Πλησίαζε η επέτειος της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο που έγινε το 1973. Εξέγερση για Δημοκρατία και Ελευθερία.
“Αλήθεια, τι είναι η Δημοκρατία”, ρώτησε η δασκάλα μας. Μμμμ, λίγο δύσκολο να της απαντήσουμε. Γι’ αυτό, μας σύστησε ένα βιβλίο και δυο κυρίες που ήρθαν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ακριβώς τι ζήταγαν οι εξεγερμένοι φοιτητές…
Δυο κυρίες που το όνομά τους ξεκινά από το ίδιο γράμμα, το Δ, αλλά τόσο διαφορετικές στις σκέψεις και στην καρδιά τους. Διαβάσαμε το παραμύθι, ένα αληθινό παραμύθι που το έζησαν στην Ελλάδα για 7 χρόνια και προκάλεσε στους Έλληνες ποικίλα συναισθήματα. Και σε εμάς το ίδιο. Ορίστε, δείτε!
“Τώρα, μήπως μπορείτε να πείτε τι είναι η Δημοκρατία;”, ξαναρώτησε η δασκάλα μας. Τώρα, ναι, ξέραμε καλύτερα. “Είναι όταν ψηφίζουμε για να δούμε τι θα γίνει, όπως ψηφίζουμε και εμείς πάντα στην τάξη μας”, “Είναι όταν όλοι λέμε τι νιώθουμε και σκεφτόμαστε και δεν υπάρχει κάποιος που να μας λέει να μην το κάνουμε”, “Είναι όταν όλοι συνεργαζόμαστε και βοηθάμε”. “Μόνο Δημοκρατία θέλουμε”. Όμως γιατί θέλουμε Δημοκρατία, τελικά. Ζωγραφίσαμε τις απόψεις μας και τις μοιραστήκαμε με τη δασκάλα και τους φίλους μας.
Η έκφραση που χρησιμοποιούσε η κυρά Δημοκρατία μας άρεσε πολύ. “Όλοι μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί”. Η δασκάλα μας είχε μια ιδέα για να δει αν εμείς μπορούμε να λειτουργήσουμε όλοι μαζί και να είμαστε τόσο δυνατοί ώστε να καταφέρουμε τα πάντα. Μας έδωσε τις “δημοκρατικές” ζωγραφιές μας, τις κάναμε μπαλάκια και απλώσαμε την “κουβέρτα της Δημοκρατίας” στο πάτωμα.
Μπορούμε, άραγε, να συνεργαστούμε σωστά ώστε η κουβέρτα να μη χάσει κανένα μπαλάκι; Για να δούμε…
Είπαμε στη δασκάλα μας τι είναι για μας η “Δημοκρατία” και φτιάξαμε στο wordart μια όμορφη κοπέλα γεμάτη όμορφες λέξεις, δημοκρατικές!
Θελήσαμε να δραματοποιήσουμε το παραμύθι και η δασκάλα μας δε μας χάλασε το χατίρι! Βέβαια, όλες ήθελαν να είναι η Δημοκρατία αλλά στο τέλος όλοι βρήκαν το ρόλο που τους ταίριαζε.
Μάθαμε και φωνάξαμε δυνατά το σύνθημα του Πολυτεχνείου. “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” από τα χείλη εκείνων των φοιτητών, το ίδιο σύνθημα γραμμένο και στις δικές μας ζωγραφιές. Δεν είναι απλές ζωγραφιές, όχι! Είναι πολύχρωμες, όπως πολύχρωμα είναι και τα συναισθήματα σε μια δημοκρατική πολιτεία. Και το χαρτί που ζωγραφίσαμε είναι μαγικό! Όταν μας το παρουσίασε η δασκάλα μας ήταν τελείως μαύρο, όπως οι σκέψεις πολλών ανθρώπων στα χρόνια της ελληνικής δικτατορίας… Και ζωγραφίζεις πάνω σ’ αυτό, όχι με μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές, ούτε καν με κηρομπογιές. Μόνο μ’ ένα ξυλάκι. Να, δείτε…
Και κάναμε τις πιο όμορφες ζωγραφιές που έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Το αξίζει η Δημοκρατία.
Μακάρι τη Δημοκρατία μας να μη μας την πάρει κανένας!
Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια των παιδιών: Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” έγιναν κατασκευή από τα ίδια και στη συνέχεια ένα όμορφο βιντεάκι
Επόμενο τραγούδι :” Ο μέρμυγκας”
Και η μικρή τενεκεδούπολη στήνεται με χρώματα και ενθουσιασμό . Ετοιμάζεται για τη μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας
