Σήμερα η μέρα είχε ανάμεικτα συναισθήματα…Από τη μία μεγάλη χαρά επειδή για πρώτη φορά μετά από έξι μήνες πυκνής αλληλογραφίας με το 14ο Νηπιαγωγείο Καλαμάτας θα συναντούσαμε διαδικτυακά τους φίλους μας. Δημιουργικός πυρετός στην τάξη μας για να ετοιμάσουμε την καρδιά που είχαμε αποφασίσει, στο Συμβούλιο της τάξης μας, να τους φτιάξουμε . Άλλο ζωγραφίζουν και άλλοι γράφουν .
Μέ πόσα χαμόγελα υποδεχτήκαμε στον υπολογιστή τα παιδιά της Καλαμάτας . Το κάθε παιδί είχε ετοιμάσει μια καρδιά αφιερωμένη σε κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά.
Εμείς τους ” χαρίσαμε” μια κόκκινη καρδιά με λόγια και ευχές από την καρδιά μας!!!
Δώαμε φιλιά κι στείλαμε όλη μας την αγάπη .
Κι όταν η συνάντηση τελείωσε μια γλυκόπικρη αίσθηση μας έμεινε.. ” Κυρία , θα ήταν ωραία να βρεθούμε από κοντά ” , ” Πόσες ώρες θέλουμε για να πάμε Καλαμάτα;” ” Θέλουμε κι άλλο γράμμα να τους στείλουμε για να τους πούμε πόσο πολύ τους αγαπάμε ” . Ο κύβος ερρίφθη κι άλλος ένας τελευταίος φάκελος έκπληξη με γράμμα και ζωγραφιές φεύγει κι ελπίζουμε να φτάσει σύντομα.
Ένα μεγάλο ” Ευχαριστώ” στις κυρίες Μένια και Πόλυ για την πολύ ευχάριστη εμπειρία της σχολικής αλληλογραφίας . Όπως καταλήξαμε μεταξύ μας , σε ιδιωτική επικοινωνία αξιολόγησης του εγχειρήγματος, η αλληλογραφία έδωσε τη δυνατότητα στα παιδιά να προτείνουν και να υλοποιήσουν ιδέες ( να γράψουν εφημερίδες , βιβλία, να συνεχίσουν ιστορίες, να ανταλλάξουν χριστουγεννιάτικες, ανοιξιάτικες πασχαλινές κατασκευές…) που σε διαφορετικές συνθήκες , δε θα γινόντουσαν .