Αρχείο ετικετών: ελλάδα
25η Μαρτίου 2018 – η χοντρομπαλού
Η φετινή μας γιορτή είχε απ’ όλα. Παραδοσιακά, ροκιές, σκετς, θέατρο σκιών, τραγούδι, χορό, βίντεο …
Το πρωινό 2 τμήμα παρουσίασε σκετς με τη ζωη του Ρήγα Φερραίου σαν παραμύθι. Οι μαθητές τραγούδησαν τον Θούριο και χόρεψαν το “χορό του ζαλόγγου” και το “νά’ τανε το 21”
Το πρωινό 1 παρουσίασε τη “χοντρομπαλού” καθώς επίσης και δυο χορούς! Το “ένα παλικάρι 20 χρονώ” και το “αχ πατρίδα μου γλυκιά”
Το απογευματινό παρουσίασε ένα βίντεο με απόψεις των παιδιών για το τι είναι γι αυτά ελευθερία.
Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι ένα μέρος του αφιερώματος του “πρωινού 1” και δυο λόγια από την υπεύθυνη νηπιαγωγό του τμήματος
Γενικά, μου αρέσει να πειραματίζομαι και γι αυτό δε διστάζω να τολμώ πιο εναλλακτικές γιορτές, προσπαθώντας να φέρνω τα παιδιά – και τους γονείς, συχνά- σε επαφή με διάφορα είδη θεάτρου, λογοτεχνίας και γενικότερα με διάφορους τρόπους έκφρασης.
Στο παρελθόν είχαμε δραματοποιήσει τον “Ηλιο τον Ηλιάτορα”, μια έκπληξη -τότε- για γονείς και συναδέλφους, αφού είχε ξεφύγει εντελώς από τα “καθιερωμένα”. Ηταν πρωτοποριακό, είπε και η σύμβουλος και έτσι το ανέφερε στα σεμινάρια που συμμετείχε σε ολη την Ελλάδα! Πολύ τιμητικό, πραγματικά. Ο “ήλιος” έφερε τα παιδιά σε επαφή με την ποίηση και ένα αριστουργημα της λογοτεχνίας. Αλλη χρονιά ασχοληθήκαμε με τους “ελεύθερους πολιορκημένους”, Δ. Σολωμού. Πόσο συγκινητικό να βλέπουμε και κυρίως να ακούμε τους στίχους απο το στόμα των μικρών μαθητών. Αλλη φορά με τα Ελληνάκια, της φακίνου, αλλη φορά με παραμυθοσαλάτες ή μπερδεύοντας δύο ποιήματα ή ιστορίες. Βέβαια δεν έλειπε και η παράδοση από τις γιορτές, κυρίως μέσω των χορών. Τα περισσότερα παιδιά άλλωστε, είναι μέλη τμημάτων παραδοσιακών χορών.
Φέτος λοιπόν, πειραματιστήκαμε με το θέατρο σκιών. Μέρες πριν τη γιορτή είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των παιδιών, άλλωστε. Οπως και ένα τραγούδι που ξεχωρίσαμε από τη λίστα μας. Η “χοντρομπαλού” άρεσε πολύ στα παιδιά. Είχα βάλει πολλά τραγούδια θέλοντας να ανιχνεύσω το ενδιαφέρον τους. Οταν μου είπαν: “κυρία, ξαναβάλτο” κατάλαβα! Αμέσως άρχισαν να το τραγουδούν και να ζητούν να το ξανακούσουν. Τα παιδιά, κάθε φορά, συμμετέχουν ενεργά στο στήσιμο της γιορτής. Ετσι πρότειναν να χορέψουμε, τα τραγουδήσουμε τη χοντρομπαλού, να τη ζωγραφίσουμε και εγώ να κάνω τις ζωγραφιές βίντεο και φυσικά να παίξουμε θέατρο σκιών. Να τα συνδυάσουμε! Δεν είχα λόγο να διαφωνήσω. 
🙂 Ετσι, λοιπόν φτιάξαμε φιγούρες τους εαυτούς μας, διασκευάστηκαν οι στιχοι και το παρουσιάσαμε στους γονείς!
Κάναμε μια μουσική αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας.
Στίχοι Ν. Γκάτσος, μουσική Ξαρχάκος, μοναδική φωνή Δ. Διαμαντίδου.
Εδώ βλέπετε τις ζωγραφιές των μαθητών. Παρατηρήστε πόσο ταιριαστές είναι οι εικόνες με τους στίχους!
Εχουμε καλλιτέχνες στο σχολείο, όχι ψέμματα!
(Ευχαριστώ τους γονείς που δέχονται κάθε … τρέλα (!) και βοηθούν να ξεφεύγουμε από τα καθιερωμένα και να εστιάζουμε στην ουσία.)
Γαρυφαλιά Τεριζάκη
Και το soundtrack της γιορτής!
Το παλικάρι σε πιο ροκ εκδοχή που λάτρεψαν τα παιδιά
και αμέσως μετά το παραδοσιακό
και το αγαπημένο μας με τη φωνή του Λουκιανού Κηλαιδόνη
Και τα υπόλοιπα τραγούδια που ακούστηκαν (εδώ με αγαπημένες εκτελέσεις)
Με τη φωνή της μοναδικής Φλέρυ Νταντωνάκη
Και … Θα βρεθούμε ξανά!
και κλείσαμε όλοι μαζί με το συγκινητικό και αγαπημένο μας – εδώ και χρόνια!
Και κάποιες φωτογραφίες από τη γιορτή. Ευχαριστούμε τη μαμά της Ν. που μας τις έστειλε!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!
Το Επος του ’40
Για την επέτειο του ΟΧΙ φέτος τα δύο τμήματά μου είχαν ετοιμάσει δύο πολύ ωραίες γιορτές. Δύο χρονικά με διαφορετική οπτική το καθένα!
Στη γιορτή του κλασικού “το χρονικό της 28η Οκτωβρίου” είδαμε ταχυδρόμο να φέρνει τα νέα, νοσοκόμες να φροντίζουν Ελληνες τραυματίες, φαντάρους, γυναίκες που βοηθούσαν πλέκοντας κασκόλ, ιταλούς και γερμανούς και Ελληνες που πολεμούσαν, ακούσαμε πολλά ανακοινωθέντα από το 1940 αλλά και πολλά πολλά τραγούδια!
Στη γιορτή του Ολοήμερου πάλι είδαμε μια διασκευή του βιβλίου του Φίλιππου Μανδηλαρά “ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40”. Ζωντάνεψε εδώ ο Μεταξάς, ο Μουσολίνι, οι στρατιώτες, ο κόσμος που αναρωτιόταν τί συμβαίνει και γιατί, τα λουστράκια και φυσικά ο ήρωας της ιστορίας, ο εφημεριδοπώλης, ο οποίος άφησε την αγαπημένη του εφημερίδα για να πάει να πολεμήσει για την “γλυκιά πατρίδα”. Ενδιαφέρον είχε ότι οι αφηγητές κρατούσαν κλακέτες σκηνοθέτη μεταφέροντάς μας μ αυτό τον τρόπο σε κείνη την εποχή!
Τα σκηνικά τους ήταν απλά… Στο κλασικό μια λιθογραφημένη αφίσα προβαλλόταν από τον προτζέκτορα ενώ παιζόταν το έργο, ενώ το Ολοήμερο παρέμεινε πιστό στην εικονογράφηση του βιβλίου από τη Ναταλία Καπατσούλια και ανάλογα με τη σκηνή προβαλλόταν η αντίστοιχη εικόνα από το βιβλίο!
Αν τα πήγαν καλά; Μια χαρά τα πήγαν τα παιδιά! Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι τα παιδιά του κλασικού μιλούσαν πιο δυνατά, όπως παρατήρησε και ένας μπαμπάς!
ο “χάρτης” της 28ης! Βάσει αυτού σχεδιάσαμε τις δραστηριότητές μας!
Λίγες φωτογραφίες από τις πρόβες…
- Σκηνή πρώτη! Το λουστράκι αφηγητής παρουσιάζει…
Τον Μουσολίνι τον υποδύεται … η Γεωργία!
- με μεγάλη επιτυχία φυσικά!
και τον Μεταξά … η Πύρρα! Επίσης με επιτυχία!
- Η μαμά δίνει φιλί στο γιο της εφημεριδοπώλη και ένα φυλαχτό!
Ενα φύλλο εργασίας. Δημιουργήθηκε με λέξεις που είχαν σκεφτεί τα παιδιά σχετικές με την Ελλάδα!
- Οι καλοί θεατές σέβονται τους…ηθοποιούς και τους διπλανούς!
Η ιστορία ζωντανεύει μπροστά τους!
Και δύο τραγούδια που ακούστηκαν στις γιορτές!
Και ένα λατρεμένο των παιδιών!