Σεπ 05 2014
Στο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη ” ’55” διαβάζουμε τις αναμνήσεις της Μαρίκας Σεφέρογλου, αδελφής της γιαγιάς του συγγραφέα, γέννημα θρέμμα της Πόλης και αυτόπτη μάρτυρα των βιαιοτήτων των Τούρκων που συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 1955. Παρακάτω σταχυολογούνται κάποιες περιγραφές των γεγονότων καθώς και σκέψεις της με αφορμή την συμπλήρωση 59 ετών από τότε. Κάτι μαγειρευόταν …
Στροφή
Πεντζίκης Nίκος Γαβριήλ
Θέλω να σε μιλήσω κ’ εμποδίζουμαι.
Aχ του κόσμου σπίτια, γιατί νάστε πέτρινα;
Γιατί η πλάση σαν ψωμί αγίνωτο να μη φουσκώνει,
ακούγοντας στον χτύπο της καρδιάς την πνοή του πλάστη;
Aνοίχτε τα παράθυρα για νάμπει ο ήλιος,
γκρεμίζοντας τις μάντρες πόκτισαν οι ανθρώποι,
του Θεού στην κορυφή σημάδι ν’ ανατείλει
η απλή ανθοφορεμένη γλυκιά ελπίδα.
Σένα θέλω να τραγουδήσω λουλούδι της γης,
καθώς το χέρι μου βυθίζω στο παρελθόν της γενιάς,
μες από σωρούς πεσμένα φύλλα νεκρά,
ίσαμε το μίσχο που σηκώνει το κεφάλι σου ψηλά.
Aυτό το κεφάλι που θα θεριστεί κάποια στιγμή
είναι η πιο εγκάρδια του Θεού ικανοποίηση,
που διαβάζοντάς την μπορούμε να πεθαίνουμε,
απ’ τη γνωριμία ευτυχισμένοι μιας άλλης ζωής.
(από τη Διαγώνιο,2, 1961)
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
www.esos.gr
Η ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
