“Μάθημα Ιστορίας για τον Φασισμό, τον Ναζισμό και την επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην Σχολική Βιβλιοθήκη του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων” Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων.

“Μάθημα Ιστορίας για τον Φασισμό, τον Ναζισμό και την επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην Σχολική Βιβλιοθήκη του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων” Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων. (Μια ώρα διδακτικής πράξης, ενός εναλλακτικού μαθήματος Ιστορίας, εστιασμένου στην ενεργητική συμμετοχή των μαθητών και στην ενίσχυση του προβληματισμού τους μέσα από την κριτική προσέγγιση των πτυχών του εν λόγω θέματος).
PA270001PA270003PA270002PA270004
Η πολιτεία προσπαθεί να διαμορφώσει ιστορική και κοινωνική συνείδηση στα νεαρά μέλη της κοινωνίας.
Η εξέλιξη της ιστορικής επιστήμης και των μεθοδολογικών αρχών της ιστορίας τον 20ό αιώνα απέδειξε ότι η εικόνα του παρελθόντος δεν είναι μία και «αντικειμενική». Αντίθετα, όλοι οι ιστορικοί πια δέχονται την πολλαπλότητα των ιστορικών κριτηρίων, τόσο στην επιλογή του ιστορικού υλικού όσο και στην ερμηνεία του. Η στάση του ιστορικού απέναντι στα γεγονότα είναι καθοριστική για την παρουσία του παρελθόντος και τα κριτήρια αυτής της στάσης δεν μπορεί παρά να έχουν υποκειμενισμό. Ποικίλοι παράγοντες επιδρούν στην ιστορική σκέψη, όπως οι φιλοσοφικές και κοινωνικές απόψεις, η εθνότητα, το πολιτιστικό περιβάλλον, οι συμπάθειες ή αντιπάθειες, τα συμφέροντα, ατομικά ή ομαδικά κλπ. Γενικότερα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παρελθόν το αντικρίζει ο ιστορικός μέσα από τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις του παρόντος. Επομένως η άποψη της μιας και «αντικειμενικής», «επίσημης» ιστορικής άποψης είναι τουλάχιστον αντιεπιστημονική, αν δεν κρύβει άλλες σκοπιμότητες.
Τα κοινωνικά προβλήματα και οι οικονομικές κρίσεις που δημιουργήθηκαν μετά τον A’ παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και η εφαρμογή των αμφισβητούμενων συνθηκών ειρήνης, έφεραν τα κράτη στα όριά τους και προλείαναν το έδαφος για την επικράτηση των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Οι οπαδοί τους προέρχονταν κυρίως από τις τάξεις των ανέργων και των βετεράνων στρατιωτών. Οι μάζες αμφισβητούσαν αυτούς που τους έσυραν στον πόλεμο και αδυνατούσαν να τους βγάλουν από τις οικονομικές κρίσεις, ενώ ταυτόχρονα αναζητούσαν κυβερνήσεις που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια και την πρόοδό τους.
Οι επαναστάσεις και οι απεργίες κατέληξαν να είναι ενδημικά φαινόμενα των ευρωπαϊκών χωρών, ενώ τα φιλελεύθερα καθεστώτα και οι θεσμοί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αμφισβητήθηκαν. Ενισχύθηκαν τα μειοψηφικά κόμματα, ενώ νέα έκαναν της εμφάνισή τους. Οι ιδεολογίες του σοσιαλισμού, του εθνικισμού, του μιλιταρισμού, η πειθώ των ηγετών – Μουσολίνι, Χίτλερ, Λένιν – σε συνδυασμό με τα αντιπολεμικά ή φιλοπόλεμα συναισθήματα, καθώς και η μεγάλη οικονομική κρίση, οδήγησαν στον ολοκληρωτισμό του κομμουνισμού, του φασισμού και του ναζισμού.
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος διαμόρφωσε ένα νέο πρότυπο βίας, που χαρακτήρισε τον 20ο αιώνα και έσπειρε διχόνοιες και μίση, απ’ όπου ξεπήδησαν νέες και μεγαλύτερες συγκρούσεις στο μέλλον. Επιπλέον, διέλυσε το δυτικό πολιτισμό του 19ου αιώνα που ήταν καπιταλιστικός, φιλελεύθερος, αστικός και ένδοξος, καθώς και την πεποίθηση που είχε η Ευρώπη, ότι ήταν το κέντρο του κόσμου. Τα νέα δεδομένα, όπως διαμορφώθηκαν, την οδήγησαν να χάσει αργότερα και την ανεξαρτησία της, καθώς υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης, ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν προ των πυλών.
PA270005PA270006
Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, μετά την γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας, θα ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Χίτλερ, ο οποίος στηρίζεται στον δυναμισμό της οικονομίας και του στρατού της Γερμανίας, καθίσταται ο αρχηγός του συνασπισμού των δικτατόρων της Ιταλίας, της Σλοβακίας, της Ουγγαρίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.
Ο Μεσοπόλεμος θα φέρει την κρίση – οικονομική, κοινωνική, πολιτική , ηθική. Οι φασισμοί θα είναι η ακραία κατάληξη της βίαιης σκλήρυνσης της πολιτικής ζωής. «Μέσα στο πλαίσιο εμφυλίων πολέμων και εργατικών εξεγέρσεων, οι οποίες συγκλονίζουν μεγάλο μέρος της ηπείρου μεταξύ 1918 και 1923 – από τη Ρωσία μέχρι τη Γερμανία, από την Ουγγαρία μέχρι την Ιταλία – ο φασισμός θα προσλάβει τη μορφή τυπικά αντεπαναστατικού, αντιδημοκρατικού και αντεργατικού φαινομένου. Υπό την οπτική αυτή, είναι ο κληρονόμος της αντεπανάστασης, η οποία συνόδευσε τον «μακρό» 19ο αιώνα, από την αντιγαλλική συμμαχία του 1793 μέχρι τις σφαγές του Ιουνίου του 1848 και την Κομμούνα».
Η διαφορά έγκειται στο ότι οι φασισμοί, που δεν κοιτάζουν προς το παρελθόν, επιβάλλουν ηγέτες οι οποίοι δεν προέρχονται από παλιές ελίτ αλλά από «κοινωνικά απόβλητα ενός ξεχαρβαλωμένου κόσμου. Είναι εθνικιστές δημαγωγοί οι οποίοι απαρνήθηκαν την αριστερά, όπως ο Μουσολίνι, ή πληβείοι όπως ο Χίτλερ, οι οποίοι ανακάλυψαν το ταλέντο τους ως ‘καθοδηγητές του πλήθους’, μέσα στην ατμόσφαιρα της γερμανικής ήττας».
Η προπαγάνδα, μέσο με το οποίο οι φασισμοί έπεισαν και κινητοποίησαν λαούς έδειξε τη σημασία της ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σαν μέσο ‘διαφώτισης’ της κοινής γνώμης, αλλά και αλλοίωσης των γεγονότων.
Για τους ναζί πάντως «η άμεση προπαγάνδα, είτε ομιλούσα είτε τυπωμένη, ήταν μονάχα η μια πλευρά μιας ευρύτερης επίθεσης στο μυαλό και τις αισθήσεις για να δημιουργηθεί η καινούργια ψυχολογία και τέλος ο ‘καινούργιος άνθρωπος’». Ο show man Μουσολίνι έδειξε τον δρόμο στον Χίτλερ. Δημόσιες τελετές και οπτικά τεχνάσματα κάθε είδους, τέχνη και μαζική κουλτούρα, αρχιτεκτονική, ‘μεγάλες πολιτιστικές καινοτομίες’ και νέες τεχνολογικές κατακτήσεις, τύπος, ραδιόφωνο, λογοτεχνία, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, χειραγωγούν λαούς, συγκαλύπτουν, πείθουν.
PA270007PA270008
«Οι άνθρωποι κατά κανόνα έκαναν χώρο ανάμεσα στον ηγέτη και στον κομματικό μηχανισμό. Ο ηγέτης παρείχε έμπνευση και σιγουριά……Οι μαζικές συγκεντρώσεις, οι παρελάσεις και οι πορείες προσέφεραν στον κόσμο μια τελετουργία και εξέπεμπαν ένα αίσθημα δύναμης που υπογράμμιζε την ανημποριά του ατόμου».
Οι αιτίες για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν βασικά δύο: ο αμοιβαίος ανταγωνισμός των πολιτικών ισχύος και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, που οξύνθηκαν από την επίδραση των επαναστατικών ιδεολογιών σε Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία και Σοβιετική Ένωση. Οι επιτιθέμενοι ήταν κυρίως τα «καινούργια έθνη της δεκαετίας του 1860», που ήρθαν καθυστερημένα και απέτυχαν να αποκτήσουν το status της ιμπεριαλιστικής δύναμης ισότιμο με τις κύριες δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης, ή με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση. Παρ’ όλα αυτά, οι φιλοδοξίες της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας δεν θα είχαν προκαλέσει έναν τέτοιο πόλεμο εάν δεν ερχόταν στην εξουσία ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο ιαπωνικός στρατός, που αισθάνονταν υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε μεγαλειώδη ιστορικά επιτεύγματα και στην εφαρμογή των επαναστατικών τους στόχων μέσω της εξωτερικής κατάκτησης. Ο πόλεμος αποτελούσε επίσης προαπαιτούμενο της μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας, η οποία θεωρούσε ότι ο δρόμος για την επέκταση του κομουνισμού περνούσε από τα αποτελέσματα ενός «δευτέρου ιμπεριαλιστικού πολέμου» που θα κατέστρεφε τον καπιταλιστικό κόσμο.
PA270010
Τα αίτια του πολέμου ως προς την ιταλική εισβολή και την ελληνική απάντηση του ΟΧΙ στον πόλεμο στα ελληνοαλβανικά σύνορα, οι πρώτες νίκες της χώρας μας, αλλά και η γερμανική εισβολή και παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς Ναζί, η μάχη της Κρήτης, η μακρά περίοδος της Κατοχής, η Αντίσταση, η αντεπίθεση των συμμαχικών δυνάμεων, η συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και φυσικά η απελευθέρωση, συμπυκνώνονται στην 28η Οκτωβρίου κατά την οποία γιορτάζουμε την ιστορική στιγμή του 1940, όταν η Ελλάδα μας ύψωσε το ανάστημά της και είπε το ηρωικό «ΟΧΙ» στον εισβολέα, εισερχόμενη με σθένος σε έναν πόλεμο ενάντια σε ισχυρά στρατεύματα της εποχής, κατά του φασισμού και του ναζισμού. Η χώρα μας αρνήθηκε να παραδοθεί, ο λαός μας απέκρουσε σκληρά μαχόμενος μέχρις εσχάτων, παρά την εμφανή ανισότητα των στρατιωτικών δυνάμεων, τον επίδοξο κατακτητή, καθυστέρησε την επέλαση του Άξονα, ενθάρρυνε τους υπόλοιπους λαούς που αντιστέκονταν και αποτέλεσε υπόδειγμα ηρωισμού και πηγή έμπνευσης.
Στον Αγώνα επιστρατεύθηκαν όλες και όλοι. Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά, μάχονταν όσο και όπως μπορούσαν, εξαντλώντας τις δυνάμεις τους στον υπέρ πάντων Αγώνα για την Ελευθερία. Οι στρατιώτες θυσιάστηκαν στο μέτωπο πολεμώντας υπό αντίξοες συνθήκες, και οι γυναίκες προσέφεραν και αυτές τα μέγιστα, στήριγμα για τους πολεμιστές μας, μαχήτριες, ακούραστες, αλύγιστες, άτρωτες.
PA270009PA270011
Ενδεικτική βιβλιογραφία-Πηγές:
Στάνλεϊ Τζ. Πέϊν, Η Ιστορία του Φασισμού 1914-1945, μετάφραση: Κώστας Γεώρμας, πρόλογος: Στέφανος Ροζάνης, εκδόσεις Φιλίστωρ, 2000.
http://www.el.wikipedia.org/wiki/ (Βικιπαίδεια,ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια–αναζήτησηλήμματος)
http://www.matia.gr/library (ηλεκτρονική βιβλιοθήκη) > e-book της Αμαλίας Ηλιάδη > Αδόλφος Χίτλερ: ο ηγέτης και η εποχή του
www.24grammata.com (ηλεκτρονική βιβλιοθήκη) > e-book της Αμαλίας Ηλιάδη > Αδόλφος Χίτλερ: ο ηγέτης και η εποχή του
http://www1.ekebi.gr/fakeloi/fascism/index.htm (ψηφιακός φάκελος από την ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου με τίτλο Ο φασισμός και ο ναζισμός στην Ευρώπη)
(info: 1) Jeffrey Herf, Αντιδραστικός μοντερνισμός. Τεχνολογία, κουλτούρα και πολιτική στη Βαϊμάρη και το Γ΄ Ράϊχ, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1996.
2) Α. Γκλυκσμάν, Φασισμοί: Παλιός και νέος, Στοχαστής, Αθήνα χ.χ.
3) Στέφανος Ροζάνης, Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το τέλος του παραδοσιακού ουμανισμού, Παπαζήσης, Αθήνα χ.χ.
4) Κώστας Παπαϊωάννου, Η γένεση του ολοκληρωτισμού, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 1991.
5) Λιονέλ Ρισάρ, Ναζισμός και κουλτούρα, Αστέρι, Αθήνα 1980.
6) Σάλινς Μάρσαλ, Χρήσεις και καταχρήσεις της Βιολογίας, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1997).

Σχόλιο
Κοινοποίηση

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Χρονική φάση  προετοιμασίας της Δημιουργίας Σχολικής Βιβλιοθήκης Σχολική Βιβλιοθήκη-Σχολικό Έτος 2022-23

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Χρονική φάση  προετοιμασίας της Δημιουργίας Σχολικής Βιβλιοθήκης

Σχολική Βιβλιοθήκη-Σχολικό Έτος 2022-23PA070001
Δημιουργία Σχολικής Βιβλιοθήκης 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων:
Διαμόρφωση-διακόσμηση χώρου, αγορά επίπλων βιβλιοθήκης, ταξινόμηση-κατάταξη λογοτεχνικών βιβλίων, βιβλίων Τέχνης και Ιστορίας, ενίσχυση Φιλαναγνωσίας μέσω διδακτικών πρωτοβουλιών και δράσεων. Τρόποι εμπλουτισμού γλωσσικού γραμματισμού (διαθεματική προσέγγιση-συνδυασμός μαθημάτων π. χ. Ιστορία-Νεοελληνική Γλώσσα). Διαμόρφωση κανονισμού λειτουργίας της σχολικής βιβλιοθήκης.
(Υπεύθυνες καθηγήτριες: Συντονίστρια Πρωτοβουλίας & Δράσης: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων, Αγγελική Αναγνώστου, Γκούμα Βάια, Μαγγούφη Βασιλική, φιλόλογοι 5ου ΓΕΛ Τρικάλων, Τσικορδάνου Αικατερίνη, καθηγήτρια πληροφορικής-υπεύθυνη ιστοσελίδας και ηλεκτρονικών καταγραφών)

PA070002PA070003PA070004PA070005PA070006PA070007PA070008PA070009PA070010PA070011PA070012PA070013

Ο ρόλος και η σημασία της Ανθρωπιστικής παιδείας στο σχολείο του σήμερα: «Γιατί επέλεξες την θεωρητική»; Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων & Βακουφτσή Χριστίνα, μαθήτρια Β΄Λυκείου 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Ο ρόλος και η σημασία της Ανθρωπιστικής παιδείας στο σχολείο του σήμερα: «Γιατί επέλεξες την θεωρητική»;

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων & Βακουφτσή Χριστίνα, μαθήτρια Β΄Λυκείου 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Η μορφωτική και πολιτισμική ακτινοβολία των ανθρωπιστικών σπουδών έχει επικίνδυνα θαμπώσει στις μέρες μας. Όμως, η ίδια η θεμελιακή πράξη της θεσμοθετημένης γνώσης, η διδασκαλία, οφείλει να προάγει μια παιδεία ουμανιστική με αξίες που εξυψώνουν πνευματικά την ανθρώπινη υπόσταση. Η κοινωνία μας εξακολουθεί να έχει ανάγκη την διαπαιδαγώγηση, την μόρφωση, την εκπαίδευση, τον εξανθρωπισμό. Αυτή, εξάλλου, είναι και η βασική αποστολή της.

Στην σημερινή κοινωνία της πληροφορίας, η απόλυτα στενή σχέση των εφήβων και γενικά των νέων ανθρώπων με τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας (κινητά, ηλεκτρονικοί υπολογιστές) προκαλεί προβληματισμό και ανησυχία, εγείρει ερωτήματα και ερωτηματικά σχετικά με τις συνέπειες αυτής της κατάστασης. Θεωρώ πως ως βάσιμα «αντίδοτα» θα μπορούσαν να λειτουργήσουν η καλλιέργεια του Λόγου, της Σκέψης, των Ανθρωπιστικών Σπουδών. Επίσης, η ανάπτυξη των επικοινωνιακών δεξιοτήτων τους, ώστε να διατυπώνουν αποτελεσματικά και εύστοχα τις σκέψεις τους, αναπτύσσοντας παράλληλα την κριτική και δημιουργική τους ικανότητα, αποτελεί στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ, προκειμένου να αποκτήσουν την δυνατότητα να τοποθετούνται σε ποικίλα θέματα με αυθόρμητο, ειλικρινή, αυθεντικό, πρωτότυπο, ελκυστικό και ενδιαφέροντα λόγο. Με τους τρόπους αυτούς οι έφηβοι αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους, εξελίσσουν την αυτοσυνειδησία τους, καλλιεργούν την αυτοπεποίθησή τους, επικοινωνούν σε διαπροσωπικό επίπεδο, διαχειρίζονται συναισθήματα, επιλύουν συγκρούσεις και αντιμετωπίζουν παντοειδή προβλήματα ταυτότητας.

Τα παραμελημένα Ανθρωπιστικά Γράμματα πρέπει να αποκατασταθούν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και προπάντων στο Λύκειο. Τα «μοντέρνα» μαθήματα,  σύγχρονα και «εκσυγχρονιστικά» πήραν σε πολλές περιπτώσεις τη θέση ανθρωπιστικών μαθημάτων που διδάσκουν διαχρονικές αξίες και πνευματικά, ψυχοδιανοητικά ιδανικά. Σαν να υπάρχει, όσο υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι και ανθρώπινες πολιτείες, κάτι πιο σύγχρονο και πιο μοντέρνο από τη δημοκρατία. Σαν να παλιώνουν οι αξίες: η “Αντιγόνη”, του Σοφοκλή, ο “Προμηθέας” του Αισχύλου, η “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη. Πώς αλλιώς; Αθάνατες αξίες,  λόγοι, αξίες “νόμοι υψίποδες, ουρανίαν δι’ αιθέρα τεκνωθέντες, ων Όλυμπος πατήρ μόνος”, αξίες “που δεν τις εγέννησε ή θνατά φύσις ανέρων, κι ούτε ποτέ θα τις κοιμίσει η λήθη… Δεν τις συλλαμβάνεις πάντα λογικά τις αξίες αυτές, τις νιώθεις, με τη σοφία της ζωικής πείρας, που κυλά  βουβά κι απλώνεται σα μεγάλο ποτάμι…”, θα μας έλεγε ο Φ.Πολίτης. αξίες που μόνον όταν ο άνθρωπος φτάσει στην κορυφαία έκφρασή του θα κάνουν να φουντώσει μέσα του “ο άπειρος ηθικός κόσμος”, το “καινόν δαιμόνιον”.

Πολλοί,  άλλωστε, Έλληνες και  ξένοι μελετητές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού,  θα μπορούσαν, στον αιώνα της θεάς τεχνολογίας,  να ακούσουν μέσα από τον Επιτάφιο του Περικλέους τη φωνή του 5ου αιώνα π.Χ., ο οποίος υψώνει για λογαριασμό όλων των αιώνων και όλων των ανθρώπινων γενεών που πέρασαν και που θα έρθουν, το λόγο της δημοκρατίας: του δικαίου, του νόμου, της ισοδικίας, της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ισοκρατίας, της ισηγορίας, της παρρησίας, της αμεσότητας, της ευθύτητας, της ελευθερίας, του μέτρου – αγαθά που για όλον τον κόσμο κατέκτησαν οι Έλληνες, και που σήμερα υποχωρούν μπροστά σ’ έναν υφέρποντα αμοραλισμό πολιτικό, θρησκευτικό, επιστημονικό, καλλιτεχνικό, συνδικαλιστικό, εκπαιδευτικό.

“Στον Επιτάφιο του Περικλέους, θα μας έλεγε ο Φ. Πολίτης, βυθίζεται ο 5ος αιώνας π.Χ. σε συλλογή, και μέσα από τη σιγή, όπως και στα βάθη απάτητης σπηλιάς, σουρώνει και σταλάζει ο λόγος της δημοκρατίας. Η αττική πολιτεία, πολιτεία ελεύθερων ατόμων, απλώνει τη λάμψη της μέσα στο χώρο και στο χρόνο, η πνευματική ζωή έχει φτάσει στο κορύφωμα της, γεννιέται τώρα η ελεύθερη επιστήμη, η λυτρωμένη από προλήψεις έρευνα, η κριτική σκέψη. Ο αιώνας της αττικής ακμής μονολογεί”.

 

Στο πλαίσιο της εφετινής συνεργασίας μου με μαθήτριες, κατά κύριο λόγο, και μαθητές, κατά δεύτερο, της θεωρητικής κατεύθυνσης και των Ανθρωπιστικών Σπουδών, εκθέτει τις απόψεις της και τον προβληματισμό της για το εν λόγω θέμα, η μαθήτριά μου της Β΄ Λυκείου του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων Βακουφτσή Χριστίνα:

«ΓΙΑΤΊ ΕΠΕΛΕΞΕΣ ΤΗΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ»;

«Η ερώτηση αυτή αποτελεί μια από τις συνηθισμένες ερωτήσεις που γίνονται στους μαθητές του κλάδου των ανθρωπιστικών επιστημών. Αυτή όπως και άλλες παρόμοιες απόψεις οι οποίες κρύβουν ενδόμυχα αποδοκιμασία, ειρωνεία και σαρκασμό… Η θεωρητική είναι μια άχρηστη κατεύθυνση, την επιλέγουν οι λιγότερο οξυδερκείς μαθητές, είναι πολύ εύκολο να σημειώσεις υψηλές βαθμολογίες στην θεωρητική. Αυτά και άλλα τόσα κατακριτέα σχόλια βομβαρδίζουν τους μαθητές των ανθρωπιστικών επιστημών καθημερινά. Ωστόσο αν μπορούσαμε να μπούμε στην θέση των μαθητών αυτών θα αντιλαμβανόμασταν ότι η θεωρητική δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Όντας λοιπόν μαθήτρια αυτής κατεύθυνσης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχω «χάσει» εξόδους ή πάρτι λόγω της γιγαντιαίας ύλης στη ιστορία ενώ παράλληλα τα αρχαία τα οποία πολλοί χαρακτηρίζουν ως ξένη και ακαταλαβίστικη γλώσσα αποτελεί για εμένα μάθημα στο οποίο καλούμαι  να εξεταστώ, να μάθω το συντακτικό και την γραμματική τους, να μεταφράσω ένα άγνωστο κείμενο και αυτό αν μη τι άλλο  απαιτεί πειθαρχία, ευφυΐα και μελέτη. Παρόλα αυτά το ερώτημα παραμένει γιατί επέλεξες να πας θεωρητική. Η απάντηση μου δεν είναι γιατί δεν είμαι καλή στα μαθηματικά ή γιατί είναι μια εύκολη κατεύθυνση αλλά γιατί με ενδιαφέρει να μάθω τις ρίζες της γλώσσας μου, να εξερευνήσω τον αρχαίο πολιτισμό, να γνωρίσω τα κατορθώματα των προγόνων μου και να διδαχτώ την ιστορία του λαού μου .Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν πρέπει να διασαφηνίσουμε στο μυαλό μας ότι ο κλάδος των ανθρωπιστικών επιστημών δεν είναι μια λύση ανάγκης για μέτριους μαθητές, αλλά μια επιλογή που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε ισάξια και με σεβασμό!»

Για την επίτευξη της ενδυνάμωσης της ανθρωπιστικής παιδείας και των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων, που, κυρίως, την εμπεριέχουν, στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι αδήριτη η ανάγκη, κατά την γνώμη μας, να εκπονούνται δημιουργικές και πρωτότυπες εργασίες εκ μέρους των μαθητών και σε συνεργασία, φυσικά, με τους καθηγητές τους, οι οποίες θα τους οδηγούν, μέσα από την αυτενέργεια και την ατομική  πρωτοβουλία και συνεργασία, στη συνειδητοποίηση των ανθρωπιστικών αξιών  του δικαίου, του νόμου,  της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ισοκρατίας, της ισηγορίας, της παρρησίας, της αμεσότητας, της ευθύτητας, της ελευθερίας, του μέτρου, της ανάπτυξης κριτικής και διαλεκτικής σκέψης, της αποδοχής της ατομικότητας, της συλλογικότητας, της συνεργασίας, του παραμερισμού προκαταλήψεων, της αλληλεγγύης, του Διαπολιτισμικού σεβασμού, της μοναδικότητας των  πολιτισμών,  της αποδοχής της διαφορετικότητας, της  καταπολέμησης στερεοτύπων.