Εμείς διαβάσαμε το παραμύθι << τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε>>.

Το συζητήσαμε και βρήκαμε τρόπους να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας  δημιουργικά ως μη λεκτική επικοινωνία. Τα παιδιά μαντεύουν …

ένα τρίγωνο

το γράμμα Ο

το γράμμα Δ

μια αγκαλιά

Ανακαλύπτουμε ότι με τη σωματική βία πονάει το σώμα μας, ενώ με την λεκτική πονάει η ψυχή μας και τα άσχημα λόγια πληγώνουν τους φίλους μας.

Στο Νηπιαγωγείο βεβαία δεν υπάρχει βία με την έννοια  που χρησιμοποιείται στο Δημοτικό ή στις άλλες βαθμίδες Συνήθως περιορίζεται στα πλαίσια του παιχνιδιού το ένα νήπιο αρπάζει ένα παιχνίδι από ένα παιδί και το άλλο παιδί κλαίει γιατί νιώθει ότι αδικήθηκε ή δεν του το ζήτησε ευγενικά. Στην αυλή όταν τρέχουν τα νήπια λόγω του αυθορμητισμού τους χτυπάει το ένα το άλλο  άθελα τους γιατί δεν ελέγχουν τον χώρο γύρω τους.

Μιλάμε για την έννοια της φιλίας. Κάθε νήπιο παρουσιάζει τους φίλους τους και λένε τι τους αρέσει να κάνουν μαζί.

Το συμπέρασμα μας είναι ότι είναι ωραίο να έχουμε φίλους, Σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε με τους φίλους μας παρέα όπως ο βάτραχος.

Πως νιώθει ένα παιδί όταν το κοροιδέψουν ή του μιλήσουν άσχημα.

Κάνουμε και μια κατασκευή βραχιόλι με τους κανόνες όταν μας πειράζει κάποιος.