2 Απριλίου είναι η παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου.
Και φυσικά κι εμείς πρωτοτυπήσαμε και … διαβάσαμε όχι ένα αλλα δύο βιβλία!!!
Το πρώτο είναι “η βιβλιοθηκάριος της Βασόρας” και το δεύτερο “το απίστευτο βιβλίο μου”!
Με αφορμή το πρώτο βιβλίο, είδαμε βιβλιοθήκες στο διαδίκτυο, θυμηθήκαμε την επίσκεψή μας στη βιβλιοθήκη της Καλαμάτας αλλά και τη μικρή βιβλιοθήκη της πόλης μας και συνειδητοποιήσαμε πόσους θησαυρούς κλείνουν μέσα τους αυτοί οι χώροι.
Επίσης, θυμηθήκαμε πως κάποια παιδιά δυστυχώς δεν έχουν πρόσβαση σε βιβλιοθήκες, γιατί οι μεγάλοι τους καταπατούν το δικαίωμά τους στη γνώση, την πληροφόρηση, στην εκπαίδευση γενικότερα! Και μάλιστα, ούτε καν ζουν σε περιβάλλον ειρήνης! Παρόλο που η Ειρήνη είναι δικαίωμα για τα παιδιά οι μεγάλοι το ξεχνούν και τη στερούν!
Κι εμείς νιώθουμε τυχεροί που όλα αυτά μας προσφέρονται απλόχερα από τους γονείς μας , το σχολείο μας, την κοινωνία μας!Εχουμε ωραία βιβλιοθήκη στο σχολείο μας που λειτουργεί και ως δανειστική… Περιμένουμε με ανυπομονησία την Παρασκευή για να δανειστούμε βιβλίο! Η μεγαλύτερη χαρά μας είναι αυτή! Και ακόμα μεγαλύτερη όταν μας το διαβάζει η μαμά ή ο μπαμπάς στο σπίτι. Οταν επιστρέφουμε το βιβλίο στο σχολείο μας , γράφουμε ένα “ν” δίπλα στο όνομά μας και η κυρία μας δίνει ένα φύλλο εργασίας. Οποιος θέλει, δηλαδή, γράφει τον τίτλο του παραμυθιού που δανείστηκε και ζωγραφίζει ένα … διαφορετικό εξώφυλλο. Ο λόγος είναι σημαντικός! Να μετρήσουμε στο τέλος της χρονιάς πόσα βιβλία δανείστηκε καθένας μας και να κάνουμε μία άσκηση μνήμης για να δούμε αν τα θυμόμαστε όλα και τελικά να ψηφίσουμε ποιό βιβλίο είναι το αγαπημένο μας! (Βέβαια, οι κυρίες, που είναι πονηρές, έχουν και άλλους στόχους στο μυαλό τους… Οταν σχολιάζουμε τί μας άρεσε στο βιβλίο που δανειστήκαμε, τα σημειώνει στο τέλος του φύλλου και έτσι καταλαβαίνει την εξέλιξή μας στον προφορικό λόγο και παράλληλα εξασκούμε και το χέρι μας στη γραφή…)
Εχει πολλή πλάκα επίσης, όταν κάποιοι από μας θέλουμε να παρουσιάζουμε το βιβλίο μας με διάφορους τρόπους. Στο κουκλοθέατρο, με αφήγηση ,αναδιήγηση, με χορό ή παντομίμα… Ακόμα και με τραγούδι ή με μουσικά όργανα!
Με αφορμή το δεύτερο και πιο … περίεργο βιβλίο, (το απίστευτο βιβλίο μου) δημιουργήσαμε ένα δικό μας απίστευτο βιβλίο!!! Ο καθένας μας ζωγράφισε από κάτι και αφού ενώσαμε τις ζωγραφιές μας δημιουργήσαμε μία … απίστευτη ιστορία!
Και τώρα σειρά έχουν οι σελιδοδείκτες!!! Μια κατασκευή που κάναμε εκείνη την ίδια μέρα, του παιδικού βιβλίου! Πολύ έξυπνη κατασκευή , ομολογουμένως!
(ας είναι καλά το … “άγιο” διαδίκτυο και το ιστολόγιο “περι … νηπιαγωγών”, που έδωσε αυτή την ιδέα στην κυρία μας!)
-
-
Τα βιβλία με νεράιδες, καουμπόηδες και παπάκια δεν αρέσουν στον Νικόλα. Πιστεύει ότι είναι βαρετά. Έτσι, αποφασίζει να φτιάξει ένα δικό του φανταστικό βιβλίο, γεμάτο απίστευτα πράγματα. Βάζει μέσα ένα ιπτάμενο τρένο που το οδηγεί ένας πειρατής, έναν τεράστιο κόκκινο δεινόσαυρο, τριχωτά τέρατα που τρώνε πολλά γλυκά, εξωγήινους με επτά πόδια, καουμπόηδες καβάλα σε ζουζούνια. Στο τέλος του βιβλίου περιλαμβάνεται μικρό βιβλιαράκι με λευκές σελίδες στο οποίο το παιδί μπορεί να γράψει όλα τα απίστευτα πράγματα που του αρέσουν, απελευθερώνοντας τη φαντασία του.
-
-
ξεκινάμε τη δουλειά… κόβουμε τους φακέλους στη μέση
-
-
τους δίνουμε τη μορφή βιβλιοφατσούλας…
-
-
ματάκια, μυτούλα, μαλλάκια, το στόμα δε φαίνεται γιατι …τρώει το βιβλίο!
-
-
πολλά μαλλιά!
-
-
εεε… μη μου παίρνεις τα μαλλιά μου!
-
-
ματάκια να διαλέξεις…
-
-
βιβλιοφάγος έτοιμος! Τρομάξατε;
-
-
γεια σας και από μένα!
-
-
γιου χου!!!
-
-
και ένα μωράκι…
-
-
και μια κυρία κομψή κομψή!
-
-
Μια αληθινή ιστορία από το Ιράκ και την εισβολή του Απρίλη του 2003. Η Αλία, υπεύθυνη της βιβλιοθήκης, σώζει το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων της Βιβλιοθήκης της Βασόρας, με θάρρος και αισιοδοξία, πιστή στο όνειρό της: τις ημέρες της ΕΙΡΗΝΗΣ!
