Δωρεάν παιδικές θεατρικές παραστάσεις

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για Παιδιά και Νέους που είναι στις 20 Μαρτίου, η ΚΕΠΟ για ακόμη μία φορά έχει διοργανώσει ένα αφιέρωμα με τρεις θεατρικές παραστάσεις. Τις παραστάσεις μπορούμε να παρακολουθήσουμε μέσω της σελίδας τους στο facebook, εντελώς δωρεάν.

Διαβάστε πληροφορίες στο σύνδεσμο που ακολουθεί και απολαύστε εξαιρετικές παραστάσεις

https://www.tsouk.gr/dorean-paidikes-theatrikes-parastaseis-apo-to-kentro-politismoy-kentrikis-makedonias/

Μην τις χάσετε!

μορμολης

Ο ΜΟΡΜΟΛΗΣ

Σήμερα 27 Μαρτίου είναι παγκόσμια μέρα θεάτρου.

Γιορτάζουμε αυτή τη μέρα με ένα διαχρονικό θεατρικό έργο που αγαπάμε πάρα πάρα πολύ!

Επειδή δεν προλάβαμε ακόμα να το ακούσουμε στο σχολείο μπορείτε να το ακούσετε στο σπίτι!

Εδώ θα διαβάσετε πληροφορίες για το έργο

Η πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου,  έγινε ακριβώς 10 μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 30 Νοεμβρίου του 1973.

Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών, που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους.

Οι μεγάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό το μυστηριώδες και ανατρεπτικό “ξύλινο κουτί”.

Τον Μορμόλη δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον τιμωρήσεις, να τον καταστρέψεις, είναι άτρωτος … γιατί είναι η φαντασία των παιδιών και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δυο έχεις δυο Μορμόληδες κι αν τον έκοβες στα τρία, τρεις!

Η ιστορία που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως. Ο Μορμόλης γράφτηκε από τον Rainer Hachfeld, αδελφό του Volker Ludwig, ο οποίος είχε γράψει τα τραγούδια. Το έργο ανέβηκε το 1969 στο θέατρο Grips, λεγόταν “Mugnog Kinder” και είναι η αφετηρία του είδους θεάτρου του Grips του Βερολίνου και του υλικού της Συντεχνίας του Γέλιου. Χωρίς τον Μορμόλη δε θα υπήρχε ο Νουριάν, η Τζέλα και ο Κόρνας, η Φρέτα κι ο Γυαλάκιας, ο Βάσος κ η Βιβή.

Ιστορία του έργου

Το έργο άνηκε στο ρεπερτόριο του πρωτοποριακού θιάσου του Volker Ludwig (Φόλκερ Λούντβιχ) «Gripstheater» («Θέατρο Γκρίπς»)  της πρώην Δυτικής Γερμανίας που πιστοποιεί την ίδια εποχή στη Δυτική Ευρώπη την ανανέωση του ρεπερτορίου και της σκηνοθεσίας στο θέατρο για παιδιά, δίνοντας του κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.  Ο Rainer Hachfeld, αδελφός του Ludwig, γνωστός πολιτικός γελοιογράφος αναμίχθηκε ενεργά στον θίασο «Grips». Το έργο του Ο Μορμόλης είχε ανέβει μόλις τρία χρόνια πριν από το θέατρο «Grips» και ήταν η τρίτη παραγωγή του θιάσου. Ο Μορμόλης ήταν ένα έργο που αποκήρυττε τα χαρακτηριστικά του μυθοποιητικού ρεύματος στο θέατρο για παιδιά: δεν ήταν ρομαντικό, ούτε διδακτικό. Απεναντίας, αναφερόταν σε δύο αδέλφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που περνούσαν τις διακοπές τους κοντά στο θείο και τη θεία τους και μια μέρα ξεκίνησαν να παίζουν με ένα κουτί: το Μορμόλη. Ο Μορμόλης έγινε ένας φανταστικός φίλος των παιδιών, όπως αυτούς που συνηθίζουν να έχουν τα παιδιά και έλεγε στους μεγάλους όσα δεν τολμούσαν να πουν οι μικροί. Οι μεγάλοι δεν καταλάβαιναν τι είναι αυτό το μυστηριώδες και ύποπτο κουτί. Το φοβούνταν και θύμωναν. Το κουτί- σύμβολο πήρε μεγάλες προεκτάσεις μέσα στον κόσμο των ενηλίκων και άρχισε να τρομάζει ολόκληρη την πολιτεία που επιστρατεύτηκε εναντίον ενός φοβερού εχθρού. Ο αστυνόμος ήρθε να το συλλάβει, ο στρατηγός προσπάθησε να το καταστρέψει με ένα κανόνι, ακόμα και ο υπουργός επενέβη. Τελικά, ο γκρινιάρης γείτονας κύριος Μπουρίνιας πήρε το πριόνι του και κομμάτιασε το Μορμόλη. Ο Μορμόλης όμως ήταν άτρωτος, μια και μπορούσε να γίνεται ότι θέλουν τα παιδιά : παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Κι αν έκοβες έναν Μορμόλη στα δυο, είχες δυο Μορμόληδες, αν τον έκοβες στα τρία, είχες τρεις Μορμόληδες. Στο τέλος, τα παιδιά που με τη φαντασία τους έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά από τη στεγνή πρακτική των μεγάλων νίκησαν. Και κάποιοι από τους μεγάλους κατάλαβαν το μυστικό: πως αν αγαπάς τα παιδιά, αγαπάς και τους Μορμόληδες.  Η παράσταση ξεκινούσε με την αφήγηση ενός παραμυθιού που εμπεριείχε πολλά χαρακτηριστικά μοτίβα: ένα δάσος, μια μάγισσα, έναν βασιλιά με μια κόρη, ένα δράκο κτλ. Αναιρώντας τα παραδοσιακά όρια της θεατρικής δράσης, δυο παιδιά ξεπήδαγαν από το κοινό, διέκοπταν την αφήγηση, ξαναμοίραζαν τους ρόλους στους ηθοποιούς του παραμυθιού και ξεκινούσαν να παρουσιάσουν τη δική τους ιστορία που αφορούσε ρεαλιστικούς πρωταγωνιστές και διαδραματιζόταν σε ένα οικείο περιβάλλον. Το παράλογο χιούμορ του κειμένου όριζε ως πρωταγωνιστή ένα κουτί που λειτουργούσε ως σύμβολο της ελευθερίας της γνώμης και γύρω από αυτό εξελισσόταν ένα παιχνίδι κατά τη διάρκεια του οποίου θίγονταν θέματα που απασχολούσαν το παιδί στη σύγχρονη καθημερινότητά του. Η ποιότητα των παιδικών εκπομπών και η χρήση της τηλεόρασης, η έλλειψη χώρων παιχνιδιού και πρασίνου στις πόλεις, η άσκηση της βίας ως τρόπος διαπαιδαγώγηση, η έλλειψη επικοινωνίας στην οικογένεια, τα δικαιώματα των παιδιών και η χρήση της εξουσίας ως μέθοδος εκφοβισμού και υποταγής ήταν κάποια από τα ζητήματα που εκφράζονταν στο Μορμόλη, χωρίς την ίδια στιγμή το έργο να χάνει το χιούμορ και την παιδικότητα που το χαρακτήριζε. Καταργώντας την ψευδαίσθηση, οι ηθοποιοί τηρούσαν αποστάσεις από την αναπαραγόμενη σκηνική πραγματικότητα. Μπαινοβγαίνανε στους ρόλους τους, υποδύονταν πολλά διαφορετικά πρόσωπα σε σημείο που μπερδεύονταν μεταξύ τους και σχολίαζαν τη σκηνική δράση. Ακόμα ένα στοιχείο αποστασιοποίησης από το μύθο ήταν η παρεμβολή τραγουδιών που σχετίζονταν με τα σκηνικά δρώμενα, ενώ δεν έλειπε και η αποστροφή στο κοινό. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, τα παιδιά της ιστορίας απευθύνονταν στο κοινό, είτε για να σχολιάσουν τα σκηνικά δρώμενα, είτε για να ζητήσουν τη συμβουλή τους. Έτσι, το κοινό γνώριζε από νωρίς το μυστικό της ταυτότητας του Μορμόλη και συμμαχώντας με τα παιδιά συμμετείχε στο παιχνίδι τους.  Η πρώτη παράσταση του έργου είχε προγραμματιστεί για τις 23 Νοεμβρίου.  Μεσολάβησαν όμως τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και ο θίασος, όπως και κάποια αλλά θέατρα της πόλης, ανέβαλε την πρεμιέρα του σε ένδειξη συμπαράστασης στους έγκλειστους του Πολυτεχνείου,  η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1973.

Σημείωμα

Ο Μορμόλης έγινε 45 ετών. Πρωτοπαίχτηκε στην Αθήνα στις 25 Νοεμβρίου 1973. Έκτοτε παίζεται, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, με τεράστια επιτυχία. Όχι μόνο από επαγγελματικά θέατρα, αλλά και από αναρίθμητους ερασιτεχνικούς θιάσους και από παιδιά δημοτικών σχολείων που έχουν την τύχη να έχουν εμπνευσμένους δασκάλους.

Ποιο είναι το μυστικό της ζωής του επί μισόν αιώνα αυτού θεατρικού έργου για παιδιά;

Πόσα από τα δεκάδες χιλιάδες θεατρικά έργα, για μικρούς και μεγάλους, έχουν επιζήσει σήμερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο;

Ο μεγάλος δάσκαλος του διδακτικού θεάτρου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, έχει πει: «Το θέατρο πρέπει πρώτα απ’ όλα να διασκεδάζει.» Ο Μορμόλης και διασκεδάζει και διδάσκει. Μικρούς και μεγάλους. Γονείς και παιδιά.  Ο καλύτερος και ασφαλέστερος κριτικός θεάτρου ειν’ο χρόνος.

Ένα θεατρικό έργο για παιδιά που ανθοβολεί και είναι νέο επί μισόν αιώνα δεν χρειάζεται σύσταση και έπαινο.

Πηγή: https://syntexniageliou.gr/show-item/o-mormolis/

 

 

ο γίγαντας της αγάπης – χριστουγεννιάτικη γιορτή

Το παραμύθι του Οσκαρ Ουάιλντ “ο εγωιστής γίγαντας” διασκευάσαμε φέτος! Το όνομα που δώσαμε στη φετινή μας θεατρική ομάδα είναι “νηπιοθέατρο”.

“Ο γίγαντας της αγάπης” λοιπόν παρουσιάστηκε μπροστά στους γονείς και στις οικογένειες των μαθητών μας.

Σε μαθητικό συμβούλιο τα παιδιά είχαν αποφασίσει ποιους ρόλους θα πάρει το καθένα, ποιοι θέλουν να παίξουν, ποιοι να είναι βοηθοί, αφηγητές και γενικότερα στήσαμε το έργο όλοι μαζί. Προσθέσαμε ρόλους για τις ανάγκες του έργου και της ομάδας μας μια που είναι μεγάλη!

Εδώ θα δείτε κάποιες φωτογραφίες από τις πρόβες Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στέκονται και παιδίΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στέκονται, παπούτσια και εσωτερικός χώροςΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στη σκηνή και άτομα στέκονταιΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στη σκηνή και άτομα στέκονται

οι κυρίες μετά τη γιορτή

Η εικόνα ίσως περιέχει: 5 άτομα, περιλαμβάνεται η Eleni Pml, , τα οποία χαμογελούν, άτομα στέκονται

Τα σκηνικά μας τα ετοιμάσαμε ένα απογευμα στο σχολείο!

Η εικόνα ίσως περιέχει: παπούτσιαΗ εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομοΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και κολύμπι

Για την πρόσκληση και αφίσα μας βοήθησε ο κ. Λαυρέντης Χωραίτης, γραφίστας-εικονογράφος.

Τα παιδιά του είπαν πως τον φαντάζονται αυτόν τον γίγαντα και αυτός τον σχεδίασε με την γραφίδα του! Δείτε το αποτέλεσμα στην αφίσα (το κάθε παιδί χρωμάτισε με το δικό του τρόπο τη δική του πρόσκληση) και κυρίως στο βίντεο που ακολουθεί!

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

https://www.facebook.com/protonipiagogiogargalianon/videos/1309061639301215/?t=4

Ο γίγαντας της αγάπης μετέφερε την πρόσκληση στο σπίτι καθώς και το χριστουγεννιάτικο καλαθάκι μας με όλα τα καλούδια! Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΗ εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομαΔεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.

 

Περισσότερα για το έργο θα διαβάσετε στο προσωπικό μου ιστολόγιο, εδώ

 

Πουλιά (τα βραχιόλια των πουλιών)

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου συζητήσαμε με τα παιδιά για τη Δημοκρατία. Τη βιώνουμε βέβαια στο σχολείο μας αφού από την αρχή έχουμε θεσπίσει τους δικούς μας νόμους. Τους ονομάσαμε “συμβόλαιο χαράς” για να λειτουργούν όλα σωστά στην τάξη μας και να είμαστε όλοι χαρούμενοι. Και νόμους του σχολείου, γενικότερα.  Πραγματοποιούμε σχολικά συμβούλια όπου συζητάμε τα θέματα που μας απασχολούν και παίρνουμε αποφάσεις. Αποφασίζουμε επίσης όλοι μαζί για τις γιορτές, τι ύφος θα έχουν, για τις εκδρομές, για το πως θα διαμορφώσουμε την τάξη, πως θα οργανωθούν οι γωνιές  και άλλα πολλά

Ενα -αγαπημένο- παραμύθι που διαβάσαμε  είναι :

 “Τα βραχιόλια των πουλιών”

Από τι κινδυνεύει πιο πολύ το πουπουλένιο βασίλειο; Από την αναρχία που το εκφυλίζει ή την τυραννία που το αλυσοδένει; Τι μπορούν να κάνουν οι πολίτες του, τα πουλιά, για να αντιμετωπίσουν τη σκιά που ρίχνουν οι δυο μεγάλες αυτές απειλές στη μαγεμένη τους χώρα; Από την πένα της βραβευμένης Ειρήνης Καμαράτου – Γιαλλούση και με εικονογράφηση του μοναδικού Αλέκου Φασιανού έχετε στα χέρια σας μια παιδική ιστορία με μεγάλα μηνύματα για το πώς οι μικροί μπορούν να κατανοήσουν τη δημοκρατία.

Το παραμύθι εντυπωσίασε τα παιδιά, είναι αλήθεια! Το δραματοποιήσαμε. Είχαμε να αποφασίσουμε ανάμεσα στο κουκλοθέατρο και το θέατρο με μάσκες. Ομόφωνη η απόφαση! ΜΑΣΚΕΣ!!! ΘΕΑΤΡΟ!!!

Φτιάξαμε μάσκες λοιπόν από χάρτινα πιάτα. Τις διακόσμησαν με πούπουλα και τις ζωγράφισαν.

Μοιράσαμε ρόλους και παίξαμε! Δανειστήκαμε τη μουσική του Μ. Χατζιδάκι από την παράσταση “όρνιθες”, την οποία, βέβαια -επειδή μου αρέσει πολύ- την ακούμε και κατά τη διάρκεια του φαγητού.

Στον σύνδεσμο θα δείτε ένα μικρό βιντεάκι από τα πεταρίσματα των πουλιών. Παρατηρήστε  τις κινήσεις των μικρών μου μαθητών!  🙂 Δεν είναι απίστευτα πουλιά;

https://www.facebook.com/protonipiagogiogargalianon/?__tn__=kC-R&eid=ARAVudwTZrnAkPBbUmke5wAYWKmAzPFqtp473KkmX1tq0sDpkuL9SWyDrI669UDktZwdsrAO272zL5JJ&hc_ref=ARTWaFxs8kANHuYU0hrOgegyT37kGigyAPA3gz7IzsnekGrWh8L3t5PoV7VCykTRp2o&fref=nf&__xts__%5B0%5D=68.ARCsCthpn28sH-OPRq3lpelpV7L3rXi8oYFB55Il3MbeembON8zXIeeckpPBu8o7qXmQsvvPeSGLAOGuKSU9gMdXHTdAWl41d8WxjKVOsm4BB4FiF4b-EWyq839j4vuYp_38X9uCBw1vywNCU4GZTWIj__JeWqWdo3MGjZJ4aZs22kqMgSp771TeGF4_W3VRiylw1m2EIJs61htvsE9x3sut7bDdM63xwFK62m_wSXTPPE9ki49e3p3T3Xet1agiWW97JrjTPBbvcmE9m-HJHaxjCiGsu2hkiLo4T2sAHFwoWY62d5FwGfemk68hAihSV1wAycKEZ2a2qqBugmlYoK3O8N00aJq9aMY9wg

ΥΓ. θα ακολουθήσει και μια πιο ολοκληρωμένη ανάρτηση! Αύριο θα το παρουσιάσουμε στο διπλανό τμήμα! 

Γαρυφαλιά Τεριζάκη

Kάτι από Χριστούγεννα

Λίγες φωτογραφίες θα μας βάλουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων.

Δεν είναι όλες μας οι κατασκευές, βέβαια, αλλά οι πιο αντιπροσωπευτικές.

Δουλεύοντας τα τρίγωνα, φτιάξαμε τριγωνόδεντρα και όλα μαζί έγιναν ένα μεγάλο που στόλισε την τάξη μας

Στην αυλή μας κυνηγήσαμε άλλου είδους … μπάλες.

Τις βαφτίσαμε Χριστουγεννιάτικες όμως! Δε μοιάζουν; Τι λέτε;

Να παίξουμε και λίγο;

Κουκλοθέατρο με τα πόδια μας παίζει η κυρία “Λιτσού”! ΣΟΥΠΕΡ!!!

 

Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, μας περίμενε μία έκπληξη!

ΚΑΛΑΟ!!!!

Παιδιά!!! Μην αφήσετε ούτε σταγόνα!

Στην υγεία όλων μας! Η ζωή μας να είναι πάντα μοσχομυριστή και γλυκιά σαν το ΚΑΛΑΟ!!! Να την ρουφάτε τη ζωή. Μην αφήνετε σταγόνα να πάει χαμένη! Οπως το καλάο!

 

Να σας ευχηθούμε, κιόλας!

Τρισδιάστατες οι φετινές κάρτες μας.

Αγαπάμε έλατα! Ισως επειδή δεν τα έχουμε στην περιοχή μας. 

Πολύ ωραία άσκηση λεπτής κινητικότητας, αυτή η κάρτα! Και μαθηματικών επίσης, αφού έπρεπε να σχηματίσουν το δέντρο τους από το μεγαλύτερο κλαδί στο μικρότερο. Χρειάστηκε να προσθέσουν “κλαδί”, ή να αφαιρέσουν, επίσης, ώστε το δέντρο τους να έχει το σχημα δέντρου, ή να κόψουν πιο λεπτά “κλαδιά” όσο ανέβαινε το έλατο! Την κάρτα αυτή τη λάτρεψαν και επειδή όταν ανοίγει πετάγεται το δέντρο δίνοντας τρισδιάστατη ψευδαίσθηση και δημιουργεί φυσικά έκπληξη σε όποιον την ανοίγει! Φανταστείτε την έκπληξη των γονέων όταν την άνοιξαν και διάβασαν λέξεις που είχαν γράψει μόνα τους! 

Α! Ξεχάσαμε …

Και κάτι από πρόβες

Η αφίσα μας για το θεατρικό μας.

Με την αγαπημένη μας τεχνική. Η αφίσα είναι διαδραστική. Ο καθένας τη δημιουργεί όπως θέλει αφού τίποτα δεν είναι κολλημένο. Επιλέξαμε αυτή τη σύνθεση και την φωτογραφίσαμε! Η δύναμη της φωτογραφίας όμως, ε; 😉

Διασκευάσαμε τον “Τρωκτικούλη”, δηλαδή “το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι” του Ευγένιου Τριβιζά

Η άδεια μας σκηνή γίνεται πιο όμορφη όταν είναι γεμάτη παιδιά!

Ηταν πολύ ωραία και η φετινή μας γιορτή!

Και του χρόνου!

 

Λίγα λόγια από τη … “Λιτσού”.

( Ετσι με λένε τα μαθητούδια μου, επειδή δε μου αρέσει το “κυρία”. Μου άρεσε πολύ, δε σας κρύβω, από πέρυσι που μου το κόλλησαν, επειδή μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Για κάποιο λόγο με την ίδια κατάληξη “ού” αυτο-αποκαλούμασταν ως παιδιά μεταξύ μας, τα αδελφοξαδέλφια  “Ελενού, Μαρινού, Δημητρού”  …. Το Λιτσού λοιπόν με κυνηγάει και μ’ αρέσει πολύ! 🙂  

Τα τελευταία χρόνια, κάνω δραματοποιημένη αφήγηση της Φρικαντέλας στα μαθητούδια μου. Την έχω πει τόσες φορές που, πια, την ξέρω καλά! Ντύνομαι η ίδια Φρικαντέλα και αλλάζω τους ρόλους και τα δωμάτια κάθε φορά, αλλάζοντας χρωματιστά καπέλα. Στο τέλος αφού σαν Φρικαντέλα έχω μάθει να αγαπάω τα “καλά” κερνάω τα παιδιά ζεστό ΚΑΛΑΟ! Μαγική στιγμή για τα παιδιά! Και για μένα! Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το να βλέπεις τα βλέμματά τους γεμάτα χαρά και τα … μουστάκια τους καφετιά από τη σοκολάτα! Δεν υπάρχει πιο μαγική στιγμή από το να … γεύονται τα παιδιά το παραμύθι. Να ζωντανεύει δηλαδή και να το απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις. Οραση, ακοή, αφή, όσφρηση και γεύση! Από την πρώτη φορά που ξεκίνησα να το κάνω αυτό, έχει γίνει έθιμο της τάξης μου. Και να μην ήθελα δε μ αφήνουν τα ίδια τα παιδιά,  αφού τα -περσινά- προνήπια ως νήπια, πια, κάθε επόμενη  χρονιά το μεταφέρουν στα καινούρια προνήπια κ.ο.κ. Και έτσι συνεχίζεται το έθιμο για χρόνια …  Τη στιγμή αυτή, ομολογώ, δεν την περιμένουν μόνο τα παιδιά με ανυπομονησία και χαρά. Εγώ να δείτε! 

Οι δραστηριότητες που επιλέγω κάθε φορά, είναι απλές, έτσι ώστε να τα καταφέρνουν τα παιδιά με όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβασή μου. Τώρα πια, βοηθούν το ένα το άλλο. Πόσο όμορφο να νοιάζονται για τον διπλανό τους!

Τα θεατρικά μας επίσης είναι συνήθως διασκευασμένα παραμύθια που αγαπούν τα παιδιά. Πριν κάνω τη διασκευή το συζητάμε. Ρωτάω τι ρόλους θα ήθελαν να προσθέσουμε και έτσι το έργο γράφεται στα μέτρα τους! Ο καθένας επιλέγει το ρόλο του και τα λόγια επίσης είναι γραμμένα για τον κάθε ρόλο ξεχωριστά! Το θέμα είναι να χαίρονται τα ίδια τα παιδιά. Να βιώνουν αυτή τη διαδικασία των προβών και της προετοιμασίας του θεατρικού ευχάριστα. Βοηθάνε και στα σκηνικά επίσης με μεγάλη χαρά. Φέτος, βοήθησαν μόνο στο στολισμό του δέντρου. Γιατί, η αλήθεια είναι, ότι σκηνικό, φέτος, ήταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί! Και γι αυτό επέλεξα να κάνω ζωγραφίσω ένα σκηνικό πολύ διακριτικό, με αισθητική κόμικ, για να δώσω έμφαση στα ίδια τα παιδιά. 

Για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να πω πόσο τυχερή είμαι που είμαι νηπιαγωγός !  Αφήστε που έχω και τους καλύτερους δασκάλους. Τα μαθητούδια μου, που τα αγαπάω πολύ! 

Γαρυφαλιά Τεριζάκη 

 

ΚΑΛΗ, ΓΛΥΚΙΑ, ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ !!! 

Αγαπάμε το θέατρο!

Αγαπάμε το θέατρο!

theatre-faces

Το αγαπάμε πολύ!

Ανεβάζουμε θεατρικές παραστάσεις, δραματοποιούμε ιστορίες που διαβάζουμε ή γράφουμε, ακόμα και παροιμίες, ποίηματα ή έργα τέχνης!

Εξίσου όμως μας αρέσει και να παρακολουθούμε θέατρο.  Συχνά γινόμαστε θεατές παρακολουθώντας τις θεατρικές δουλειές του άλλου τμήματος ή του Δημοτικού αλλά και ηθοποιοί όταν οι άλλοι γίνονται θεατές!

Οταν μας δίνεται η ευκαιρία επισκεπτόμαστε θέατρα σε γειτονικές ή πιο μακρινές πόλεις.

Αυτή τη φορά  μας επισκέφθηκε το θέατρο!

Η θεατρική ομάδα hippo theater έφτασε στο σχολείο μας και μας μάγεψε!

Μαγεμένοι όπως ήμασταν , πασπαλισμένοι με την … μαγική θεατρόσκονη (!) καταλάβαμε τη γλώσσα των εντόμων, της πεταλούδας και του σκώρου και επικοινωνήσαμε μαζί τους!

Βοηθήσαμε τα δύο εντομάκια να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους και γίναμε συνοδοιπόροι στο ταξίδι τους!

“Μια φορά και ένα φτερό” λοιπόν, η πεταλούδα και ο σκώρος συναντήθηκαν τυχαία σε μια ντουλάπα και ερωτεύτηκαν! Ο έρωτας όμως έχει και δυσκολίες πολλές φορές …

Δεν θα σας πούμε όλη την ιστορία φυσικά! Θα σας μεταφέρουμε μόνο αυτό που λέμε συχνά στην τάξη μας  και ταίριαξε τέλεια με την παράσταση. Πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία ακόμα και στην πιο μικρή στιγμή. Βασικά, δεν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες στιγμές. Ολες είναι το ίδιο σημαντικές, το ίδιο “ΜΕΓΑΛΕΣ”.

Γι αυτό πρέπει να ζούμε τις στιγμές μας και να αφήνουμε χώρο στα συναισθήματά μας να γεννιούνται κι αυτά!

“Κάθε μας στιγμή,  μεγάλη ή  μικρή

είναι για μας, το ίδιο, πολύ σημαντική!

Ενα παζλ η ζωή μας όλη από πολλές “μικρές” στιγμές

πότε είναι χαρούμενες  και πότε  λυπητερές. 

Κανένα του κομμάτι δεν πρέπει να χαθεί

γι αυτό ζούμε τις στιγμούλες μας με πάθος και … ορμή!”

Δείτε λίγες από τις σημερινές χαρούμενες σχολικές μας στιγμές!

2016-11-04 09.33.01

2016-11-04 09.10.37 2016-11-04 09.11.12 2016-11-04 09.15.09

2016-11-04 09.21.24 2016-11-04 09.35.50 2016-11-04 09.44.43 2016-11-04 09.47.45 2016-11-04 09.52.26 2016-11-04 09.55.29 2016-11-04 10.01.33 2016-11-04 10.01.56

Ευχαριστούμε τη θεατρική ομάδα hippo theater,  την Ερη (πεταλούδα) και τον Φάνη (σκώρο) που με τα λόγια και τις κινήσεις τους δημιούργησαν στο μυαλό μας όμορφες εικόνες και μας μετέφεραν σε μια ντουλάπα, σε ένα λιβάδι, σε έναν ιστό αράχνης …  !

Το θέατρο είναι μαγικό!

Διόνυσε, Βάκχε μας, σ ευχαριστούμε!

Michelangelo_Caravaggio_007

Michelangelo (Merisi da) Caravaggio

Και λίγες πληροφορίες για τον αγαπημένο μας θεό που βρήκαμε εδώ:   http://myodyssey.spidernet.net/main/default.aspx?mid=622&TabID=119&ItemID=4248

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ή ΒΑΚΧΟΣ
Στην ελληνική μυθολογία, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, που θεωρούνταν οι σημαντικότεροι, υπήρχαν και άλλοι θεοί που δεν κατοικούσαν στο θεϊκό αυτό βουνό. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο θεός Διόνυσος. Γιος του Δία και της Σεμέλης, θυγατέρας του Κάδμου, ο Διόνυσος είναι ο θεός της χαράς.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ο Διόνυσος δυο φορές γεννήθηκε. Όταν ο Δίας σαγηνεύτηκε από την παρθενική ομορφιά της Σεμέλης, την πλησίασε κι ενώθηκε μαζί της. Καρπός της ένωσής τους ήταν ο Διόνυσος. Η ζηλιάρα Ήρα δεν επρόκειτο όμως ν’ αφήσει ασυγχώρητη κι αυτή την απιστία του συζύγου της. Τυφλωμένη από τη ζήλια της και διψώντας για εκδίκηση, εμφανίστηκε στη Σεμέλη και με πονηρό τρόπο την έπεισε να ζητήσει από τον εραστή της να εμφανιστεί ως θεός κι όχι μ’ ανθρώπινη μορφή, όπως πάντα εμφανιζόταν μπροστά της. Αυτό θ’ αποδείκνυε πως την αγαπά πραγματικά.
Αφελής κι ανυποψίαστη η κόρη του Κάδμου, την επόμενη φορά που την επισκέφτηκε ο Δίας στην κάμαρά της, του ζήτησε να πάρει τη θεϊκή μορφή του. Μάταια προσπάθησε ο Δίας με λόγια αγάπης να τη μεταπείσει. Λυγίζοντας μπροστά στην επιμονή της εμφανίστηκε μεγαλοπρεπής, φωτεινός σ’ όλο το θεϊκό του μεγαλείο. Ήταν αδύνατο όμως ν’ αντέξει η άμοιρη θνητή τη λάμψη των κεραυνών και των αστραπών που εκτινάσσονταν από τα χέρια του. Την ώρα που οι φλόγες την τύλιγαν ο Δίας έσωσε το βρέφος που είχε στα σπλάχνα της και το έραψε στο μηρό του.
Όταν συμπληρώθηκαν εννιά μήνες, ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε από το πόδι του θεϊκού πατέρα του. Ο βασιλιάς των αθανάτων ήξερε πολύ καλά πως η ζηλόφθονη σύζυγός του θα έστρεφε γρήγορα το θυμό της στο νεογέννητο παιδί. Γι’ αυτό ανέθεσε στον Ερμή τη φύλαξή του. Αυτός το παρέδωσε στην αδερφή της Σεμέλης, την Ινώ. Η πανούργα Ήρα όμως έστειλε τρέλα στην Ινώ και τον άντρα της κι άρχισαν ανελέητα να σκοτώνουν τα παιδιά τους.
Η θεά έλπιζε πως θα σκοτώσουν έτσι και τον Διόνυσο, αλλά ο φτερωτός θεός πρόφτασε και γλίτωσε το μικρό Διόνυσο και τον εμπιστεύτηκε αυτή τη φορά στις Νύμφες. Αυτές τον ανέθρεψαν με περισσή στοργή κι αγάπη, στο δάσος όπου κατοικούσαν. Πράγματι, πουθενά αλλού δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε να μεγαλώνει ο θεός του αμπελιού, παρά σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια.
Αν και οι δικαιοδοσίες του είναι πολύπλοκες και διφορούμενες, θα παραμένει πάντοτε εκείνος που με τον διθύραμβο και την δραματική τέχνη συνέβαλε καθοριστικά σε ένα από τα ωραιότερα και σημαντικότερα επιτεύγματα του πολιτισμού και της τέχνης της αρχαίας Ελλάδος, το θέατρο.
Ο Δίας προφητεύει ότι ο γιος του, ο Διόνυσος, θα φέρει ένδοξο δώρο στους ανθρώπους, την φυτεία του δροσερού, ευωδιαστού καρπού της αμπέλου, του φυτού που γιατρεύει τα πάντα. Ο χαρούμενος Διόνυσος θα είναι ο προστάτης του σταφυλιού που διώχνει την λύπη και ο αντίπαλος της Δήμητρας.
Το έργο του Διόνυσου δεν είναι η μέθη και ο οίνος αλλά η δημιουργία φιλικής διάθεσης και οικειότητας. Ο Θεός βοηθάει τους ανθρώπους με το κρασί να χαλαρώσουν και να γίνουν προσηνείς.
Ο Διόνυσος ανακάλυψε το κρασί, δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου και βοήθησε τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν χέρσους τόπους. Ανακάλυψε δε και τον ζύθο, ο οποίος παρασκευάζεται από το κριθάρι. Ευγνώμονες οι άνθρωποι του απέδωσαν μεγάλες τιμές.
Κάποτε, σύμφωνα με τη μυθολογία, κάποιοι Τυρρηνοί πειρατές αιχμαλώτισαν το θεό Διόνυσο. Όταν είδαν ένα νέο τόσο όμορφο και γεροδεμένο, πίστεψαν πως πρόκειται για κάποιο αρχοντόπουλο ή ακόμα και βασιλιά. Ευχαριστημένοι με τη σκέψη πως θ’ αποκομίσουν πολλά λύτρα για να τον ελευθερώσουν, προσπάθησαν να τον δέσουν με βαριές αλυσίδες, χωρίς όμως να το πετύχουν· με μια μικρή κίνηση ο θεός τις τίναζε από πάνω του. Οι άμυαλοι θνητοί ωστόσο συνέχιζαν τις προσπάθειές τους.
Μόνο ο τιμονιέρης του καραβιού προσπάθησε να τους επαναφέρει στα λογικά τους: «Δε βλέπετε άμυαλοι πως πρόκειται για θεό; Δε φοβάστε την τιμωρία; Μπορεί να είναι ακόμη και ο Ποσειδώνας, που θα μας εκδικηθεί ρίχνοντας το καράβι μας σε άγρια τρικυμία. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον αφήσουμε ελεύθερο». Ο καπετάνιος και οι υπόλοιποι δε συμφωνούσαν ν’ αφήσουν να τους φύγει “τέτοιος θησαυρός”. Εκείνη τη στιγμή άρχισε να ρέει στο καράβι κόκκινο κρασί που ζάλισε με τη θεϊκή ευωδιά του τους ναύτες. Ταυτόχρονα ένα κλήμα άρχισε να τυλίγει το κατάρτι και να απλώνει τα φορτωμένα με ζουμερά σταφύλια κλαδιά του σ’ όλο το καράβι. Κι ενώ σαστισμένοι παρακολουθούσαν οι ναύτες, άλλο θαύμα γίνεται μπροστά στα μάτια τους: ο όμορφος νέος που ήθελαν να αιχμαλωτίσουν μεταμορφώνεται σ’ ένα άγριο λιοντάρι που οι βρυχηθμοί του κάνουν τους ναύτες να πηδούν στη θάλασσα για να γλιτώσουν. Ο Διόνυσος τους μεταμόρφωσε όλους σε δελφίνια και μόνο τον τιμονιέρη δεν πείραξε, επιβραβεύοντάς τον για τη σύνεσή του.

Ζήτω τα ΜΑ ΘΗ ΜΑ ΤΙ ΚΑ!!! “Σχήματα Ι”

Ο Οσκαρ, ένα κουμπί που δίψαγε για περιπέτειες και ήθελε να γνωρίσει νέους φίλους, μας παρέσυρε στο ταξίδι του. Μας γνώρισε τα βασικά σχήματα αλλά μας έδωσε και μάθημα ζωής!IMG_7348-photo

Ο Οσκαρ λοιπόν, κόπηκε από την παλιά ζακέτα που ήταν κλεισμένη για χρόνια στη ντουλάπα και τό σκασε από το παράθυρο! Στο δρόμο του συνάντησε πολλά σχήματα αναζητώντας νέους φίλους, όμως κανένα απ αυτά δεν τον ήθελε για παρέα γιατί ήταν … στρογγυλός.

Ομως συνάντησε το φεγγάρι που …

Για τη συνέχεια ακολουθήστε μας!

(Η ομάδα του πρωινού ζωντάνεψε τους ήρωες με θέατρο).

οσκαρ 1

Ο Οσκαρ αφού κόπηκε από τη ζακέτα βγήκε από το παράθυρο και κύλησε. Εφτασε σε ενα χωριό με τριγωνικές σκεπές! – “θελετε να γίνουμε φίλοι;” τους είπε. – ΟΧΙ, είπαν αυτές. Εμείς είμαστε ΤΡΙΓΩΝΑ κι εσύ ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΣ. Φύγε…

IMG_7298-photo

Μετά έφτασε σε μια πόλη γεμάτη πολυκατοικίες. Μίλησε σε τρεις πόρτες. – Γεια σας, θέλετε να γίνουμε φίλοι; – ΟΧΙ , είπαν αυτές. Εμείς είμαστε ΟΡΘΟΓΩΝΙΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΜΜΑ ενώ εσύ στρογγυλός. Φύγε …

IMG_7300-photo

Ο αέρας τον παρέσυρε και έφτασε ψηλά στον ουρανό. Εκεί συνάντησε κάτι κομψούς χαρταετούς. – Γεια σας, θέλετε να γίνουμε φίλοι; – Φίλοι; Ούτε να το σκέφτεσαι… Εμείς είμαι ΡΟΜΒΟΙ και ΡΟΜΒΟΕΙΔΗ ,ενώ εσύ στρογγυλός και καθόλου … κομψός… Φύγε

IMG_7302-photo

Εκλαιγε απαρηγόρητα. Μέχρι που είδε μπροστά του κάτι τεράστιο. Το Φεγγάρι. – Ελα, πλησίασε, του είπε το φεγγάρι – Είσαι ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΣ!!!! είπε ο Οσκαρ. – Ναι, όπως η Γη, οι πλανήτες, τα μανταρίνια, τα μάτια, τα ΧΕΡΙΑ ΟΤΑΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ είναι ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ! Για να κάνεις φίλους δε χρειάζεται να κοιτάζεις μόνο με τα μάτια!

IMG_7306

Ο Οσκαρ του ζήτησε να τον στείλει στη γη για να βρει νέους φίλους …. Ετσι λοιπόν, κατέβηκε σιγά σιγά και έπεσε μεσα σε ένα … Τσίρκο!!!

IMG_7307

Βρέθηκε πάνω στο σακάκι του ταχυδακτυλουργού!

IMG_7308

και μετά μπηκε μέσα στο καπέλο του! Εκεί βρήκε πολλούς νέους φίλους!!!

IMG_7309

Με τα κουνελάκια που βγήκαν από το καπέλο έγιναν αχώριστοι φίλοι!!!

Για να κάνεις φίλους, άλλωστε, δε χρειάζεται να κοιτάζεις μόνο με τα μάτια!

(Και η ομάδα του ολοήμερου ζωντάνεψε τους ήρωες … αλλιώς!)

IMG_7354

Εντοπίσαμε τα σχήματα που εμφανίζονται στο βιβλίο

IMG_7326

Η ομάδα του τρίγωνου έφτιαξε την σκεπή.

IMG_7329

κολλήσανε ξύσματα από ξυλομπογιές!

IMG_7327

Η ομάδα του Ορθογώνιου παραλληλόγραμμου έφτιαξε την πόρτα!

IMG_7330

Ο ομάδα του ρόμβου τον χαρταετό

IMG_7341

IMG_7325

Η ομάδα του κύκλου έφτιαξε τον ΟΣΚΑΡ

IMG_7342-photo

ετσι βιαστικά που κόπηκε από τη ζακέτα του έμεινε και λίγη κλωστή πάνω του

Το μόνο σχήμα που δεν εμφανίζεται στην ιστορία είναι το … ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ Απίστευτο μας φάνηκε. Ομως μετά ανακαλύψαμε το μυστικό!

Τετράγωνο είναι το ίδιο το βιβλίο που διαβάσαμε!

IMG_7328

Ετσι λοιπόν, η ομάδα του Τετράγωνου έφτιαξε το … βιβλίο!

Και ανέβηκαν όλοι οι ήρωες του βιβλίου ψηλά, για να μας θυμίζουν ότι

για να κάνεις νέους φίλους δε χρειάζεται να κοιτάζεις μόνο με τα μάτια!!!

 

IMG_7350-photo IMG_7351-photo IMG_7353-photo

Οι ήρωες με τη σειρά που εμφανίζονται!

IMG_7355-photoIMG_7356-photo
IMG_7350-photo

 

IMG_7358-photo IMG_7359-photo

Για να κάνεις καλούς φίλους δε χρειάζεται να βλέπεις μόνο με τα μάτια!

Ανακαίνιση

 

 

Μπορεί να αφιερώσαμε άλλο ένα σαββατοκύριακο στο σχολείο

αλλά άξιζε τον κόπο

και η κούραση και κυρίως ο χρόνος!

IMG_3262

Ετοιμη η υπέροχη η γωνιά της μεταμφίεσης!

IMG_3264 IMG_3265

Τώρα πια όλα είναι τακτοποιημένα.

Σε ράφια, συρτάρια και κρεμάστρες.

Οχι άλλα κουτιά και καλάθια!

Περισσότερος χώρος για παιχνίδι!

IMG_3275

IMG_3276

Ευχαριστούμε το σύλλογο γονέων για το δώρο!

ΤΑ δώρα, δηλαδή,

αφού

 στο άλλο τμήμα

ο σύλλογος έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο δώρο!

Μια μεγάααλη τηλεόραση!

Πάμε θέατρο;

Πάμε!

Φτάσαμε λοιπόν, μέχρι την Χώρα, κοντά στα ανάκτορα του βασιλιά Νέστορα, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” βασισμένη στην γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν.

Πολύ επίκαιρο παραμύθι, αν σκεφτεί κανείς  ακόμα και σήμερα υπάρχουν τέτοια  “κοριτσάκια” που πουλάνε σπίρτα, χαρτομάντηλα, λουλούδια, ή καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια ή ακόμα ταξιδεύουν με τους γονείς τους για να αποφύγουν έναν πόλεμο με τις γνωστές σε όλους συνέπειες …

Ακόμα και σήμερα , δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που δεν απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Ευτυχώς που η διασκευή της ιστορίας είχε αίσιο τέλος και φύγαμε από το θέατρο χαρούμενοι! Ολοι οι “κακοί” φέρθηκαν με συμπόνοια τελικά στο κοριτσάκι και έτσι αυτό γνώρισε ζεστασιά, φιλία και γέμισε δώρα!
IMG_0723 IMG_0727 IMG_0730 IMG_0732 IMG_0733

Στο σχολείο ξεκλειδώνουμε το παραμύθι!

Εχει πολλά να μας πει ακόμα!

Προτιμούμε αυτή την απόδοση του παραμυθιού από τις εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ με την εξαιρετική, ιδιαίτερη εικονογράφηση της Κβέτα Πατσοφσκά, η οποία βραβεύτηκε το 1992 με το βραβείο εικονογράφησης Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!

9789607846518

Θυμηθήκαμε που μαζέψαμε παιχνίδια και ρούχα και στείλαμε στην Μυτιλήνη για τα παιδιά των προσφύγων.

Τώρα, ετοιμαζόμαστε για τον τηλεμαραθώνιο αγάπης της unicef.

Είμαστε σχολείο υπερασπιστής των παιδιών, άλλωστε!

afisa unicef

Να σας γνωρίσουμε  όμως τον συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Αντερσεν!

Hans_Christian_Andersen

Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.

Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.

Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το παράξενο αυτό αγόρι. Τον έστειλε σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. Μετά κόπων και βασάνων, ο Χανς Κρίστιαν τελείωσε το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. «Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Το 1822 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, που θα περάσει απαρατήρητο. Το 1829 γράφει μια ιστορία φαντασίας με τίτλο «Περίπατος από το κανάλι του Χόλμενς στο ανατολικό σημείο του νησιού Άμαγκερ, που θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζει να γράφει, ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα, που γνωρίζουν επιτυχία περισσότερο στη Γερμανία, παρά στην πατρίδα του.

Το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του «Παραμύθια για παιδιά» και μόνο 8 χρόνια αργότερα κερδίζουν την επιδοκιμασία του κόσμου. Θα γράψει συνολικά 168 παραμύθια ως το 1872 με πιο γνωστά, «Τα κόκκινα Παπούτσια», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Το μικρό έλατο», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Η Τοσοδούλα».

Ενώ τα έργα του Άντερσεν είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σ’ όλη την ιστορία της λογοτεχνίας. Μολονότι βασίζονται σε λαϊκούς θρύλους, τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από έναν ηθικό ρεαλισμό, παρά απ’ την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες των λαϊκών μυθιστοριών, αλλά εκπρόσωποι ανθρώπινων αδυναμιών, όπως ματαιοδοξίας, σνομπισμού ή εγωιστικής αδιαφορίας. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μία αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου, άλλα είναι βαθιά απαισιόδοξα και έχουν δυσάρεστο τέλος.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θα διακριθεί και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Από το 1833 ως το 1857 πραγματοποιεί 29 ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, γνωρίζεται με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και καταγράφει τις εμπειρίες του σε σειρά ταξιδιωτικών βιβλίων.

Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εστία» με τον τίτλο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα.

Παρά τις ανησυχίες και τις φοβίες του, δεν δίστασε να ταξιδέψει και να επισκεφτεί το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και την Ακρόπολη, όπου ανέβαινε κάθε μέρα. Με ειδική άμαξα εξόρμησε στα χωριά των Μεσογείων, αλλά και τις πλαγιές της Πεντέλης.

Η προσωπική του ζωή δεν μοιάζει με την εικόνα ενός καλοκάγαθου τζέντλεμαν, που αφιέρωσε τη ζωή του ολοκληρωτικά στη συγγραφή έργων για παιδιά, μα πιο πολύ με την εικόνα ενός φιλόδοξου, τρωτού, ματαιόδοξου, ευαίσθητου και ευφυή άνδρα. Δεν έκανε οικογένεια, αν και πολλές φορές ερωτεύτηκε βαθιά, ιδιαίτερα τη διάσημη σουηδέζα τραγουδίστρια Γιένυ Λιντ.

Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/107#ixzz3tfRoAxWe

Εδώ θα ακούσετε το υπέροχο τραγούδι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα
Και εδώ θα δείτε την ταινία κινουμένων σχεδίων
Τα ταξίδια μας, όπως βλέπετε,  έχουν ήδη ξεκινήσει! 
Αναγνωστικά, θεατρικά , στον ... χρόνο!
Δείτε την επόμενη ανάρτησή μας :)

one two free στο σχολείο μας

Την Τρίτη 5 Νοεμβρίου είχαμε μια επίσκεψη στο σχολείο μας! 

Μας επισκέφθηκε “η μικρή Βασιλική με το φαμπλεκοτρι”! Θα απορρείτε βέβαια τί είναι όλα αυτά …

Η θεατρική ομάδα “one two free” λοιπόν παρουσίασε μέσα στην τάξη μας το έργο αυτό κι εμείς μαζί με τις ηθοποιούς γνωρίσαμε τα χρώματα, τη μουσική και τη ζωγραφική!

Αφού τελείωσε η παράσταση, παίξαμε όλοι μαζί θεατρικό παιχνίδι και γίναμε χρώματα, μαέστροι, ζωγράφοι και ορχήστρα!

Μάθαμε μαζί με τη Βασιλική για το φάσμα, τα τρία βασικά χρώματα, τα χρώματα του ουράνιου τόξου και ακόμα ότι μπορούμε να φτιάξουμε ό,τι χρώμα θέλει ο καθένας όπως το “φαμπλεκοτρί”! Φαντασία νά’χεις … 

Συνεχίσαμε τη δουλειά μας αφού έφυγε η Βασιλική για να πάει σε άλλο σχολείο και ασχοληθήκαμε με τί άλλο; Με τα χρώματα!

Η κυρία μας διάβασε για την ιστορία της Ιριδας και για τη δημιουργία του πρώτου ουράνιου τόξου! Μας διάβασε το μύθο δηλαδή, γιατί εμείς ξέρουμε πώς δημιουργείται το ουράνιο τόξο στην πραγματικότητα!

Τα παιδιά είδαν το έργο ενός καλλιτέχη του Yβ Κλάιν! Του άρεσε να ζωγραφίζει  μονοχρωμίες. Αυτός λοιπόν έφτιαξε μια δική του απόχρωση του μπλε που κρατούσε τη λάμψη του και που μάλιστα έγινε γνωστό με το όνομά του παγκοσμίως ΙΚΒ (international Klein Blue). Μπορούμε κι εμείς να φτιάξουμε το δικό μας χρώμα; Φυσικά!!!

Εφτιαξαν έναν πίνακα αναφοράς με τα βασικά χρώματα και κάποια από τις αναμίξεις τους, όπως πράσινο, πορτοκαλί, μοβ και μετά ήρθε το καλύτερο!

Τα … ζουζούνια ήθελαν να μπερδέψουν τα χρώματα και να δημιουργήσουν ένα δικό τους χρώμα. Ζωγράφισαν λοιπόν με φυσοκαλαμάκια! Εγινε χαμός!!!

Χαρά που έκανε η καθαρίστρια, η κυρία Γεωργία!!!

η βασιλική ψάχνει το χρώμα της!

η βασιλική ψάχνει το χρώμα της!

 

IMG_6012 IMG_6013 IMG_6014

το ουράνιο τόξο πάνω από τα κεφάλια μας!

το ουράνιο τόξο πάνω από τα κεφάλια μας!

IMG_6016

Και μετά εμείς….IMG_6045

 

 

"φύσα φύσα με θυμό και λύσσα", όπως θα έλεγαν και τα λυκάκια!

“φύσα φύσα με θυμό και λύσσα”, όπως θα έλεγαν και τα λυκάκια!

 

IMG_6041IMG_6044IMG_6040

«Το δέντρο» που ακούσατε πριν δεν ήταν τυχαίο…. Θέλουμε ένα τέτοιο μαγικό δέντρο στην αυλή του σχολείου μας!!! Γι αυτό προετοιμάσαμε το έδαφος για να το φυτέψουμε!!! Και για να μη νιώθει μοναξιά θα φυτέψουμε επίσης λουλούδια, δέντρα και βότανα! Σκοπός μας είναι να γεμίσουμε το προαύλιο του σχολείου μας με πράσινο! Προγραμματίζουμε να φυτέψουμε και ένα μικρό μποστάνι για … τις σαλάτες μας!!!