Οκτ 13 2013
Οκτ 10 2013
Ο Αριστοτέλης διδάσκει τον Αλέξανδρο
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΒΙΟΣ
|
384 π.Χ |
Γέννηση του Αριστοτέλη στα Στάγειρα της Μακεδονίας. Πατέρας του ο Νικόμαχος γιατρός στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ’. |
|
367 π.Χ |
17 ετών (ήδη ορφανός από πατέρα) φτάνει στην Αθήνα, για να σπουδάσει στην ακαδημία του Πλάτωνα, ο οποίος απουσίαζε τότε στη Σικελία. Διευθυντής στη σχολή ήταν ο Εύδοξος από την Κνίδο(μαθηματικός-αστρονόμος-γεωγράφος). Από αυτόν ο Αριστοτέλης δέχθηκε την πιο κατάλληλη επίδραση, την θετική και επιστημονική (και όχι ποιητική που θα δεχόταν από τον Πλάτωνα, αν ήταν παρών στο πρώτο διάστημα των σπουδών του Αριστοτέλη). |
|
365 π.Χ. |
Επιστρέφει ο Πλάτωνας από τη Σικελία, ο οποίος αναγνωρίζει την αξία του νέου μαθητή του (τον ονόμασε «νου» και «αναγνώστη», γιατί μερικές φορές έμενε στο σπίτι, για να διαβάσει). |
|
365-347 π.Χ. |
Στα επόμενα χρόνια ο Αριστοτέλης ολοκλήρωσε τις σπουδές του και έγινε καθηγητής στην Ακαδημία. Ασκούσε αυστηρή κριτική όχι μόνο σε βάρος εκπροσώπων άλλων σχολών, αλλά και εναντίον «συνάδελφων» στην Ακαδημία, όπως του Ηρακλείδη, Σπεύσιππου, Ξενοκράτη. Πίστευε ακράδαντα στην ορθότητα των απόψεών του και γι’ αυτό ήταν πολύ αυστηρός απέναντι στους άλλους. Συνέπεια: απέκτησε πολλούς εχθρούς και ελάχιστους φίλους.Η αλήθεια δεν χωρά συμβιβασμούς: «ὅσιον προτιμᾶν τὴν ἀλήθειαν» «καὶ τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆς ἀληθείας». |
|
347 π.Χ. |
Θάνατος του Πλάτωνα – αναχώρηση του Αριστοτέλη από την Αθήνα και εγκατάστασή του στην Άσσο της Λέσβου. |
|
343-335 π.Χ. |
Αναλαμβάνει την εκπαίδευση του Αλεξάνδρου (13 ετών) στην πόλη Μίεζα της Μακεδονίας. |
|
335 π.Χ. |
Επιστρέφει στην Αθήνα μαζί με τον μαθητή του Θεόφραστο. Ιδρύει τη σχολή του στο Λύκειο, το δημόσιο γυμναστήριο στον Λυκαβηττό, όπου δίδασκαν συνήθως ρήτορες και σοφιστές. Αργότερα, όταν ο Θεόφραστος ίδρυσε σχολή που θα διαφύλαττε και θα πρόβαλλε τις διδασκαλίες του Αριστοτέλη, αυτή πήρε το όνομα Περίπατος, ίσως από τον περίπατον, τη στεγασμένη στοά του Λυκείου.Έως το 323 π.Χ εργάστηκε απερίσπαστος. Ο φιλόσοφος συνθέτει τώρα το σημαντικότερο μέρος των Πολιτικῶν του (έχει άλλωστε προηγηθεί —κατά την περίοδο των ταξιδιών του— η συγκέντρωση των 158 Πολιτειῶν του, των μορφών διακυβέρνησης ή, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα, των συνταγμάτων ενός πλήθους ελληνικών πόλεων), ενώ παράλληλα συγγράφει σημαντικό μέρος από τα Μετὰ τὰ φυσικά του, το βιολογικού περιεχομένου έργο Περὶ ζῴων γενέσεως, τα Ἠθικὰ Νικομάχεια.
Ήρεμος και ώριμος στοχαστής. Πιο ήπιος απέναντι στις απόψεις των άλλων (φανερό στο ύφος των έργων του) |
|
323 π.Χ. |
Θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου. Η εχθρότητα των Αθηναίων εναντίον της μακεδονικής κυριαρχίας οξύνεται επικίνδυνα για τους Μακεδόνες κατοίκους της Αθήνας. Η αφορμή για την καταγγελία εναντίον του Αριστοτέλη στάθηκε ένα ποίημα που είχε αφιερώσει στον φίλο του Ερμία, το οποίο είχε τη μορφή παιάνα. Το έγκλημα ήταν ασέβεια. Ακριβώς το “έγκλημα” ήταν ότι χρησιμοποιήθηκε αυτό το ποιητικό σχήμα για να υμνηθεί ένας κοινός θνητός και μάλιστα ένας δηλωμένος φίλος του Φίλιππου, του βασιλιά της Μακεδονίας.Ο Αριστοτέλης εγκαταλείπει την Αθήνα και εγκαθίσταται στη Χαλκίδα. |
|
321 π.Χ. |
Θάνατος του Αριστοτέλη.Η παράδοση λέει πως όταν έφευγε ο Αριστοτέλης από την Αθήνα, τον ρώτησαν «Τίς ἐστιν ἡ τῶν Ἀθηναίων πόλις;». Εκείνος την ονόμασε παγκάλη, πανέμορφη· κρύβει όμως τη σιχαμερή ασχήμια της συκοφαντίας. Σύμφωνα με μια δεύτερη διήγηση τον ρώτησαν επίσης τις κρίσιμες εκείνες μέρες γιατί εγκατέλειπε την Αθήνα, κι εκείνος απάντησε ότι δεν ήθελε να δώσει στους Αθηναίους την ευκαιρία να σφάλουν για δεύτερη φορά σε βάρος της φιλοσοφίας, κάνοντας, βέβαια, τη φορά αυτή υπαινιγμό στη θανατική καταδίκη και στο τέλος του Σωκράτη. |
Οκτ 10 2013
| ΚΕΙΜΕΝΟ 514Α – 515Α | ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ |
| Μετὰ ταῦτα δή, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάθει τὴνἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας. ἰδὲ γὰρ
ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπταμένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρὰ πᾶν τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄντας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ σκέλη καὶ τοὺς αὐχένας, ὥστε μένειν τε αὐτοὺς εἴς τε τὸ πρόσθεν μόνον ὁρᾶν, κύκλῳ δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ ἀδυνάτους περιάγειν, φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν καὶ πόρρωθεν καόμενον ὄπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ πυρὸς καὶ τῶν δεσμωτῶν ἐπάνω ὁδόν, πaρ’ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκοδομημένον, ὥσπερ τοῖς θαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων πρόκειται τὰ παραφράγματα, ὑπὲρ ὧν τὰ θαύματα δεικνύασιν. ῾Ορῶ, ἔφη. ῞Ορα τοίνυν παρὰ τοῦτο τὸ τειχίον φέροντας ἀνθρώπους σκεύη τε παντοδαπὰ ὑπερέχοντα τοῦ τειχίου καὶ ἀνδριάντας καὶ ἄλλα ζῷα λίθινά τε καὶ ξύλινα καὶ παντοῖα εἰργασμένα, οἷον εἰκὸς τοὺς μὲν φθεγγομένους, τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν παραφερόντων. ῎Ατοπον, ἔφη, λέγεις εἰκόνα καὶ δεσμώτας ἀτόπους. ῾Ομοίους ἡμῖν, ἦν δ’ ἐγώ· |
~ Μετά από αυτά λοιπόν, παρομοίασε με τέτοια εικόνα τη δική μας φύση σχετικά με την παιδεία και την απαιδευσία.Φαντάσου δηλαδή, ανθρώπους σαν σε υπόγεια κατοικία που μοιάζει με σπηλιά, έχοντας την είσοδο ανοιχτή προς το φως σε όλο το μάκρος της σπηλιάς,
σ΄ αυτήν να βρίσκονται από παιδιά, αλυσοδεμένοι και στα πόδια και στους αυχένες, ώστε να μένουν ακίνητοι και να βλέπουν μόνο μπροστά τους, ενώ να μη μπορούν να στρέψουν το κεφάλι τους κυκλικά εξαιτίας των αλυσίδων, ακόμη να λάμπει για αυτούς από ψηλά και από μακριά φως από φωτιά που καίει πίσω τους και ανάμεσα στη φωτιά και τους δεσμώτες να υπάρχει πάνω (στην επιφάνεια της γης) δρόμος, δίπλα στον οποίο φαντάσου ένα μικρό τοίχο χτισμένο απέναντι, όπως ακριβώς στήνονται από τους θαυματοποιούς τα παραπετάσματα της σκηνής μπροστά από τους ανθρώπους, πάνω από τα οποία δείχνουν τα τεχνάσματά τους. ~ Τα φαντάζομαι, είπε. ~ Φαντάσου λοιπόν, ανθρώπους να μεταφέρουν δίπλα σε αυτόν το μικρό τοίχο κάθε είδους κατασκευάσματα που προεξέχουν από το τοιχάκι και αγάλματα και άλλα ομοιώματα πέτρινα και ξύλινα και από κάθε είδους υλικό κατασκευασμένα και, όπως είναι φυσικό, άλλοι από αυτούς που τα κρατούν να μιλάνε και άλλοι να σιωπούν. ~ Αλλόκοτη εικόνα, είπε, παρουσιάζεις και αλλόκοτους δεσμώτες. ~ Όμοιους με εμάς, είπα εγώ.
|
Σεπ 30 2013
| Γύρω στο 3000 π.Χ. μετακινήθηκαν και αναμείχθηκαν με τους προϋπάρχοντες κατοίκους του Αιγαίου λαοί που ανήκαν στις μεσογειακές ή τις μικρασιατικές φυλές. Από τον τόπο της εγκατάστα σης τους, δηλαδή την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, ο πολιτισμός που δημιούργησαν ονομάστηκε αιγαιακός. Ανάλογα με την περιοχή που ο πολιτισμός αυτός αναπτύχθηκε, ονομάστηκε κυκλαδικός, κρητικός ή μινωικός και μυκηναϊκός. Ο μυκηναϊκός είναι ο πρώτος πολιτισμός που αναπτύχθηκε από Έλληνες στην ηπειρωτική χώρα γύρω στο 2000 π.Χ.Κυκλαδικός πολιτισμός
Τα νησιά των Κυκλάδων φαίνεται ότι είχαν κατοικηθεί από τα τέλη της πέμπτης χιλιετίας π.Χ. Εκεί αναπτύχθηκε ένας ιδιαίτερος πολιτισμός που ονομάστηκε κυκλαδικός. Η πρώτη του φάση ονομάζεται πρωτοκυκλαδική περίοδος (3200-2000 π.Χ.). Από τα ηφαιστειογενή πετρώματα των νησιών κατασκευάστηκαν τα πρώτα εργαλεία. Επί χιλιάδες χρόνια κατασκευάζονταν από οψιανό της Μήλου βέλη, δρεπάνια και μαχαίρια, ενώ από τραχείτη κατασκευάζονταν μύλοι και γουδιά. Παράλληλα, η ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων μαρμάρου στην Πάρο και στη Νάξο συνέβαλε στη δημιουργία αντικειμένων και έργων τέχνης. Η περίοδος της μεγάλης ακμής του πολιτισμού
|
Εικ. 1. Μικρογραφική ζωφόρος νηοπομπής (1650 π.Χ. περίπου), τοιχογραφία, ύψος 0,43 μ., Ακρωτήρι της Θήρας, Aθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η τοιχογραφία αυτή είναι από τα σπουδαιότερα μνημεία της ευρωπαϊκής τέχνης. Το πλήθος των λεπτομερειών δίνει την αίσθηση μιας αφήγησης που ξετυλίγεται με εικόνες.
|
 |
|
| Συνέχεια ανάγνωσης | |
Σεπ 09 2013
| Οι φάσεις του αλληγορικού μύθου του σπηλαίου | Οντολογία | Οι βαθμίδες γνώσης του ανθρώπου | ||
| Α. 514a – 515c: Η εικόνα των αλυσοδεμένων στο βάθος της σπηλιάς. Οι σκιές. | αισθητός κόσμος
“ὁρώμενα” |
Σκιές (εικόνες από αντανάκλαση) | εικασία | Δόξα – γνώμη |
| Β. 515c–e: Απελευθέρωση του αλυσοδεμένου από τα δεσμά, ανοδική πορεία και θέαση της εντός σπηλιάς
πραγματικότητας στη λάμψη της τεχνητής φωτιάς. Η Άνοδος του αλυσοδεμένου. |
αισθητά όντα
(κατασκευασμένα αντικείμενα – έμψυχα όντα) |
πίστις | ||
| Γ. 515e – 515b: Έξοδος από τη σπηλιά και θέαση της εκτός σπηλιάς πραγματικότητας στο φως του Ήλιου. | νοητός κόσμος
“νοούμενα” |
νοητές μορφές (μαθηματικά) | διάνοια | Νόησις – γνώση |
| Δ. 516b – d: Θέαση του ίδιου του Φωτός / Ήλιου. | αγαθόν – ιδέα | νόησις ή επιστήμη | ||
| Ε. 516d – 517c: Ο άνθρωπος του φωτός και της σκιάς. Η Κάθοδος του «φωτισμένου» στη σπηλιά. | έργο -πράξη | |||
Σεπ 08 2013
Του Σταυρου Τζιμα [πηγή: Καθημερινή]
Η «Κοιλάδα των Χριστιανών» είναι μια περιοχή της Νότιας Συρίας στα σύνορα με τον Λίβανο, η οποία πήρε το όνομά της από τη μαζική συρροή χριστιανών που εγκαταλείπουν τις ελεγχόμενες από φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες εμπόλεμες περιοχές. Οι συγκρούσεις δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί και έτσι αναζητούν καταφύγιο στον επί του παρόντος ασφαλή θύλακο, αποτελούμενο από 30 χριστιανικά χωριά.
Μένουν σε καταυλισμούς ελπίζοντας πως, σε περίπτωση που ο πόλεμος εξαπλωθεί, θα περάσουν στον Λίβανο για να σωθούν, και από εκεί, με την πρώτη ευκαιρία, θα πάρουν τον δρόμο προς την Ευρώπη και την Αμερική. Ηδη, όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να δώσουν από δέκα έως δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ σε κυκλώματα έχουν εγκαταλείψει τη Συρία, ακολουθώντας περιπετειώδεις διαδρομές.
Σεπ 06 2013
|
|
 |
Σεπ 02 2013
ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Νεανικές φιλοδοξίες και απογοητεύσεις.
πάπυρος της Οξυρρύγχου
Ο Πλάτωνας ενδιαφερόταν για την πολιτική. Απογοητεύτηκε όμως γιατί:
Συνεπώς κατέληξε
I. Στο συμπέρασμα ότι όλα τα πολιτεύματα είναι διεφθαρμένα
II. Στην πρόταση ότι μπορεί να υπάρξει υγιής πολιτική ζωή μόνο αν οι φιλόσοφοι αναλάβουν εξουσία ή οι ηγεμόνες γίνουν φιλόσοφοι
Αυγ 31 2013
Η 1η Σεπτεμβρίου καθορίστηκε ως αρχή της εκκλησιαστικής χρονιάς ως εξής:
Στην περιοχή της Ανατολής τα περισσότερα ημερολόγια είχαν ως πρωτοχρονιά την 24ηΣεπτεμβρίου, ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας. Επειδή όμως η 23η ήταν η γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου, η οποία και καθορίστηκε ως αρχή της Ινδίκτου, δηλαδή της περιόδου του ρωμαϊκού διατάγματος για τον φόρο που ίσχυε για 15 έτη. Έτσι Ίνδικτος κατάντησε να σημαίνει αργότερα το έτος και αρχή της Ινδίκτου την Πρωτοχρονιά. Αυτή την Πρωτοχρονιά βρήκε η Εκκλησία και της έδωσε χριστιανικό περιεχόμενο, αφού τοποθέτησε σ’ αυτήν την εορτή της συλλήψεως του Προδρόμου, που αποτελεί και το πρώτο γεγονός της Ευαγγελικής Ιστορίας.
Αργότερα, το 462 μ.Χ., για πρακτικούς λόγους και για να συμπίπτει η πρώτη του έτους με την πρώτη του μηνός, η εκκλησιαστική πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου. Διευκρινίζεται ότι η πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου έχει Ρωμαϊκή προέλευση και ήρθε στην Ορθόδοξη Ανατολή κατά τα νεότερα χρόνια. Η εκκλησιαστική ακολουθία για το νέο έτος τελείται την 1ηΣεπτεμβρίου, μια ακολουθία απαράμιλλου κάλλους ως προς το υμνογραφικό υλικό.
Σημειωτέον ότι πριν από λίγα χρόνια η Εκκλησία μας όρισε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στο φυσικό περιβάλλον.
Πηγή: http://orthodox-answers.blogspot.gr/2007/08/blog-post_28.html
Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.
Έξω στέκει το σχήμα της –
Μας φανερώνεται.
Εδώ που στήσαμε τη φάτνη,
Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,
Είναι σα μια μεγάλη πέτρα –
Πέτρα υψηλή, μετέωρη.
Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας.
Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η Μαρία,
Τ’ αγαθά ζώα. Οι Άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Άρπα, κορνέτα, βιολί και φυσαρμόνικα.
Ακίνητοι σαν από πορσελάνη,
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
(Η Νύχτα απλώνεται σαν την ηχώ
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Αν στέκουν εδώ, πετούν εκεί,
Στον άλλο χώρο∙ αντλούν
Αίμα σκληρό απ’ το αίμα μας,
Αγάπη απ’ την αγάπη μας.
Παίρνουν τα όνειρά μας και τα ψηλώνουν.
Η Μάνα στέκει κοντά τους ακίνητη,
Σαν από πορσελάνη, αγγίζει τα εύθραυστα πόδια τους.
Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού.
Τι τώρα, τι πάντα.
Ω καθαρότατη ψυχή,
Άμωμη, αμόλυντη, ανυπόκριτη.
Ο χρόνος ανοίγει σαν το φεγγίτη που μας φωτίζει.
Τα παίρνουμε και τα πλαγιάζουμε
Μέσα σ’ ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσουν.
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
www.esos.gr
Η ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
