Συνέντευξη από τη συγγραφέα Όλγα Σεχίδου (Από τη Γ’ τάξη)

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της κας Όλγας Σεχίδου στο σχολείο μας, τα παιδιά της Γ’ τάξης είχαν την ευκαιρία να πάρουν συνέντευξη από τη συγγραφέα. Η κυρία Σεχίδου άκουσε πολύ προσεκτικά τα παιδιά και απάντησε με απίστευτη προθυμία και υπομονή όλες τους τις ερωτήσεις!

1. Άννα Μαρία Χ. : Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;

Γεννήθηκα στην Πολίχνη που είναι μια δυτική συνοικία της Θεσσαλονίκης. Τα χρόνια που γεννήθηκα και μεγάλωσα εγώ εκεί, η Πολίχνη ήταν σαν χωριό και πόλη μαζί. Είχε δρόμους τεράστιους, που πολύ λίγοι ήταν ασφαλτοστρωμένοι. Οι περισσότεροι ήταν χωματένιοι. Έτρεχα με το ποδήλατο όλη μέρα στους δρόμους. Έπεφτα, χτυπούσα… Αγοροκόριτσο σκέτο. Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία με τις παρέες μας… Έτσι λοιπόν την Πολίχνη την αγαπώ γιατί τη θεωρώ το χωριό μου. Τότε τουλάχιστον έμοιαζε και με χωριό. Τώρα βέβαια δυστυχώς έχει αλλάξει κι έχει γίνει σαν πόλη. Εκεί λοιπόν μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο, εκεί έκανα τις πολύ αγαπημένες μου παρέες. Έχω ακόμα το σπίτι μου εκεί, αλλά μένω αλλού τώρα.

Πού;

Στη Λητή.

2. Φίλιππος Μπ.: Ήσασταν καλή μαθήτρια;

Ήμουνα καλή μαθήτρια, αλλά δεν ήμουν η πρώτη, ούτε η δεύτερη. Ήμουν μέσα στους πέντε πρώτους μαθητές. Έκανα και τα λαθάκια μου, αλλά μάθαινα από αυτά.

3. Μηνάς Π.: Ποιο ήταν το αγαπημένο σας μάθημα στο σχολείο;

Όταν ήμουν στο δημοτικό είχα δύο αγαπημένα μαθήματα. Το ένα ήταν να διαβάζω το αναγνωστικό μου και να παίρνω ιδέες. Βέβαια το αναγνωστικό μου τότε ήταν εντελώς διαφορετικό από το δικό σας. Ήταν η τρέλα μου. Μου άρεζε πάρα πολύ να το διαβάζω. Το άλλο ήταν η πατριδογνωσία _έτσι το λέγαμε τότε_ που ήταν ένα μάθημα που εσείς το έχετε σήμερα μέσα στη Μελέτη του περιβάλλοντος. Μαθαίναμε λοιπόν τότε τι είναι λόφος, τι είναι βουνό και διάφορα τέτοια. Πολλές φορές τραβολογούσα την αδερφή μου, που ήταν αρκετά μεγαλύτερη, και, μια και είχαμε και λοφάκια και βουναλάκια, πηγαίναμε και τα βλέπαμε για να καταλάβω πιο καλά τι είναι. Μου άρεσε πάρα πολύ και η Γεωγραφία. Πιο πολύ όμως με την Ελλάδα είχα τρέλα. Για την Ελλάδα ήθελα να μαθαίνω.

4. Ζώης Τσ.: Κάνατε αταξίες όταν ήσασταν μικρή;

Ήμουνα ζωηρούλα, έκανα και τις αταξίες μου, αλλά εντάξει… μέχρι ένα σημείο. Μου άρεσε πάντα να κάνω αυτό που θέλω και μ’ έναν τρόπο διακριτικό και ωραίο προσπαθούσα να το πετύχω. Δεν έκανα όμως αταξίες που να δημιουργούν προβλήματα.

5. Έλλη Δ.: Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι όταν ήσασταν μικρή;

Όταν ήμουν μικρή έμενα σ’ έναν δρόμο πολύ φαρδύ και κοντά στην πλατεία. Δεν είχε τότε τόσο πολλά αυτοκίνητα και παίζαμε με τις ώρες έξω. Εκεί στην περιοχή υπήρχαν οικόπεδα άχτιστα και μαζευόμασταν αγόρια – κορίτσια, όλοι μαζί, και παίζαμε μπακάλη, μανάβη, χτίζαμε σπιτάκια με πέτρες… Στον πίσω δρόμο μάλιστα ήταν μια τεράστια αυλή κι εκεί υπήρχε μια καρότσα από ένα παλιό φορτηγό. Ε, εκείνη την καρότσα την είχαμε σπίτι κανονικό. Στρώναμε κουρελούδες, φέρναμε φλιτζανάκια για καφέ, βάζαμε νερό μέσα… Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι παιχνίδι κάναμε. Λυπάμαι ακόμα και τα δικά μου παιδιά που δεν έζησαν αυτά που ζήσαμε εμείς. Επινοούσαμε παιχνίδια! Είχαμε κάτι υπόγεια που είχαν μέσα σεντούκια με παλιά ρούχα. Τα φορούσαμε, ντυνόμασταν πρίγκιπες, πριγκίπισσες, ιππότες… και τι δεν παίζαμε… και όλο θέλαμε να παίζουμε. Κι όταν η μαμά μάς φώναζε για να διαβάσουμε… εμείς γκρινιάζαμε που έπρεπε να αφήσουμε το ωραίο μας παιχνίδι.

6. Βαλεντίνη Π.: Διαβάζατε λογοτεχνικά βιβλία όταν ήσασταν στην ηλικία μας;

Βεβαίως! Παρόλο που τα λογοτεχνικά βιβλία τότε ήταν ακριβά, οι γονείς μου, που ήταν άνθρωποι που με βοήθησαν παρά πολύ σ’ αυτό το θέμα, μου αγόραζαν βιβλία και διάβαζα. Βέβαια, όχι και πάρα πολύ, γιατί τότε δεν υπήρχαν και τόσο πολλά βιβλία. Και μου άρεζε πάρα πολύ μετά να γράφω κι εγώ δικές μου μικρές ιστοριούλες.

7. Δημήτρης Χρ.: Όταν ήσασταν παιδί, ποιο βιβλίο είχατε αγαπήσει πολύ και ποιον συγγραφέα;

Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία ήταν «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που το είχαμε και στα αναγνωστικά μας και το είχα αγαπήσει πολύ. Τώρα που είμαι μεγαλύτερη μπορώ να πω πως μου αρέσει πολύ η Ζωρζ Σαρρή, η Άλκη Ζέη, ο Μάνος Κοντολέων, η Ευγενία Φακίνου αλλά και πολλοί άλλοι. Έχουμε καταπληκτικούς συγγραφείς στην Ελλάδα. Κι απ’ τον καθένα παίρνεις κάτι.

8. Τρύφων Κ.: Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο και πώς σας ήρθαν οι ιδέες;

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν «Η Έλσα και οι άλλοι». Το είχα γράψει το 1998 και το είχα σ’ ένα συρταράκι. Μετά από δύο χρόνια, το 2000, όταν έκανα κάποιες σπουδές σ’ ένα σχολείο πιο μεγάλο που λέγεται Διδασκαλείο, εκεί αποφάσισα να ασχοληθώ με τη λογοτεχνία λίγο περισσότερο. Την ιδέα μού την έδωσε τότε μια φίλη, η Γεωργία. Μου είπε: «Γιατί Όλγα μου δεν το πας σε κάποιον εκδοτικό οίκο να το δει; Πάμε! Έχουμε εδώ τον Παρατηρητή.» …Κι έτσι ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια!

Κι από κει και πέρα συνεχίστηκε.

9. Μάρθα Γ.: Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας;

Θα το συμβούλευα καταρχήν να διαβάζει πολλά βιβλία. Και ειδικά βιβλία με το είδος που το ενδιαφέρει, π.χ. παιδική λογοτεχνία, περιπέτειες, παραμύθι… Αναλόγως. Θα πρέπει να έχει εμπειρίες. Να έχει διαβάσει. Να έχει μελετήσει. Για να καταλάβετε, σε κάποιο σημείο, η Έλσα και ο Σοκολάτα με γάλα έχει μέσα κάποια έθιμα από το Ζαΐρ. Εγώ λοιπόν διάβασα τρία-τέσσερα βιβλία με έθιμα από εκεί, για να είμαι σίγουρη ότι είναι σωστά και μετά τα μετέφερα, γιατί πρέπει να προσέχουμε να είναι σωστές οι πληροφορίες που δίνουμε.. Χρειάζεται δηλαδή αρκετή προετοιμασία.

10. Κατερίνα Χ.: Πότε σας αρέσει περισσότερο να γράφετε, τον χειμώνα ή το καλοκαίρι;

Όλες τις εποχές. Το καλοκαίρι μου αρέσει να γράφω στη βεράντα και τον χειμώνα στη ζεστασιά.

11. Στέλιος Θ.: Οι ήρωες των βιβλίων σας είναι πραγματικοί ή φανταστικοί;

Η Έλσα είναι αληθινό ή φανταστικό πρόσωπο;

Οι ήρωες θα μπορούσαν να είναι πραγματικοί, γιατί τους ήρωες τους παίρνουμε από το περιβάλλον μας. Δεν είχα όμως ποτέ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό μου. Υπάρχει μυθοπλασία. Τυχαίνει να βλέπω κάποια παιδάκια συμπαθητικά και να σκέφτομαι: ‘Αυτός είναι ένας υποψήφιος ήρωας’ Η Έλσα σαν Έλσα δεν υπάρχει έτσι ακριβώς. Συγκεντρώνω στοιχεία από διάφορα πρόσωπα της ζωής μου.

12. Δημήτρης Εμμ.: Οι ιστορίες που γράφετε στα βιβλία σας έχουν γίνει στ’ αλήθεια

ή τις έχετε φανταστεί;

Οι πιο πολλές είναι φανταστικές, αλλά είναι μέσα από τη ζωή των παιδιών. Οι συγκεκριμένες ιστορίες έχουν και κάποια κομματάκια από την εποχή που γράφηκε το κάθε βιβλίο. Παρατηρούσα τα παιδιά, τι κάνουν, πώς αντιδρούν. «Έκλεβα» λοιπόν ιδέες.

13. Παναγιώτης Θ.: Ποιος είναι ο ήρωας από τα βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον. Βέβαια, στα βιβλία με τη Έλσα, η Έλσα είναι η αδυναμία μου. Μετά είναι και η Πασχαλίτσα από τον «Γλωσσοδέτη της Πασχαλίτσας», ο Αχινός και η Σαρδέλα… Γενικά, τους αγαπάω όλους τους ήρωές μου.

14. Κώστας Στ.: Έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;

Ναι… Όλο και κάτι υπάρχει. Να. Τώρα είναι να βγουν άλλα δύο στον επόμενο χρόνο. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο. Χρειάζεται αρκετός χρόνος για να βγουν. «Ο Αχινός και η Σαρδέλα» είναι σχεδόν έτοιμο. Είναι έμμετρο με αφήγηση και μουσική.

15. Βασίλης Μ.: Εσείς γιατί γράφετε για παιδιά και όχι για μεγάλους;

Γιατί αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά και μ’ αρέσει ο κόσμος των παιδιών.

16. Κων/να Μπ.: Όταν θέλουμε να διαλέξουμε ένα βιβλίο, τι θα πρέπει να προσέχουμε;

Καταρχήν, θα πρέπει να συμβουλευόμαστε κάποιους ανθρώπους που ξέρουν. Μπορούμε να συμβουλευόμαστε τους δασκάλους μας, τους γονείς μας όταν ξέρουν ή μπορούμε να ρωτάμε στο βιβλιοπωλείο ανθρώπους που δουλεύουν εκεί κι έχουν διαβάσει τα βιβλία. Μετά, παίζει σημαντικό ρόλο ποια είναι τα ενδιαφέροντά μας και σε ποια ηλικία είμαστε. Εμένα προσωπικά δε μου αρέσουν κάποια βιβλία που έχουν μόνο εντυπωσιακά αυτοκόλλητα, χωρίς να έχουν κάποια ιστορία με πραγματικό ενδιαφέρον. Αυτά τα βιβλία δεν είναι λογοτεχνία. Δεν κερδίζεις τίποτα από αυτά. Πολλές φορές βοηθάει το να διαβάσουμε την υπόθεση στην τελευταία σελίδα. Ή ακόμα να διαβάσουμε λίγο από την πρώτη σελίδα, να δούμε πώς γράφει ο συγγραφέας. Μπορεί να μη μας αρέσει και να το αφήσουμε. Γιατί πάντα πρέπει να μας αρέσει το βιβλίο που διαβάζουμε.

17. Σπύρος Κ.: Τι σας αρέσει περισσότερο; Να είστε συγγραφέας ή να είστε δασκάλα;

Παιδιά, εγώ είμαι δασκάλα. Συγγραφέας είμαι συμπληρωματικά. Μ’ αρέσει όμως να τα συνδυάζω και τα δύο. Για μένα πάνε μαζί. Μου αρέσει πρώτα απ’ όλα να έχω επαφή με τα παιδιά και να εμπνέομαι από αυτά. Έτσι το ένα βοηθάει το άλλο.

18. Θοδωρής Λ.: Μπορείτε να μας χαρίσετε μια συμβουλή;

Παιδιά… Να είστε παιδιά! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Να χαίρεστε κάθε στιγμή σας τώρα και να μη βιάζεστε να μεγαλώσετε. Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Να έχετε συντροφικότητα μεταξύ σας. Για μένα αυτό είναι το πιο σπουδαίο. Το να είστε όλοι μια αγαπημένη παρέα και να χαίρεστε την ηλικία σας αυτή την παιδική. Να περνάτε ωραία. Να λέτε τα προβλήματά σας όταν χρειάζεστε βοήθεια, για να σας βοηθάμε και εμείς οι δάσκαλοι και οι γονείς σας. Να μην κρύβετε αυτά που σας προβληματίζουν. Πάνω απ’ όλα όμως, να είστε πάντα παιδιά. Όσο πιο πολύ μείνετε παιδιά, τόσο πιο σωστοί άνθρωποι θα γίνετε όταν μεγαλώσετε.

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μας δώσατε!

Εγώ σας ευχαριστώ πραγματικά μέσα από την καρδιά μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που σας γνώρισα, γιατί είστε υπέροχα παιδιά κι εύχομαι να είστε έτσι πάντα στη ζωή σας.