Μπορεί σε μια ρώγα να πέσανε οκτώ σπουργίτες , στις δικές μας ρώγες πάντως πέσαν περισσότεροι !

Το σταφύλι έχει την τιμητική του αυτές τις μέρες. Το αγγίξαμε, το στίψαμε, το γευτήκαμε και είπαμε: δε φτιάχνουμε και ένα να μείνει στην τάξη μας;

Ενα … πήλινο σταφύλι !

Θα ολοκληρωθεί αύριο βέβαια γιατί πρέπει ο πηλός να έχει στεγνώσει!

Αρχίσαμε να πλάθουμε

πλάθω πλάθω … ρώγες!

Και ένα σαλιγκάρι που του αρέσει το σταφύλι! Ας του βάλω και το δεύτερο μάτι για να βλέπει καλύτερα!

Το σαλιγκαράκι μας νιώθει μοναξιά…

Και πως θα περάσουν οι ρώγες στο σύρμα; Τρύπες, κυρία! Να κάνουμε τρύπες! Εδώ μας βοηθάει ένα ξυλάκι μακρύ, γιατί είναι μεγάλες οι ρώγες …

ενώ εδώ βοηθός ένα  καρφάκι!

Και ένας έξυπνος τρόπος για να τελειώνουμε γρήγορα με τις τρύπες! Τις περνάμε στο καλαμάκι σαν σουβλάκι και μετά τις βγάζουμε! Η κυρία μου εντυπωσιάστηκε που το σκέφτηκα μόνη μου!!!

Τέλος ο πηλός για σήμερα.

Σειρά τώρα έχουν πάλι οι … ρώγες!

Διαφορετικές ρώγες. Πολύχρωμες!

Ρώγες αλλιώς!

Μη φύγετε …. Εχει κι άλλο!

Και τώρα …

Τα   κ α λ ύ τ ε ρ α   !!!

Το Φθινόπωρο στα χέρια μας!

Ενα Φθινόπωρο μελαγχολικό…

και ένα Φθινόπωρο χαρούμενο!

Και να φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν από μία ρώγα από σταφύλι!

Πόση χαρά γέμισε και σήμερα το σχολείο μας!

Τρελό από χαρά!