Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία που γράψαμε εμπνευσμένοι από την “Πόλη που έδιωξε τον Πόλεμο”
H πόλη που έφερε την Ειρήνη με τη βοήθεια των παιδιών
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία πόλη. Ηταν μία πόλη γκρίζα με μαύρες πολυκατοικίες, λουλούδια μαραμένα και δέντρα καμμένα.
Εκεί γινόταν πόλεμος. Οι άνθρωποι ήταν μουτρωμένοι και αγέλαστοι και τα παιδιά ήταν λυπημένα επειδή δεν μπορούσαν να παίξουν.
Προσπαθούσαν να διώξουν τον πόλεμο αλλά αυτός δεν έφευγε. Του άρεσε που καθόταν εκεί και είχε γεμίσει την πόλη ταμπέλες πολεμικές «ΖΗΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ», «ΤΑΝΚΣ», «ΕΠΙΘΕΣΗΗΗ» και άλλες…
Τα παιδιά έκαναν κρυφά συμβούλιο στο σχολείο τους. Συμμετείχε και η δασκάλα τους που τα αγαπούσε! Αποφάσισαν λοιπόν: «αφού η πόλη μας δεν μπορεί να διώξει τον πόλεμο θα την βοηθήσουμε να φέρει εδώ την Ειρήνη»!
Αρχισαν να ζωγραφίζουν καρδούλες και να τις κρεμάνε στα μπαλκόνια και στα φανάρια. Γέμισαν όλη την πόλη με καρδιές. Φύτεψαν και λουλουδάκια και τα έβαλαν και αυτά στα μπαλκόνια και στις ταράτσες για να φαίνονται από ψηλά.
Αλλαξαν τις ταμπέλες του πολέμου και εκεί που έγραφε «ζητω ο πόλεμος» έγραφαν «ζήτω η Ειρήνη» Εκεί που έγραφε «τανκς» έγραφαν «περιστέρια» κι εκεί που έγραφε «επίθεσηηηη» έγραφαν «φυτέψτε λουλούδια».
Ζωγράφισαν στους τοίχους, σε όλους τους τοίχους γύρω από την πλατεία, λουλούδια και δέντρα. Και όλα αυτά τα έκαναν μέσα σε ένα βράδυ!
Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησαν οι στρατιώτες και μουτρωμένοι αντίκρυσαν τις ζωγραφιές στους τοίχους. Όπως πλησίασαν να δουν καλύτερα, θυμήθηκαν ότι είχαν ξεχάσει πώς είναι τα δέντρα και τα λουλούδια… Τότε οι τοίχοι ζωντάνεψαν και τα δέντρα και τα λουλούδια βγήκαν από μέσα τους και έγιναν μακριά πολύ και τους έδεσαν για να μη μπορούν να κουνηθούν. Απλώθηκαν τα λουλούδια και τα δέντρα σε όλη την πόλη και έδεσαν όλους τους στρατιώτες και τις ρόδες των τανκς και τα όπλα και τα κανόνια.
Εκείνη την ώρα πετούσαν από ψηλά, πάνω από την πόλη αμέτρητα περιστέρια και πίσω τους ακολουθούσε η Ιριδα και πάνω στο δρόμο της, το ουράνιο τόξο, βρισκόταν μια νεράιδα ,η Ειρήνη! Ένα περιστέρι είχε δει τα λουλουδάκια στις ταράτσες και τις καρδούλες στα μπαλκόνια και κατάλαβε… Πήγε λοιπόν και φώναξε και τα υπόλοιπα.
Τα περιστέρια κατέβηκαν στην πλατεία της πόλης και τότε έγινε κάτι μαγικό. Όταν μαζεύτηκαν όλοι οι κάτοικοι και τα παιδιά γύρω από τα περιστέρια εκείνα κούνησαν δυνατά τα φτερά τους και τότε εμφανίστηκε σιγά σιγά η Ειρήνη που καθόταν πάνω στο ουράνιο τόξο!
Οι στρατιώτες ξαφνικά ένιωσαν τις καρδιές τους να λάμπουν από χαρά και γι αυτό σιγά σιγά τα δέντρα τους έλυναν, αφού δεν ήταν πια επικίνδυνοι.
Αν αναρωτιέστε τι έκανε ο Πόλεμος, έσκασε από τα νεύρα του και του έστριψε η βίδα τελείως. Νόμιζε πως ήταν περιστέρι και έκανε πως πετούσε όλη την ημέρα.
Η πόλη αυτή έγινε η πιο όμορφη πόλη της γης με πολλά λουλούδια, δέντρα και πολλή αγάπη.
Ζούσαν όλοι χαρούμενοι χωρίς να διώξουν κανέναν. Η όμορφη ειρήνη τους είχε μαγέψει όλους! Η ομορφιά της είχε κάνει πιο καλές τις καρδιές τους.
Τα παιδιά άρχισαν πάλι το σχολείο και φυσικά το παιχνίδι ! Το αγαπημένο τους ξέρετε ποιο ήταν;
«Περπατώ, περπατώ μες στο πάρκο όταν το περιστέρι είναι εδώ!»
Σωστά καταλάβατε…
Δείτε και την εικονογράφηση
πόλεμος γινόταν σε κείνη την πόλη
τα παιδιά δραστηριοποιήθηκαν
αμέτρητα περιστέρια πέταξαν στον ουρανό!
τα παιδιά έκαναν συμβούλια…
πρέπει να φέρουμε την ειρήνη!
Αυτός ο πόλεμος μας το παίζει βασιλιάς!
να φύγεις, να φύγεις
γι αυτό τα παιδιά γέμισαν με καρδούλες την πόλη
μαζεύτηκαν όλοι στην πλατεία
οι στρατιώτες με τα σπαθιά στο χέρι πήγαν να δουν τί συμβαίνει.
και ξαφνικά ποια εμφανίστηκε πάνω στο ουράνιο τόξο; Η ειρήνη!
Δεν θα διώξει η πόλη μας τον πόλεμο, είπαν τα παιδιά, θα φέρει την ειρήνη!
Γεια σας!
