……Βροχή, που τα μικρά παιδιά
κοιτάζουνε χαρούμενα
μέσ’ από κάμαρη ζεστή,
κι όσο πληθαίνει το νερό
και πέφτει πιο μεγάλα,
χτυπούν τα χέρια και πηδούν…..

Με τους στίχους του Κ. Καβάφη ξεκίνησε η βροχερή μέρα  κι ανοίξαμε τις ομπρέλες μας:

Παρατηρήσαμε φωτογραφίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο με το γλυπτό “ομπρέλες¨του Ζογγολόπουλου και δημιουργήσαμε το δικό μας:

αλλά και ομπρέλες με χάρτινα πιάτα:

Διαβάσαμε το παραμύθι “ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει” του Μ. Κοντολέων και ζωγραφίσαμε ό,τι μας εντυπωσίασε:

Παρακολουθήσαμε στο you tube το ταξίδι του νερού και το αποδώσαμε με  ομαδική κατασκευή:

και ατομική:

Κι αρχίσαμε τα παιχνίδια και τα πειράματα με το νερό:

Αρχικά κάναμε το απλό πείραμα του βρασμού για να καταλάβουμε πώς εξατμίζεται το νερό και δημιουργούνται τα σύννεφα:

Στη συνέχεια παρατηρήσαμε πως το νερό είναι άχρωμο και μπορούμε να δούμε μέσα από αυτό. Έτσι, όταν  βυθίσαμε ένα παιχνιδάκι μέσα στο ποτήρι το βλέπαμε. Όταν όμως βάψαμε το νερό με γκοφρέ χαρτί το παιχνιδάκι μας δε φαινόταν:

Μυρίσαμε, γευτήκαμε το νερό και καταλάβαμε πως είναι άοσμο και δεν έχει γεύση. Χρωματίσαμε το νερό, το βάλαμε σε παγοκυψέλες και κάναμε χρωματιστά παγάκια:

Παρατηρήσαμε ότι μόλις αναμείχτηκε το κόκκινο με το μπλε χρώμα έγινε μωβ. Τι ωραία!!! Θα έχουμε και μωβ παγάκια:

Την επόμενη μέρα βγάλαμε τα παγάκια από την κατάψυξη κι αρχίσαμε να ζωγραφίζουμε με τρόπο μαγικό. Αρχικά κάναμε σχέδια με λευκή λαδοπαστέλ πάνω σε λευκό χαρτί. Τίποτα δε φαινόταν. Όταν όμως περάσαμε  πάνω από το χαρτί  τα χρωματιστά παγάκια….εμφανίστηκαν τα σχέδια. Μπορεί να πάγωσαν τα χεράκια μας αλλά διασκεδάσαμε πολύ:

Για το επόμενο πείραμά μας χρειαστήκαμε ένα ποτήρι νερό και χαρτί.

 Πήραμε ένα τετράγωνο κομμάτι χαρτιού, το βάλαμε  στο χείλος ενός ποτηριού με νερό και αντιστρέψαμε το ποτήρι. Το νερό δεν έπεσε αλλά ούτε και το χαρτί που παρέμεινε στο ποτήρι:

Η εξήγηση όχι τόσο απλή, μα το θέαμα μας συνεπήρε: όταν καλύπτουμε ένα ποτήρι γεμάτο με νερό με χαρτί και το γυρίζουμε ανάποδα, το νερό αρχίζει να το πιέζει από τη μια πλευρά ενώ ο αέρας από την άλλη. Η πίεση του αέρα είναι μεγαλύτερη από αυτήν του νερού. Ως εκ τούτου δεν πέφτει.

Ακόμη, προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε νερό από ποτήρι σε ποτήρι με καλαμάκι και βάλαμε στοίχημα…δεν έπρεπε να πέσει ούτε σταγόνα κάτω. Τελικά τα καταφέραμε. Κλείσαμε με το δάχτυλό μας τη μία άκρη από το καλαμάκι το ανασηκώσαμε και καταφέραμε να μεταφέρουμε το υγρό χωρίς να χυθεί:

Κι ένα άλλο εντυπωσιακό πείραμα, για το οποίο χρειαστήκαμε  μέλι, χρωματιστό νερό, λάδι σε μικρές ποσότητες και το στοίχημα έπεσε. Αν τα ανακατέψουμε όλα μαζί θα διαχωριστούν;

Παρατηρήσαμε ότι όσο κι αν  ανακατεύαμε τα συγκεκριμένα υγρά, αυτά διαχωρίζονταν:

Η εξήγηση για τους μεγάλους: Τα υγρά μας έχουν διαφορετική πυκνότητα. Το λάδι που έχει την μικρότερη πυκνότητα πάει πάνω, στη συνέχεια ακολουθεί το νερό και τέλος το μέλι που έχει και τη μεγαλύτερη πυκνότητα.

Και μετά από τόση δουλειά… ήρθε και η ώρα της χαλάρωσης….

Φτιάξαμε ζεστά ποπ-κορν, σβήσαμε τα φώτα, μετατρέψαμε την τάξη μας σε σινεμά κι απολαύσαμε μία Χριστουγεννιάτικη ταινία, έτσι για να μπαίνουμε σιγά, σιγά στο κλίμα των γιορτών που έρχονται:

Και τις βροχερές μέρες περνάμε τέλεια στο νηπιαγωγείο μας!!!