Σήμερα στο νηπιαγωγείο μας ήρθαν δύο πολύ ξεχωριστοί άνθρωποι, από την Περιφερειακή ένωση Τυφλών Ν. Πελοποννήσου.  Στόχος τους η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και η ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με προβλήματα όρασης στη χώρα.

Μας μίλησαν για τη ζωή τους και για το πώς είναι να ζουν χωρίς να βλέπουν. Μας εξήγησαν ότι υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύονται—όπως όταν πρέπει να μετακινηθούν σε έναν άγνωστο δρόμο ή όταν δεν υπάρχουν ειδικές σημάνσεις για να τους βοηθούν. Παρ’ όλα αυτά, μας έδειξαν πόσο δυνατοί και ικανοί είναι.

Μας είπαν πως χρησιμοποιούν άλλα αισθητήρια, όπως την ακοή και την αφή, για να καταλαβαίνουν τι υπάρχει γύρω τους. Μας έδειξαν το μπαστούνι που τους βοηθά να περπατούν με ασφάλεια και μας μίλησαν για τον τρόπο που οργανώνουν την καθημερινότητά τους. Μάθαμε ότι υπάρχουν ειδικά βιβλία με ανάγλυφα γράμματα αλλά και εικόνες (το σύστημα Braille). Είδαμε τη μηχανή με την οποία μπορούν να γράφουν.

Μας εντυπωσίασε το πόσο δραστήριοι είναι: κάνουν αθλήματα, πηγαίνουν βόλτες, εργάζονται, χρησιμοποιούν μέσα μεταφοράς και συμμετέχουν σε δραστηριότητες όπως όλοι οι άνθρωποι. Μας τόνισαν ότι η αναπηρία δεν τους κάνει λιγότερο ικανούς — απλώς χρειάζονται ορισμένες προσαρμογές και τον σεβασμό των γύρω τους. Μέσα από παιχνίδια μπηκαμε και εμείς για λίγο «στη θέση τους».

Το πιο σημαντικό μήνυμα που μας άφησαν είναι η αξία της ενσυναίσθησης: να προσπαθούμε να καταλαβαίνουμε πώς μπορεί να νιώθει κάποιος άλλος και να δείχνουμε αγάπη, καλοσύνη και κατανόηση. Μας υπενθύμισαν ότι κάθε άνθρωπος, είτε έχει κάποια δυσκολία είτε όχι, έχει δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια, να χαίρεται, να δημιουργεί και να είναι αποδεκτός όπως είναι.