Το φετινό μας αναμνηστικό ένα έργο τέχνης αναμνήσεων

Ενα αναμνηστικό με ιδιαίτερο βάρος όπως και η χρονιά μας. 

Και φέτος το σχεδίασε ο εικονογράφος-γραφίστας-κομίστας κος Λαυρέντης Χωραίτης. 

Εχει κάτι από όλη την χρονιά.

 Ετσι θέλουμε κάθε χρονιά τα αναμνηστικά μας. Να έχουν αναμνήσεις ;-) 

Να πλημμυρίζουν μουσικές, θέατρο, θάλασσα, φιλία, αναμνήσεις ... 

Γεμάτο αναμνήσεις λοιπόν, δροσιά και ελπίδα για όλα τα ωραία που έρχονται. 

Πρώτα, βέβαια, ποτίσαμε τις ρίζες του δέντρου μας 
και αυτές έχουν ήδη αρχίσει να βαθαίνουν. 
Το "δέντρο" μας δεν το απειλεί κανένας αέρας πλέον

Πατάμε γερά στη γη και ανοίγουμε πανιά για νέους προορισμούς. 
Ετσι πρέπει...
 Να ταξιδεύουμε 
να ονειρευόμαστε 
να τολμάμε

Το δέντρο μας το φυτέψαμε για καλά στο νηπιαγωγείο και τώρα είμαστε έτοιμοι!

Φεύγουμε για άλλα !

 

25η Μαρτίου 2018 – η χοντρομπαλού

Η φετινή μας γιορτή είχε απ’ όλα. Παραδοσιακά, ροκιές, σκετς, θέατρο σκιών, τραγούδι, χορό, βίντεο … 

Το πρωινό 2 τμήμα παρουσίασε σκετς με  τη ζωη του Ρήγα Φερραίου σαν παραμύθι. Οι μαθητές τραγούδησαν τον Θούριο και χόρεψαν το “χορό του ζαλόγγου” και το “νά’ τανε το 21”

Το πρωινό 1 παρουσίασε τη “χοντρομπαλού” καθώς επίσης και δυο χορούς! Το “ένα παλικάρι 20 χρονώ” και το “αχ πατρίδα μου γλυκιά”

Το απογευματινό παρουσίασε ένα βίντεο με απόψεις των παιδιών για το τι είναι γι αυτά ελευθερία. 

Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι ένα μέρος του αφιερώματος του “πρωινού 1” και δυο λόγια από την υπεύθυνη νηπιαγωγό του τμήματος

Γενικά, μου αρέσει να πειραματίζομαι και γι αυτό δε διστάζω να τολμώ πιο εναλλακτικές γιορτές, προσπαθώντας να φέρνω τα παιδιά – και τους γονείς, συχνά- σε επαφή με διάφορα είδη θεάτρου, λογοτεχνίας και γενικότερα με διάφορους τρόπους έκφρασης.
Στο παρελθόν είχαμε δραματοποιήσει τον “Ηλιο τον Ηλιάτορα”, μια έκπληξη -τότε- για γονείς και συναδέλφους, αφού είχε ξεφύγει εντελώς από τα “καθιερωμένα”. Ηταν πρωτοποριακό, είπε και η σύμβουλος και έτσι το ανέφερε στα σεμινάρια που συμμετείχε σε ολη την Ελλάδα! Πολύ τιμητικό, πραγματικά. Ο “ήλιος” έφερε τα παιδιά σε επαφή με την ποίηση και ένα αριστουργημα της λογοτεχνίας. Αλλη χρονιά ασχοληθήκαμε με τους “ελεύθερους πολιορκημένους”, Δ. Σολωμού. Πόσο συγκινητικό να βλέπουμε και κυρίως να ακούμε τους στίχους απο το στόμα των μικρών μαθητών. Αλλη φορά με τα Ελληνάκια, της φακίνου, αλλη φορά με παραμυθοσαλάτες ή μπερδεύοντας δύο ποιήματα ή ιστορίες. Βέβαια δεν έλειπε και η παράδοση από τις γιορτές, κυρίως μέσω των χορών. Τα περισσότερα παιδιά άλλωστε, είναι μέλη τμημάτων παραδοσιακών χορών.
Φέτος λοιπόν, πειραματιστήκαμε με το θέατρο σκιών. Μέρες πριν τη γιορτή είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των παιδιών, άλλωστε. Οπως και ένα τραγούδι που ξεχωρίσαμε από τη λίστα μας. Η “χοντρομπαλού” άρεσε πολύ στα παιδιά. Είχα βάλει πολλά τραγούδια θέλοντας να ανιχνεύσω το ενδιαφέρον τους. Οταν μου είπαν: “κυρία, ξαναβάλτο” κατάλαβα! Αμέσως άρχισαν να το τραγουδούν και να ζητούν να το ξανακούσουν. Τα παιδιά, κάθε φορά, συμμετέχουν ενεργά στο στήσιμο της γιορτής. Ετσι πρότειναν να χορέψουμε, τα τραγουδήσουμε τη χοντρομπαλού, να τη ζωγραφίσουμε και εγώ να κάνω τις ζωγραφιές βίντεο και φυσικά να παίξουμε θέατρο σκιών. Να τα συνδυάσουμε! Δεν είχα λόγο να διαφωνήσω. 🙂 Ετσι, λοιπόν φτιάξαμε φιγούρες τους εαυτούς μας, διασκευάστηκαν οι στιχοι και το παρουσιάσαμε στους γονείς!
Κάναμε μια μουσική αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας.
Στίχοι Ν. Γκάτσος, μουσική Ξαρχάκος, μοναδική φωνή Δ. Διαμαντίδου.
Εδώ βλέπετε τις ζωγραφιές των μαθητών. Παρατηρήστε πόσο ταιριαστές είναι οι εικόνες με τους στίχους!
Εχουμε καλλιτέχνες στο σχολείο, όχι ψέμματα!
(Ευχαριστώ τους γονείς που δέχονται κάθε … τρέλα (!) και βοηθούν να ξεφεύγουμε από τα καθιερωμένα και να εστιάζουμε στην ουσία.)
Γαρυφαλιά Τεριζάκη 

 

Και το soundtrack της γιορτής!

Το παλικάρι σε πιο ροκ εκδοχή που λάτρεψαν τα παιδιά

και αμέσως μετά το παραδοσιακό

και το αγαπημένο μας με τη φωνή του Λουκιανού Κηλαιδόνη

Και τα υπόλοιπα τραγούδια που ακούστηκαν (εδώ με αγαπημένες  εκτελέσεις)

Με τη φωνή της μοναδικής Φλέρυ Νταντωνάκη

Θούριος 

Νά’τα νε το 21

Και … Θα βρεθούμε ξανά!

και κλείσαμε όλοι μαζί με το συγκινητικό και αγαπημένο μας –  εδώ και χρόνια! 

 

Και κάποιες φωτογραφίες από τη γιορτή. Ευχαριστούμε τη μαμά της Ν. που μας τις έστειλε!

Και του χρόνου να είμαστε καλά!

 

καρναβάλι καρναβάλι

Και που να μας ακούσετε να το τραγουδάμε!

 

Καρναβάλι καρναβάλι

 

Καρναβάλι, καρναβάλι

Είμαστε όλοι μες στη ζάλη

Σερμπατίνες και κορδέλες

Κάνουμε όλοι χίλιες τρέλες!

 

Κλόουν παιχνίδια και αστεία

Ξεχειλίζουν την πλατεία

Γέροι, μεγάλοι και μικροί

Μές την τρέλα την πολλή

 

Αρχηγός η φαντασία

Κι από πίσω της τ’ αστεία

Πίσω μάσκες και στολές

Γέλια και πολλές χαρές!

 

 

1ο νηπιαγωγείο γαργαλιάνων

Ολοήμερο τμήμα

24-2-2014

Το τραγούδι της εφημερίδας!

Συνέχεια της δημοσίευσης για την επίσκεψη στην εφημερίδα είναι αυτό το ποίημα βασισμένο στο είδος λιμερικ, που γράψαμε με αφορμή την εφημερίδα. Ψάχναμε λέξεις που τελειώνουν σε – ίδα και δείτε το αποτέλεσμα!

Το τραγούδι της εφημερίδας

Ηταν μια εφημερίδα

Που έτρωγε μία ακρίδα

Ζήλεψε τότε η μαρίδα

Και έφαγε μία καραβίδα!

Και τότε η εφημερίδα

Έβγαλε μία τσιρίδα

Και της έστριψε η βίδα

Και μπήκε μέσα σε μία σκαφίδα.

Και την έπιασε η τσιμπίδα

Και γέλασε μια κατσαρίδα

Γιατί ήρθε η ψαλίδα

Και της έκοψε την κοτσίδα!

Και της είπε η  μαρίδα

«γιατί σου έκοψε την κοτσίδα»;

Είπε τότε η εφημερίδα

«Γιατί μού’ γινε κολιτσίδα

Και μίλαγε σα γλιστρίδα»

Αυτά έπαθε η εφημερίδα

Που τη λέγανε Ιρίδα

Και είχε μακριά αρίδα!!!

Ενα χιουμοριστικό, «ρυθμικό» ποίημα, (βασισμένο στο ποιητικό είδος «λίμερικ»)  που δημιούργησε το Ολοήμερο τμήμα του 1ου νηπιαγωγείου Γαργαλιάνων, με αφορμή την επίσκεψη του σχολείου στα γραφεία της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 6-2-2013

(Μετά βέβαια, βρήκαμε κι άλλες λέξεις αλλά το τραγούδι είχε πια τελειώσει…)

μικροί τραγουδοποιοί!!!

Σε συνέχεια, λοιπόν, των δραστηριοτήτων μας για το πρόγραμμα των δικαιωμάτων των παιδιών, γράψαμε και αυτό το τραγουδάκι με την κυρία μας! Το μελοποιήσαμε κιόλας αλλά η κυρία μας δεν  έχει επεξεργαστεί ακόμα το αρχείο ήχου με τις φωνές μας!

Μην ανυσηχείτε, όμως! Σε λίγο καιρό θα το ακούσετε! Προς το παρόν, διαβάστε τους στίχους!

Μην παραξενευτείτε αν κάποιοι στίχοι δε σας “κολλάνε”… Μην ξεχνάτε ότι είναι τραγούδι!!!

Αυτή η δραστηριότητα μας ωφέλησε πολύ, επειδή εξασκηθήκαμε στον προφορικό λόγο και στις  … ομοιοκαταληξίες (δύσκολη λέξη για παιδιά) ή ρίμες (πιο εύκολη!)!!!

“Των παιδιών τα δικαιώματα”

Όλα τα παιδιά στη γη

Δικαιώματα έχουν στη ζωή

Αγάπη φροντίδα και εκπαίδευση

Ειρήνη πάντα κι όχι πόλεμοι!


Παιχνίδια  να’χουνε πολλά

Να τρώνε και να είναι καλά

Να πίνουν καθαρά νερά

Και να’χουν ρούχα όλα αυτά!


Ολου του κόσμου τα παιδιά

Θέλουν εμβόλια και υγεία

Όχι εργασία αλλά ευτυχία

Και των μεγάλων τη σημασία!


Δεν είναι βέβαια μόνο αυτά

Των παιδιών τα δικαιώματα

Είναι και η ιδιωτική ζωή

Όχι στη βία, ναι στην ενημέρωση!!!


Ελεύθερα να εκφράζονται

Και πάντα να ξεκουράζονται

Να νιώθουν πάντα ασφαλή

Με τους γονείς τους στη ζωή!!!

Ομαδική εργασία του ολοήμερου τμήματος του 1ου νηπιαγωγείου γαργαλιάνων, 20-11-2012

Και ένα τραγουδάκι αγαπημένο μας! Αφιερωμένο σε όοοολα τα παιδιά του κόσμου!!!

Προσκύνημα … ειρήνης!

“ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Ελάτε να πάμε μία βόλτα!  Να σας δείξουμε κάτι!

Πάμε στην αυλή του φθινοπώρου που φαίνεται ότι η φύση αλλάζει…  Οχι μέσα στο σπίτι του γιατί δεν υπάρχουν φύλλα! Εξω είναι τα φύλλα! Εκεί που είναι πεσμένα κάτω και τα φυσάει ο αέρας… Εκεί που τα φύλλα τα σκεπάζουν όλα για να μη φαίνονται…

Εκεί, πίσω απ’ το σιτάρι  που έχει γίνει σαν πέτρα με τα χρόνια.  Το καλοκαίρι δεν είναι ωραίο πια , γιατί το σιτάρι του δεν λυγίζει με τον αέρα… Πέτρωσε , από τον πόνο, τον θάνατο και τα  βάσανα. Πέτρωσε από τον πόλεμο…  Από τον πόλεμο πέτρωσαν και οι καρδιές…

Πάμε λοιπόν εκεί να δούμε δυο παιδιά. Τα παιδιά μας, που δε ζουν πια…

Κοιμήθηκαν και δε θα ξυπνήσουν ποτέ ξανά…

Κοιμήθηκαν στον πόλεμο… Χάθηκαν στον πόλεμο! Σκεπάστηκαν με τα φύλλα του φθινοπώρου , που είναι κι αυτά νεκρά!

Χάθηκαν ενώ προσπαθούσαν να φέρουν την Ειρήνη. Ηθελαν μόνο να βοηθήσουν το περιστέρι…

Και το βοήθησαν! Το βοήθησαν, αλήθεια! Γιατί πέρασε από πάνω τους για να φέρει την Ειρήνη στον κόσμο!

Πέταξε πάνω από σκοτωμούς, αίματα, παιδιά που πεινάνε, μανάδες που έχασαν τα παιδιά τους, παιδιά που έχασαν τους μπαμπάδες τους! Πέταξε πάνω από τα ίδια τα παιδιά… Το Ορέστη από το Βόλο και τη Μαρία από τη Σπάρτη…

Δεν έχει σημασία που δεν είναι από την ίδια πόλη… Ηθελαν όμως το ίδιο πράγμα… Να φέρουν την ελευθερία και την Ειρήνη!!!

Πόσο στεναχωρημένο είναι το περιστέρι… Δεν του αρέσει που πρέπει να πετάει πάνω από πολέμους και αίματα και θάνατο για να φέρνει την ειρήνη…

Κοιτάξτε το … Τα ποδαράκια του είναι λερωμένα … Τα νύχια του έχουν ματώσει…

Ηρθε όμως! Είναι εδώ… Είναι χαρούμενο που ήρθε!!!

Γι αυτό μπορούμε πια, να πάμε να δούμε την αυλή που μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά… Να δούμε που έζησαν, που έπαιξαν, που έκαναν φίλους, που ερωτεύτηκαν,  που …  κοιμήθηκαν. Να τους αφήσουμε λίγα λουλούδια!  Να τους πούμε ότι δε θα τους ξεχάσουμε ποτέ γιατί τους αγαπάμε…

Μπορεί να κοιμήθηκαν για πάντα και να σκεπάστηκαν κάτω από τα φύλλα του φθινοπώρου,  όμως στις καρδιές των ανθρώπων που τα αγαπάνε θα είναι ξύπνια για πάντα!

Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά που χάθηκαν , δυο παιδιά που δεν πρόλαβαν να γνωριστούν περισσότερο… Δυο παιδιά που χάρισαν τη ζωή τους στη γη!!!

Ο Ορέστης από το Βόλο και η Μαρία από τη Σπάρτη…

Η Μαρία και ο Ορέστης…

Ακούστε τη μαμά τους που τους ψάχνει… Πόσο σπαραχτικά τους φωνάζει…

ΟΡΕΣΤΗ ΑΠ’ ΤΟ ΒΟΛΟ  –       Γυρεύω το γιόοοοο μου!!!

ΜΑΡΙΑ ΑΠ’ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ –  Την κόρη μου θέλωωω……

Πόσο κλαίνε οι μαμάδες τους που έχασαν τα παιδιά τους! Πόσο τους λείπουν…

Τί να τους πούμε για να μην είναι λυπημένες πια?

Μήν κλαίτε ! Μη λυπάστε. Τα παιδιά σας έγιναν ήρωες!!! Τους θυμόμαστε όλοι! Τους αγαπάμε.

Μας έφεραν την Ελευθερία και την Ειρήνη!!!

Δε θα αφήσουμε την Ειρήνη να φύγει ποτέ ξανά!

Σας το υποσχόμαστε!!!”

Αυτό που διαβάσατε είναι μια ανάλυση του τραγουδιού « προσκύνημα»  από τα παιδιά. Το τραγούδι έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος για την παράσταση «το μεγάλο μας τσίρκο»! Τους έκανε μεγάλη εντύπωση το συγκεκριμένο τραγούδι! Είχε ωραίες εικόνες και έτσι εύκολα «μπήκαν» μέσα του και  το σχολίασαν με χαρά! Είναι κρίμα που δεν μπορώ να σας μεταφέρω τις εκφράσεις, και τις κινήσεις τους όταν μου «εξηγούσαν» τους στίχους! Ειδικά τα κορίτσια…!!! Το κάναμε μία ιστορία! Θα το ζωντανέψουμε και με τα σώματά μας…! Στα πλαίσια του αφιερώματος που ετοιμάζουμε για την επέτειο του ΟΧΙ και τη γιορτή της Ειρήνης!!!

Επειδή, πιστεύω, ότι κάθε εθνική επέτειος είναι και γιορτή της Ειρήνης!!!

Οι εθνικές μας επέτειοι δεν είναι μόνο αφορμές για να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με την ιστορία του τόπου μας αλλά και για να θυμόμαστε ότι

Η ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!!!

Πρέπει με κάθε τρόπο να τη διασφαλίζουμε!!!

16-10-2012

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Καρέζη & Νίκος Δημητράτος ( Ντουέτο )

Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου

πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού

πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν

κάτω απ’ τα ματωμένα νύχια του περιστεριού

πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν

[ Δυο παιδιά ερωτευμένα

δυο παιδιά του χαμού ]2

Ορέστη απ’ το Βόλο

Μαρία απ’ τη Σπάρτη

γυρεύω το γιο μου

Μαρία απ’ τη Σπάρτη

Ορέστη απ’ το Βόλο

την κόρη μου θέλω

[ Δυο παιδιά ερωτευμένα

δυο παιδιά του Χαμού ]2

Ορέστη απ’ το Βόλο

Μαρία απ’ τη Σπάρτη

γυρεύω το γιο μου

Μαρία απ’ τη Σπάρτη

Ορέστη απ’ το Βόλο

την κόρη μου θέλω

Μη νομίζετε ότι τόσες μέρες που απουσιάζαμε από το ιστολόγιο τεμπελιάζαμε κιόλας… Αύριο θα σας το αποδείξουμε…

Επιστρέφω σε λίγο…

Μέχρι να … επιστρέψουμε, ακούστε ένα αγαπημένο τραγούδι των παιδιών!!!  Η “κλεψύδρα” – ΟΝΙΡΑΜΑ

«Το δέντρο» που ακούσατε πριν δεν ήταν τυχαίο…. Θέλουμε ένα τέτοιο μαγικό δέντρο στην αυλή του σχολείου μας!!! Γι αυτό προετοιμάσαμε το έδαφος για να το φυτέψουμε!!! Και για να μη νιώθει μοναξιά θα φυτέψουμε επίσης λουλούδια, δέντρα και βότανα! Σκοπός μας είναι να γεμίσουμε το προαύλιο του σχολείου μας με πράσινο! Προγραμματίζουμε να φυτέψουμε και ένα μικρό μποστάνι για … τις σαλάτες μας!!!