναι αισιόδοξος, λαμπερός, αστείος, περιπετειώδης, γεμάτος ΧΡΩΜΑΤΑ. Οι υπόλοιποι ελέφαντες αλλά και τα άλλα ζωάκια του δάσους αγαπούν τον Έλμερ γι’ αυτό που είναι κι ας είναι διαφορετικός από τους άλλους. Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, συζητήσαμε για το ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός αλλά μοναδικός. Τα παιδιά ζωγράφισαν τους δικούς τους μοναδικούς πολύχρωμους ελέφαντες.
Παίξαμε το παιχνίδι «Μ’ ένα χρώμα ξεκινώ σ’ έναν κύκλο για να μπω» (από τον «οδηγό εκπαιδευτικού για την ευαισθητοποίηση σε θέματα αποδοχής της αναπηρίας και της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη ενταξιακής κουλτούρας στο σχολείο», ΙΕΠ). Αρχικά, η εκπαιδευτικός ζητά από τα παιδιά να κάνουν ένα τρένο μπαίνοντας το ένα πίσω από το άλλο πίσω της και αφού κάνουν μια διαδρομή μέσα στην τάξη, σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από πανιά που έχουν τοποθετηθεί στο έδαφος. Ξεκινάμε παρατηρώντας ποιοι βρίσκονται δίπλα μας και ποια θέση έχουμε στον κύκλο. Παίζει η μουσική και τα παιδιά κινούνται στο χώρο. όταν σταματήσει η μουσική πρέπει να ξαναβρούν την ίδια θέση που είχαν στον κύκλο. Όποιος δεν θυμάται καλά ποια ήταν η θέση του τον βοηθάνε οι συμμαθητές του. Στη συνέχεια, δίνεται σε κάθε παιδί ένα χρώμα. Όταν παίζει η μουσική μπαίνουν στον κύκλο τα παιδιά που κρατούν ένα χρώμα κάθε φορά (πχ κόκκινο, πράσινο κλπ) και χορεύουν. Σιγά σιγά εντάσσονται δύο χρώματα στον κύκλο ή και παραπάνω. Η εκπαιδευτικός δίνει διάφορα παραγγέλματα: «Οι κύκλοι χορεύουν μαζί, αγκαλιάζονται κλπ». Στο τέλος, μπαίνουν μέσα στον κύκλο όλα τα χρώματα και κάνουν ένα πάρτι! Μετά το παιχνίδι η εκπαιδευτικός κάνει κάποιες ερωτήσεις στα παιδιά: «Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή του παιχνιδιού;» Τα παιδιά απαντούν ομόφωνα πως ήταν πιο όμορφα όταν ήταν όλα μαζί μέσα στον κύκλο και αγκαλιάστηκαν. «Πώς ένιωθαν τα χρώματα όταν ήταν έξω από τον κύκλο;» Τα παιδιά απάντησαν ότι δεν ήταν πολύ ωραία και ότι ήθελαν να μπουν μέσα. Συζητήσαμε πως έτσι νιώθουν όλοι οι άνθρωποι: θέλουν να βρίσκονται μέσα στον «κύκλο» μιας ομάδας και να μην βρίσκονται έξω από αυτόν επειδή μπορεί να είναι διαφορετικοί.
Εργαστήριο 6ο «Το δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας» και «Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή»
Για μια ακόμα φορά σε αυτό το εργαστήρι μας επισκέφθηκαν στην τάξη μας οι δυο φίλοι μας, ο Νίκος και η Μάρθα, οι οποίοι αυτή τη φορά ήταν πολύ στενοχωρημένοι. Ο Νίκος ήταν στενοχωρημένος γιατί ένας συμμαθητής του τον έσπρωξε και η Μάρθα γιατί ένας συμμαθητής της, της μίλησε άσχημα. Μιλήσαμε με τα παιδιά και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν μας πονάνε μόνο οι σπρωξιές και το ξύλο αλλά και τα άσχημα λόγια και η κοροϊδία. Θυμηθήκαμε αυτά που λέγαμε για τον σχολικό εκφοβισμό σε προηγούμενη ενότητα. Παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι και σκεφτόμασταν αν όλες οι συμπεριφορές συνιστούν σχολικό εκφοβισμό.
Παρουσιάσαμε στα παιδιά το ζωάκι που ήρθε να μας μιλήσει για το δικαίωμα των παιδιών να προστατεύονται από κάθε μορφή βίας, το «Μηπονάκι» και παίξαμε ακόμα μια φορά το «πονάει-πονάει» αλλά αυτήν την φορά είχαμε φράσεις, όπως: «πονάει-πονάει η σπρωξιά», «πονάει-πονάει η κοροϊδία» κλπ.
Στη συνέχεια, ο φίλος μας ο Νίκος μας είπε άλλο ένα περιστατικό από το σχολείο του, όπου κάποιος συμμαθητής του άνοιξε την τσάντα του, χωρίς να τον ρωτήσει και διάβασε το ημερολόγιό του. Αυτό δεν άρεσε στον Νίκο γιατί εκεί έγραφε τα μυστικά του και δεν ήθελε να τα ξέρει κανείς. Το «Ρώτα-πρώτα» ήταν το ζωάκι που μας μίλησε για το δικαίωμα των παιδιών στην ιδιωτική ζωή. Ρωτήσαμε τα παιδιά αν έχουν κι εκείνα κάποια προσωπικά αντικείμενα ή μυστικά που δεν θα ήθελαν να τα δείξουν ή να τα πουν σε όλους και εξηγήσαμε ότι είναι σημαντικό να μην πειράζουμε τα πράγματα των άλλων αν δεν ρωτήσουμε πρώτα.
Εργαστήριο 7ο «Τα δικαιώματα παιδιών προσφύγων και μεταναστών» και «Το δικαίωμα των παιδιών στο σεβασμό»
Στο τελευταίο μας εργαστήρι, το «Φλαφυγάκι» μας έφερε στην τάξη μας ένα χαρτόκουτο. Ρωτήσαμε τα παιδιά τι μπορεί να είναι αυτό το χαρτόκουτο και πώς θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Οι απαντήσεις των παιδιών ήταν πολλές: Το χαρτόκουτο θα μπορούσε να είναι: «Αυτοκίνητο», «κουζίνα», «ένα μέρος να κρυβόμαστε όταν παίζουμε κρυφτό», «αεροπλάνο», «ελικόπτερο», «κρεβάτι», «καναπές», «κούνια», «αερόστατο», «ένα κουτί με ένα δώρο μέσα».
Στη συνέχεια, το «Φλαφυγάκι» μας πρότεινε να δούμε μια ταινία. Έτσι, παρακολουθήσαμε την ταινία «The Box». Η ταινία περιγράφει τη ζωή ενός παιδιού, η οποία αλλάζει δραματικά όταν ξεσπά πόλεμος στη χώρα του και γίνεται πρόσφυγας προκειμένου να γλιτώσει από τον πόλεμο. Εξηγούμε στα παιδιά τι σημαίνει η λέξη πρόσφυγας και συζητάμε για τα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών, όπως όλα τα παιδιά, να έχουν παιδεία, υγεία, φροντίδα κλπ.
Τα παιδιά περιγράφουν τα συναισθήματά τους από την ταινία. Στη συνέχεια, συζητούν στις ομάδες τους πώς μπορεί να εξελίχθηκε η ζωή του αγοριού αφότου έφυγε με τη βάρκα του. Όλες οι ομάδες σκέφτηκαν πώς συνάντησε την οικογένειά του και είχε μια όμορφη ζωή ο ήρωας της ταινίας.
Τέλος, το «Σεβαστάκι» μας μίλησε για το δικαίωμα που έχουν γενικά όλα τα παιδιά να τα σέβονται οι μεγάλοι και να τα υπολογίζουν.
Ακούσαμε τα τραγούδια από όλα τα ζωάκια…
https://www.youtube.com/watch?v=zb9_bcKlld8&list=PL2j6abOsr3W6kGfUt_lRO_45hXodT5_-m
και φτιάξαμε το δικό μας δέντρο με τα ζωάκια των δικαιωμάτων και το αναρτήσαμε στο σχολείο μας για να το βλέπουμε και να μην ξεχνάμε τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
