Το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων στο Μύλο Ματσόπουλου-«Μύλο των Ξωτικών», παραμονές Χριστουγέννων, επισκέφθηκε το Βιομηχανικό Μουσείο.

Το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων στο Μύλο Ματσόπουλου-«Μύλο των Ξωτικών», παραμονές Χριστουγέννων, επισκέφθηκε το Βιομηχανικό Μουσείο.

Ένα μουσείο ή πολύκεντρο Πολιτισμού, όπως ο Μύλος του Ματσόπουλου-«Μύλος των Ξωτικών» που το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων επισκέφτηκε, την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017 παραμονές Χριστουγέννων,  συνήθως, παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιας ορισμένης περιοχής προσάρμοσαν τη ζωή τους στο χώρο, σε διαφορετικές χρονικές και ιστορικές περιόδους. Στις αίθουσές του φιλοξενείται ο αυθεντικός μηχανισμός του εν κινήσει, μετά από ενδελεχή αποκατάσταση, συλλογή αντικειμένων με ιστορική ή συμβολική αξία για την οικογένεια Ματσόπουλου, τον ίδιο  τον Ιωάννη Ματσόπουλο  και το ρόλο του μύλου στην κοινωνία της εποχής του.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το Βιομηχανικό αυτό Μουσείο στεγάζεται στο κεντρικό τριώροφο κτήριο του Μύλου. Ο επισκέπτης μπορεί να δει από κοντά τη μοναδική δυνατότητα για παραγωγή αλευριού ακόμη και τώρα, καθώς ο μύλος ανακατασκευάστηκε πλήρως, ενώ θα ταξιδέψει στον χρόνο μέσα από φωτογραφίες περασμένων εποχών και θα «νιώσει» τη μυρωδιά του σιταριού, όπως αυτό λιχνιζόταν στα χωράφια του τρικαλινού κάμπου. Οι αρχιτέκτονες και  οι αρχαιολόγοι-μουσειολόγοι που εργάστηκαν για να αναδειχθεί αυτό το μικρό τεχνολογικό-αρχιτεκτονικό «θαύμα» σε πολιτιστικό πόλο έλξης ευρωπαϊκών προδιαγραφών με θεματική εργασίας την «Ανάδειξη και επανάχρηση Βιομηχανικού Μνημείου Μύλου Ματσόπουλου» και  «Από το Αλέτρι στον Αλευρόμυλο: Το Μουσείο αφηγείται», μας προσέφεραν, μέσω της συστηματικής και ποιοτικής δουλειάς τους, ένα ταξίδι στο χρόνο.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ωστόσο, το ταξίδι αυτό στο χρόνο δεν παραμένει μόνο στο χθες της Ιστορίας του Μύλου, όπως καταδεικνύεται στο σχετικό ντοκυμαντέρ 25’ λεπτών που παρακολουθήσαμε στην αρχή της ξενάγησης-περιήγησής μας, αλλά συνδέεται και εναρμονίζεται με το παρόν. Οι μαθητές όντας γεμάτοι από εικόνες ενός ενδιαφέροντος τόπου, από τη ζωή και την πολιτιστική του ταυτότητα, συγχρονίζονται με το σήμερα και με τη βοήθεια  πληροφοριακού υλικού καλούνται να περιηγηθούν στα αξιολογότερα σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος όλου του συγκροτήματος. Επομένως, η επιμορφωτική μας επίσκεψη στο χώρο  Πολιτισμού του Μύλου Ματσόπουλου, αποτέλεσε αφετηρία ή σταθμό για περιήγηση στην ευρύτερη περιοχή του. Συνεπικουρώντας στο έργο του σχολείου και συμβάλλοντας στην κατάκτηση της βιωματικής γνώσης, μας προσέφερε εμπειρίες που βασίζονται στην επαφή με πραγματικά αντικείμενα και ουσιαστικά βοήθησε τους μαθητές να συμπληρώσουν τις θεωρητικές τους γνώσεις. Για παράδειγμα, οι μαθητές επισκεπτόμενοι  μουσεία σε συνέχεια του μαθήματος της Ιστορίας, εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους για σημαντικά ιστορικά γεγονότα τοπικής ιστορίας,  τα ήθη, τα έθιμα, τη θρησκεία , την τέχνη μιας περιοχής και την οικονομία/τρόποι παραγωγής.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Η οργανωμένη εκπαιδευτική μας επίσκεψη  παρείχε με τον τρόπο αυτό στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα γνωριμίας τους με τον πολιτισμό μιας περασμένης εποχής της  περιοχής μας. Η χώρα μας δίκαια θεωρείται ως μια από τις πλέον παραδοσιακές περιοχές της Ευρώπης με πολύτιμη ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Είναι ένα «ανοιχτό μουσείο» που συνδυάζει αναρίθμητα ιστορικά μνημεία με την απερίγραπτη φυσική ομορφιά του επιβλητικού τοπίου της. Οι βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, τα παγκοσμίου φήμης αρχαία μνημεία, τα κάστρα, τα παραδοσιακά ελαιοτριβεία, οι ανεμόμυλοι, οι νερόμυλοι και οι δεκάδες μοναδικοί παραδοσιακοί οικισμοί με την επιβλητική τους δόμηση το επιβεβαιώνουν. Οι προτεινόμενες Εκπαιδευτικές Επισκέψεις, οι εκδρομές και τα projects είναι επομένως αναπόσπαστο μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος για τους μαθητές όλων των βαθμίδων. Η σχολική εκδρομή/επίσκεψη είναι η αφετηρία που οδηγεί σε ένα νέο σύνολο γνώσεων και εμπειριών, μένει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη των μαθητών και σηματοδοτεί το σύνολο της μαθητικής περιόδου στη ζωή τους. Οι πολιτιστικές εκπαιδευτικές επισκέψεις και εκδρομές περιλαμβάνουν ποικίλες δραστηριότητες και διαφοροποιούνται ανάλογα με την εποχή, ώστε τα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά και η επίσκεψη να μετουσιώνεται σε εμπειρία.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Η φαντασία των μαθητών/τριών, η ενεργός συμμετοχή των εκπαιδευτικών και η αρμονική συνεργασία με τους μαθητές τους και το αρχιτεκτονικά δομημένο, ανθρωπογενές τοπίο αποτελούν τα μέσα και την πρόκληση για τη δημιουργία της αναμνηστικής φωτογραφίας. Άλλωστε, τα  μαθητικά χρόνια είναι πηγή αναμνήσεων και συναισθημάτων, εικόνων και εμπειριών που μας διαμορφώνουν ως ενήλικες. Αυτό το project της φωτογράφησης του Μύλου Ματσόπουλου έδειξε πως οι μαθητές μας μπορούν να εντοπίσουν τις καλύτερες γωνιές για φωτογραφίες, συμπεριλαμβάνοντας στην παρουσίαση του εκπαιδευτικού υλικού  και δικές τους. Η παρούσα διαπίστωση βασίζεται  στην πεποίθηση  ότι  οι  σχολικές  επισκέψεις  έχουν  περισσότερο  ψυχαγωγικό  χαρακτήρα  παρά  εκπαιδευτικό.  Οι  μαθητές  με αυτές  αποκτούν  ενεργό  ρόλο  κατά  τον  σχεδιασμό  και  κατά  την  πραγματοποίηση  της  μετακίνησης,  αναπτύσσοντας  παράλληλα  δεξιότητες  κλασικού  και  νέου  γραμματισμού. Επιπλέον,  οι  άτυπες  σχολικές  πρακτικές σαν αυτές θεωρούνται  ως  μια  από  τις  λίγες  ευκαιρίες  που  έχει  ο  εκπαιδευτικός  για  ουσιαστική  παρέμβαση  προς  δημιουργικότερες  διδακτικές  προσεγγίσεις στη διάρκεια ενός  σχολικού έτους.

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Εκπαιδευτική εκδρομή  πραγματοποίησε  η Β’ Λυκείου του  5ου  ΓΕΛ  Τρικάλων στην Θεσσαλονίκη για να γνωρίσει τον Βυζαντινό Πολιτισμό (20/12/2017)

Εκπαιδευτική εκδρομή  πραγματοποίησε  η Β’ Λυκείου του  5ου  ΓΕΛ  Τρικάλων στην Θεσσαλονίκη για να γνωρίσει τον Βυζαντινό Πολιτισμό (20/12/2017)

Το πρόγραμμα της εκδρομής μας, μονοήμερης εκπαιδευτικής μετακίνησης της  Β’  Λυκείου στην Θεσσαλονίκη, ημέρα Τετάρτη 20/12/2017 είχε ως εξής: Αναχώρηση από Τρίκαλα και από το χώρο του σχολείου- Άφιξη στην Θεσσαλονίκη. Επιμορφωτικές επισκέψεις με ξενάγηση στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, στη Ροτόντα, στην Ρωμαϊκή Αγορά ( Αρχαιολογικός χώρος και Μουσείο ).- Λήξη αρχαιολογικών επισκέψεων και ξενάγησης. Συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους, γεύμα, περιήγηση στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Απογευματινός περίπατος –καφές στα Λαδάδικα.- Αναχώρηση για Τρίκαλα. Αρχηγός: Ηλιάδη Αμαλία , φιλόλογος, Διευθύντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων. Συνοδοί: Κατσίκας Αχιλλέας Π04, Μουζακιάρης Γεώργιος ΠΕ02, Γεωργόπουλος Ιωάννης ΠΕ11.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Οι ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ μας στους χώρους πολιτιστικού, ιστορικού και αρχαιολογικού  ενδιαφέροντος έγιναν σε 2 γκρουπ: 60 μαθητές (30+30) και  4συνοδοί:Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού:  ξενάγηση από την Ένωση Ελλήνων Ξεναγών. Ροτόντα:  ξενάγηση από την Ένωση Ελλήνων Ξεναγών. Περιήγηση στην Ρωμαϊκή Αγορά.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Κύριος  σκοπός  της  εκδρομής  ήταν  η απόκτηση γνώσεων από  τους   συμμετέχοντες μαθητές και  μαθήτριες,  που  αφορούν σε  γνωστά  ιστορικά  μνημεία  της  Θεσσαλονίκης,  η  συλλογή    και  καταγραφή πληροφοριών  σχετικών με   αυτά,  όπως  επίσης  και  η   επαφή  με  ευρήματα  της  πολιτιστικής  και  ιστορικής  κληρονομιάς  της  Ρωμαϊκής και κυρίως της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Επίσης  η εκδρομή, εκτός από τους εκπαιδευτικούς της στόχους, απέβλεπε και στην επικοινωνία και συναναστροφή των μαθητών με τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους σε συνθήκες ανοιχτότητας, εναλλακτικότητας και ξεγνοιασιάς και στη σύσφιξη των μεταξύ τους σχέσεων. Το  πρόγραμμα  της  εκδρομής  ακολουθήθηκε  απαρέγκλιτα λόγω των πολύ καλών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν καθ’ όλη τη διάρκειά της. Η  επίσκεψη  στο βραβευμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού  έγινε  αμέσως  με  την άφιξή  μας  στη  Θεσσαλονίκη  και  στη  συνέχεια ακολούθησαν  οι  επισκέψεις  στην «Ροτόντα»  και  στη Ρωμαϊκή Αγορά και στο ομώνυμο μουσείο.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στις πλούσιες σε μορφωτικά ερεθίσματα εκπαιδευτικές μας   επισκέψεις  είχαμε  την  ευκαιρία  να  θαυμάσουμε  την  μεγαλοπρέπεια  της Βυζαντινής Τέχνης και εν γένει του Βυζαντινού Πολιτισμού με τους ναούς, τα δημόσια κτίρια, τα κοιμητήρια, τις κοσμικές οικίες  αλλά  και  την  περίφημη  «βυζαντινή καθημερινότητα» , όπου, σύμφωνα με την Χριστιανική  παράδοση, κυριαρχούσε η πίστη στην υπερβατική Άνω Ιερουσαλήμ  .  Οι  μαθητές  περιηγήθηκαν  στις  έντεκα αίθουσες του Μουσείου που διαμορφώνονται σε επίπεδα και  απέκτησαν ή  ξαναθυμήθηκαν  ιστορικές  γνώσεις  και  πληροφορίες  για  την  εποχή  που ο πρωτότυπος βυζαντινός και μεταβυζαντινός  πολιτισμός άνθιζε και επεκτεινόταν στα Βαλκάνια.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Με  τη  βοήθεια  των  ξεναγών  τους  οποίους  συναντήσαμε  στα  μνημεία  που επιλέξαμε να επισκεφτούμε, οι  μαθητές  και οι  συνοδοί  τους περιηγήθηκαν  στο  εσωτερικό και στο εξωτερικό τους ,  έμαθαν  σημαντικά  στοιχεία  για  την  ιστορία  τους  και  θαύμασαν  τα ευρήματα των αρχαιολόγων που εκθέτονται στα αντίστοιχα μουσεία.

Οι   μαθητές  χωρίστηκαν  σε  δυο  ομάδες  και  ξεναγήθηκαν  στο  χώρο  της Ροτόντας  όπου  ήρθαν  σε  επαφή  με  τα περίφημα, σαν χρυσοκέντητα κοσμήματα, ψηφιδωτά της, γνωρίζοντας  ένα  μικρό  μέρος  της  μεγάλης  ιστορίας της. Εκθέματα όπως  οι  βυζαντινοί μεταλλικοί σταυροί ή τα εφυαλωμένα κεραμικά,  τα   καλαίσθητα  βυζαντινά  κοσμήματα ή οι λεπταίσθητες τοιχογραφίες στους καμαροσκεπείς τάφους της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης σίγουρα  είναι  στοιχεία  που οι  μαθητές μας θα  τα  θυμούνται  έντονα για καιρό.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Μετά  τις  επισκέψεις  στα  παραπάνω  μνημεία, οι  μαθητές και  οι  συνοδοί  καθηγητές  τους  περιηγήθηκαν  στην Ρωμαϊκή Αγορά και στις στοές της, «κρυπτή» και ανοιχτές, στο μουσείο της αγοράς με τα ρωμαϊκά αρχαιολογικά κατάλοιπα και στο ιστορικό  κέντρο και  την  αγορά   της  σύγχρονης Θεσσαλονίκης   μέχρι  την  αναχώρησή τους.

Οι  μαθητές και ιδιαίτερα οι μαθήτριές μας  παρακολούθησαν  το  πρόγραμμα  των  επισκέψεων  με  προσοχή, αφοσίωση  και  ενδιαφέρον. Έτσι  το  επιμορφωτικό μέρος  της  εκδρομής    κρίνεται   εξαιρετικά   επιτυχές  με μεγάλη  την εκπαιδευτική «ωφέλεια»  που προέκυψε απ’   αυτές.

Η  συμπεριφορά των  μαθητών/τριών  ήταν η πρέπουσα και  δεν  δημιουργήθηκε  κανένα  απολύτως  πρόβλημα   κατά  τη  διάρκεια  της  εκδρομής. Υπό τη εποπτεία των συνοδών καθηγητών οι μαθητές/τριες εκπαιδεύτηκαν  αλλά  και  ψυχαγωγήθηκαν. Επιπροσθέτως, οι υποδομές των χώρων επίσκεψης κάλυπταν απολύτως τις απαιτήσεις των εκδρομέων.

Σε γενικές γραμμές η εκτίμηση όλων είναι ότι η ημερήσια εκδρομή της Β’ Τάξης  του  Σχολείου μας  ήταν ιδιαιτέρως επιτυχημένη και επιτέλεσε τον εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό της στόχο.

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ στο 5ο ΓΕΛ Τρικάλων με θέμα: «Συμπεριφορές στην εφηβεία που μας προβληματίζουν  (παραβατικότητα, βία, χρήση  νόμιμων και παράνομων ουσιών, κατάχρηση του διαδικτύου): Πρακτικές αντιμετώπισης μέσα στο σχολικό  περιβάλλον»

 ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ στο 5ο ΓΕΛ Τρικάλων με θέμα: «Συμπεριφορές στην εφηβεία που μας προβληματίζουν  (παραβατικότητα, βία, χρήση  νόμιμων και παράνομων ουσιών, κατάχρηση του διαδικτύου): Πρακτικές αντιμετώπισης μέσα στο σχολικό  περιβάλλον»

Με την σχετική έγκριση υπ΄ αριθμ πρ.14263/14-12-2017  του Τμήματος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης  της Περιφερειακής  Δ/νσης  Εκπ/σης Θεσσαλίας, η Σχολική Σύμβουλος ΠΕ02 κ. Ιουλία Κανδήλα σε συνεργασία με τη Διευθύντρια του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων κ. Αμαλία Ηλιάδη οργάνωσε ενδοσχολική επιμόρφωση  που απευθύνθηκε α) σε όλους τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας το πρωί και β) στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων της σχολικής μονάδας το απόγευμα με θέμα: «Συμπεριφορές στην εφηβεία που μας προβληματίζουν  (παραβατικότητα, βία, χρήση  νόμιμων και παράνομων ουσιών, κατάχρηση του διαδικτύου): Πρακτικές αντιμετώπισης μέσα στο σχολικό  περιβάλλον».

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Οι έμπειρες εισηγήτριες Άννα Καραμπίνα, ψυχολόγος, από το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Ν. Τρικάλων,  Κουτρουλή Κλαίρη, ψυχολόγος, σύμβουλος τοξικοεξάρτησης-Υπεύθυνη των Υπηρεσιών Πρόληψης και Έγκαιρης Παρέμβασης, και ο κοινωνιολόγος κ. Αλεξίου, Στελέχη του ΚΕΘΕΑ ΠΙΛΟΤΟΣ, καθώς και η υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων της  Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Τρικάλων κ. Καραμπατζάκη Δέσποινα, μας πρόσφεραν πολύτιμα αποστάγματα των γνώσεων και της πείρας τους πάνω στο πολύ ενδιαφέρον  και κρίσιμο για τους εφήβους και τις οικογένειές τους  θέμα.

Η επιμόρφωση  πραγματοποιήθηκε  την  Τρίτη  19  Δεκεμβρίου  2017 , ώρα  12.30 – 14.00 στο 5ο ΓΕΛ Τρικάλων για τους εκπαιδευτικούς  και ώρα 16.00 – 18.00 για τους γονείς.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στην επιμορφωτική αυτή συνάντηση καταδείχτηκε ο ρόλος των εκπαιδευτικών και των γονέων στην πρόληψη των συμπεριφορών εξάρτησης: η ποιοτική σχέση με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, ο χρόνος που οι γονείς αφιερώνουν στα παιδιά τους  μπορούν να συμβάλλουν στην αποφυγή του αρνητικού φαινομένου των παντοειδών «εξαρτήσεων» των εφήβων. Η συναισθηματική κάλυψη των εφήβων, η καλή σχέση και η επικοινωνία όλων των μελών της οικογένειας και της σχολικής κοινότητας οδηγούν σε σωστή εφαρμογή ορίων στο σχολείο και  στο σπίτι, τα οποία μπορούν να τηρούνται με σταθερότητα (οι ενοχικοί γονείς αδυνατούν να βάλουν όρια). Τα όρια στις πιο ευαίσθητες ηλικίες είναι σημαντικά, είναι ιδιαίτερα απαραίτητα για την εξισορρόπηση της καθημερινότητας. Γι’ αυτό,  οι παρεμβάσεις σε εφήβους με συμπεριφορές εξάρτησης μέσω της  ψυχοεκπαίδευσης, της συμπεριφορικού τύπου παρέμβασης, της θεραπείας συνοδών ψυχικών δυσκολιών, της σχολικής και οικογενειακής συμβουλευτικής στήριξης  καθώς και η διεπιστημονική συνεργασία ειδικών και εκπαιδευτικών, ανάλογα με τα θέματα που προκύπτουν,  κρίνονται απαραίτητες, προκειμένου να μειωθούν τα προβλήματα που δημιουργούνται στην σχολική κοινότητα και στην οικογένεια  από εφηβικές συμπεριφορές  που μας προβληματίζουν όλους : παραβατικότητα, βία, χρήση  νόμιμων και παράνομων ουσιών, κατάχρηση του διαδικτύου.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Το 5ο ΓΕΛ στο ΚΠΕ Περτουλίου-Τρικκαίων

Το 5ο ΓΕΛ στο ΚΠΕ Περτουλίου-Τρικκαίων

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το 5ο ΓΕΛ στο ΚΠΕ Περτουλίου-Τρικκαίων, στο λόφο του Προφήτη Ηλία ενημερώθηκε για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την Παρασκευή 15-12-2017 στο πλαίσιο ημερήσιου εκπαιδευτικού προγράμματος που διενεργήθηκε από την παιδαγωγική του ομάδα και τους υπεύθυνους καθηγητές και συνοδούς της εκπαιδευτικής μετακίνησης κ.κ. Γραδούλα Αλεξάνδρα, μηχανικό ΑΣΕΤΕΜ  και Ηλιάδη Αμαλία, Φιλόλογο-Ιστορικό και Δ/ντρια του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.

Το κλιμάκιο μαθητών/τριών που ενεπλάκη και συμμετείχε στην βιωματική ,εκπαιδευτική διαδικασία προερχόταν από την Α’ Λυκείου και εκπαιδεύτηκε μέσω θεωρίας,  διαμεσολαβημένης παρουσίασης, διαδραστικών ψηφιακών παιχνιδιών, πειραμάτων στο εργαστήρι και της μεθόδου των στοχευμένων ερωταποκρίσεων  στις πολλαπλές δυνατότητες εξοικονόμησης ενέργειας που μας παρέχει η προσπάθεια μείωσης του οικολογικού μας αποτυπώματος και της υπερκαταναλωτικής μας τάσης.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Τα οφέλη για τους μαθητές/τριες υπήρξαν πολλά και διαφορετικής υφής και κλίμακας γιατί  οι εκπαιδευτικές επισκέψεις, εκτεταμένες ή σύντομες χρονικά, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Έχουν σχέση και με τη μάθηση και με την ψυχαγωγία των μαθητών. Με τη μάθηση, γιατί προσφέρουν τη δυνατότητα στους μαθητές να επισκεφτούν και να γνωρίσουν μέρη με μορφωτική αξία, και με την ψυχαγωγία, γιατί τους δίνουν την ευκαιρία να ξεφύγουν, έστω για λίγο, από τις απαιτήσεις και την ένταση του καθημερινού σχολικού προγράμματος και να έρθουν σε επαφή με τη φύση και με δημιουργήματα του τεχνικού και πνευματικού πολιτισμού του ανθρώπου που προσφέρουν γνώση, αισθητική απόλαυση και νοητική, πνευματική- ψυχική ευχαρίστηση.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων στην ταινία «Καζαντζάκης» του Γ. Σμαραγδή στο πλαίσιο του Πολιτιστικού εκπαιδευτικού προγράμματος: «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε». Η ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη (λογοτεχνικό εργαστήρι)

Συντονίστρια- Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, φιλόλογος-ιστορικός, Διευθύντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Απόψεις σχετικά με την ταινία του Γ. Σμαραγδή «Καζαντζάκης», που μας αφηγείται τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη-Κριτική αποτίμηση».

Σωκράτης  Γούλας, μαθητής  Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

Την Παρασκευή, 8/12/2017, με το σχολείο μου, είδαμε στον κινηματογράφο «Τηλέμαχος» της πόλης μας την ταινία του Γ. Σμαραγδή: «Καζαντζάκης». Οι συνοδοί καθηγητές μας: Ηλιάδη Αμαλία, ΠΕ02-Διευθύντρια, Αναγνώστου Αγγελική ΠΕ02, Αλεξανδρή Χαρά ΠΕ02 και Γεωργόπουλος Ιωάννης ΠΕ11 μας πρόσφεραν τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε τη μαγική τέχνη του κινηματογράφου, μέσα από την ταινία του Γ. Σμαραγδή «Καζαντζάκης». Ο σκοπός; να έρθουμε εμείς οι μαθητές/τριες, μέσα από την εν λόγω ταινία τέχνης σε επαφή με τα βασικά χαρακτηριστικά του ποιοτικού κινηματογράφου στο πλαίσιο του  οποίου αυτή δημιουργήθηκε, ώστε  να προβληματιστούμε για τη σημασία και τη διαχρονικότητα των ιδεών που αυτή εκπροσωπεί, και στη συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στο σχολείο, με βιωματικό, παραστατικό τρόπο, να την περιγράψουμε και  να την προσεγγίσουμε κριτικά.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα αναλύσω τις απόψεις μου σχετικά με την ταινία που μας διηγείται τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη.

Η ταινία ξεκινά στο νοσοκομείο του Φράιμπουργκ στη Γερμανία όπου ο Νίκος Καζαντζάκης συζητούσε με την γυναίκα του ότι ποτέ δεν κατάφερε να γράψει τον επίλογο του έργου του << Αναφορά στον Γκρέκο>>. Κατόπιν η ιστορία διαδραματίζεται στο σπίτι τους στη Γαλλία όπου ο συγγραφέας αναφέρεται στην πορεία της ζωής του καθώς και στα έργα του. Αφηγείται τα σκληρά παιδικά του χρόνια και την καταπίεση που ένοιωθε από τον οξύθυμο πατέρα του. Έπειτα μας γνωρίζει μέσα από τις αναμνήσεις του τον Άγγελο Σικελιανό. Παράλληλα μας διηγείται τα ταξίδια του στο Άγιο Όρος, το όρος Σινά, τη Γερμανία, τη Ρωσία, τη Γαλλία κ.α. και μας συστήνει μέσα από τα δικά του μάτια τον θεό. Στη συνέχεια μας παρουσιάζει το πρόσωπο που τον βοήθησε να καταλάβει το αληθινό νόημα της ζωής, τον Αλέξη Ζορμπά. Ακόμη μας πληροφορεί για το πώς του στέρησαν το Νόμπελ λογοτεχνίας. Στο τέλος σβήνει η φλόγα της ζωής του, αφήνοντας όμως πίσω του μια τεράστια κληρονομιά και το όνομά του γραμμένο με χρυσά γράμματα στο Πάνθεον των μεγάλων δημιουργών.

Κατά τη γνώμη μου η ταινία περνάει πολλά μηνύματα, σχετικά με τη βία που επικρατεί στον κόσμο (η βία του πατέρα του Καζαντζάκη προς αυτόν) και την αδικία και τη μισαλλοδοξία των Ελλήνων που του στέρησαν το νόμπελ λογοτεχνίας. Πιστεύω ότι όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί αλλά ήταν κάποιοι που ξεχώρισαν. Αρχικά ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος που υποδύεται τον συγγραφέα. Ένας ρόλος ο όποιος ταίριαξε πάνω του με απόλυτη ακρίβεια και μου χάρισε αρκετές στιγμές συγκίνησης. Η ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου έπαιξε πολύ καλά το ρόλο της ως Ελένη Σαμίου και ταίριαξε απόλυτα με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο. Ο ρόλος του Σικελιανού παίζεται από τον ασυναγώνιστο Νίκο Καρδώνη-ένας ρόλος στα μέτρα του.Επίσης ο Θοδωρής Αθερίδης ενσαρκώνει τον Αλέξη Ζορμπά-ένα δύσκολο ρόλο- με τεράστια επιτυχία .Τέλος οι ηθοποιοί στους δευτερεύοντες ρόλους ήταν εξαιρετικοί, μόνο που η Ζέτα Δούκα που υποδυόταν τη Μελίνα Μερκούρη φάνηκε πως δεν κατάλαβε ακριβώς πόσο σπουδαίος ήταν ο ρόλος που της δόθηκε.

Συνοψίζοντας η ταινία ήταν αρκετά καλή για ελληνικό κινηματογράφο και αυτό ήταν κάτι που πραγματικά με εξέπληξε ευχάριστα. Γιατί η  τέχνη του κινηματογράφου , αν και είναι μια αφηρημένη έννοια, έχει  συγκεκριμένο σκοπό και αποτελέσματα. Τα είδη-φόρμες αυτής της τέχνης είναι αρκετές και η κάθε μια επιδρά με τον τρόπο της λίγο ή πολύ στις ανθρώπινες ζωές αλλά και γενικότερα στην κοινωνία. Κατά την προσωπική μου άποψη ο κινηματογράφος  είναι το είδος της τέχνης ,το οποίο μπορεί να επηρεάσει περισσότερο τον άνθρωπο καθώς είναι ένας συνδυασμός πολλών   άλλων μορφών τέχνης. Έτσι η τέχνη του κινηματογράφου είναι κάτι που επηρεάζει και παρακινεί ανθρώπους διάφορων ηλικιών και χαρακτήρων να επιδοθούν σε διάφορους τομείς και ευελπιστώ πως αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

«Φιλοσοφία και Τέχνη: Περιγραφή, ανάλυση και φιλοσοφική ερμηνεία εικαστικού έργου τέχνης» (Κείμενα μαθητών/τριών-εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από τη διδασκαλία του μαθήματος της Φιλοσοφίας)

5ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων

Ταχυδρομική διεύθυνση

Καλαμπάκας & Σταυροπούλου. Τρίκαλα, Τ.Κ. 42100

Τηλέφωνο:  2431033780 ΦΑΞ :   2431071559 E-MAIL:  mail@5lyk-trikal.tri.sch.gr Site: http://5lyk-trikal.tri.sch.gr/

https://blogs.sch.gr/5lyktrik

Σχολικό Έτος 2017-18

Υπεύθυνη-διδάσκουσα καθηγήτρια:

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

«Φιλοσοφία και Τέχνη: Περιγραφή, ανάλυση και φιλοσοφική ερμηνεία εικαστικού έργου τέχνης»

(Κείμενα μαθητών/τριών-εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από τη διδασκαλία του μαθήματος της Φιλοσοφίας)

Το βιβλίο της Φιλοσοφίας της Β’ Λυκείου (Αρχές Φιλοσοφίας, Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και εκδόσεων «Διόφαντος»,συγγραφείς: Στέλιος Βιρβιδάκης, Βασίλης Καρασμάνης, Χαρινέλα Τουρνά, έκδοση του 2015) είναι, κατά την εκτίμησή μου, φλύαρο, γενικόλογο, γεμάτο ανούσιες- πολλές φορές- λεπτομέρειες, επεξηγήσεις που πλατειάζουν χωρίς να προσφέρουν σαφείς διευκρινήσεις, αλλά επίσης έχει υπέροχα παραθέματα, εύστοχη επιλογή εικαστικού υλικού, ζωγραφικών πινάκων, εικόνων κ.τ.λ. και πολύ ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία.  Κράτησα λοιπόν για μένα τη βιβλιογραφία, για τους μαθητές/τριές μου προόρισα τα παραθέματα και τους πίνακες, και προσάρμοσα τη διδακτέα ύλη, έτσι ώστε  να ενδιαφέρονται για το μάθημα, να εκφράζονται με ζωντάνια και αμεσότητα σε αυτό και να νιώθουν ελεύθεροι να διατυπώσουν τις ιδέες τους για φιλοσοφικά προβλήματα και υπαρξιακές αναζητήσεις ή να εκφράζουν, χωρίς φόβο, εφηβικές αναρωτήσεις. Αυτό το έχουν δηλώσει αρκετές φορές, με λόγια και με πράξεις.

Κάνοντας έναν απολογισμό της διδασκαλίας μου, εξέφρασα στους μαθητές/τριές μου το «παράπονο» και τη βεβαιότητα πως, ενδεχομένως, δεν θα θυμούνται, αργότερα στο πέρασμα του χρόνου, στοιχειώδη δεδομένα, όπως τη διαίρεση της φιλοσοφίας σε κλάδους, και τους ρώτησα στη συνέχεια να μου πουν τι νιώθουν για τη φιλοσοφία ως μάθημα. Οι προφορικές και γραπτές απαντήσεις τους στο κεντρικό μου ζητούμενο που ήταν η αυθόρμητη κατάθεση απόψεων, εντυπώσεων και προσδοκιών εκ μέρους τους, για το μάθημα της Φιλοσοφίας, με ικανοποίησαν και επιβεβαίωσαν την βασική μου θεωρητική θέση: ότι σκοπός του μαθήματος είναι η φιλοσοφική και ιστορικο-φιλοσοφική κατανόηση του ζητήματος της διδασκαλίας της φιλοσοφίας, και όχι κατ’ αρχήν η πρόταση μιας ειδικής διδακτικής της φιλοσοφίας.

Στην προοπτική αυτή, συζήτησα με τους μαθητές/τριές μου το ερώτημα αν είναι διδακτή η φιλοσοφία, με αναφορά στην προβληματική που ανέπτυξαν ορισμένοι φιλόσοφοι και ορισμένες παραδόσεις. Έγινε ιστορική επισκόπηση της διδασκαλίας της φιλοσοφίας (το πότε, από ποιους και με ποιον σκοπό και μέθοδο έχει διδαχθεί), επισκόπηση που προϋποθέτει –και προχωρεί παράλληλα με– την ίδια την ιστορία της φιλοσοφίας. Στη συνέχεια προτάθηκαν και παρουσιάστηκαν τρόποι διδασκαλίας της φιλοσοφίας (θεματοκεντρικοί και κειμενοκεντρικοί). Με τον τρόπο αυτό δείχθηκε ότι η διδασκαλία της φιλοσοφίας είναι  και μπορεί να γίνει ένα φιλοσοφικό «πρόβλημα».

Στις μέρες μας πολλοί συνεχίζουν να επιχειρηματολογούν (ή πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσουν) υπέρ του σημαντικού (ή και του θεμελιώδους) ρόλου της φιλοσοφίας στη Μέση Εκπαίδευση, ακόμη και στην κοινωνία.

Το αν και πώς διδάσκεται η φιλοσοφία συνδέεται με την αντίληψη για τη φύση της μάθησης και της γνώσης και προϋποθέτει, τελικά, μία θέση για τη φύση και το έργο της ίδιας της φιλοσοφίας. Ως τέτοιο, ως φιλοσοφικό ερώτημα, προσείλκυσε παραδοσιακά την προσοχή των φιλοσόφων, οι οποίοι δεν το άφησαν στα χέρια των ειδικών της διδακτικής (που, εξάλλου, ελάχιστες φορές το καταδέχθηκαν).

Η σημερινή κατάσταση της φιλοσοφίας εντός των εκπαιδευτικών θεσμών (της δευτεροβάθμιας, της τριτοβάθμιας και της διά βίου εκπαίδευσης) μάς αναγκάζει να θέσουμε εκ νέου το ερώτημα, ως επείγον ερώτημα παιδείας και με επίγνωση της ιστορικότητάς του.(Βλ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γιώργος Ζωγραφίδης «Η διδασκαλία της φιλοσοφίας. Σκοπός, δομή και περιεχόμενο μαθήματος». Έκδοση: 1.0. Θεσσαλονίκη 2014. Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: https://opencourses.auth.gr/courses/OCRS456/.

Για ποιο λόγο, όμως, το εκπαιδευτικό σύστημα της Γαλλίας επιμένει τόσο πολύ στο να διδάσκονται οι μαθητές λυκείου τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας; Αυτό το ερώτημα διατυπώνει ο Βρετανός ανταποκριτής του BBC στο Παρίσι, Χιού Σκόφιλντ. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, οι δεκαεπτάχρονοι μαθητές στη Γαλλία, στα πλαίσια της μελέτης για το Baccalaureat ( το δικό μας αντίστοιχο απολυτήριο Λυκείου), έχοντας επιλέξει το Bac Litteraire, δηλαδή την «φιλολογική» κατεύθυνση που δίνει έμφαση σε μαθήματα όπως η Φιλολογία και η Φιλοσοφία, μελετούν εντατικά την τελευταία.

Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι μαθητές θα περάσουν, τουλάχιστον τέσσερις ολόκληρες ώρες διανοητικής εξάσκησης αναπτύσσοντας  εξαντλητική επιχειρηματολογία για το θέμα: «Είναι η αλήθεια προτιμότερη από την ειρήνη;». ‘Η «Υπάρχει εξουσία χωρίς βία;». ‘Η «Μπορεί κάποιος να έχει δίκιο και όταν τα γεγονότα τον διαψεύδουν;».

Υπάρχει, βέβαια, και η εναλλακτική επιλογή να ασχοληθούν με  μία άσκηση που ζητάει να σχολιάσουν γραπτώς ένα κείμενο. Σ’ αυτή την περίπτωση, μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σ’ ένα απόσπασμα από το έργο «Tractatus Theologiko-Politico» που έγραψε το Σπινόζα το 1670 και σε μία άποψη του Σενέκα για τον αλτρουισμό». 

Στη φιλολογική κατεύθυνση μαθητές και μαθήτριες στη Γαλλία διδάσκονται, επί οκτώ σχολικές ώρες την εβδομάδα, πάρα πολλά στοιχεία για το έργο κορυφαίων στοχαστών όπως ο Πλάτωνας, ο Καντ, ο Σοπενχάουερ, ο Χάιντεγκερ και ο Σαρτρ. Μερικά από τα θέματα που πραγματεύονται στην τάξη, στη μελέτη και στις εξετάσεις είναι: η συνείδηση, ο άλλος, η τέχνη, η ύπαρξη και ο χρόνος, η ύλη και το πνεύμα, η κοινωνία, ο νόμος, το καθήκον, η ευτυχία.

Υπάρχουν κι άλλες γενικές κατευθύνσεις που μπορεί να επιλέξει ένας μαθητής Λυκείου στη Γαλλία, όπως η επιστημονική. Αλλά ακόμη κι εκεί υπάρχει η φιλοσοφία ως διδασκόμενο μάθημα, αναπόσπαστο τμήμα της διδακτέας ύλης.

Προς τί λοιπόν τόση προσκόλληση στη φιλοσοφία; Θεωρείται ότι στόχος του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι οι μαθητές όχι απλώς να καταλάβουν τις πιο σημαντικές φιλοσοφικές ιδέες, αλλά κυρίως να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν στην ενήλικη ζωή τους, στην περίπτωση μιας συνομιλίας.

Κι αυτό, κατά την άποψή μου, συμβαίνει μόνο στη Γαλλία, όπου οι ρίζες της διδασκαλίας της φιλοσοφίας στη μέση εκπαίδευση είναι παμπάλαιες. Το μπακαλορεά της Γαλλίας εισήχθη το 1809 από τον ίδιο τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Βοναπάρτη με τη φιλοσοφία να αποτελεί ένα από τα κύρια μαθήματα.

Η χρησιμότητα της διδασκαλίας της φιλοσοφίας ήταν και παραμένει η εξής: να ολοκληρωθεί η μάθηση ενός παιδιού με στόχο αυτό με τη σειρά του να μάθει να σκέφτεται.

Εμπνεόμενοι από εικόνες και σχετικά κείμενα και διαπνεόμενοι από δημιουργικότητα και ερευνητική διάθεση,  οι μαθητές και οι μαθήτριές μου διατύπωσαν τις σκέψεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις τους για το μάθημα και την αξία της φιλοσοφίας και της σχέσης της με τις εικαστικές τέχνες, εκτιμώντας τη σημασία της πολιτιστικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής  μας κληρονομιάς και εκφράζοντας παράλληλα τα συναισθήματά τους για το αγαθό της  μελέτης και της  αυτοσυνειδησίας…

Η Υπεύθυνη-διδάσκουσα Καθηγήτρια Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02 εύχομαι, σε  αρμονική  και  στενή  συνεργασία  με  τους  μαθητές  και  τις  μαθήτριές  μου, να  συνεχίσουμε  να  παράγουμε  εύχρηστο  και  ουσιαστικής  σημασίας  εκπαιδευτικό  υλικό  που  τόσο  το  έχει  ανάγκη  η  εκπαιδευτική  κοινότητα  για  την  προαγωγή  της εκπαιδευτικής  μας  συνείδησης,  της  εις  βάθος  αυτοσυνειδησίας  μας  και  το  βάθεμα  της  εσωτερικής  μας  σοφίας. Όπως  οι   μαθητές/τριές  μας,  έτσι  κι  όλοι  μας  απολαμβάνουμε,  από  άποψη  περιεχομένου  και  μορφής,  ουσίας  και  αισθητικής,  το  ισορροπημένο  ερευνητικό  αποτέλεσμα  του  παιδαγωγικού  μας  μόχθου.

 

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ:

Περιγραφή, ανάλυση και φιλοσοφική ερμηνεία εικαστικού έργου τέχνης-φωτογραφίας:

Στη φωτογραφία-έργο τέχνης  βλέπουμε πολλούς ανθρώπους ντυμένους στα ίδια ρούχα και χρώματα. Γνωρίζουμε ότι ο κάθε άνθρωπος στην εικόνα είναι διαφορετικός με δικό του χαρακτήρα. Όμως στη συγκεκριμένη εικόνα ο Ρενέ Μαγκρίτ θέλει να δηλώσει την έννοια του πλήθους,  έτσι έχει ζωγραφίσει τους ανθρώπους ίδιους. Διότι όταν αναφερόμαστε στο  πλήθος υπονοούμε  ότι όλοι είναι ίδιοι  χωρίς διακρίσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε, επίσης, ότι ο καλλιτέχνης-ζωγράφος θίγει και το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης που τείνει να μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια. Επίσης μπορεί να θίξει και το γεγονός ότι όλοι σιγά- σιγά ξεκινάμε να μιμούμαστε ο ένας τον άλλο και έτσι χάνεται η διαφορετικότητα του καθενός.

Αλιάγας Χρήστος, μαθητής Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων.

 

Όνομα: Ηλιάνα Αγάπη Γούλα, Τάξη: Β, Τμήμα: Β1

Θέμα: σχολιασμός του πίνακα ζωγραφικής ‘Το φιλί’ του Γκούσταφ Κλιμτ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το Φιλί είναι διάσημος πίνακας του Αυστριακού ζωγράφου Γκούσταφ Κλιμτ και δημιουργήθηκε την περίοδο 1907-1908.Στο κέντρο του πίνακα, αναπαριστάται ένα ζευγάρι που είναι έτοιμο να φιληθεί. Το ζευγάρι θα μπορούσε να είναι και ο ίδιος ο Κλιμτ με τη σύντροφό του. Το χρώμα του υποβάθρου είναι σκούρο χρυσό ,το οποίο ταιριάζει ιδιαίτερα με τα ολόχρυσα κοσμήματα που καλύπτουν τα δύο σώματα και είναι διακοσμημένα με γεωμετρικά σύμβολα και μοτίβα. Με την έντονη παρουσία του χρυσού επιτυγχάνεται μια απόλυτη αρμονικότητα που είναι ιδιαίτερα ελκυστική και προσεγγίζει τον θεατή. Το ζευγάρι στέκεται πάνω σε ένα βράχο γεμάτο λουλούδια, ενώ λουλούδια υπάρχουν και στα μαλλιά των δύο προσώπων. Επίσης, ένα χρυσό φυτό βρίσκεται στο δεξιό μέρος, μπροστά από την γυναίκα, ενώ ένα χρυσό φωτοστέφανο σε σχήμα καμπάνας διακοσμημένο με κυκλικά σχήματα, το οποίο ξεκινά πίσω από τους ώμους του άνδρα, περιβάλει το ζευγάρι.

Η γυναίκα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα έργα του Κλιμτ, στα οποία ο ρόλος της είναι κυρίαρχος, εδώ φαίνεται υποταγμένη στον άντρα. Κάθεται γονατισμένη μέσα στην αγκαλιά του συντρόφου της, με κλειστά τα μάτια περιμένοντας το φιλί ενώ στο πρόσωπό της διακρίνεται κάποια μικρή ταραχή. Φαίνεται να έχει ανάγκη την προστασία του άρρενος καθώς έχει βυθιστεί στην αγκαλιά του και μεταδίδει τόσο το αίσθημα της αγάπης και του έρωτα όσο και την ύπαρξη εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο συντρόφων. Το δεξί της χέρι έχει περάσει πίσω από τον λαιμό του άντρα ενώ το αριστερό της χέρι ακουμπά το χέρι του συντρόφου της. Τα ρούχα της γυναίκας είναι εφαρμοστά, προσδίδοντας της ακόμα περισσότερο ερωτισμό και αισθησιασμό. Κυριαρχούν σε αυτά οι κύκλοι, που με το πράσινο φόντο τους μοιάζουν με τα λουλούδια στο έδαφος  και οι κυματιστές γραμμές, ενώ στο επάνω μέρος του υπάρχουν κάποια τετράγωνα σχήματα. Το φόρεμα αφήνει να φανούν οι ώμοι της γυναίκας και τα χέρια της, καθώς και τα γυμνά της πόδια, από το ύψος του γονάτου. Ο πίνακας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από λεπτότητα και καλλιτεχνική ευαισθησία καθώς καθίστανται ορατά τέτοια μέρη του γυναικείου σώματος τα οποία δεν θίγουν το απεικονιζόμενο πρόσωπο, αλλά προσδίδουν αισθησιασμό και θηλυκότητα, κάνοντας τον πίνακα ελκυστικό και ενδιαφέρον.

Βάγγος Νικόλαος, μαθητής Β1 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.

Έντβαρντ Μουνχ, Η κραυγή, 1893, Όσλο, Μουσείο Μουνχ. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ζωγραφικής στα τέλη του 19ου αιώνα.

Φιλοσοφία σελίδα 195

«Η Κραυγή»

(ΝορβηγικάSkrik, 1893 και 1910) είναι ο τίτλος μιας σειράς από εξπρεσιονιστικούς ζωγραφικούς πίνακες του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch), που απεικονίζει μια αγωνιούσα μορφή με φόντο ουρανό σε χρώμα κόκκινο του αίματος..

Ο Μουνκ φαίνεται να είναι επηρεασμένος από το ρομαντικό κίνημα, που ξεκίνησε στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα και κυριάρχησε στη Γερμανία, την Αγγλία και τη Γαλλία. Το ρομαντικό κίνημα εντοπίζει το κριτήριο της αισθητικής αξίας των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων στην αποτύπωση του ανθρώπινου πάθους σε εικόνες, χρώματα, ήχους και λέξεις. Όσο πιο αυθεντική και ζωηρή είναι αυτή η αποτύπωση, τόσο πιο πετυχημένο είναι το έργο τέχνης και ο αναγνώστης, ο θεατής ή ο ακροατής νιώθει μέσα του κάτι ανάλογο με εκείνο που αισθανόταν ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ή ο μουσικός.

 

Ο πίνακας θεωρείται από μερικούς πως συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου . Το τοπίο στο υπόβαθρο είναι το Οσλοφγιόρντ, όπως αυτό φαίνεται από το λόφο του Έκεμπεργκ (Ekeberg), στο Όσλο (τότε Κριστιάνια) της Νορβηγίας. Ο Μουνκ περπάτησε όπως φαίνεται από τις σελίδες του ημερολογίου του στο Φιορδ στα τέλη του Γενάρη ένα μουντό χειμωνιάτικο απόγευμα. Ίσως το κρύο, ίσως ο ήλιος που έδυε μακριά να έδωσαν στο σούρουπο αυτό το κόκκινο χρώμα που έκανε τον καλλιτέχνη να ακούσει μια κραυγή. Σε μια σελίδα στο ημερολόγιό του με την επικεφαλίδα Νίκαια 22.01.1892, ο Μουνκ περιγράφει την έμπνευσή του για τον αρχικό πίνακα:

Περπατούσα σ’ ένα μονοπάτι με δυο φίλους – ο ήλιος έπεφτε – ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα – σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη – αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη – οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία – κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση. “Άκουσα μια κραυγή”, έγραψε, “και τότε ζωγράφισα τα σύννεφα σαν να ήταν αίμα και έκανα ακόμα και τα χρώματα να ουρλιάξουν”. Ο αρχικός γερμανικός τίτλος που δόθηκε στον πίνακα από τον Μουνκ ήταν Der Schrei der Natur (Ο Λυγμός της Φύσης).

Η τοποθεσία στην οποία περπατούσε ο Μουνκ σήμερα.

Ο πίνακας του Μουνκ προκαλεί και στον θεατή ανάλογα συναισθήματα με αυτά που φαίνεται να είχαν κατακλύσει το ζωγράφο εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα. Φόβος, απόγνωση, αδιέξοδο, πανικός, κατάθλιψη ουρλιαχτό, αίμα, θάνατος είναι μερικές από τις λέξεις που μπορούν να φανερώσουν τα συναισθήματα που αισθάνεται κάποιος βλέποντας την εικόνα. Το πιο συνταρακτικό όμως είναι ότι παρόλο που ο πίνακας είναι έργο του 1892 τα μηνύματα που περνά φαίνεται να είναι διαχρονικά και να έχουν ισχύ ακόμα και σήμερα.

Στην εικόνα της σελίδας 158 του βιβλίου Φιλοσοφίας της δευτέρας λυκείου απεικονίζεται ο Διογένης ο κυνικός. Ο Διογένης ο αποκαλούμενος «Κυνικός», ήταν αρχαίος Έλληνας  φιλόσοφος. Φέρεται να γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ. και πέθανε το 323 π.Χ. στην Κόρινθο. Θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής φιλοσοφίας . Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει, πράγμα που το βλέπουμε και στην εικόνα. Ο Διογένης είναι κλεισμένος στο πιθάρι του διότι τίποτα δεν τον αγγίζει, ζει στον δικό του κόσμο μακριά από όλους και από όλα. Η απλότητα και η λιτότητα του έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον πλούσιο κόσμο των καλοντυμένων και χτενισμένων γυναικών της εικόνας. Μια από αυτές του προσεγγίζει απευθύνοντας τον λόγο μα εκείνος επιλέγει για μια ακόμη φορά τον «ήχο» της απλότητας γυρίζοντας την πλάτη στα πλούτη και την καλοπέραση. Μια αρχαιοελληνική παράδοση λέει ότι ο Διογένης παρακολουθούσε μαθήματα του ιδρυτή της φιλοσοφίας Αντισθένη στην Αθήνα. Παροιμιώδης έμεινε η λιτότητα, η απλότητα, το ελεγκτικό και χλευαστικό πνεύμα του απέναντι στους άλλους. Η παράδοση λέει ότι είχε μόνιμη κατοικία του ένα πιθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα φανάρι. Αυτό απεικονίζεται και στην εικόνα της σελίδας 158. Όταν τον ρωτούσαν τι το ήθελε το φανάρι, εκείνος απαντούσε ότι αναζητούσε τον άνθρωπο.

 

Επιμέλεια: Δημήτρης Αντωνίου, μαθητής Β1 5ΟΥ  ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΡΓΟΥ ΤΕΧΝΗΣ από φιλοσοφική σκοπιά

Περιγραφή

Στη σελίδα 127 στο σχολικό βιβλίο το έργο τέχνης  σχεδιασμένο από τον  Έντουαρτ  Χόπερ,( ο οποίος υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού στην αμερικάνικη τέχνη του μεσοπολέμου), ονομάζεται  «Δωμάτιο στο Μπρούκλιν»  και βρίσκεται στη Βοστόνη στο Μουσείο Καλών Τεχνών. Το έργο αυτό απεικονίζει μια πλευρά ενός δωματίου, πιθανόν  καθιστικού, με μεγάλα παράθυρα και  ζωγραφισμένο μπλε του ουρανού τοίχο. Στα δεξιά  της εικόνας  βρίσκεται ένα τραπεζάκι διακοσμημένο  από ένα βάζο με λευκά  λουλούδια. Στα αριστερά απεικονίζεται μια γυναικεία μορφή με μπλε ενδυμασία  να κάθεται σε μια κουνιστή πολυθρόνα  κοιτώντας έξω από τα μεγάλα παράθυρα του δωματίου. Επίσης,  μπορούμε να διακρίνουμε μέσω των τεράστιων παραθύρων του δωματίου  ότι έξω από αυτό το διαμέρισμα υπάρχει μια συνεχόμενη σειρά κόκκινων,  ψηλών  κτιρίων.

Φιλοσοφική Ερμηνεία

Η εικόνα αποτυπώνει τη σύγχρονη « παγερή»  πραγματικότητα . Στα μεγάλα αστικά κέντρα κυριαρχεί  η μοναξιά και οι απρόσωπες σχέσεις. Επικρατεί  το «εγώ»  και  όχι το «εμείς». Μέσα στο χαοτικό περιβάλλον της μεγαλούπολης όλοι είμαστε απλοί παρατηρητές των εξελίξεων. Αποδεχόμαστε  παθητικά και αμήχανα όσα συμβαίνουν. Η  νωχελικότητα  αυτή πηγάζει  από την ανωνυμία  και την έλλειψη ενδιαφέροντος για την ζωή. Ο μόνος χώρος που μας παρέχει ασφάλεια είναι ο ιδιωτικός, ο  χώρος τον οποίο διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι. Ατενίζουμε καθημερινά την πραγματικότητα με βλέμμα σκυθρωπό και απρόσωπο. Κάνουμε στερεότυπες, τυποποιημένες κινήσεις  χωρίς  ίχνος ζωντάνιας. Τι είμαστε τελικά; Μια φιγούρα στατική σε ένα πίνακα με μελανά χρώματα.

Γεωργία Βασδέκη, μαθήτρια Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

Νταβίντ: Ο Σωκράτης στη φυλακή ενώ πίνει το κώνειο.

Στο πίνακα απεικονίζεται ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης στη φυλακή να πίνει το κώνειο που οδήγησε στο θάνατό του. Όπως πολλοί γνωρίζουν ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή τον διέκρινε ένας φιλελευθερισμός στη διδασκαλία του. Ο ίδιος είχε τη δυνατότητα να σωθεί όμως αποφάσισε να πεθάνει διότι συνεχώς δίδασκε για τους νόμους και για το ότι θα πρέπει ο καθένας να τους τηρεί. Έτσι δεν θα μπορούσε να παραβεί αυτά που δίδασκε.

Στο πίνακα παρουσιάζονται και άλλα πρόσωπα γύρω από το Σωκράτη,  τα οποία φαίνονται δυστυχισμένα για το χαμό αυτού του μεγάλου φιλόσοφου και είναι τόσο έντονη η θλίψη τους που κάποιοι δεν θέλουν ούτε να τον κοιτάζουν.

Μέσα από αυτό τον πίνακα γίνεται αντιληπτό, το πώς ένας τόσος σπουδαίος άνθρωπος είχε τέτοια μεγάλη πίστη στους νόμους που ενώ μπορούσε να τους παραβεί εφόσον γνώριζε για την αθωότητά του, προτίμησε να πεθάνει δείχνοντας σε όλους πως θα πρέπει να είμαστε νομοταγείς πολίτες ώστε να ζούμε ειρηνικά στη κοινωνία μας.

Κλείνοντας, θέλω να προσθέσω ότι εμένα προσωπικά αυτός ο πίνακας και γνωρίζοντας και την ιστορία του Σωκράτη, μου δημιουργεί συναισθήματα θλίψης που χάθηκε μια τέτοια προσωπικότητα άδικα αλλά και υπερηφάνειας που ακόμα και εκείνη τη στιγμή έμεινε πιστός στις απόψεις του και στα πιστεύω του, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το μεγαλείου του χαρακτήρα του.

 

Σπύρος Δίπλας,  μαθητής  Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

 

ΕΡΓΑΣΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

ΓΚΑΡΑΓΚΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ, μαθήτρια Β15ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

Στη σελίδα 121 του βιβλίου υπάρχει ο πίνακας του Ρενέ Μαγκρίτ, ο <<Ο Απελευθερωτής>>. Στο έργο τέχνης αυτό βλέπουμε έναν άνθρωπο χωρίς κεφάλι , να φορεί μπέρτα , να κρατάει ένα μπαστούνι και ένα κηροπήγιο με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Βλέπουμε επίσης μια βαλίτσα και πίσω από τον άνθρωπο ένα τοπίο με σπίτια και σύννεφα. Στο  κέντρο, δηλαδή στο σημείο όπου έπρεπε να βλέπουμε τον κορμό του ανθρώπου, υπάρχουν τέσσερα σύμβολα. Ένα κλειδί, ένα πουλί, μια πίπα και ένα ποτήρι.

Ξεκινώντας, έτσι, από την αρχή, αυτός ο άνθρωπος είναι ένας άντρας, καθώς αυτό φαίνεται από την ενδυμασία και την κορμοστασιά του. Στα χέρια του κρατάει ένα κηροπήγιο, το οποίο αναπαριστά το πρόσωπο μιας γυναίκας και ταιριάζει να μπει στο σημείο που λείπει το κεφάλι του άνδρα. Το γεγονός αυτό σημαίνει φιλοσοφικά πως ο άντρας  προσπαθεί να χειραγωγήσει το γυναικείο φύλο, από το οποίο όμως ο ίδιος επηρεάζεται. Η ανθρώπινη φιγούρα δηλώνει , λοιπόν, την ισότητα που θα έπρεπε να υπάρχει στα δυο φύλα χωρίς το αρσενικό να προσπαθεί να επιβληθεί στο γυναικείο, αφού για την επιβίωση και την διαιώνιση του ανθρώπου και τα δυο φύλα είναι αλληλοεξαρτώμενα. Επιπλέον, η μπέρτα του άντρα θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι τα μαλλιά της γυναίκας, σημείο που δείχνει την άμεση εξάρτησή του από εκείνη. Επίσης, ο ακέφαλος άντρας κρατάει και ένα μπαστούνι, το οποίο λογικά συμβολίζει την ηλικία, την δύναμη και την εξουσία που έχει. Η βαλίτσα, τέλος,  που βλέπουμε δίπλα στον άνθρωπο , σε συνδυασμό με το τοπίο δηλώνει πως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να γνωρίσει τον κόσμο και να ονειρευτεί.   Η βαλίτσα, επίσης , δηλώνει και την αλλαγή.

Όσον αφορά  τα τέσσερα σύμβολα της εικόνας, το πουλί συμβολίζει την ειρήνη και την ελευθερία , όπως τα πουλιά πετάνε ελεύθερα στον ουρανό. Το ποτήρι εκφράζει την δύναμη που αποκτά κάποιος πίνοντας το περιεχόμενό του ή και την ανάγκη/επιθυμία για απόλαυση. Η πίπα δείχνει την ανεμελιά και ίσως δείχνει πως ο άντρας ζει μια ζωή γεμάτη ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Τέλος, το κλειδί έχει μεγάλη δύναμη, λόγω της χρήσης του να κλειδώνει και να ξεκλειδώνει. Έτσι, συμβολίζει γενικά την δύναμη  ή την έναρξη για μια ζωή με γνώση και ελευθερία. Μια άλλη ερμηνεία είναι το κλειδί  να ανοίγει  τις πύλες προς την αθανασία του πνεύματος και της ψυχής.

 

Βιολατζή Παρθένα, μαθήτρια Β΄1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

Ρενέ Μαγκρίτ, «Οι διακοπές  του Χέγκελ».

Κατά τη γνώμη μου ο πίνακας του ζωγράφου έχει δύο διαφορετικές έννοιες. Η μία είναι ότι η ομπρέλα προστατεύεται από το νερό, και η άλλη ότι το νερό είναι χρήσιμο διότι χωρίς το ποτήρι με το νερό δεν θα υπήρχε κάτι για να προστατεύσει η ομπρέλα. Η σκέψη που μου προκαλούν αυτές οι δύο έννοιες είναι πως και προστατεύεται, αλλά και χρειάζεται το νερό. Δηλαδή η ομπρέλα κρατάει στάσιμο το νερό αλλά αν κλείσει τότε θα ρέει. Ο πίνακας προκαλεί ερωτήματα για τον λόγο για τον οποίο ένα ποτήρι βρίσκεται πάνω στην κορυφή μιας ομπρέλας. Παράλληλα, θέλει να μας βάλει σε πιο βαθιές σκέψεις για να κατανοήσουμε περισσότερο τι θέλει ο ζωγράφος να εκφράσει μέσω αυτού του πίνακα. Κυριαρχούν δύο εντελώς διαφορετικές λειτουργίες οι οποίες μας μπερδεύουν στη λύση της δημιουργίας  του πίνακα. Καθώς ο πίνακας δεν δέχεται το νερό αλλά το περιέχει καταλήγουμε σε σκέψεις και ιδέες που δεν βγάζουν καθαρό νόημα. Ο στόχος αυτού του πίνακα πιστεύω, είναι να μας κάνει να σκεφτούμε  βαθύτερα, πιο αναλυτικά και να μας βάλει στη διαδικασία δημιουργίας διάφορων σεναρίων.

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΑΡΧΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Ηλιάδη

Θέμα: Εργασία για τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο.

Η σούπα, 1903, Ιδιωτική Συλλογή, Τορόντο. Ο πίνακας εγκωμιάζει τα χαρίσματα της ευσπλαχνίας και της προσφοράς.

Γεννημένος το 1881, ο Πάμπλο Πικάσο, αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς αλλά και σπουδαιότερους εικαστικούς του 20ου αιώνα με το έργο του να γίνεται αναγνωρίσιμο παγκοσμίως.

Βλέποντας κάποιος για πρώτη φορά τον πίνακα και διαβάζοντας την λεζάντα εύκολα μπορεί να πει ότι αυτό το έργο τέχνης βασίζεται στην ηθική και αλληλεγγύη.

Με μια δεύτερη ματιά γεννιούνται τα εξής ερωτήματα:

α) Από πού εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει  αυτό το έργο τέχνης;

β) Πως ήταν ψυχολογικά εκείνη την περίοδο της ζωής του;

γ) Τι μηνύματα θέλει να προβάλλει ο καλλιτέχνης;

Οι ερωτήσεις αυτές μπορούν να απαντηθούν εύκολα ψάχνοντας στο διαδίκτυο ή σε κάποια ειδικά για το θέμα βιβλία.

Ο εικαστικός τη χρονολογία 1903 βρισκόταν μέσα σε μια μεταβατική, δύσκολη περίοδο για την ζωή του. Ο καλλιτέχνης επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από την αυτοκτονία του φίλου του και επίσης ζωγράφου της εποχής Carlos Cassagemas βρίσκονταν για πολύ καιρό μέσα σε ένα γενικά μελαγχολικό κλίμα, τόσο στο Παρίσι όσο και στην Βαρκελώνη όπου παραβρίσκονταν εκείνα τα χρόνια. Έτσι, όταν άρχισε να απομονώνεται και να απομακρύνεται από την πόλη του φωτός άρχισε και να αλλάζει το ύφος των έργων του. Ευτυχώς όμως αυτή η περίοδος ήταν σύντομη και κράτησε περίπου 2-3 χρόνια. Η περίοδος αυτή (1901-1903) ονομάστηκε «μπλε περίοδος του Πικάσο» ή «Η Γαλάζια περίοδος του Πικάσο». Οι πίνακες εκείνης της εποχής που ήταν ζωγραφισμένοι σε γαλάζιες και πράσινες αποχρώσεις, χαρακτηρισμένες ως ψυχροί τόνοι, έρχονται να περάσουν μια έντονη πνευματικότητα και μια αίσθηση μυστικότητας. Ακόμη τα έργα εκείνης της εποχής μπορούν να χαρακτηριστούν ως λιτά, απλοϊκά, μονοχρωματικά, αρμονικά. Οι φιγούρες εκείνης της εποχής χαρακτηρίζονται ως απελπισμένες που περνούν μηνύματα που προβληματίζουν μέσα σε ένα κλίμα μελαγχολικά φορτισμένο. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτήν την περίοδο, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Ο Πικάσο τον πίνακα με το όνομα «η σούπα» τον εμπνεύστηκε στις γυναικείες φυλακές του Σαιν-Λαζάρ στο Παρίσι το 1901-1902 όπου εκεί του προσφέρονταν διαθέσιμα μοντέλα και εντυπωσιακά θέματα.

Δήμητρα Αθανασάκη , (Β τάξη, τμήμα Β΄ 1) Τρίκαλα 02 Δεκεμβρίου 2017

ΠΗΓΕΣ

http://www.matia.gr/7/73/7304/7304_2_09.html

http://elenevas.blogspot.gr/2016/03/blog-post_29.html

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΚΟΛΙΑΣ, μαθητής Β΄1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

ΠΗΓΗ: Γκέορκ  Γκρος  , Ο Άρρωστος από  Έρωτα 1916 ,Συλλογή Τέχνης Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας του Ντίσελντορφ.

Σε αυτό το έργο τέχνης όπως μαρτυρεί και η ίδια η εικόνα  εμφανίζεται  ένας άντρας ο όποιος  γίνεται υποχείριο της  αγάπης και του έρωτα. Επιπλέον, όπως παρατηρώ καλύτερα  την εικόνα, καταλαβαίνω πως ο  άνδρας είναι ερωτευμένος και  μάλλον το βλέμμα του στην εικόνα  εστιάζει προς αυτήν που αγαπά . Επίσης καταλαβαίνω  ότι  ο άνδρας πιστεύει  ότι χωρίς την αγάπη δεν θα είχε λόγο  ύπαρξης. Με αυτό το έργο τέχνης ο συγγραφέας θέλει να καταγγείλει την απώλεια των ηθικών αξιών της εποχής που κάνουν έναν άντρα  θύμα κάποιων παθών του.

 

 

ΕΡΓΑΣΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

ΜΑΘΗΤΡΙΑ :ΓΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ , ΤΑΞΗ:Β1 Β΄1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

ΘΕΜΑ: Να περιγράψετε και να αναλύσετε το έργο τέχνης, προχωρώντας παράλληλα και σε φιλοσοφική ερμηνεία.

ΕΡΓΟ : <Ξεπατίκωμα > του ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ

 

ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ: Ο Ρενέ Μαγκρίτ ήταν ένας σουρεαλιστής ζωγράφος . Σημαντικό ρόλο στην καριέρα του έπαιξε ο Τζόρτζιο ντε Kίρικο. Τα έργα του Μαγκρίτ είχαν επιρροές από ένα καλλιτεχνικό κίνημα, τον ντανταϊσμό. O ντανταϊσμός ήταν ένα αναρχικό κίνημα που καλλιεργήθηκε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας κατά της βαρβαρότητας του πολέμου.

Ένα σουρεαλιστικό έργο του Ρενέ Μαγκρίτ είναι το <Ξεπατίκωμα> .Η εικόνα αυτή μας δείχνει ένα άνθρωπο που μοιάζει να είναι κομμένος από την κουρτίνα αλλά διαφέρει στο σχήμα και την μορφή .

Η εικόνα και τα «εγώ»: Είναι συχνά απατηλή .Υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο του ατόμου. Οι άνθρωποι δεν είναι πάνα αυτό που δείχνουν εξωτερικά, κανείς δεν γνωρίζει τι συναισθήματα μπορεί να καταπιέζει κάποιος .Πολλοί κρίνουν το χαρακτήρα με τρόπο επιφανειακό και αυθόρμητο, έτσι βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα και δεν δίνουν ευκαιρίες στους ανθρώπους γύρω τους να ανοιχτούν και να εμπιστευτούν . Υπάρχουν κάποια άτομα τα οποία φαίνονται απόμακρα ,σκοτεινά και απρόσωπα. Μήπως αυτή είναι η επιδίωξη του σύγχρονου ανθρώπου, η άμυνα στην σκληρότητα του κόσμου . Η αλήθεια είναι όμως άλλη: η «μάσκα» πέφτει όταν βιώνουμε κρίσιμες καταστάσεις, όταν νιώθουμε πόνο, θλίψη ,ότι τίποτα πια σε αυτό τον κόσμο δεν είναι ωραίο . Αναδεικνύεται έτσι η ευαίσθητη πλευρά ,ο ρομαντισμός και ο αληθινός χαρακτήρας του καθένα. Όλοι μας έχουμε αυτή την γαλήνια πλευρά μέσα μας, άλλοι την δείχνουν εξωτερικά,  άλλοι την κρατάνε βαθιά κρυμμένη . Αυτό μας καθιστά όλους ξεχωριστούς .

 

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΕΡΓΑΣΙΑ στο μάθημα ¨ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ¨

Από τη μαθήτρια Γιαννάκα Σαββίνα, Τμήμα Β1

Καθηγήτρια: Ηλιάδη Αμαλία

Τρίκαλα 3 Δεκεμβρίου 2017

Θέμα: «Να περιγράψετε και να αναλύσετε το έργο τέχνης , προχωρώντας παράλληλα και σε φιλοσοφική ερμηνεία».

« Η ανθρώπινη κατάσταση,1935»

Θέμα: «Να περιγράψετε και να αναλύσετε το έργο τέχνης , προχωρώντας παράλληλα και σε φιλοσοφική ερμηνεία».

Ο Ρενέ Μαγκρίτ ήταν ένας σουρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του Ντανταϊσμού. Ήταν ένας αριστοτεχνικός ζωγράφος. Στα έργα του συχνά παραθέτει συνηθισμένα αντικείμενα, ή κάποιο ασυνήθιστο πλαίσιο, δίνοντας νέες ερμηνείες σε γνωστά αντικείμενα. Εκτός από το ότι περιέχει φανταστικά στοιχεία το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό.

Παρατηρώντας το συγκεκριμένο έργο που έχει τίτλο « Η ανθρώπινη κατάσταση,1935» , βλέπουμε ένα θαλασσινό τοπίο να αρχίζει από το καβαλέτο του καλλιτέχνη και να τελειώνει πέρα από αυτό, διαπερνώντας το. Το καβαλέτο έχει στηθεί για να στηρίζει το τελάρο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και ένα ξέχωρο αντικείμενο στο χώρο. Κοιτώντας τον πίνακα βλέπουμε κάποια στοιχεία κοντά στα μάτια μας, όπως η στρόγγυλη μαύρη σφαίρα, η οποία μπορεί να σημαίνει κάτι για τον ζωγράφο, μπορεί όμως και τίποτα, μπορεί να αποτελεί ένα απλό αντικείμενο του πίνακα. Ίσως να δηλώνει απλά την γη, ως πλανήτη.

Επίσης βλέπουμε έναν τοίχο με μία κυκλική καμάρα που δηλώνει ότι ο καλλιτέχνης βρίσκεται σε κλειστό χώρο και βλέπει προς τον εξωτερικό κόσμο . Ωστόσο το άνοιγμα της πόρτας επικοινωνεί άμεσα με το τοπίο της θάλασσας. Η αμεσότητα αυτή είναι τέτοια που νομίζει κανείς ότι το εσωτερικό του δωματίου και το πάτωμα, συνεχίζουν να επεκτείνονται πάνω στην άμμο…

Έχω την εντύπωση ότι ο καλλιτέχνης ένοιωσε την ανάγκη της απόδρασης μέσα από τα μάτια της φαντασίας του. Δημιουργώντας έναν αόρατο- διαπεραστικό καμβά ο Ρενέ Μαγκρίτ ήθελε να προσεγγίσει αμεσότερα και γρηγορότερα το γαλάζιο υγρό στοιχείο, δηλαδή την θάλασσα και τον γαλάζιο ουρανό. Σχετικά με την σφαίρα, πιστεύω ότι ο Ρενέ Μαγκρίτ περιέγραψε τα έργα του λέγοντας : «Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι- προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: ¨Τι σημαίνει αυτό;¨ Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι- είναι απλά άγνωστο.»

 

Eργασία φιλοσοφίας

 Μαθητής: Γούλας Σωκράτης

Θέμα :Να  περιγράψετε και να ερμηνεύσετε φιλοσοφικά το έργο τέχνης

Έργο:  «Η αυτοκρατορία των φώτων»

Στον  πίνακα  βλέπουμε  να κυριαρχούν οι αντιθέσεις. Μέρα-νύχτα, σκοτάδι-φως ,ερημιά-ανθρώπινη παρουσία. Σε  ένα  τοπίο  όπου  κυριαρχούν  τα  δέντρα  υπάρχει  και  ένα  παλιό  σπίτι .Τα παράθυρα  του  σπιτιού είναι φωτισμένα φανερώνοντας ότι είναι κατοικήσιμο. Ο μοναχικός καβαλάρης πηγαίνει στο σπίτι ή είναι περαστικός; Η γαλήνη της φύσης σε συνδυασμό με την ανθρώπινη ύπαρξη. Ένα σπίτι έρημο, απομονωμένο από τις πόλεις και την  πολυκοσμία .  Η ηρεμία του τοπίου επιδρά στη ψυχολογία του ατόμου.

Μήπως η ψυχή του ανθρώπου είναι μοναχική  κατά βάθος;  Μήπως ο άνθρωπος έχει μια τάση φυγής από τη σύγχρονη  πραγματικότητα; Μήπως η ελπίδα, η προσμονή της αλλαγής τον κάνουν όμως πιο δυνατό;  Η ημέρα συνυπάρχει με τη νύχτα, το γκρίζο της φύσης με το φως του σπιτιού. Η αλήθεια αυτή αναπαριστά την ψυχοσύνθεση του ατόμου και αναδεικνύει την προσπάθειά του να αλλάξει τη συνήθεια του  τοπίου της καθημερινότητας.  Παλεύει να βρει νόημα στη μονότονη και μοναχική ζωή του. Τότε θα καταφέρει να φανεί το γκρίζο του δάσους και το λευκό του ουρανού ως σύμβολο απελευθέρωσης και ψυχικής ανάτασης….

 

Ο Βιτγκενστάιν στην Νέα Υόρκη του Eduardo Paolozzi

 

  • Ο πίνακας που μας δόθηκε εκφράζει την ζωή μέσα στην πόλη , την καθημερινή ομιλία ανάμεσα σε δυο πρόσωπα και γύρω τους κτήρια που φαίνεται να τους ‘πνίγουν’. Ωστόσο το έργο δεν είναι απλό και λιτό αλλά έχει ποικιλία χρωμάτων που μας δίνει την εντύπωση πως και η ζωή στην πόλη δεν παύει να έχει ενδιαφέρον και ζωντάνια.

 

Βασίλης Γιαρίκης,  Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

Στο έργο «Διαλεκτικής εγκώμιον» του Ρενέ Μαγκρίτ βλέπουμε ένα σπίτι με ανοιχτό παράθυρο και μέσα σε αυτό το σπίτι περιέχεται ένα άλλο σπίτι. Ο Ρενέ Μαγκρίτ πάνω στον πίνακά του σχολιάζει πως ένα εσωτερικό χωρίς εξωτερικό δύσκολα μπορεί να αποτελέσει εσωτερικό. Αυτό σημαίνει πως το πνεύμα και ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν γίνεται να υπάρχουν χωρίς να υπάρχει η φυσική παρουσία του ανθρώπου.

Ο Γκέοργκ. Φρίντριχ  Χέγκελ τονίζει πως η πιο συχνή έγνοια του Ρενέ Μαγκρίτ, όταν διάλεγε μοτίβα, ήταν η αντιστροφή ή η σύμφυση των εσωτερικών και των εξωτερικών όψεων, ή και γενικότερα των αντίθετων πόλων. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από τα έργα του παρουσίαζε τις διαφορές των εσωτερικών και των εξωτερικών όψεων αλλά και τις ομοιότητες τους, όπως επίσης και το πώς μπορεί να αναδειχτεί μία έννοια μέσα από τις ομοιότητες και τις διαφορές της. Τέλος, παρουσιάζεται η αλληλένδετη σχέση του εσωτερικού με το εξωτερικό.

 

Γεωργιάδης Γιάννης,  Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

Πίνακας : Μεταφυσική νεκρή φύση 1914, Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο (σελ. 13)

Αντωνίου Σωτηρία Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

Αυτός ο πίνακας μου βγάζει μια στεναχώρια, μια θλίψη, μια κατάθλιψη. Τα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι πολύ μονότονα και σκούρα. Έτσι μας δείχνει ότι κάτι κακό συμβαίνει. Αλλά μεγάλη εντύπωση στον πίνακα μου κάνει το αυγό που υπάρχει εκεί γιατί μέσα στο αυγό μπορεί να υπάρχει μια νέα ζωή. Υπάρχει όμως και αυτό το τεράστιο Χ που βρίσκεται μέσα στον πίνακα που κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβολίζει ή τι να σημαίνει και αυτό μου δημιουργεί μια περιέργεια στον πίνακα. Επίσης τα πόδια που είναι ζωγραφισμένα στον πίνακα είναι γυρισμένα προς το πλάι σα  να θέλουν  να φύγουν, να τρέξουν μακριά από όλους και από όλα. Και ο ουρανός είναι πολύ σκούρος σα να κλαίει.

 

 

  Ρενέ Μαγκρίτ, Νοσταλγία , 1940

Ούτε το λιοντάρι ούτε ο άντρας με τα διπλωμένα φτερά έχουν κάποιο λόγο να βρίσκονται σε αυτή τη γέφυρα. Ενσαρκώνουν απλώς τη μελαγχολία εκείνων που γνωρίζουν ότι η πραγματική ζωή είναι πάντα «αλλού». (Σελ 117 σχολικού βιβλίου)

Στον παραπάνω πίνακα παρατηρούμε πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Αυτός απεικονίζει έναν άνδρα με τα φτερά του διπλωμένα  και ένα λιοντάρι το οποίο βρίσκεται δίπλα του πάνω σε μια γέφυρα. Προφανώς ο ένας στηρίζει τον άλλον κάνοντάς του συντροφιά και μοιράζονται τους πόνους τους. Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να σκοτώσουν την νοσταλγία και τη θλίψη που τους έχει τυλίξει. Όπως βλέπουμε κοιτάνε  σε διαφορετικές κατευθύνσεις και ο άνδρας φορά μαύρα.

Ποια είναι όμως η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του λιονταριού; Τι είναι αυτό που τα συνδέει αυτά τα δυο; Μήπως η ψυχή; Και τι είναι η ψυχή; Πού υφίσταται η ψυχή; Μήπως δεν υφίσταται καθόλου αφού δεν έχει υλική υπόσταση; Υπάρχει ψυχή μόνο στον άνθρωπο ή μήπως και στα ζώα; Γιατί όχι  και στα φυτά; Μήπως υπάρχει μια ευρύτερη ψυχή μέσα στο σύμπαν, που καθιστά όλο το σύμπαν έμψυχο; Διαφέρει η ανθρώπινη ψυχή από την ψυχή τον ζώων και των φυτών; Αφού τα έμψυχα όταν ταυτίζονται με τα ζωντανά έχουν ψυχή, μήπως οδηγούν στην σκέψη ότι η  ψυχή συγχέεται με τη ζωή;

Βαλκανιώτη Αικατερίνη, μαθήτρια  Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

Η Αφροδίτη της Μήλου με συρτάρια

(Σαλβαντόρ Νταλί)

Η αγνή ομορφιά που πηγάζει από την ψυχή μας και αντικατοπτρίζεται στην όψη μας, είναι όπως λένε, δώρο του Θεού για να παρηγορήσει τον άνθρωπο.

Η Αφροδίτη της Μήλου με συρτάρια είναι ένα έργο τέχνης που περνάει με ασφάλεια τη δοκιμασία του χρόνου μέσα από μια κατάλληλη ερμηνεία και εφόσον είναι επαρκώς ενσωματωμένο στην κουλτούρα μας. Εδώ βλέπουμε την διαφορετική προσέγγιση που γίνεται από τον Νταλί  και το ερώτημα που μας γεννιέται δεν είναι αν ήτανε ένας μοναδικός διαχειριστής του εαυτού  του, το ερώτημα είναι τι μένει πέρα απ’ όλα αυτά. Ολόκληρη η ζωή του ήταν μια διαρκής ακροβασία στην άκρη της τύχης, μια συνεχής εξωφρενική σκηνοθεσία-μια εξωφρενικά ζωντανή τέχνη. Ήταν αυτός που έβαζε κεφάλι ψαριού στην Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, έναν διάσημο αστακό πάνω σε ένα μαύρο τηλέφωνο.

Μέσα από οποιουδήποτε καλλιτέχνη τη ματιά δούμε την Αφροδίτη για μας θα είναι:

«Μούσα, τα έργα ψάλλε μου της Αφροδίτης, της πολύχρυσης της Κύπριδας, που στους Θεούς γλυκύ σήκωσε πόθο και δάμασε τα φύλα των θνητών ανθρώπων και τα θεόθρεπτα πουλιά και τα θηρία όλα, κι όσα η στεριά τρέφει πολλά κι όσα ο πόντος κι όλοι για τα έργα νοιάζονται της ωριοστέφανης Κυθέρειας».  Εις Αφροδίτην, Ομηρικός ύμνος.

Γκόλια Μαριαλένα, μαθήτρια Β1 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

 

 

 

https://en.calameo.com/read/0046253969699b5c1b46a

Το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων στην ταινία «Καζαντζάκης» του Γ. Σμαραγδή στο πλαίσιο του Πολιτιστικού εκπαιδευτικού προγράμματος: «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε». Η ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη (λογοτεχνικό εργαστήρι) Συντονίστρια- Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, φιλόλογος-ιστορικός, Διευθύντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων στην ταινία «Καζαντζάκης» του Γ. Σμαραγδή στο πλαίσιο του Πολιτιστικού εκπαιδευτικού προγράμματος: «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε». Η ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη (λογοτεχνικό εργαστήρι)

Συντονίστρια- Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, φιλόλογος-ιστορικός, Διευθύντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, μετά τις  ταινίες «Καβάφης», El Greco και «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», ολοκλήρωσε τη νέα του ταινία «Νίκος Καζαντζάκης». Το σενάριο της ταινίας βασίζεται πάνω στην πνευματική αυτοβιογραφία του μεγάλου Έλληνα και ταυτόχρονα οικουμενικού συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη,  Αναφορά στον Γκρέκο.

Είναι μια πολυκύμαντη αναζήτηση του συγγραφέα, μέσα από όνειρα και ταξίδια σε τόπους που αγάπησε, διεκδικώντας βιωματικά να κατανοήσει τον Χριστό, τον Βούδα, τον Λένιν, για να καταλήξει, μέσω του Οδυσσέα του, στην «Κρητική Ματιά» η οποία τον οδήγησε στην κατάργηση του φόβου του θανάτου και στην κατάκτηση μιας ανώτερης ελευθερίας.

«Στην Ευρώπη του σήμερα όπου υπάρχουν εντάσεις και διαφοροποιήσεις, η  τέχνη  πρέπει να παίξει το  ρόλο της, δηλαδή   να ενώνει τις ανθρώπους και να τους δίνει δύναμη. Εμείς,  οι άνθρωποι του κινηματογράφου το αποδεικνύουμε έμπρακτα. Τέσσερις διαφορετικές  χώρες  της Ευρώπης Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία  ενώνουμε  τις δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε μια ταινία  για τον Κρητικό Έλληνα, τον Ευρωπαίο και  τον οικουμενικό συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη!» τόνισε ο Γιάννης Σμαραγδής.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2016. Έγιναν στην Ελλάδα, στην Κρήτη, στην Αθήνα, στην Αίγινα, στις θάλασσες του Αιγαίου,  στη Γαλλία, Παρίσι και Αντίπολη, στην Αυστρία, Βιέννη, στην Γερμανία, Βερολίνο καθώς και στην Κίνα. Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην ταινία είναι ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ως Νέος Καζαντζάκης, η Μαρίνα Καλογήρου ως Ελένη Καζαντζάκη, ο Θοδωρής Αθερίδης  ως  Γιώργης Ζορμπάς, η Ζέτα Δούκα ως Μελίνα Μερκούρη και ο Στάθης Ψάλτης στο ρόλο ενός καλόγερου.

«Μέσα από την ταινία θέλουμε  και πιστεύουμε  ότι θα προβληθεί η μεγάλη αλλά και ελκυστική προσωπικότητα  του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς και οι τόποι που έζησε, αγάπησε  και τον γοήτευσαν. Ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας έλεγε πως «αυτό που καθόρισε  την ζωή του  αλλά και το έργο του  ήταν τα ταξίδια  και τα όνειρα».  Αυτό ακριβώς  θα επιδιωχθεί να αναδειχθεί μέσα από την ταινία. Τα ταξίδια του στην  Γαλλία, την Γερμανία την Αυστρία  και την Κίνα και μέσα από αυτά οι φιλοσοφικές και μεταφυσικές αναζητήσεις του, αλλά και το «μέσα» το «εσώτερο» ταξίδι» συμπλήρωσε ο κ. Σμαραγδής.

Η γεμάτη αφοσίωση παρακολούθηση της εν λόγω ταινίας από τους μαθητές/τριες  του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων και στη συνέχεια η εμβριθής ανάλυσή της στο πλαίσιο του Πολιτιστικού εκπαιδευτικού προγράμματος: «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε». Η ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη (λογοτεχνικό εργαστήρι) βοήθησε τους μαθητές μας να βιώσουν τον εκπαιδευτικό-μορφωτικό χαρακτήρα της, καθώς και την ψυχική ανάταση  και αναζωογόνηση που αφειδώλευτα προσφέρεται μέσω μιας διαφορετικής μορφής μαθησιακής διαδικασίας. Σε μια εποχή που ο πολιτισμός της εικόνας κυριαρχεί στην καθημερινότητα των νέων ανθρώπων  και  που το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα  θεωρεί δημιουργικό τον χρόνο εκείνο των εκπαιδευτικών «μετακινήσεων» που αντικαθιστά, εναλλακτικά,   την  διδασκαλία στην τάξη, οι  οργανωμένες σχολικές επισκέψεις  με συνείδηση του χαρακτήρα τους από εκπαιδευτικούς που, σεβόμενοι τους μαθητές τους, αγαπούν και τιμούν το λειτούργημά τους, χωρίς να εμφορούνται από νοοτροπία χρησιμοθηρίας,  αποτελούν αναγκαία συνθήκη για ένα αναβαθμισμένο, ελκυστικό, μα πρωτίστως δημιουργικό Δημόσιο Σχολείο.

Απόψεις σχετικά με την ταινία του Γ. Σμαραγδή «Καζαντζάκης», που μας αφηγείται τη ζωή του Νίκου Καζαντζάκη-Κριτική αποτίμηση».

ΓΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ, μαθήτρια του τμήματος Β1 του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

Την Παρασκευή, 8/12/2017, με το σχολείο μου, είδαμε στον κινηματογράφο «Τηλέμαχος» της πόλης μας την ταινία του Γ. Σμαραγδή: «Καζαντζάκης». Οι συνοδοί καθηγητές μας: Ηλιάδη Αμαλία, ΠΕ02-Διευθύντρια, Αναγνώστου Αγγελική ΠΕ02, Αλεξανδρή Χαρά ΠΕ02 και Γεωργόπουλος Ιωάννης ΠΕ11 μας πρόσφεραν τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε τη μαγική τέχνη του κινηματογράφου, μέσα από την ταινία του Γ. Σμαραγδή «Καζαντζάκης». Ο σκοπός; να έρθουμε εμείς οι μαθητές/τριες, μέσα από την εν λόγω ταινία τέχνης σε επαφή με τα βασικά χαρακτηριστικά του ποιοτικού κινηματογράφου στο πλαίσιο του  οποίου αυτή δημιουργήθηκε, ώστε  να προβληματιστούμε για τη σημασία και τη διαχρονικότητα των ιδεών που αυτή εκπροσωπεί, και στη συνέχεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στο σχολείο, με βιωματικό, παραστατικό τρόπο, να την περιγράψουμε και  να την προσεγγίσουμε κριτικά.

Για να γίνει αυτή η ταινία φαίνεται πως χρειάστηκε  χρόνο μα και πολύ δουλειά . Άλλωστε  δεν είναι εύκολο το να γυρίζεις την ζωή του μεγαλύτερου Έλληνα  συγγραφέα. Οι ηθοποιοί θεωρώ πως ανταπεξήλθαν αρκετά καλά σε όλη την ιστορία  και αυτό ήταν κάτι το πολύ ευχάριστο. Μπορώ να πω πως ο πρωταγωνιστής που υποδύεται τον Νίκο Καζαντζάκη ταίριαζε απόλυτα  με αυτό  που πίστευα ότι ήταν .Η ερμηνεία του συγκινεί μα και χαρίζει χαμόγελο στο κοινό στις πιο χαλαρές στιγμές .Είναι μια ταινία που σου δίνει να καταλάβεις για ποιο λόγο εκείνος ο φοβερός συγγραφέας έγραψε τα έργα του ,μέσα από αυτά βιώνουμε κι εμείς μαζί του, τον πόνο, την καταπίεση που έχει ζήσει. Όμως, όπως λέει και στην ταινία,   στο σκοτάδι απαντάς με φως .

Η ιστορία ξεκινά λίγα λεπτά πριν αφήσει την τελευταία του πνοή δίπλα στην αγαπημένη του Ελένη Σαμίου σε ένα νοσοκομείο στο Φράιμπουργκ στη Γερμανία  .Μετά μας ταξιδεύει πίσω στο μυαλό του  στις μέρες εκείνες  που θα τελείωνε το έργο του ΕL GRECO .Εκεί αρχίζει να αφηγείται στην γυναίκα του Ελένη πως έγραψε όλα του τα έργα από την παιδική του ηλικία μέχρι και τότε .Μας δείχνει τα σκληρά παιδικά του χρόνια κι από τον πόλεμο που επικρατούσε μα και από την σκληρότητα του πατέρα του ,μας δείχνει την εφηβεία του και  ότι παράτησε την νομική  που δεν επιθυμούσε ο ίδιος να περάσει μα ο πατέρας του .Στην συνέχεια μας αφηγείται το   πως γνωρίζει τον Άγγελο Σικελιανό και πως γίνονται φίλοι .Έπειτα  μέσα από τα αποφθέγματα που διαβάζει μας παίρνει μαζί του στα ταξίδια που έκανε, προκειμένου να ανακαλύψει το θεό κυρίως  τον Χριστό και τον Βούδα .Στην συνέχεια   μας δείχνει πως γνώρισε τη γυναίκα του που ήταν αυτή η οποία του δακτυλογράφησε όλα του τα έργα .Ένα πρόσωπο καταλύτης στην Ζωή  του Καζαντζάκη ήταν ο Αλέξης Ζορμπάς, ένας άνθρωπος που του έμαθε να μην φοβάται το θάνατο.

Αυτοί οι άνθρωποι που δούλεψαν και κατάφεραν να βγάλουν  ένα τόσο καλό αποτέλεσμα αξίζουν συγχαρητήρια . Στην ταινία συναντάμε τρεις ηθοποιούς που υποδύονται τον Καζαντζάκη [Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος , Αλέξανδρος Καμπαξής, Στέφανος Ληναίος  ]στην μικρή, στην μεσαία και στην μεγάλη ηλικία ,και οι τρεις τους κατάφεραν να τον υποδυθούν  αξιοθαύμαστα  , καθώς επίσης  πολύ καλή ερμηνεία  είχε η  ηθοποιός  που έπαιζε την   γυναίκα  του Καζαντζάκη[ Μαρίνα Καλογήρου ]Είχαν μια πολύ καλή χημεία μεταξύ τους που έδενε απόλυτα με την ιστορία  . Εξίσου καλός  ήταν και ο ηθοποιός που έκανε τον Άγγελο Σικελιανό [ Νίκος Καρδώνης],  ο τρόπος που έπαιζε ήταν καθηλωτικός .Μια κατά την γνώμη μου μέτρια ερμηνεία ήταν αυτή  του πατέρα  του Καζαντζάκη [Αργύρης Ξάφης ]  ,σε ορισμένα σημεία ήταν καλός,  σε κάποια υπερέβαλε  ,βέβαια ο ρόλος του απαιτούσε την υπερβολή  καθώς ήταν ο βίαιος πατέρας  και είχε σημαδέψει την ζωή του συγγραφέα… ήθελα να  με κάνει κι εμένα  να το νιώσω αυτό, πράγμα που δεν κατάφερε . Τώρα ο ρόλος του Ζορμπά ήταν ένας ρόλος  που με εξέπληξε: η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα αυτός ο ηθοποιός [Θοδωρής Αθερίδης] .να δέσει τόσο καλά με τον ρόλο. Θα αναφερθώ επίσης στην εκπληκτική ερμηνεία του ηγούμενου  [ Στάθης Ψάλτης] που βρήκε τον Καζαντζάκη και του μίλησε  .Φαίνεται η εμπειρία που έχει στον κινηματογράφο και γενικά στην ηθοποιία,  πάντα οι καλοί ηθοποιοί παίζουν εξίσου καλά και κόντρα ρόλους. Σχετικά με τον ρόλο της Μελίνας Μερκούρη  [Ζέτα Δούκα],νομίζω ότι κάτι έλειπε, όχι ότι δεν έπαιξε σωστά, μα εφόσον μιλάμε  για μια γυναίκα θρύλο για την Ελλάδα μα και τον κόσμο, η ηθοποιός θα μπορούσε να κάνει κάτι που να δείξει, να τονίσει περισσότερο την παρουσία της. Κατά την γνώμη μου ήταν «άφαντη».

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά ανάλογα,  για εμένα  όμως ήταν μια ταινία που μου έδειξε ποιος πραγματικά είναι ο Καζαντζάκης ,ταξίδεψα μαζί του ,έκλαψα μαζί του, χάρηκα μαζί του .Με άφησε πραγματικά να δω μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή την ζωή του, από την αρχή μέχρι  το τέλος .Όμως το τέλος της δεν με εντυπωσίασε.  Δεν έφταιγε ο θάνατός του, αυτός ήταν κάτι δεδομένο από την αρχή. Αυτό που «έφταιγε» ήταν η σκηνοθεσία της τελευταίας σκηνής.

Συμπερασματικά, η  τέχνη του κινηματογράφου , αν και είναι μια αφηρημένη έννοια, έχει  συγκεκριμένο σκοπό και αποτελέσματα. Τα είδη-φόρμες αυτής της τέχνης είναι αρκετές και η κάθε μια επιδρά με τον τρόπο της λίγο ή πολύ στις ανθρώπινες ζωές αλλά και γενικότερα στην κοινωνία. Κατά την προσωπική μου άποψη ο κινηματογράφος  είναι το είδος της τέχνης ,το οποίο μπορεί να επηρεάσει περισσότερο τον άνθρωπο καθώς είναι ένας συνδυασμός πολλών   άλλων μορφών τέχνης. Έτσι η τέχνη του κινηματογράφου είναι κάτι που επηρεάζει και παρακινεί ανθρώπους διάφορων ηλικιών και χαρακτήρων να επιδοθούν σε διάφορους τομείς και ευελπιστώ πως αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

 

Ενημέρωση μαθητών/τριών του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων για το AIDS.

 

Ενημέρωση μαθητών/τριών του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων για το AIDS.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Η πρόληψη πάντα είναι προτιμότερη της θεραπείας . Με το σκεπτικό αυτό και λόγω της 1ηςΔεκεμβρίου, που έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS,  πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων ημερίδα-ενημέρωση με σκοπό την ευαισθητοποίηση των μαθητών του σχολείου στην αποτελεσματικότερη αποφυγή της λοιμώδους αυτής  νόσου , που προσβάλει τον άνθρωπο και προκαλεί τον θάνατο σε πολλούς, ιδιαίτερα στους νέους.
Η ενημέρωση πραγματοποιήθηκε, μετά από  πρόσκληση που απηύθυνε η Διευθύντρια του σχολείου κ. Ηλιάδη Αμαλία, (ΠΕ02) για ενημερωτική παρουσίαση στο χώρο του σχολείου, την Δευτέρα 4/12/2017 και ώρα 12.00-13.20. Η υπεύθυνη για την ενημέρωση ομάδα απευθύνθηκε στο σύνολο των μαθητών του σχολείου μας (238) σε συνεργασία με κλιμάκιο του Γραφείου Λοιμώξεων του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων , που με  εμπεριστατωμένο τρόπο παρουσίασε στους μαθητές/τριες του σχολείου  τους τρόπους μετάδοσης και πρόληψης του  ιού του AIDS και απάντησε στις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τους.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων και η  διεύθυνση του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων ευχαριστεί θερμά  τις κυρίες Χριστίνα Κατσή και Βασιλική Καταφυγιώτη, που αποτελούσαν το κλιμάκιο ενημέρωσης του ΓΝΤ, για την βιωματική παρουσίαση και ενημέρωση των μαθητών/τριών μας  για το AIDS.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA