Η πρώτη μας εθελοντική δράση για φέτος!
Προς μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν πολλά σκουπιδια στο λιμάνι!
Η πρώτη μας εθελοντική δράση για φέτος!
Προς μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν πολλά σκουπιδια στο λιμάνι!
Διαβάστε την ανάρτηση ακούγοντας ένα τραγούδι
Αυτός ο στίχος της Ρένας Καρθαίου, λοιπόν, ήταν η αφορμή να ψάξουμε στο προαύλιο τον Οκτώβρη!
Ψάξαμε, ψάξαμε και τελικά τον βρήκαμε!
Και αφού τον βρήκαμε του γράψαμε και ένα ποίημα! Διατηρήσαμε τον ίδιο τίτλο της Καρθαίου!
“Ο Οκτώβρης όπου αγγίζει το τοπίο κοκκινίζει…”
Ρένα Καρθαίου
Τον Οκτώβρη;
Πέφτουνε τα φύλλα και η φύση χρώματα αλλάζει
Η Περσεφόνη πάει στον κάτω κόσμο
και η Θεά Δήμητρα φωνάζει…
Κι η γη;
γίνεται χρωματιστή!
Καφέ, κόκκινη, κίτρινη και πορτοκαλί!
Σημαίες γεμίζουν τα σχολεία και οι αυλές,
τα μπαλκόνια, τα σπίτια και οι σκεπές
Γιατί;
Παρέλαση κάνουν οι μαθητές!
Και τα κέφια;
Κρασί γεμίζουν τα βαρέλια
και αρχίζουνε τα γέλια!
Μουσταλευριά φορτώνουν τα κουτάλια
και μας τρέχουνε τα σάλια!
Μμμμ! Φθινόπωρο μυρίζει …
Το τοπίο κοκκινίζει!
Και η βροχούλα;
Το χώμα το ποτίζει!
8/10/2014
Κλασικό τμήμα 1ου νηπιαγωγείου Γαργαλιάνων
Νηπιαγωγός: Γαρυφαλιά Τεριζάκη
Τί γυρεύουν αυτά τα μελισσάκια στην τάξη μας;
Μα, ήρθαν για να παίξουμε μαζί τους και να τους μάθουμε τους αριθμούς, τα γράμματα και άλλα πολλά!
Πώς θα πάει από το Χ στο Α; Προβληματισμός…
Εμείς πάντως τους μιλήσαμε και για τη χώρα μας! Απ’ότι φαίνεται, τους αρέσει πολύ η Ελλάδα! Ολο βόλτες κάνουν!
Και λίγες πληροφορίες για τα bee-bot και την εκπαιδευτική ρομποτική
Το BeeBot, “Η Έξυπνη μέλισσα”, είναι μια πλατφόρμα εκπαίδευσης για την εισαγωγή στην εκπαιδευτική ρομποτική για μαθητές των πρώτων τάξεων του Δημοτικού (Α’ & Β’). Το BeeBot είναι ένα προγραμματιζόμενο ρομπότ δαπέδου και είναι ειδικά κατασκευασμένο ρομπότ για να χρησιμοποιείται ακόμη και από μαθητές προσχολικής ηλικίας, αλλά κυρίως των πρώτων τάξεων δημοτικής εκπαίδευσης. Ο προγραμματισμός του γίνεται με πλήκτρα που βρίσκονται επάνω του (On-board) και μπορεί να προγραμματιστεί για να κινείται με ακρίβεια στο χώρο όπως ακριβώς κάνει η “χελώνα” της LOGO στον Η/Υ. Tο BeeBot έχει ένα φιλικό και ευχάριστο σχεδιασμό που ικανοποιεί τους μαθητές (και τους εκπαιδευτικούς!). Κινείται σε λείες επίπεδες και ελαφρά επικλινείς επιφάνειες διαφόρων υλικών όπως: χαρτί, μουσαμά, τσιμέντο, πλακάκι, ξύλο, πλαστικό, χαλί. Μέσα από μια ποικιλία σεναρίων και αποστολών, οι μαθητές μαθαίνουν να συνεργάζονται και να προγραμματίζουν τη διαδρομή της μελισσούλας τους (BeeBot) για να εκπληρώσουν με επιτυχία το πρόβλημα που θέτει, κάθε φορά, ο εκπαιδευτικός.
Μαμαδες εν δράσει για άλλη μια φορά!
Την προηγούμενη εβδομάδα βοτανίσανε και σήμερα … ζωγραφίσανε!
Το προαύλιο γέμισε παιχνίδια με γράμματα και αριθμούς!
Ποιός θυμάται την καραβάνα (ή κουτσό)
“Σαλιγκάρι, σαλιγκάρι μήπως να σε πω σαλιάρη…”
Οχι, το δικό μας σαλιγκάρι λέγεται “σαλιγκάρι – αλφαβητάρι”!
Ευχαριστούμε μαμάδες! Είστε οι καλύτερες!
Οσο οι μαμάδες ζωγράφιζαν τα παιδιά εξερευνούσαν την αυλή.
Με λύπη τους βρήκαν ένα νεκρό σαμιαμίδι (σημαντήρι στα Γαργαλιανιώτικα)
Το έθαψαν στον κήπο αφού πρώτα το εβαλαν πάνω σε ένα φύλλο!
Εκεί κάπου, δίπλα στη … μελιτζάνα βρίσκεται το σημαντηράκι μας…
Η δεύτερη εβδομάδα του Οκτώβρη είναι αφιερωμένη στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Η βροχή και οι καταιγίδες ταίριαζαν τέλεια με το θέμα αλλά μας άλλαξαν τα σχέδια! Σήμερα όμως βοτανίσαμε, φυτέψαμε, μαζέψαμε σκουπίδια με τη βοήθεια μαμάδων και παρακολουθήσαμε και τη γιορτή του Δημοτικού αφιερωμένη στην ημέρα του σχολικού αθλητισμού.
Ετοιμες και οι αφίσες μας που θα πάρουν μέρος στο διαγωνισμό αφίσας του γραφείου σχολικών δραστηριοτήτων!
Του κλασικού
και του ολοήμερου
Ελάτε όμως τώρα να σας ταξιδέψουμε λίγο στο χρόνο γυρίζοντας πίσω το ρολόι της σημερινής μέρας
Δημιουργία αφίσας! Χρησιμοποιήσαμε την ίδια την φωτογραφία στις αφίσες μας! Την εκτυπώσαμε ασπρόμαυρη όμως για να αποδώσουμε σωστά το … μήνυμα!
Μετά την επίσκεψή μας στο 2ο Δημοτικό
ήρθε η ώρα για βοτάνισμα, φύτεμα και καθάρισμα στην αυλή μας
Με τις μαμάδες πάντα παρούσες! Ευτυχώς!
Καθημερινά φτάνουν στο σχολείο μας σακκούλες μικρές ή μεγάλες γεμάτες καπάκια. Μπλε, κόκκινα, ροζ, μεγάλα και μικρά!
Κρατήστε τα καπάκια σας λοιπόν και φέρτε τα στο σχολείο μας! Ο σύλλογος γονέων του νηπιαγωγείου μας έχει αναλάβει την αποστολή τους στα Γιαννιτσά.
Συλλογή από καπάκια για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων -Πόσα χρειάζονται για να αγοραστεί ένα καρότσι
Μανία τείνει να γίνει σε ολόκληρη την Ελλάδα η συλλογή των μικρών πλαστικών πωμάτων από τα εμφιαλωμένα νερά.
Η πρωτοβουλία αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες, καθώς θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα καπάκια και με αυτόν τον τρόπο να βοηθήσουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα.
Πρωτοπόρος στην προσπάθεια είναι ο Σύλλογος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων του νομού Πέλλας με έδρα τα Γιαννιτσά, ο οποίος δέχεται καθημερινά τουλάχιστον μισό τόνο πλαστικά καπάκια, που φτάνουν από όλη την Ελλάδα με διάφορους τρόπους, όπως ταχυδρομείο, κούριερ και ΚΤΕΛ.
Οι εθελοντές του Συλλόγου τα μεταφέρουν σε μία εταιρεία ανακύκλωσης ειδών εμφιάλωσης με έδρα την Κεντρική Μακεδονία, με την οποία συνεργάζεται ο Σύλλογος, όπου τα παραλαμβάνει και συγκεντρώνει με αντάλλαγμα τη παροχή οικονομικής συνδρομής προκειμένου να αγοραστούν αναπηρικά αμαξίδια. Κατόπιν, αυτά χαρίζονται σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.
«Για να μπορέσουμε να πάρουμε ένα αναπηρικό αμαξίδιο πρέπει να μαζέψουμε συνολικά έναν τόνο καπάκια, που ισοδυναμεί με περίπου 540.000 κομμάτια! Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για πολύ μεγάλο αριθμό που φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο να συγκεντρωθεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Για κάθε έναν τόνο καπάκια η εταιρία ανακύκλωσης από τη Θεσσαλονίκη με την οποία συνεργάζεται μας αποζημιώνει ποσό της τάξης των 180 ευρώ» όπως είχε δηλώσει η Ανδριάνα Σταύρου, γραμματέας της Πρωτοβουλίας στην Κέρκυρα.
Πηγή: Συλλογή από καπάκια για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων -Πόσα χρειάζονται για να αγοραστεί ένα καρότσι | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/164584#ixzz3FFoOUcEB
Και εδώ κάποιες πληροφορίες για την ανακύκλωση. Θα βρείτε και απάντηση για τα πλαστικά καπάκια. Οταν είναι λίγα δεν έχουν αξία για την εταιρεία ανακύκλωσης. Οταν όμως είναι ένας τόνος…!
Ανακυκλώνεις; Έχεις ακούσει; Ξέρεις τίποτα ή πετάς στους κάδους ότι σου κατέβει;
Ήξερες πως αν τα κάνεις… μαντάρα με τους μπλε κάδους παίζει να «καταστρέψεις» στην ανακύκλωση και τα υπόλοιπα;
Πάμε λοιπόν να δούμε τι δεν πρέπει να ανακυκλώνουμε:
Read more: http://www.neolaia.gr/2011/05/16/anakyklosi-sos/#ixzz3FFrwA9jR
Το νηπιαγωγείο μας από πέρυσι συλλέγει καπάκια με σκοπό την ανταλλαγή τους με αναπηρικό αμαξίδιο.
Κρατήστε τα καπάκια σας λοιπόν και φέρτε τα στο σχολείο μας! Ο σύλλογος γονέων του νηπιαγωγείου μας έχει αναλάβει την αποστολή τους στα Γιαννιτσά.
Συλλογή από καπάκια για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων -Πόσα χρειάζονται για να αγοραστεί ένα καρότσι
Μανία τείνει να γίνει σε ολόκληρη την Ελλάδα η συλλογή των μικρών πλαστικών πωμάτων από τα εμφιαλωμένα νερά.
Η πρωτοβουλία αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες, καθώς θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα καπάκια και με αυτόν τον τρόπο να βοηθήσουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα.
Πρωτοπόρος στην προσπάθεια είναι ο Σύλλογος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων του νομού Πέλλας με έδρα τα Γιαννιτσά, ο οποίος δέχεται καθημερινά τουλάχιστον μισό τόνο πλαστικά καπάκια, που φτάνουν από όλη την Ελλάδα με διάφορους τρόπους, όπως ταχυδρομείο, κούριερ και ΚΤΕΛ.
Οι εθελοντές του Συλλόγου τα μεταφέρουν σε μία εταιρεία ανακύκλωσης ειδών εμφιάλωσης με έδρα την Κεντρική Μακεδονία, με την οποία συνεργάζεται ο Σύλλογος, όπου τα παραλαμβάνει και συγκεντρώνει με αντάλλαγμα τη παροχή οικονομικής συνδρομής προκειμένου να αγοραστούν αναπηρικά αμαξίδια. Κατόπιν, αυτά χαρίζονται σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.
«Για να μπορέσουμε να πάρουμε ένα αναπηρικό αμαξίδιο πρέπει να μαζέψουμε συνολικά έναν τόνο καπάκια, που ισοδυναμεί με περίπου 540.000 κομμάτια! Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για πολύ μεγάλο αριθμό που φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο να συγκεντρωθεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Για κάθε έναν τόνο καπάκια η εταιρία ανακύκλωσης από τη Θεσσαλονίκη με την οποία συνεργάζεται μας αποζημιώνει ποσό της τάξης των 180 ευρώ» όπως είχε δηλώσει η Ανδριάνα Σταύρου, γραμματέας της Πρωτοβουλίας στην Κέρκυρα.
Πηγή: Συλλογή από καπάκια για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων -Πόσα χρειάζονται για να αγοραστεί ένα καρότσι | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/164584#ixzz3FFoOUcEB
Και εδώ κάποιες πληροφορίες για την ανακύκλωση. Θα βρείτε και απάντηση για τα πλαστικά καπάκια. Οταν είναι λίγα δεν έχουν αξία για την εταιρεία ανακύκλωσης. Οταν όμως είναι ένας τόνος…!
Ανακυκλώνεις; Έχεις ακούσει; Ξέρεις τίποτα ή πετάς στους κάδους ότι σου κατέβει;
Ήξερες πως αν τα κάνεις… μαντάρα με τους μπλε κάδους παίζει να «καταστρέψεις» στην ανακύκλωση και τα υπόλοιπα;
Πάμε λοιπόν να δούμε τι δεν πρέπει να ανακυκλώνουμε:
Read more: http://www.neolaia.gr/2011/05/16/anakyklosi-sos/#ixzz3FFrwA9jR
Ηταν μια φορά ένα δέντρο, καθόλου μα καθόλου συνηθισμένο. Βρισκόταν κολλημένο πάνω σε μία πόρτα νηπιαγωγείου. Για την ακρίβεια του 1ου νηπιαγωγείου γαργαλιάνων.
Τα παιδιά το αγαπούσαν πολύ αλλά λυπούνταν που το δέντρο τους δε μπορούσε να κινηθεί . Ετσι λοιπόν σκέφτηκαν κάτι καταπληκτικό! Κάτι τολμηρό… Να το ζωντανέψουν!
Αρχισαν λοιπόν να του προσθέτουν φύλλα και κλαδιά…
Και επειδή το αγαπούσαν ήθελαν να το κάνουν πολύχρωμο
Εβαλαν όλη τους την τέχνη…
Εβαλαν όλη τους την αγάπη …
Συνεργάστηκαν για πρώτη φορά όλα μαζί για το καλό του δέντρου τους!
Υστερα άρχισαν να του προσθέτουν καρπούς. Οι καρποί του ήταν μαγικοί… “Παλαμόφατσες” λέγονταν, αλλά δεν τρώγονταν…
Μόνο μιλούσαν και λέγαν ιστορίες… Λάτρευαν τις ιστορίες αυτοί οι καρποί! Λάτρευαν να μιλάνε…
Το δέντρο τώρα ήταν χαρούμενο που μπορούσε να ζωντανεύει και να … ξεκολλάει επιτέλους από την πόρτα!
“Φατσουλόδεντρο” το ονόμασαν τα παιδιά!
Κάθε πρωί που πήγαιναν τα παιδιά στο σχολείο φρόντιζαν τους καρπούς του. Και τότε εκείνοι έφευγαν από το δέντρο και άρχιζαν τις ιστορίες!
Μόλις τελείωναν την αφήγηση έτρεχαν και πάλι στη θέση τους για να κοιμηθούν και να σκεφτούν νέες ιστορίες.
Το φατσουλόδεντρο λοιπόν, που ήταν γεμάτο χρώματα και καρπούς
νόστιμους καρπούς ,
ήταν περήφανο για τους φίλους του. Με καμάρι στεκόταν πια πίσω από την πόρτα. Περίμενε με ανυπομονησία να ξημερώσει για να έρθουν τα παιδιά και να το ζωντανέψουν! Και δε σταματούσε να μιλάει… Να λέει την αγαπημένη του ιστορία για ένα νηπιαγωγείο που οι μαθητές του έρχονταν κάθε πρωί και ζωντάνευαν τις παλαμόφατσές τους και τότε αυτές έλεγαν ιστορίες για ένα μελαγχολικό δέντρο που περίμενε τους φίλους του να το ζωντανέψουν…