Μαρ 10 2015

ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ: Λεξιλογικές ασκήσεις: Θουκυδίδη 3,71-73

 

α) µαχόµενοι, πόλεως, περιέπεµπον, ἐλευθερίαν, πλῆθος: Να γράψετε από µία οµόρριζη λέξη, απλή ή σύνθετη, της αρχαίας ή της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεµία από τις παραπάνω λέξεις του κειµένου.

β) Να σχηµατίσετε από τους παρακάτω ρηµατικούς τύπους ένα οµόρριζο ουσιαστικό (απλό ή σύνθετο) της αρχαίας ελληνικής, χρησιµοποιώντας την κατάληξη που σας δίνεται:

ρηµατικοί τύποι κατάληξη οµόρριζα ουσιαστικά
νεωτερίζουσιν

ἐνίκησαν

κατέθεντο

ἱδρύθη

ᾤκουν

 -µός

-ωρ

 -ις

-µα

-ής

 

  

 

α) ἔχοντες, πράγµατα, δῆµος, ἀγοράν, κατέλαβον: Να γράψετε από µία οµόρριζη λέξη, απλή ή σύνθετη, της αρχαίας ή της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεµία από τις παραπάνω λέξεις του κειµένου.

β) ἵδρυµα, ἵδρυσις, οἴκηµα, οἰκήτωρ, οἴκησις: Να κατατάξετε τις παραπάνω οµόρριζες προς τους ρηµατικούς τύπους ἱδρύθη και ᾤκουν λέξεις της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην κατάλληλη στήλη, ανάλογα µε το τι σηµαίνει η καθεµία.

Α΄ ΣΤΗΛΗ Β΄ ΣΤΗΛΗ
1.       ἵδρυµα,

2.       ἵδρυσις,

3.       οἴκηµα,

4.       οἰκήτωρ,

5.       οἴκησις

         I.            ενέργεια ή κατάσταση

      II.            πρόσωπο που ενεργεί

    III.            αποτέλεσµα ενέργειας

Συνέχεια ανάγνωσης

Μαρ 10 2015

Τράπεζα Θεμάτων: Λεξιλογικές ασκήσεις: Θουκυδίδη 3,70

 

α) Να συνδέσετε τις λέξεις της στήλης Α΄ µε τη σηµασία τους στη στήλη Β΄ (δύο στοιχεία της Β΄ στήλης περισσεύουν): Μονάδες 5

Α΄ ΣΤΗΛΗ Β΄ ΣΤΗΛΗ
1.       ψηφίζοµαι

2.       ἀφικνοῦµαι

3.       προσποιῶ

4.       διεγγυῶµαι

5.       ἐθελοπρόξενος

 

 α) εθελοντής πρόξενος

β) προσεγγίζω στην ακτή

γ) προξενώ ζηµιά χωρίς τη θέλησή µου

δ) αποφασίζω

 ε) φέρω µε το µέρος µου

στ) γίνεται κάποιος εγγυητής µου

ζ) φτάνω

 

β) Να συνδέσετε κάθε λέξη της Α΄ στήλης µε την συνώνυµή της στη Β΄ στήλη (δύο λέξεις της Β΄ στήλης περισσεύουν):

Α΄ ΣΤΗΛΗ Β΄ ΣΤΗΛΗ
1.       ἀφίστηµι

2.       ἀφικνοῦµαι

3.       φάσκω

4.       ζηµία

5.       τέµνω

 

 α) λέγω

β) βλάβη

γ) κόπτω

δ) διαφωνῶ

ε) ἔρχοµαι

στ) ἀποµακρύνω

ζ) ἀρνοῦµαι

 

α) ἐστασίαζον, άφεθέντες, πεπεισµένοι, ἔπρασσον, πόλιν : Να γράψετε από µία οµόρριζη λέξη, απλή ή σύνθετη, της αρχαίας ή της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεµία από τις παραπάνω λέξεις του κειµένου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Μαρ 02 2015

Νηστεία: «Νηστεύσομεν ἀδερφοί νηστείαν εὔαρεστον»

monastiri

 

Του Αβραάμ Παναγιωτίδη, Θεολόγου.

 Βρισκόμαστε ήδη στην Κυριακή της Απόκρεω, προς το τέλος δηλαδή του πρώτου προπαρασκευαστικού σταδίου λίγο πριν εισέλθουμε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η εκκλησία πάντοτε πριν από σημαντικές εορτές όπως είναι π.χ. το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, το Δεκαπενταύγουστο και άλλες προαναγγέλλει το γεγονός μέσα από ένα χρονικό περιθώριο προετοιμασίας. Και αυτό γιατί όπως μας λέει και ο Αλέξανδρος Σμεμαν στο βιβλίο του Μ. Σαρακοστή, η εκκλησία έχοντας βαθιά επίγνωση της έλλειψης αυτοσυγκέντρωσης κα της τρομακτικής κοσμικότητας της ζωής μας, αναγνωρίζει την αδυναμία μας να αλλάξουμε αυτόματα να πάμε ξαφνικά από τη μία πνευματική ή διανοητική κατάσταση στην άλλη. Έτσι αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια με την Μεγάλη Τεσσαρακοστή η εκκλησία προκαλεί την προσοχή μας στη σοβαρότητα της προσπάθειας και μας καλεί να συντονιστούμε στη σημασία της. Πριν μπούμε στο στάδιο των αρετών η εκκλησία μας καλεί να αναλογιστούμε το βαθύτερο νόημα της και να προετοιμάσουμε την ψυχή και το σώμα μας.

Έτσι από  αυτή την Κυριακή, την Κυριακή της Απόκρεω, και στη διάρκεια της εβδομάδας που ακολουθεί αρχίζει μια περιορισμένη νηστεία – αποχή κρέατος» – όπως παραγγέλλουν τα λειτουργικά βιβλία. Αυτή η παραγγελία γίνεται κατανοητή μόνο μέσα στο φως όσων είπαμε παραπάνω για τα νόημα της προετοιμασίας. Η Εκκλησία αρχίζει να μας «προσαρμόζει» στη μεγάλη προσπάθεια που θα απαιτήσει άπα μας επτά μέρες αργότερα. Σταδιακά μας βάζει στο μεγάλο αγώνα, γιατί γνωρίζει την ευπάθεια μας και προβλέπει την πνευματική μας αδυναμία.

«4. Σαλπίσατε, ιερείς, με την ιερή σάλπιγγα τη χαρμόσυνη μέρα της εορτής 5. Σαλπίσατε διότι ο χαρμόσυνος εορτασμός της ημέρας αυτής αποτελεί προσταγή του Θεού»

(Ψαλμ. 80, 4-5).

  Ας εναρμονιστούμε και εμείς αδερφοί μου, με την ιερή σάλπιγγα της προετοιμασίας της εκκλησίας μας. Ας προσπαθήσουμε να εντρυφήσουμε σε ένα από τα βασικότερα συστατικά της προσπάθειας αυτής, την νηστεία και να διαπιστώσουμε γιατί η εγκράτεια από τα φαγητά είναι κάτι το τόσο ευάρεστο στο Θεό.

Πριν ξεκινήσουμε όμως την ενασχόληση μας αυτή ας δούμε τη σημαίνει ο όρος νηστεία. Η λέξη νηστεία είναι σύνθετη και προέρχεται από το αρνητικό μόριο νη και το ρήμα  εσθίω που είναι άλλος τρόπος του ἔσθω και ἔδω που σημαίνει τρώω. Νήστις – η πρώτη λέξη που δημιουργήθηκε – σημαίνει αυτός που δεν εσθίει, που δεν τρώει. Από τη λέξη αυτή στη συνέχεια προήλθε το ρήμα νηστεύω και το ουσιαστικό νηστεία, που αρχικά σήμαινε την πλήρη αποχή από τροφές και ποτά δηλαδή την ασιτία. Αργότερα με την αύξηση της χρονικής διάρκειας και την προοδευτική διαμόρφωση του θεσμού η νηστεία δεν σήμαινε την ολοκληρωτική αποχή από τις τροφές αλλά την μερική αποχή δηλαδή από ορισμένες μόνο τροφές, που ονομάστηκαν αρτύσιμες.

Συνέχεια ανάγνωσης

Μαρ 01 2015

 Η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (Ε.Α.Π).

 

Από το βιβλίο του Χάρη Σαπουντζάκη και του Λουκά Χριστοδούλου: “Η ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ 1922-1941”

Τα προβλήματα κυρίως της στέγασης των προσφύγων και της επαγγελματικής τους

αποκατάστασης, δεν μπορούσε να τα λύσει το Ελληνικό Κράτος και πρωτίστως το ιδρυ

θέν Ταμείο Περίθαλψης Προσφύγων (Τ.Π.Π.). Έπρεπε να βρεθούν χρηματοδότες ή να λη­

φθούν δάνεια από το εξωτερικό. Ποιος όμως θα δάνειζε σε ένα σχεδόν οικονομικά κατεστραμμένο κράτος και με τι εγγυήσεις;

Η Ελλάδα αδυνατώντας να ανταπεξέλθει στην εν λόγω οικονομική κατάσταση, από το

Φεβρουάριο του 1923, ζήτησε τη βοήθεια της νεοϊδρυθείσης τότε Κοινωνίας των Εθνών

[Κ. τ. Ε], η οποία έστειλε μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων για να εξετάσει τις συνθήκες

και τα προβλήματα των προσφύγων. Με βάση τα πορίσματα της επιτροπής προτάθηκε η ίδρυση της Ε.Α.Π.

που σκοπό, σε πρώτη φάση, είχε την εγκατάσταση των προσφύγων (αστών και αγροτών)

και σε δεύτερη φάση την επαγγελματική αποκατάστασή τους.

Η Επιτροπή Αποκατάστασης  Προσφύγων ιδρύθηκε με τη δημοσίευση στην Ελλάδα

του Ν. Δ. «Περί κυρώσεως του εν Γενεύη υπογραφέντος Πρωτοκόλλου περί αποκαταστά­

σεως των εν Ελλάδι προσφύγων και ιδρύσεως Επιτροπής αποκαταστάσεως προσφύγων

κλπ,» (Φ.Ε.Κ. 289/13.10.1923 τ. Α’). Με βάση το εν λόγω νομοθετικό διάταγμα, η Ελληνι­

κή Κυβέρνηση αναλάμβανε την υποχρέωση:

Συνέχεια ανάγνωσης

Φεβ 23 2015

Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Πορεία προς την Ανάσταση

sarakostikeriaΚαθώς αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής, βλέπουμε μακριά τον προορισμό. Είναι η χαρά της Λαμπρής. Είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής φως και χαρά αναστάσιμη.
Προβάλλει το σχολείο της μετάνοιας, το Τριώδιο, που θα μας δώσει δύναμη να δεχτούμε το Πάσχα, όχι σαν μια απλή ευκαιρία να φάμε, να πιούμε, ν’ αναπαυτούμε, αλλά, βασικά, σαν το τέλος των «παλαιών» που είναι μέσα μας και σαν είσοδό μας στο «νέο».
Η απέκδυση του «παλαιού ανθρώπου» κατά την περίοδο αυτή τονίζεται ιδιαίτερα μέσα από τα αναγνώσματα και τους ύμνους του ιερού βιβλίου του «Τριωδίου». Το «Τριώδιο» μας προσκαλεί στην πραγματική νηστεία, που είναι η εσωτερική καθαρότητα και η ένδεια των παθών.
Ο αγώνας και η πνευματική προσπάθεια που γίνεται κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή σε ένα στοχεύουν. Στη γνήσια προετοιμασία για το μεγάλο «σήμερον» του Πάσχα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Τριωδίου, η μητέρα Εκκλησία μας προτρέπει να αυτοσυγκεντρωθούμε, να πολεμήσουμε τη σάρκα και τα πάθη, το πονηρό και κάθε άλλη αμαρτία. Μας συνιστά τη νηστεία των τροφών αλλά και των παθών πρωτίστως.
Η νηστεία μόνο σαν μια σωματική προσπάθεια δεν έχει κανένα νόημα χωρίς το πνευματικό συμπλήρωμά της, «…εν νηστεία και προσευχή». Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την αντίστοιχη πνευματική προσπάθεια, χωρίς να τρεφόμαστε με τη θεία Πραγματικότητα –το Σώμα και το Αίμα του Χριστού– χωρίς να ανακαλύψουμε την ολοκληρωτική μας εξάρτηση από το Θεό και μόνο απ’ Αυτόν, η σωματική νηστεία θα καταντήσει τύπος χωρίς περιεχόμενο.
Η σωματική νηστεία που «κατευνάζει της ψυχής τα παθήματα και της σαρκός τα οιδήματα» είναι απαραίτητη, αλλά χάνει κάθε νόημα και γίνεται αληθινά επικίνδυνη, αν ξεκοπεί από την πνευματική προσπάθεια, από την προσευχή και την αυτοσυγκέντρωση.
Το στάδιο των αρετών που ανοίγεται και αρχίζει με το Τριώδιο, χαρακτηρίζεται από τις δυο μεγάλες αρετές, τη μετάνοια και την αγάπη.
Το «μετανοείτε» του Κυρίου απευθύνεται σε όλους και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Το «μετανοείτε» δεν νοείται ως «μετανοήστε» μία φορά, ούτε σημαίνει το να μετανοεί κανείς κάθε τόσο μόνο –θα αρχίσει ίσως από εκεί– αλλά σημαίνει το να γίνει η ζωή του μια μετάνοια. Να υπάρχει μια παντοτινή στάση μετάνοιας και συντριβής μέσα του. Αυτή να διαποτίζει όλη την ύπαρξη. Οι μετανοημένοι, και μετανοούντες συνεχώς άνθρωποι, βρίσκονται συγχρόνως στη Μεγάλη Παρασκευή και στην Κυριακή του Πάσχα. Στο Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο. Ζουν τη «ζωηφόρο νέκρωσι» και το «χαροποιόν πένθος» ακατάπαυστα.
Ο ταπεινός άνθρωπος, που θεωρεί «εαυτόν υποκάτω πάσης της κτίσεως», είναι το ίδιο ευαίσθητος τόσο στη μετάνοια όσο και στο μυστήριο της αγάπης. Βλέπει το δρόμο της θυσίας, της προσφοράς, που οδηγεί αμέσως και σίγουρα στην αιώνια ζωή. Κανείς κόπος που προσφέρεται από αγάπη στο Θεό και τον αδελφό, δεν πάει χαμένος. Ο «πλησίον» δεν είναι απλώς απαραίτητος σύντροφος της ζωής μας, μα αναπόσπαστο στοιχείο της πνευματικής μας αυτοσυνειδησίας. Ο άλλος είναι ο πιο ακριβός εαυτός μας, που μας χαρίζει –όταν προσφερόμαστε σ’ αυτόν– την έννοια και την πραγματικότητα της αιώνιας ζωής, που ήδη –με το μυστήριο της θυσιαστικής αγάπης– άρχισε: «Ημείς οίδαμεν ότι μεταβεβήκαμεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, ότι αγαπώμεν τους αδελφούς».
Με την αναφορά στην αγάπη και τη μετάνοια, και θέτοντας τη νηστεία στη σωστή της βάση, κανείς πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η πνευματική πρόοδος εξαρτάται μόνον από το πόσο νήστεψε ή ασκήθηκε κάποιος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Η πρόοδος εξαρτάται από το πόσο με τη μετάνοια και την όλη προσπάθεια, την πνευματική, έγινε ο άνθρωπος κοινωνός της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που φέρνει την ανάπαυση της ψυχής.
Με κάθε μέσο που μετέρχεται και προσφέρει η Εκκλησία για τη σωτηρία μας, με το ταπεινό φρόνημα, τη μετάνοια, τα Άγια Μυστήρια, ξαναγυρίζουμε σ’ Αυτόν και δι’ Αυτού σε όλα όσα Εκείνος μας έδωσε από την τέλεια αγάπη και το έλεός Του. Όλες οι ευλογίες και όλες οι ευκαιρίες της Μεγάλης Σαρκοστής μάς γεμίζουν με προσδοκία. Την προσδοκία της αγίας δόξας του Θεού, της «αρχής που δεν έχει τέλος.
(Από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Αγιάς, περιοδικό «Πληροφόρηση»)

 

Ιαν 25 2015

ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Με αφορμή τη εορτή των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθούν στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εορταστικές εκδηλώσεις, με σκοπό να τονιστεί η πνευματική προσφορά των Αγίων αυτών  και να προβληθεί η ζωή και το έργο τους σε μαθητές και δασκάλους.

Σε μια εποχή όπου τα αληθινά πρότυπα εκλείπουν, οι Τρεις Ιεράρχες παρά τη χρονική απόσταση που μας χωρίζει από αυτούς αναδεικνύονται σε πνευματικούς οδοδείκτες. Επιπλέον συγκεντρώνουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αν τα μιμηθεί κανείς, θα προκόψει σε πνευματικό, διανοητικό και ηθικό πεδίο και θα καταξιώσει την υπαρξή του.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ Μεταφραστική απόπειρα

Τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας, τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν χρυσοῤῥήμονι, πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

Τα μέγιστα φώτα της τρισυπόστατης Θεότητας, που σαν πυρσοί φώτισαν την οικουμένη με τις ακτίνες των θείων δογμάτων, τους γλυκούς σαν μέλι ποταμούς της σοφίας, που πότισαν όλη την κτίση με τα πλούσια νερά της γνώσης του Θεού, δηλαδή τον Βασίλειο το Μέγα, τον Θεολόγο Γρηγόριο μαζί με τον ένδοξο Ιωάννη, που μιλούσε τόσο λαμπρά σαν να είχε χρυσή γλώσσα, αυτούς λοιπόν,  όλοι μαζί,  όσοι αγαπάμε τα λόγια τους, ας τιμήσουμε με ύμνους˙ διότι αυτοί παρακαλούν ως πρεσβευτές την Αγία Tριάδα για μας.

 

Στις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις υπάρχει υλικό για εκπαιδευτικούς και μαθητές:

http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=patr&contents=contents_trionierarxon.asp&main=ierarxes&file=1.1.htm

https://antifono.gr/?s=%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%82

https://www.tideon.org/paideia/treis-ierarxes

Ιαν 07 2015

ΣΤΡΑΤΗΣ ΤΣΙΡΚΑΣ

 

main

 Στρατής Τσίρκας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Χατζηανδρέα) γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στο Κάιρο. Έκανε εμπορικές σπουδές στην Αμπέτειο Σχολή. Εργάστηκε αρχικά στην Εθνική Τράπεζα της Αιγύπτου και στη συνέχεια, ως το 1939, σε μια εταιρεία βάμβακος στην Άνω Αίγυπτο.

Το 1927, εμφανίζεται στη λογοτεχνία με μεταφράσεις των Μυσσέ, Χάινε και Σίλλερ στα περιοδικά Μπουκέτο και Οικογένεια και το παραμύθι Φεγγάρι, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παναιγυπτιακά, της Αλεξάνδρειας. Το 1930 δημοσιεύει πεζά και ποιήματά του σε διάφορα περιοδικά, γνωρίζει τον Καβάφη και έρχεται σε επαφή με το Κομμουνιστικό Κόμμα, στο οποίο θα παραμείνει πιστός ως το τέλος της ζωής του. Το 1933 πεθαίνει από φυματίωση ο πατέρας του.

Το 1935 εντάσσεται στην αντιφασιστική οργάνωση Ligue Pacifiste και ιδρύει μαζί με τον Θεοδόση Πιερίδη την Αντιφασιστική Πρωτοπορία, η οποία υποστήριζε τους εξόριστους Έλληνες στη Μέση Ανατολή και τους βοηθούσε στις κινητοποιήσεις τους. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου λαμβάνει μέρος, μαζί με τους Μπέρτολτ Μπρεχτ, Λουί Αραγκόν, Πάμπλο Νερούδα και άλλους, στο Β΄ Διεθνές Συνέδριο των Συγγραφέων για την Υπεράσπιση της Κουλτούρας εναντίον του Πολέμου και του Φασισμού στο Παρίσι. Γράφει μαζί με τον μαύρο αμερικανό ποιητή Λάνγκστον Χιουζ τον όρκο των ποιητών στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον οποίο διάβασε στο συνέδριο ο Λουί Αραγκόν και τον υπέγραψαν πολλοί συγγραφείς.

Το 1937 εκδίδει τη συλλογή Φελλάχοι, την οποία υπογράφει για πρώτη φορά με το όνομα Στρατής Τσίρκας (ψευδώνυμο προερχόμενο από ένα παρατσούκλι του πατέρα του). Ως το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, θα δημοσιεύσει μόνο ποιήματα και διηγήματα, που έχουν συνήθως χαρακτήρα επικό και περιγράφουν τόσο τις δύσκολες συνθήκες ζωής των ντόπιων όσο και διεθνή γεγονότα, όπως ο ισπανικός εμφύλιος.

Από το 1939 ως το 1963 θα ζήσει στην Αλεξάνδρεια. Επιδίδεται στη μελέτη του καβαφικού έργου, από την οποία θα προκύψει το σημαντικό του πόνημα Ο Καβάφης και η εποχή του, 1958. Τα κείμενά του για τον Καβάφη που θα ακολουθήσουν θα τα συγκεντρώσει σε έναν τόμο με τον τίτλο Ο πολιτικός Καβάφης. Το 1943 έγινε καθοδηγητικό στέλεχος του Ελληνικού Απελευθερωτικού Συνδέσμου και την ίδια περίοδο γνώρισε τον Γιώργο Σεφέρη. Εγκαταλείποντας οριστικά την ποίηση μετά τον πόλεμο, θα εκδώσει πολλές συλλογές διηγημάτων, Αλλόκοτοι άνθρωποι και άλλα διηγήματα, Προτελευταίος αποχαιρετισμός και το ισπανικό ορατόριο, Ο Απρίλης είναι ο πιο σκληρός, Ο ύπνος του θεριστή και άλλα διηγήματα, Στον κάβο και άλλα διηγήματα, τη νουβέλα σταθμό στην τεχνική του Νουρεντίν Μπόμπα και την τριλογία που τον καθιέρωσε, τις Ακυβέρνητες πολιτείες (Η Λέσχη 1961, Αριάγνη 1962, Η νυχτερίδα 1965).

Η τριλογία του, στην οποία αποτύπωσε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής κατά τον πόλεμο, αποτελεί ένα από τα ελάχιστα έργα στα οποία η πολιτική οξύνοια και η μαρξιστική τοποθέτηση συναιρούνται με τις νεωτερικές τεχνικές, σε ένα μυθιστορηματικό κείμενο μεγάλων αξιώσεων. Το 1961 διαγράφηκε από το Κ.Κ.Ε., επειδή αρνήθηκε να αποκηρύξει το έργο του Η Λέσχη, που είχε εκδοθεί λίγο νωρίτερα. Το 1963 έφυγε για την Αθήνα, όπου έζησε ως το θάνατό του.

Σημαντική ήταν η συμβολή του στην έκδοση του περιοδικού Συνέχεια, που συσπείρωνε όλη την αριστερή διανόηση. Μετά την κήρυξη της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έγινε μέλος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου. Το 1969 εντάχθηκε στο Κ.Κ.Ε. εσωτερικού και ένα χρόνο αργότερα πήρε μέρος στη σύνταξη του αντιδικτατορικού τόμου 18 Κείμενα με το διήγημα Αλλαξοκαιριά. Συμμετείχε επίσης στον τόμο Νέα Κείμενα, 1970 και στα Νέα Κείμενα 2. Ο Τσίρκας πέθανε από ανεύρυσμα στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο σε ηλικία 69 χρόνων και η νέα του τριλογία, την οποία εγκαινίασε το 1976 Η Χαμένη άνοιξη, παρέμεινε ανολοκλήρωτη. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Βιογραφίας για το έργο του Ο Καβάφης και η εποχή του, 1959 και με το Βραβείο Κριτικών και Εκδοτών της Γαλλίας για τις Ακυβέρνητες Πολιτείες, 1972.

http://www.kedros.gr/main.php?manufacturers_id=141

Στρατή Τσίρκα έργα 

http://tsirkas.ekebi.gr/ergografia.asp

Ποίηση

• Φελλάχοι. Αλεξάντρεια, 1937.
• Το Λυρικό Ταξίδι. Αλεξάντρεια, 1938.
• Προτελευταίος Αποχαιρετισμός και το Ισπανικό Ορατόριο. Oρίζοντες, Αλεξάνδρεια 1946.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιαν 04 2015

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 2,3, 50-51 ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ (Τράπεζα θεμάτων)

50-51

  • Να συνδέσετε κάθε λέξη-φράση της Α΄ στήλης με τη σημασία της στη Β΄στήλη. Δύο λέξεις της Β΄ στήλης  περισσεύουν.  Α΄ Β΄ 1.  Μονάδες 5

Α’ ΣΤΗΛΗ

Β’ ΣΤΗΛΗ
  1. δῆλος
  2. οὐ βιωτόν
  3. δρύφακτα
  4. ἀνίημι
  5. λυμαίνομαι

 

 α) ανυπόφορο

β) καταστρέφω

γ) φανερός

δ) δειλός

ε) κιγκλιδώματα

στ) αφήνω

ζ) επιδοκιμάζω

 

  • εἰπών ,ἐπιστῆναι, ὁρῶν, καινός, ἐξαλείφω : Να γράψετε από μία ομόρριζη λέξη, απλή ή σύνθετη, της αρχαίας ή της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις του κειμένου.   Μονάδες 5
  • ἐπιθορυβήσασα , ἀναφεύξοιτο , ἔχοντας , ἐ π ι τ ρ έ π ῃ , ἐ ξ α λ ε ί φ ω : Να γράψετε δύο ομόρριζες λέξεις της αρχαίας ή της νέας ελληνικής γλώσσας, απλές ή σύνθετες, για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις του κειμένου. Μονάδες 10
  • ψήφισμα, φυγή, λόγος, επιτροπή, λύματα: Να συνδέσετε τις παραπάνω λέξεις με τις λέξεις του κειμένου με τις οποίες έχουν ετυμολογική συγγένεια. Μονάδες 5

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιαν 02 2015

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 2,2,16-23 ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ (από την τράπεζα θεμάτων)

  • πέμψαι, ἀντέχουσιν, ἐπιλελοιπέναι, ὁμολογήσειν, ἀγγελοῦντα: Να γράψετε από μία ομόρριζη λέξη (απλή ή σύνθετη) της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις. Μονάδες 5
  • Να συνδέσετε κάθε λέξη της Α΄ στήλης με τη συνώνυμή της στη Β΄ στήλη. Δύο λέξεις της Β΄ στήλης  περισσεύουν
Α΄ ΣΤΗΛΗ Β΄ ΣΤΗΛΗ
  1. οἶδα
  2. βούλομαι
  3. κελεύω
  4. ἥ κω
  5. πέμπω

 

 α) βουλεύομαι

β) προστάττω

γ) ἔρχομαι

δ) ἐπιθυμῶ

ε) ὁρῶ

στ) στέλλω

ζ) ἐπίσταμαι

 

 

  • έπος, είδηση, σχέση, παρατήρηση, παράλειψη: Να συνδέσετε τις παραπάνω λέξεις με τις λέξεις του κειμένου με τις οποίες έχουν ετυμολογική συγγένεια. Μονάδες 5
  •  Να συνδέσετε κάθε λέξη της Α΄ στήλης με την αντώνυμή της στη Β΄ στήλη. Δύο λέξεις της Β΄ στήλης  περισσεύουν.
Α΄ ΣΤΗΛΗ Β΄ ΣΤΗΛΗ
  1. ἀντιλέγω
  2. εἰρήνη
  3. πίστις
  4. ἥκω
  5. ἐξανδραποδίζομαι

 

 α) ἀπιστία

β) ἐλευθερῶ

γ) συμφωνῶ

δ) πειθώ

ε) πόλεμος

στ) ἀπέρχομαι

ζ)  ἔρχομαι

 

  • πίστεως, ἐπιτηρῶν, λέγοι, ἐρωτώμενοι, σπένδεσθαι: Να γράψετε από μία ομόρριζη λέξη (απλή ή σύνθετη) της νέας ελληνικής γλώσσας για καθεμιά από τις παραπάνω λέξεις . Μονάδες 5

Συνέχεια ανάγνωσης

Δεκ 24 2014

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 104Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τί εὐλογία ἡ σημερινὴ ἡμέρα! Τί ὡραία γιορτή! Πόσο βαθειὰ καὶ πόσο ἀληθινή! Ὅποιος νοιώθει τὴ μικρότητά του, τὴν ἁμαρτωλότητά του, ὅποιος ταυτόχρονα ζεῖ ταπεινὰ τὴν αἰώνια διάστασή του, ὅποιος διατηρεῖ ζωντανὴ τὴν πίστη μέσα του, δὲν μπορεῖ σήμερα νὰ μὴ ζεῖ τὴ χαρά τῆς ἐκπληρωμένης προσδοκίας, τὴ χαρὰ τῆς αἰωνίας λυτρώσεως: «Σήμερον πᾶσα φύσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὅτι Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς παρθένου κόρης». Χαρὰ καὶ ἀγαλλίασή μας ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου, ἡ ἐνανθρώπησή Του, ἡ παρουσία Του ἀνάμεσά μας• «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».

Μέσα στὸν ἀρχέγονο παράδεισο τῆς Ἐδὲμ ψάχνει ὁ Θεὸς τὸν χαμένο, τὸν πεσμένο στὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο: «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;» (Γεν. γ΄ 9), ἀντηχεῖ βροντώδης ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. Μέσα στὴν ἐξορία τῆς ἱστορίας, «Θεέ μου, ποῦ εἶσαι;» ἀκούγεται ἀγωνιώδης ἡ κραυγὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Δαβίδ, οἱ προφῆτες, οἱ προπάτορες, τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ τὸν Θεὸ προσδοκοῦσαν: «Καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. μθ΄ 10). Ζοῦσαν περισσότερο τὴν ἀπουσία Του καὶ τὴν ἁμαρτία τους καὶ λαχταροῦσαν τὴν παρουσία Του καὶ τὴ λύτρωσή τους. Αὐτὸ τοὺς ἔλειπε, αὐτὸ στεροῦνταν.

Αὐτὸ ποὺ σήμερα γιορτάζουμε εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ προηγούμενου δράματος, τοῦ χωρισμοῦ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ἡ ἀνατολὴ τῆς θεϊκῆς παρουσίας στὸν κόσμο. «Ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαροὺχ γ΄ 38). Καὶ ὄχι μόνον. Ὁ Κύριος ἔρχεται στὸν κόσμο καὶ εἰσέρχεται στὴν ἱστορία «ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου γενόμενος» (Φιλιπ. β΄ 7), ἔρχεται ὡς ἄνθρωπος. Καθὼς ὁ Χριστὸς γεννᾶται ἐκ τῆς παρθένου, τιμᾷ τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ἀναγεννᾷ. Τί τιμὴ νὰ εἶσαι ἄνθρωπος! Τί εὐλογία νὰ κληρονομεῖς τὴν θεοείδεια, τὴ δυνατότητα τῆς ὁμοιώσεως, τῆς κοινωνίας, τῆς ἑνώσεως μαζί Του, τῆς θεώσεως! Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἀνθρωπολογία, ὅτι γίνεται ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ κάνει θεὸ τὸν ἄνθρωπο.

Καὶ τί φοβερό! Ὅλο αὐτό, ἡ προοπτικὴ τῆς θεώσεως, παραμένει ἄγνωστο στὸν κόσμο δυὸ χιλιάδες χρόνια μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Ἴσως καὶ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν. Δὲν ἀποτελεῖ καύχημα οὔτε ἐπιθυμία οὔτε στόχο καὶ ἐπιδίωξη. Ἀντίθετα, αὐτὴ ἡ ὑπέροχη ἀλήθεια ἐπιμελῶς ἀγνοεῖται καὶ συστηματικὰ περιφρονεῖται καὶ πολεμεῖται. Ἡ ἐποχή μας ἔφτιαξε ἕναν ἄνθρωπο μὲ εὐδαιμονία δίχως εὐτυχία, μὲ χαρὲς δίχως ὅμως χαρά, μὲ ἀνάγκες δίχως πίστη, μὲ καρδιὰ χωρὶς αἷμα, μὲ σῶμα δίχως ψυχή, μὲ ὕπαρξη χωρὶς ζωή. Τσαλάκωσε τὸν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἄνθρωπο, ξέσχισε τὸ καθ’ ὁμοίωσιν καὶ στὴ θέση του ἔβαλε αὐτὸν ποὺ μοιάζει μὲ τὰ ζῶα καὶ συγγενεύει μὲ τὸ τίποτα. Τί κρῖμα! Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἐρώτημα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ -ποῦ εἶναι;- ἀντικαταστάθηκε μὲ αὐτὸ τῆς ὕπαρξής Του -ἆραγε ὑπάρχει; Ἡ ἐποχή μας, ἀντὶ νὰ μᾶς προτρέψει στὴ συνάντησή Του, δυστυχῶς μᾶς ἀμφισβητεῖ καὶ τὴν ὕπαρξή Του.

Μέσα στὴ θύελλα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, μέσα στὸν παραλογισμὸ τῆς κοσμικότητος, μέσα στὴν τρικυμία τῆς ἀπιστίας, κάπου βρισκόμαστε κι ἐμεῖς πάνω στὸ εὐλογημένο καὶ ἀσφαλὲς σκάφος τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐνῷ ὁ κόσμος ξεγελιέται μὲ δεντράκια καὶ λαμπιόνια, μὲ γλυκίσματα καὶ ψεύτικες συνήθειες, μὲ Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό, ἡ Ἐκκλησία καὶ μαζί της κι ἐμεῖς ἀγρυπνοῦμε ψάλλοντας «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε», διότι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά. «Δεῦτε, λοιπόν, ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ τὸ παρὸν μυστήριον ἐκδιηγούμενοι».

Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώνει νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς μαζί Του καὶ νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας

ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 

Όροι χρήσης blogs.sch.gr | Δήλωση προσβασιμότητας
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Accessibility by WAH