Kάτι από Χριστούγεννα

Λίγες φωτογραφίες θα μας βάλουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων.

Δεν είναι όλες μας οι κατασκευές, βέβαια, αλλά οι πιο αντιπροσωπευτικές.

Δουλεύοντας τα τρίγωνα, φτιάξαμε τριγωνόδεντρα και όλα μαζί έγιναν ένα μεγάλο που στόλισε την τάξη μας

Στην αυλή μας κυνηγήσαμε άλλου είδους … μπάλες.

Τις βαφτίσαμε Χριστουγεννιάτικες όμως! Δε μοιάζουν; Τι λέτε;

Να παίξουμε και λίγο;

Κουκλοθέατρο με τα πόδια μας παίζει η κυρία “Λιτσού”! ΣΟΥΠΕΡ!!!

 

Και φυσικά, όπως κάθε χρόνο, μας περίμενε μία έκπληξη!

ΚΑΛΑΟ!!!!

Παιδιά!!! Μην αφήσετε ούτε σταγόνα!

Στην υγεία όλων μας! Η ζωή μας να είναι πάντα μοσχομυριστή και γλυκιά σαν το ΚΑΛΑΟ!!! Να την ρουφάτε τη ζωή. Μην αφήνετε σταγόνα να πάει χαμένη! Οπως το καλάο!

 

Να σας ευχηθούμε, κιόλας!

Τρισδιάστατες οι φετινές κάρτες μας.

Αγαπάμε έλατα! Ισως επειδή δεν τα έχουμε στην περιοχή μας. 

Πολύ ωραία άσκηση λεπτής κινητικότητας, αυτή η κάρτα! Και μαθηματικών επίσης, αφού έπρεπε να σχηματίσουν το δέντρο τους από το μεγαλύτερο κλαδί στο μικρότερο. Χρειάστηκε να προσθέσουν “κλαδί”, ή να αφαιρέσουν, επίσης, ώστε το δέντρο τους να έχει το σχημα δέντρου, ή να κόψουν πιο λεπτά “κλαδιά” όσο ανέβαινε το έλατο! Την κάρτα αυτή τη λάτρεψαν και επειδή όταν ανοίγει πετάγεται το δέντρο δίνοντας τρισδιάστατη ψευδαίσθηση και δημιουργεί φυσικά έκπληξη σε όποιον την ανοίγει! Φανταστείτε την έκπληξη των γονέων όταν την άνοιξαν και διάβασαν λέξεις που είχαν γράψει μόνα τους! 

Α! Ξεχάσαμε …

Και κάτι από πρόβες

Η αφίσα μας για το θεατρικό μας.

Με την αγαπημένη μας τεχνική. Η αφίσα είναι διαδραστική. Ο καθένας τη δημιουργεί όπως θέλει αφού τίποτα δεν είναι κολλημένο. Επιλέξαμε αυτή τη σύνθεση και την φωτογραφίσαμε! Η δύναμη της φωτογραφίας όμως, ε; 😉

Διασκευάσαμε τον “Τρωκτικούλη”, δηλαδή “το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι” του Ευγένιου Τριβιζά

Η άδεια μας σκηνή γίνεται πιο όμορφη όταν είναι γεμάτη παιδιά!

Ηταν πολύ ωραία και η φετινή μας γιορτή!

Και του χρόνου!

 

Λίγα λόγια από τη … “Λιτσού”.

( Ετσι με λένε τα μαθητούδια μου, επειδή δε μου αρέσει το “κυρία”. Μου άρεσε πολύ, δε σας κρύβω, από πέρυσι που μου το κόλλησαν, επειδή μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Για κάποιο λόγο με την ίδια κατάληξη “ού” αυτο-αποκαλούμασταν ως παιδιά μεταξύ μας, τα αδελφοξαδέλφια  “Ελενού, Μαρινού, Δημητρού”  …. Το Λιτσού λοιπόν με κυνηγάει και μ’ αρέσει πολύ! 🙂  

Τα τελευταία χρόνια, κάνω δραματοποιημένη αφήγηση της Φρικαντέλας στα μαθητούδια μου. Την έχω πει τόσες φορές που, πια, την ξέρω καλά! Ντύνομαι η ίδια Φρικαντέλα και αλλάζω τους ρόλους και τα δωμάτια κάθε φορά, αλλάζοντας χρωματιστά καπέλα. Στο τέλος αφού σαν Φρικαντέλα έχω μάθει να αγαπάω τα “καλά” κερνάω τα παιδιά ζεστό ΚΑΛΑΟ! Μαγική στιγμή για τα παιδιά! Και για μένα! Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το να βλέπεις τα βλέμματά τους γεμάτα χαρά και τα … μουστάκια τους καφετιά από τη σοκολάτα! Δεν υπάρχει πιο μαγική στιγμή από το να … γεύονται τα παιδιά το παραμύθι. Να ζωντανεύει δηλαδή και να το απολαμβάνουν με όλες τους τις αισθήσεις. Οραση, ακοή, αφή, όσφρηση και γεύση! Από την πρώτη φορά που ξεκίνησα να το κάνω αυτό, έχει γίνει έθιμο της τάξης μου. Και να μην ήθελα δε μ αφήνουν τα ίδια τα παιδιά,  αφού τα -περσινά- προνήπια ως νήπια, πια, κάθε επόμενη  χρονιά το μεταφέρουν στα καινούρια προνήπια κ.ο.κ. Και έτσι συνεχίζεται το έθιμο για χρόνια …  Τη στιγμή αυτή, ομολογώ, δεν την περιμένουν μόνο τα παιδιά με ανυπομονησία και χαρά. Εγώ να δείτε! 

Οι δραστηριότητες που επιλέγω κάθε φορά, είναι απλές, έτσι ώστε να τα καταφέρνουν τα παιδιά με όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβασή μου. Τώρα πια, βοηθούν το ένα το άλλο. Πόσο όμορφο να νοιάζονται για τον διπλανό τους!

Τα θεατρικά μας επίσης είναι συνήθως διασκευασμένα παραμύθια που αγαπούν τα παιδιά. Πριν κάνω τη διασκευή το συζητάμε. Ρωτάω τι ρόλους θα ήθελαν να προσθέσουμε και έτσι το έργο γράφεται στα μέτρα τους! Ο καθένας επιλέγει το ρόλο του και τα λόγια επίσης είναι γραμμένα για τον κάθε ρόλο ξεχωριστά! Το θέμα είναι να χαίρονται τα ίδια τα παιδιά. Να βιώνουν αυτή τη διαδικασία των προβών και της προετοιμασίας του θεατρικού ευχάριστα. Βοηθάνε και στα σκηνικά επίσης με μεγάλη χαρά. Φέτος, βοήθησαν μόνο στο στολισμό του δέντρου. Γιατί, η αλήθεια είναι, ότι σκηνικό, φέτος, ήταν οι ίδιοι οι ηθοποιοί! Και γι αυτό επέλεξα να κάνω ζωγραφίσω ένα σκηνικό πολύ διακριτικό, με αισθητική κόμικ, για να δώσω έμφαση στα ίδια τα παιδιά. 

Για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να πω πόσο τυχερή είμαι που είμαι νηπιαγωγός !  Αφήστε που έχω και τους καλύτερους δασκάλους. Τα μαθητούδια μου, που τα αγαπάω πολύ! 

Γαρυφαλιά Τεριζάκη 

 

ΚΑΛΗ, ΓΛΥΚΙΑ, ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!