Για την επέτειο του ΟΧΙ φέτος τα δύο τμήματά μου είχαν ετοιμάσει δύο πολύ ωραίες γιορτές. Δύο χρονικά με διαφορετική οπτική το καθένα!
Στη γιορτή του κλασικού “το χρονικό της 28η Οκτωβρίου” είδαμε ταχυδρόμο να φέρνει τα νέα, νοσοκόμες να φροντίζουν Ελληνες τραυματίες, φαντάρους, γυναίκες που βοηθούσαν πλέκοντας κασκόλ, ιταλούς και γερμανούς και Ελληνες που πολεμούσαν, ακούσαμε πολλά ανακοινωθέντα από το 1940 αλλά και πολλά πολλά τραγούδια!
Στη γιορτή του Ολοήμερου πάλι είδαμε μια διασκευή του βιβλίου του Φίλιππου Μανδηλαρά “ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40”. Ζωντάνεψε εδώ ο Μεταξάς, ο Μουσολίνι, οι στρατιώτες, ο κόσμος που αναρωτιόταν τί συμβαίνει και γιατί, τα λουστράκια και φυσικά ο ήρωας της ιστορίας, ο εφημεριδοπώλης, ο οποίος άφησε την αγαπημένη του εφημερίδα για να πάει να πολεμήσει για την “γλυκιά πατρίδα”. Ενδιαφέρον είχε ότι οι αφηγητές κρατούσαν κλακέτες σκηνοθέτη μεταφέροντάς μας μ αυτό τον τρόπο σε κείνη την εποχή!
Τα σκηνικά τους ήταν απλά… Στο κλασικό μια λιθογραφημένη αφίσα προβαλλόταν από τον προτζέκτορα ενώ παιζόταν το έργο, ενώ το Ολοήμερο παρέμεινε πιστό στην εικονογράφηση του βιβλίου από τη Ναταλία Καπατσούλια και ανάλογα με τη σκηνή προβαλλόταν η αντίστοιχη εικόνα από το βιβλίο!
Αν τα πήγαν καλά; Μια χαρά τα πήγαν τα παιδιά! Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι τα παιδιά του κλασικού μιλούσαν πιο δυνατά, όπως παρατήρησε και ένας μπαμπάς!
Λίγες φωτογραφίες από τις πρόβες…
Και δύο τραγούδια που ακούστηκαν στις γιορτές!
Και ένα λατρεμένο των παιδιών!
Υπερήφανοι και ευτυχείς που ένα σχολείο τίμησε τον Ιωάννη Μεταξά. Ίσως να είστε και το μόνο, διότι συνήθως ούτε το όνομά του αναφέρουν (η μνεία του ονόματός του και μόνο, προκαλεί ενοχλητικές συγκρίσεις με τους σημερινούς…).