“ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
Ελάτε να πάμε μία βόλτα! Να σας δείξουμε κάτι!
Πάμε στην αυλή του φθινοπώρου που φαίνεται ότι η φύση αλλάζει… Οχι μέσα στο σπίτι του γιατί δεν υπάρχουν φύλλα! Εξω είναι τα φύλλα! Εκεί που είναι πεσμένα κάτω και τα φυσάει ο αέρας… Εκεί που τα φύλλα τα σκεπάζουν όλα για να μη φαίνονται…
Εκεί, πίσω απ’ το σιτάρι που έχει γίνει σαν πέτρα με τα χρόνια. Το καλοκαίρι δεν είναι ωραίο πια , γιατί το σιτάρι του δεν λυγίζει με τον αέρα… Πέτρωσε , από τον πόνο, τον θάνατο και τα βάσανα. Πέτρωσε από τον πόλεμο… Από τον πόλεμο πέτρωσαν και οι καρδιές…
Πάμε λοιπόν εκεί να δούμε δυο παιδιά. Τα παιδιά μας, που δε ζουν πια…
Κοιμήθηκαν και δε θα ξυπνήσουν ποτέ ξανά…
Κοιμήθηκαν στον πόλεμο… Χάθηκαν στον πόλεμο! Σκεπάστηκαν με τα φύλλα του φθινοπώρου , που είναι κι αυτά νεκρά!
Χάθηκαν ενώ προσπαθούσαν να φέρουν την Ειρήνη. Ηθελαν μόνο να βοηθήσουν το περιστέρι…
Και το βοήθησαν! Το βοήθησαν, αλήθεια! Γιατί πέρασε από πάνω τους για να φέρει την Ειρήνη στον κόσμο!
Πέταξε πάνω από σκοτωμούς, αίματα, παιδιά που πεινάνε, μανάδες που έχασαν τα παιδιά τους, παιδιά που έχασαν τους μπαμπάδες τους! Πέταξε πάνω από τα ίδια τα παιδιά… Το Ορέστη από το Βόλο και τη Μαρία από τη Σπάρτη…
Δεν έχει σημασία που δεν είναι από την ίδια πόλη… Ηθελαν όμως το ίδιο πράγμα… Να φέρουν την ελευθερία και την Ειρήνη!!!
Πόσο στεναχωρημένο είναι το περιστέρι… Δεν του αρέσει που πρέπει να πετάει πάνω από πολέμους και αίματα και θάνατο για να φέρνει την ειρήνη…
Κοιτάξτε το … Τα ποδαράκια του είναι λερωμένα … Τα νύχια του έχουν ματώσει…
Ηρθε όμως! Είναι εδώ… Είναι χαρούμενο που ήρθε!!!
Γι αυτό μπορούμε πια, να πάμε να δούμε την αυλή που μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά… Να δούμε που έζησαν, που έπαιξαν, που έκαναν φίλους, που ερωτεύτηκαν, που … κοιμήθηκαν. Να τους αφήσουμε λίγα λουλούδια! Να τους πούμε ότι δε θα τους ξεχάσουμε ποτέ γιατί τους αγαπάμε…
Μπορεί να κοιμήθηκαν για πάντα και να σκεπάστηκαν κάτω από τα φύλλα του φθινοπώρου, όμως στις καρδιές των ανθρώπων που τα αγαπάνε θα είναι ξύπνια για πάντα!
Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά που χάθηκαν , δυο παιδιά που δεν πρόλαβαν να γνωριστούν περισσότερο… Δυο παιδιά που χάρισαν τη ζωή τους στη γη!!!
Ο Ορέστης από το Βόλο και η Μαρία από τη Σπάρτη…
Η Μαρία και ο Ορέστης…
Ακούστε τη μαμά τους που τους ψάχνει… Πόσο σπαραχτικά τους φωνάζει…
ΟΡΕΣΤΗ ΑΠ’ ΤΟ ΒΟΛΟ – Γυρεύω το γιόοοοο μου!!!
ΜΑΡΙΑ ΑΠ’ΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ – Την κόρη μου θέλωωω……
Πόσο κλαίνε οι μαμάδες τους που έχασαν τα παιδιά τους! Πόσο τους λείπουν…
Τί να τους πούμε για να μην είναι λυπημένες πια?
Μήν κλαίτε ! Μη λυπάστε. Τα παιδιά σας έγιναν ήρωες!!! Τους θυμόμαστε όλοι! Τους αγαπάμε.
Μας έφεραν την Ελευθερία και την Ειρήνη!!!
Δε θα αφήσουμε την Ειρήνη να φύγει ποτέ ξανά!
Σας το υποσχόμαστε!!!”
Αυτό που διαβάσατε είναι μια ανάλυση του τραγουδιού « προσκύνημα» από τα παιδιά. Το τραγούδι έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος για την παράσταση «το μεγάλο μας τσίρκο»! Τους έκανε μεγάλη εντύπωση το συγκεκριμένο τραγούδι! Είχε ωραίες εικόνες και έτσι εύκολα «μπήκαν» μέσα του και το σχολίασαν με χαρά! Είναι κρίμα που δεν μπορώ να σας μεταφέρω τις εκφράσεις, και τις κινήσεις τους όταν μου «εξηγούσαν» τους στίχους! Ειδικά τα κορίτσια…!!! Το κάναμε μία ιστορία! Θα το ζωντανέψουμε και με τα σώματά μας…! Στα πλαίσια του αφιερώματος που ετοιμάζουμε για την επέτειο του ΟΧΙ και τη γιορτή της Ειρήνης!!!
Επειδή, πιστεύω, ότι κάθε εθνική επέτειος είναι και γιορτή της Ειρήνης!!!
Οι εθνικές μας επέτειοι δεν είναι μόνο αφορμές για να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με την ιστορία του τόπου μας αλλά και για να θυμόμαστε ότι
Η ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!!!
Πρέπει με κάθε τρόπο να τη διασφαλίζουμε!!!
16-10-2012
|
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Καρέζη & Νίκος Δημητράτος ( Ντουέτο ) Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν κάτω απ’ τα ματωμένα νύχια του περιστεριού πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν [ Δυο παιδιά ερωτευμένα δυο παιδιά του χαμού ]2 Ορέστη απ’ το Βόλο Μαρία απ’ τη Σπάρτη γυρεύω το γιο μου Μαρία απ’ τη Σπάρτη Ορέστη απ’ το Βόλο την κόρη μου θέλω [ Δυο παιδιά ερωτευμένα δυο παιδιά του Χαμού ]2 Ορέστη απ’ το Βόλο Μαρία απ’ τη Σπάρτη γυρεύω το γιο μου Μαρία απ’ τη Σπάρτη Ορέστη απ’ το Βόλο την κόρη μου θέλω |