Την επίσκεψή μα ςστο Άλσος Περιστερίου την προετοιμάζαμε έδώ και πολύ καιρό. Από τότε δηλαδή που αρχίσαμε να μαζεύουμε πλαστικά καπάκια από γάλατα , χυμούς , νερά….Στο Άλσος , μαςυποδέχεται ο Μπάμπης Δούναβης , υπεύθυνος της δράσης. Χαμογελαστός και αεικίνητος, αν και είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο , μας υποδέχεται στην είσοδο του Άλσους . Συγκεντρωνόμαστε αρχικά σε ένα ωραίο ξέφωτο με παγκάκαι κι εκεί μας εξηγεί τη φιλοσοφία της δράσης . Τα παιδιά παρακολουθούν με μεγάλη προσήλωση . Μαθαίνουμε ότι η δράση ξεκίνησε πριν 6 χρόνια. Αρχικά, ο κόσμος ήταν λίγο δύσπιστος για το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης καπακιών , όσο περνούσε , όμως, ο καιρός και έβλεπαν στην πράξη τη βοήθεια που προσφέρεται σε άτομα με κινητική αναπηρία , έφυγαν όλες οι αμφιβολίες και τώρα πλέον ο Δήμος Πριστερίου συλλέγει καπάκια από πολλές περιοχές της Αθήνας και πολλούς ανθρώπους μεμονωμένα . Παράλληλα , πολλά σχολεία επισκέπτονται το χώρο προκειμένου να δουν και να μάθουν από κοντά για την όλη διαδικασία . Πώς δηλ. τα καπάκια συγκεντρώνονται , ζυγίζονται και μετά ο αρμόδιος φορέας διαχειρίζεται την προώθηση όχι μόνο αναπηρικών αμαξιδίων αλλά και κρεβατιών και πολλών άλλων εξαρτημάτων σε άτομα τα οποία έχουν αιτηθεί βοηθέιας.
Στη συνέχεια , η βόλτα μα ςξεκινά . Μπροστά ο κύριος Μπάμπης και πίσω εμείς να θαυμάζουμε ό,τι όμορφο υπάρχει γύρω μας. Από τα όμορφα λουλούδια και τους πανύψηλους ευκάλυπτους
μέχρι τους πολλούς κάδους που υπάρχουν παντού ,
τη μικρή χελώνα που τρώει ξέγνοιαστη το χορτάρι της,
τις καλλιτεχνικές βρύσες με το γάργαρα νερά,
τις πεταλούδες που μας καλωσορίζουν
και τα πολλά αγάλματα που ξεπροβάλλουν παντού
Άλσος χωρίς καφέ δεν υπάρχει..
Κάναμε βόλτα και στο πάρκο οδικής κυκλοφορίας μαθαίνοντας και τα σήματα
Μετά από τόσο μεγάλη βόλτα , αναμενόμενο ήταν να πεινάσουμε . Στο υπαίθριο θεατράκι κάνουμε πικ νικ
Η παιδική χαρά ήταν το καλύτερό μας!!
Πόσο προσεγμένος χώρος .Σημασία στη λεπτομέρεια!!
Τα ενημερωτικά φυλλάδια που πήραμε στο τέλος
και η ευχαριστήρια επιστολή του Δήμου Περιστερίου προς το σχολείο μας
Κυρία, πότε θα ξαναρθούμε;” ήταν η απορία πολλών παιδιών….
Ευχαριστούμε θερμά τις μανούλες του Άλβιν και του Ανδρέα που μας συνόδευσαν.