Μετά την επίσκεψη, οι μαθητές συμμετείχαν σε μια αναστοχαστική συζήτηση όπου οι αισθητηριακές εντυπώσεις, οι συναισθηματικές αντιδράσεις και οι νέες γνώσεις τους επεξεργάστηκαν μέσω του παιχνιδιού και της δημιουργικής έκφρασης. Σε ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον της τάξης, τα παιδιά συμμετείχαν σε παιχνίδια ρόλων με βάση όσα είδαν (π.χ. κάποια προσποιήθηκαν ότι είναι το προσωπικό του καταφυγίου που ταΐζει τα ζώα, άλλα υποδύθηκαν τα ζώα που διασώζονται ή υιοθετούνται.

Η δραματοποίηση αυτή όχι μόνο υποστήριξε τη συναισθηματική επεξεργασία, αλλά και εμβάθυνε την ενσυναίσθηση και την αλλαγή προοπτικής σε σχέση με το θέμα. Επιπροσθέτως οι μαθητές θέλησαν να συνθέσουν στίχους για τα ζώα που είδαν στο καταφύγιο και μέσω της εφαρμογής Suno επέλεξαν την μελωδία και δημιούργησαν το δικό τους τραγούδι, που συνόδευσαν με τα μουσικά όργανα της τάξης.

https://suno.com/s/NRALJxptyuh1hmtM

Στης πόλης τις γωνιές, με μάτια θλιβερά,
περνούν σκυλάκια, γατάκια, μοναχικά, βουβά.
Δεν διάλεξαν τον δρόμο, δεν φταίνε που πεινούν,
μα κάποιοι τα προδώσαν κι έτσι πια γυρνούν.
– Οι άνθρωποι – αν στο σπιτικό τους τα κρατούσαν
δεν θα ‘ταν αδέσποτα, ούτε θα πεινούσαν.
Θα είχαν μια αγκαλιά, θα είχαν προστασία,
και εκείνοι … την πιο αγνή στη ζωή τους παρουσία.
Είναι αθώα, τρυφερά, σαν όνειρο γλυκό,
ένα χάδι περιμένουν, λίγο νερό και φαγητό.
Μα πάνω απ’ όλα θέλουν – και το φωνάζει η σιωπή –
να τα κοιτάξεις με αγάπη αλλά και με στοργή.

Τέλος, δημιουργήθηκε ένας «Τοίχος Αναστοχασμού», όπου κάθε παιδί επέλεξε ένα συναίσθημα που ένιωσε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης (π.χ. χαρά, λύπη, ενθουσιασμός) και εξήγησε την επιλογή του. Η διαδικασία αυτή όχι μόνο επικύρωσε τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις αλλά και ενίσχυσε τον συναισθηματικό γραμματισμό, βοηθώντας τα παιδιά να συνδέσουν τις εμπειρίες της πραγματικής ζωής με την εσωτερική κατανόηση.