Η μεγάλη μέρα έφτασε . Οι ζωγραφιές, το γράμμα μας και ο φάκελος με τα έσοδα από την εφημερίδα μας έτοιμα από καιρό για να αναχωρήσουν για την οδό Μικράς Ασίας 46. Μια γνωριμία που είχε γίνει κατά τη διάρκεια ενός σεμιναρίου με μια εκπαιδευτικό του σχολείου στο Ξενώνα των Φίλων Παιδιών με Καρκίνο, Η ΕΛΠΙΔΑ, άνοιξε έναν κύκλο ο οποίος φάνηκε να κλείνει λόγω πανδημίας μέχρι που ξανάνοιξε, πάλι εξαιτίας ενός σεμιναρίου πριν 3 μήνες ….Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά , όπως δεν ήταν τυχαίο τελικά το ότι οι γονείς των παιδιών πρότειναν να δοθούν τα έσοδα του πρώτου φύλλου της φετινής μας εφημερίδας στην ΕΛΠΙΔΑ….. Έχοντας ανά χείρας ενά μεγάλο χαρτόνι με ζωγραφιές των παιδιών φτάνω στην είσοδο του Ξενώνα όπου δυο κυρίες χαμογελαστές συζητούν. Μητέρες παιδών του ξενώνα;…Ποιος ξέρει….Αφού γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι πιστοποιητικών και τεστ μπαίνω στο χώρο , όπου με υποδέχεται η καλή φίλη Μαρία που δουλεύει τέσσερα χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο του Ξενώνα. Ανεβαίνουμε στο χώρο των γραφείων Εκεί με περιμένει η Δ/ντρια του Ξενώνα , κυρία Παναγοπούλου και ο κος Νάνης ,κοινωνικός λειτουργός . Το κλίμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα φιλική και χαλαρή . Μέσα από βίντεο ενημερώνομαι για το έργο του Ξενώνα , τον αριθμό των παιδι΄ν που φολοξενεί , τα κριτήρια επιλογής των παιδιών που φιλοξενούνται , την καθημερινότητα των παιδιών και των συνοδών τους , τους τρόπους με τους οποίους επτυγχάνεται η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης των παιδιών με καρκίνο…Ακούω πράγματα που ούτε περνούσαν από το μυαλό μου και εντυπωσιάζομαι με τον τρόπο οργάνωσης του Ξενώνα και το σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα παιδιά που φιλοξενούνται. Τα πάντα γύρω πεντακάθαρα , σα να μην κυκλοφορεί άνθρωπος μέσα εκεί. Ούτε φωνές ακούς , ούτρε ανθρώπους βλέπεις να κυκλοφορούν άσκοπα πέρα δώθε. Την προ Covid εποχή οργανωνόντουσαν πολλές εκδηλώσεις , εκδρομές και γιορτές με στόχο τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι , αν και άρρωστα , μπορούν να χαρούν και να κάνουν πράγματα όπως και τα ¨υγιή ” παιδιά. Τώρα όλα αυτά έχουν περιοριστεί δραματικά….Η Πρόεδρος διαβάζει το γράμμα των παιδιών και δίνει θετικά σχόλια για την εφημερίδα μας . ” Θα τα δείξω και στην κυρία Βαρδινογιάννη”, μονολογεί!!!Λόγω των υγειονομικών συνθηκών , δεν επιτρεπόταν να ξεναγηθώ στους χώρους όπου φιλοξενούνται τα παιδιά , παρά μόνο σε κάποιους κοινόχρηστους χώρους . Η Κυρία Παναγοπούλου εκφράζει τη λύπη της που δεν επιυτρεπόταν να έρθουν μαζί μου και τα παιδιά , αφήνοντας μια μικρή χαραμάδα προσεχώς…..Τους αποχαιρετώ , παίρνοντας μαζί μου δυνατές εικόνες και κρατώντας ζωντανά τα λόγια του κοινωνικού λειτουργού: ” Ο καρκίνος κάνει τα παιδιά να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν απότομα , τους κλέβει όμως την παιδικότητα . Κι εμάς ο στόχος μας είναι να την ξαναφέρουμε πίσω . Θέλουμε τα παιδιά , να αποδεχτούν τον εαυτό τους , την εικόνα τους και να ζήσουν όπως τα ” φυσιολογικά” παιδιά”…..
Περισσότερες πληροφορίες στο site του Ξενώνα