Με αφορμή το πιο πάνω βιβλίο, ραβδίσαμε την ελιά της αυλής μας, κάνοντας όλη τη διαδικασία που κάνουν και στο ελαιομάζωμα .
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
η πιο απ’ όλες χαϊδευτή.
Χρόνια η αγάπη του πατέρα
σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί
Όσο να πέσω νεκρωμένη,
αυτόν το μάτι μου ζητεί·
είμ’ η ελιά η τιμημένη.
Κωστής Παλαμάς
Μια παράξενη βαλίτσα έφτασε στο σχολείο μας και όταν την ανοίξαμε καταλάβαμε ότι κάποιος ήθελε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για την ελιά, τα προϊόντα της και τους μύθους της. Έτσι διαβάσαμε το βιβλίο που ήταν μέσα στη βαλίτσα μιλήσαμε για την ελιά και τη διαδικασία παραγωγής ελαιόλαδου, κάναμε πειράματα και μάθαμε να γράφουμε την ελιά με διάφορους τρόπους. Τις επόμενες μέρες μαζέψαμε όλοι μαζί το δέντρο της ελιάς που έχουμε στην αυλή μας και φτιάξαμε κάδρα για να ευχαριστήσουμε όλους όσους μας βοήθησαν.
Εμπνευσμένοι από τον πίνακα του Θεόφιλου “Λιομάζωμα”, αναπαραστήσαμε τη σκηνή του πίνακα και στη συνέχεια δημιουργήσαμε ομαδικά το δικό μας πίνακα
Και η φυσική συνέχεια η επίσκεψη στο ελαιοτριβείο, για να δούμε πώς από την ελιά βγαίνει τελικά το λάδι. Είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε από τον ιδιοκτήτη του ελαιοτριβείου και να μας δείξει τόσο τις δεξαμενές όπου φυλάσσεται το λάδι όσο και το συσκευαστήριο
και με την επιστροφή μας στο σχολείο μας περίμενε το λαδάκι μας , συσκευασμένο σε μπουκαλάκια όπου πήρε κάθε παιδί το δικό του, έτσι ώστε να απολαύσουν τον κόπο τους.
Από τα πιο αγαπημένα και υγιεινά φρούτα: τα ρόδια. Πόσο μάλλον να τα έχεις στην αυλή σου και να τα έχεις μαζέψει μόνος σου. Το πιο πάνω βιβλίο μας έβαλε στο δράση και απόλαυση.
Η προστασία από τους κινδύνους στο διαδίκτυο ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα αλλά και πολύ χρήσιμο. Με αφορμή το πιο πάνω βιβλίο ασχοληθήκαμε με το σχετικό θέμα. Μετά από την ενημέρωση και συζήτηση μεταξύ των παιδιών, αποφασίσαμε να πάρουμε μέρος στο διαγωνισμό του saferinternet. Eίπαν διάφορες ιδέες και στο τέλος πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα μας ικανοποίηση όλους.
Στη συνέχεια παίξαμε με τη φίλη μας τη Beebot η οποία ήθελε να φτάσει στο φίλο της το πουλάκι, χωρίς όμως να περάσει από κανέναν, καμία μάσκα που δεν ήξερε ποιος ήταν κρυμμένος από πίσω.
Τα παιδιά μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, φτάνει να τους δώσουμε την ευκαιρία που τους αξίζει και τους χρειάζεται. Εδώ γίνονται τα ίδια τα παιδιά παραμυθάδες και αφηγούνται το παραμύθι που είχαν δανειστεί από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μας. Τα παιδιά το απόλαυσαν περισσότερο από το να τους το διάβαζε οποιοσδήποτε άλλος.
Αυθόρμητο διάβασμα βιβλίων, σε ελεύθερες , μη οργανωμένες δραστηριότητες. Ακόμα και την ώρα της χαλάρωσης. Με την συνοδεία ηχητικής υπόκρισης δε θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη και πιο απολαυστική χαλάρωση.
Τι κι αν το φθινόπωρο πλησιάζει στο τέλος του; Τώρα…φθινοπώριασε κανονικά, τώρα έριξε τις πολύτιμες βροχές του ο Βροχάρης Νοέμβριος και εμείς το γιορτάσαμε στην τάξη μας. Η πρωινή μπόρα μας έδωσε την ευκαιρία ν’ ακούσουμε το τραγούδι της βροχής και να παρατηρήσουμε τη φύση. Η δασκάλα μας, μας είπε ότι ένας πολύ σπουδαίος μουσικός, ο Antonio Vivaldi, έκανε ακριβώς το ίδιο με εμάς, κάποτε. Παρατηρούσε τις εποχές και τις έκανε μουσική! Αυτό μας εντυπωσίασε όπως και η σύνθεσή του για το Φθινόπωρο που μας έβαλε η δασκάλα μας να ακούσουμε.
Μας έκανε εντύπωση η εναλλαγή της μουσικής και μάθαμε τους μουσικούς όρους allegro – για τη γρήγορη μουσική- και adagio για την πιο αργή. Κλείσαμε τα μάτια και φανταστήκαμε, ταξιδέψαμε, νιώσαμε και, στο τέλος, ζωγραφίσαμε το Φθινόπωρο.
Αυτές οι όμορφες φθινοπωρινές ζωγραφιές, μπήκαν στη σειρά και έγιναν οι σελίδες του δικού μας παραμυθιού! Είναι γνωστό, άλλωστε, πόσο μας αρέσει να συγγράφουμε και να εικονογραφούμε τα δικά μας βιβλία!
Όλοι είπαμε τις ιδέες μας και, στο τέλος, φτιάξαμε ένα δικό μας βιβλίο…
..που θα βρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη της τάξης μας για να μπορούμε να το διαβάζουμε όποτε θέλουμε!
Έγινε, όμως, και ηλεκτρονικό βιβλίο για να το μοιραστούμε και μαζί με όλους όσους θέλουν να διαβάσουν την έμπνευσή μας!
Πλησίαζε η επέτειος της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο που έγινε το 1973. Εξέγερση για Δημοκρατία και Ελευθερία.
“Αλήθεια, τι είναι η Δημοκρατία”, ρώτησε η δασκάλα μας. Μμμμ, λίγο δύσκολο να της απαντήσουμε. Γι’ αυτό, μας σύστησε ένα βιβλίο και δυο κυρίες που ήρθαν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ακριβώς τι ζήταγαν οι εξεγερμένοι φοιτητές…
Δυο κυρίες που το όνομά τους ξεκινά από το ίδιο γράμμα, το Δ, αλλά τόσο διαφορετικές στις σκέψεις και στην καρδιά τους. Διαβάσαμε το παραμύθι, ένα αληθινό παραμύθι που το έζησαν στην Ελλάδα για 7 χρόνια και προκάλεσε στους Έλληνες ποικίλα συναισθήματα. Και σε εμάς το ίδιο. Ορίστε, δείτε!
“Τώρα, μήπως μπορείτε να πείτε τι είναι η Δημοκρατία;”, ξαναρώτησε η δασκάλα μας. Τώρα, ναι, ξέραμε καλύτερα. “Είναι όταν ψηφίζουμε για να δούμε τι θα γίνει, όπως ψηφίζουμε και εμείς πάντα στην τάξη μας”, “Είναι όταν όλοι λέμε τι νιώθουμε και σκεφτόμαστε και δεν υπάρχει κάποιος που να μας λέει να μην το κάνουμε”, “Είναι όταν όλοι συνεργαζόμαστε και βοηθάμε”. “Μόνο Δημοκρατία θέλουμε”. Όμως γιατί θέλουμε Δημοκρατία, τελικά. Ζωγραφίσαμε τις απόψεις μας και τις μοιραστήκαμε με τη δασκάλα και τους φίλους μας.
Η έκφραση που χρησιμοποιούσε η κυρά Δημοκρατία μας άρεσε πολύ. “Όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί”. Η δασκάλα μας είχε μια ιδέα για να δει αν εμείς μπορούμε να λειτουργήσουμε όλοι μαζί και να είμαστε τόσο δυνατοί ώστε να καταφέρουμε τα πάντα. Μας έδωσε τις “δημοκρατικές” ζωγραφιές μας, τις κάναμε μπαλάκια και απλώσαμε την “κουβέρτα της Δημοκρατίας” στο πάτωμα.
Μπορούμε, άραγε, να συνεργαστούμε σωστά ώστε η κουβέρτα να μη χάσει κανένα μπαλάκι; Για να δούμε…
Είπαμε στη δασκάλα μας τι είναι για μας η “Δημοκρατία” και φτιάξαμε στο wordart μια όμορφη κοπέλα γεμάτη όμορφες λέξεις, δημοκρατικές!
Θελήσαμε να δραματοποιήσουμε το παραμύθι και η δασκάλα μας δε μας χάλασε το χατίρι! Βέβαια, όλες ήθελαν να είναι η Δημοκρατία αλλά στο τέλος όλοι βρήκαν το ρόλο που τους ταίριαζε.
Μάθαμε και φωνάξαμε δυνατά το σύνθημα του Πολυτεχνείου. “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” από τα χείλη εκείνων των φοιτητών, το ίδιο σύνθημα γραμμένο και στις δικές μας ζωγραφιές. Δεν είναι απλές ζωγραφιές, όχι! Είναι πολύχρωμες, όπως πολύχρωμα είναι και τα συναισθήματα σε μια δημοκρατική πολιτεία. Και το χαρτί που ζωγραφίσαμε είναι μαγικό! Όταν μας το παρουσίασε η δασκάλα μας ήταν τελείως μαύρο, όπως οι σκέψεις πολλών ανθρώπων στα χρόνια της ελληνικής δικτατορίας… Και ζωγραφίζεις πάνω σ’ αυτό, όχι με μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές, ούτε καν με κηρομπογιές. Μόνο μ’ ένα ξυλάκι. Να, δείτε…
Και κάναμε τις πιο όμορφες ζωγραφιές που έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Το αξίζει η Δημοκρατία.
Μακάρι τη Δημοκρατία μας να μη μας την πάρει κανένας!
Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια των παιδιών: Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” έγιναν κατασκευή από τα ίδια και στη συνέχεια ένα όμορφο βιντεάκι
Επόμενο τραγούδι :” Ο μέρμυγκας”
Και η μικρή τενεκεδούπολη στήνεται με χρώματα και ενθουσιασμό . Ετοιμάζεται για τη μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας
Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν αφιερωμένη στα χρώματα με αφορμή το παραμύθι “Ο Έλμερ και το ουράνιο τόξο” του David Mckee, που μας ενέπνευσε να κάνουμε τα δικα μας, διαφορετικά Ουράνια Τόξα.
Κάναμε την αφίσα μας για την μείξη των χρωμάτων και γνωρίσαμε τον σπουδαίο ζωγράφο Joan Miró μέσα από τα έργα του “Φιγούρες και σκύλος μπροστά από τον ήλιο” και “Γυναίκα, πουλί, αστέρι”. Τέλος προσπαθήσαμε με τη σειρά μας να κάνουμε και εμείς έργα όπως του Miró.
Ζητήσαμε από τα παιδιά να αναφέρουν τι σημαίνει για αυτά η λέξη: ΒΙΒΛΙΟ. Ακούσαμε πολλές όμορφες λέξεις και με τη βοήθεια διαδικτυακού εργαλείου του δώσαμε μια άλλη μορφή.
Ζητήσαμε από τους γονείς να φωτογραφίσουν τα πιο απίθανα μέρη, που θα βρούνε το παιδί τους να διαβάζει. Όλα τα μέρη είναι αποδεκτά, φτάνει το παιδί να απολαμβάνει τη διαδικασία της ανάγνωσης και του ξεφυλλίσματος. Αρχικά είδαμε τις φωτογραφίες μέσα στην τάξη, όλοι μαζί και τις σχολιάσαμε
Και στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα ψηφιακό άλμπουμ.
Φιλαναγνωσία: αγάπη για την ανάγνωση των βιβλίων αλλά και της αναγνωστικής διαδικασίας. Ήρθε η ώρα να φτιάξουμε μία αφίσα για τη δράση της φετινής μας χρονιάς. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Ήθελαν συνέχεια να ζωγραφίζουν τους ήρωες των βιβλίων που είχαν διαβάσει, μέχρι αυτή τη στιγμή. Συνθέσαμε και τη λέξη : Φιλαναγνωσία, όπου μετά από προσπάθειες την πετύχαμε.
Φέτος αποφασίσαμε να εντάξουμε τη Δημιουργική Γραφή στο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου μας. Αγαπάμε τα βιβλία, έχουμε φοβερές ιδέες και πολλή όρεξη γιατί να μη γίνουμε συγγραφείς κι εμείς; Η συγκεκριμένη διαδικασία είναι πολύ δημιουργική και με πολλαπλά οφέλη για τα παιδιά. Τα ωθεί στη σκέψη, οξύνει την κρίση και τη φαντασία τους ενώ, ταυτόχρονα, προάγει το λόγο τους. Επομένως, η “συγγραφή” ιστοριών βρίσκει εύκολα τη θέση της στο μαγικό κόσμο του Νηπιαγωγείου.
Το συζητήσαμε με τα παιδιά, φτιάξαμε προφορικές ιστορίες με πρωταγωνιστές τα πράγματα της τάξης και προχωρήσαμε στο πώς να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας βιβλίο που να χωράει όλες μας τις σκέψεις. Ύστερα από την επίσκεψή μας στη βιβλιοθήκη και όλες τις γνώσεις που αποκομίσαμε για το πώς φτιάχνεται ένα βιβλίο αλλά και το ποιοι εμπλέκονται στη διαδικασία, ξεκινήσαμε τις απόπειρες.
Ο πρώτος, πιο εύκολος, τρόπος για να φτιάξουμε βιβλίο είναι να χρησιμοποιήσουμε τα άσπρα χαρτιά ζωγραφικής. Βεβαίως, χρειάζεται κι ένα θέμα. Το πρώτο θέμα που ήρθε στο μυαλό των περισσότερων παιδιών ήταν να ζωγραφίσουν τα “ταξίδια” που μπορούν να κάνουν μ’ ένα βιβλίο. Ζωγράφισαν, λοιπόν, σαν τέλειοι εικονογράφοι που είναι, και αφηγήθηκαν σε μας την “ιστορία” της ζωγραφικής τους.
Φτιάχτηκε το εξώφυλλο, γράφτηκαν τα ονόματα των συγγραφέων/εινογραφών και το νέο μας βιβλίο είναι έτοιμο να μπει στη βιβλιοθήκη της τάξης μας.
Αυτή η πρώτη τους συγγραφική προσπάθεια έγινε και ηλεκτρονικό βιβλίο που μπορείτε να το διαβάσετε κι εσείς και να “τρυπώσετε” στο μυαλό των παιδιών και να ταξιδέψετε κι εσείς μαζί τους.
Μια δεύτερη προσπάθεια έγινε με τη βοήθεια των γονιών! Μια Παρασκευή δόθηκε στα παιδιά ένα μικρό βιβλιαράκι Freitet…
…και τους ζητήθηκε να γράψουν ένα μικρό παραμυθάκι για το αγαπημένο τους παιχνίδι αλλά και να ζωγραφίσουν τις σελίδες του παραμυθιού τους ώστε να φτιάξουν ένα ολοκληρωμένο βιβλίο! Πραγματικά, ήρθαν στο σχολείο τα μικρά βιβλιαράκια γεμάτα από φαντασία και παιχνίδια!
Τα παιδιά έγιναν παραμυθάδες και παρουσίασαν στους φίλους τους τις περιπέτειες των παιχνιδιών τους ενώ, στο τέλος, όλες οι ιστορίες “πέταξαν” μέχρι το δέντρο της τάξης μας και το έκαναν, μαγικά, “βιβλιόδεντρο”!
Στη συνέχεια, τα παιδιά ψήφισαν το παραμύθι που τους άρεσε περισσότερο, διάλεξαν τα αξεσουάρ που θα χρειάζονταν και το δραματοποίησαν!
Μαγικές στιγμές μας χαρίζουν τα βιβλία. Πόσο μάλλον όταν είναι τα δικά μας!
Δημιουργήσαμε ένα φύλλο εργασίας, για τη δανειστική βιβλιοθήκη μας, το οποίο για να συμπληρωθεί χρειάζεται η ενεργή συμμετοχή των γονιών. Να διαβάσουν το βιβλίο στο παιδί τους, να το ξαναδιαβάσουν, όσες φορές χρειάζεται ώστε να το κατανοήσουν. Μετά πρέπει να κάνουν κατάλληλες ερωτήσεις στο παιδί, μέσα από τις οποίες θα καταλάβουν ότι η ιστορία του βιβλίου και το βαθύτερο νόημά του έχει γίνει κατανοητό, και θα γράψουν τις απαντήσεις στο αντίστοιχο κουτάκι. Φυσικά το όνομα και ο τίτλος του βιβλίου καθώς και η ζωγραφιά θα πρέπει να γίνει από το ίδιο το παιδί , όπως αυτό μπορεί.
Όπως κάθε χρόνο, μιλάμε, στο σχολείο, για το σεισμό. Ένα θέμα που , ενώ δε μας ευχαριστεί με τις επιπτώσεις του, και που πρέπει να μας βρει προετοιμασμένους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Με αφορμή το πιο πάνω βιβλίο, ραβδίσαμε την ελιά της αυλής μας, κάνοντας όλη τη διαδικασία που κάνουν και στο ελαιομάζωμα .
Το βιβλίο αυτό μας ταξίδεψε… στην αυλή μας. Εκεί στην αγαπημένη μας ροδιά.
