Θεοδώρα, η προερχόμενη από τον υπόκοσμο αυτοκράτειρα του βυζαντινού θρόνου, κατά τη μαρτυρία του ιστορικού Προκοπίου. Επιμέλεια  Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Θεοδώρα, η προερχόμενη από τον υπόκοσμο αυτοκράτειρα του βυζαντινού θρόνου, κατά τη μαρτυρία του ιστορικού Προκοπίου.

P1110441

Επιμέλεια  Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, Δ/ντριας 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Πηγή- Απόσπασμα-Μαρτυρία: Προκοπίου Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία Μετάφραση: Αλόη Σιδέρη Εκδόσεις: ΑΓΡΑ

P1110443

«…Αυτά ήταν λοιπόν, καθώς νομίζω, τα σχετικά με το χαρα­κτήρα του Ιουστινι­ανού, όσα τουλάχιστον εγώ μπο­ρώ να πω. Όσο για τη γυναίκα που παντρεύτηκε, θα εξηγήσω τώρα πώς γεννήθηκε και ανατράφηκε και πώς, αφού συνδέθηκε με τον άνθρωπο αυτόν, αφάνισε πέρα για πέρα τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Υπήρχε στο Βυζάντιο ένας κάποι­ος Ακάκιος, φύλακας των θηρίων στο τσίρκο, οπαδός των Πράσινων, ένας άνθρωπος απ’ αυτούς που ονομάζουν αρκουδιάρηδες. Αυτός ο άνθρωπος πέθανε από αρρώστια στα χρόνια που ήταν αυτοκράτο­ρας ο Αναστάσιος, κι άφησε τρεις κόρες, την Κομιτώ, τη Θεοδώρα και την Αναστασία, από τις οποίες η μεγαλύτερη δεν ήταν ακόμα εφτά χρόνων. Η γυναίκα του ξέπεσε και βρήκε άλλον άνδρα με την ελπίδα ότι θα ανελάμβανε τη φροντίδα του σπιτιού όπως επίσης και τη δουλειά στο τσίρκο. Αλλά ο πρώτος χορευτής των Πράσινων, Αστέριος το όνομα, πληρώθηκε από κάποι­ον άλλον για να τους διώξει από τη θέση αυτή και την έδωσε, χωρίς καμιά δυσκολία, στον άνθρωπο που του είχε δώσει τα χρήματα. Οι χορευτές, βλέπετε, μπορού­σαν να κανονίζουν όπως ήθελαν κάτι τέτοιες υποθέσεις. Η γυναίκα όμως, όταν βεβαιώθηκε πως όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί στο τσίρκο, φόρεσε στεφάνια στο κεφάλι και στα χέρια των κοριτσιών της και τις έβαλε να καθήσουν ως ικέτισσες. Οι Πράσινοι βέβαια αρνήθηκαν κατη­γορηματικά να δεχθούν την ικεσία, οι Βένετοι όμως τους έδωσαν μια ανάλογη θέση, επειδή και ο δικός τους φροντιστής των θηρίων είχε πεθάνει πρόσφατα. Όταν λοιπόν τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν, η μητέρα τους τα έβγαλε αμέσως στη σκηνή του τσίρκου γιατί ήταν όμορφα κο­ρίτσια. Δεν τις έβγαλε όμως συγχρό­νως και τις τρεις, αλλά τη στιγμή που καθεμιά τους φάνηκε να ωριμάζει. Η πρώτη λοιπόν, η Κομιτώ, είχε ήδη κατακτήσει διακεκριμένη θέση ανάμεσα στις εταίρες του καιρού της· η δεύτερη, η Θεοδώρα, φορώ­ντας έναν κοντό χιτώνα με μακριά μανίκια σαν αυτούς που φοράνε οι μικρές σκλάβες, την ακολουθού­σε υπηρετώντας τη σε καθετί και κουβαλώντας στους ώμους της το σκαμνί, πάνω στο οποίο εκείνη συνήθιζε να κάθεται στις δημόσιες συγκεντρώσεις. Εκείνη την εποχή η Θεοδώρα δεν είχε ακόμα ωριμάσει κι έτσι δεν ήταν καθόλου σε θέση να πέσει σε κρεβάτι μ’ έναν άνδρα και να συνευρεθεί μ’ αυτόν σαν γυ­ναίκα, γι’ αυτό και επιδιδόταν σ’ ένα είδος ασέλγειας ανδρικού τύπου με κάτι πανάθλιους τύπους και μά­λιστα δούλους που ακολουθούσαν τους αφέντες τους στο θέατρο και έβρισκαν περιστασιακά την ευκαι­ρία να κάνουν την ολέθρια αυτή πράξη· αλλά και στο μπορντέλο καταγινόταν αρκετές ώρες μ’ αυτή την παρά φύσιν σωματική εργασία. Όταν όμως έγινε γυναίκα και ωρίμα­σε επιτέλους, άρχισε ν’ απασχολεί­ται στο θέατρο κι αμέσως έγινε το είδος της πόρνης που οι παλιοί τις έλεγαν παρακατιανές. Ούτε αυλό έπαιζε ούτε τραγουδούσε ούτε καν έκανε τη χορεύτρια, αλλά μόνο πρό­σφερε τα τρυφερά της νιάτα στον πρώτο τυχόντα ασκώντας το επάγ­γελμα μ’ όλο της το σώμα. Αργότε­ρα άρχισε ν’ ανακατεύεται σ’ όλες τις δουλειές του θεάτρου μαζί με τους κωμικούς ηθοποιούς κι έπαιρνε μέρος μαζί τους στις παραστάσεις που δίνονταν εκεί, βοηθώντας τους γελωτοποιούς με διάφορες αισχρολογίες. Ήταν πρώτη στα αστεία και στα πειράγματα και, γι’ αυτά της τα καμώματα, γρήγορα έγινε περιζήτη­τη. Η γυναίκα αυτή ήταν τελείως ξετσίπωτη και κανείς δεν την είδε ποτέ να κοκκινίζει, αλλά προσέφερε αναί­σχυντες υπηρεσίες χωρίς τον παρα­μικρό δισταγμό και ήταν τέτοιος τύπος που, όταν έτρωγε χαστούκια και κατακεφαλιές, χαριεντιζόταν και έσκαζε στα γέλια και, βγάζοντας τα ρούχα της, τα έδειχνε όλα θεόγυμνα στον πρώτο τυχόντα κι από μπρος κι από πίσω, ενώ το σωστό είναι αυτά τα πράγματα να μένουν κρυμμένα από τα μάτια των ανδρών.

Τους εραστές της τους βαριόταν και τους κορόιδευε και τα κατάφερ­νε πάντα να κερδίζει τις ακόλαστες ψυχές τους δείχνοντάς τους με κα­μάρι όλο και πιο ασυνήθιστα κόλπα στο κρεβάτι. Σε κανέναν απ’ αυτούς που συναναστρεφόταν δεν κατα­δεχόταν ν’ αφήσει την πρωτοβουλία· αντίθετα, εκείνη τους ερέθιζε όλους, ακόμα και τ’ αμούστακα παι­διά, λέγοντας πρόστυχα αστεία και κουνώντας ξεδιάντροπα τον πισινό της. Πουθενά στον κόσμο δεν γεν­νήθηκε κανείς τόσο παραδομένος σε κάθε είδους ηδονή όσο αυτή. Συχνά πήγαινε σε συμπόσια μαζί με δέκα ή και περισσότερους νεαρούς, όλους εξαιρετικά γεροδεμένους, που είχαν κάμει δουλειά τους τη λα­γνεία, και επιδιδόταν σε ολονύχτια όργια με όλους μαζί τους συνδαιτυ-μόνες. Ύστερα, όταν δεν έμενε πια πνοή σε κανέναν απ’ αυτούς, εκείνη πήγαινε κι έβρισκε τους υπηρέτες τους, πολλές φορές καμιά τριαντα­ριά, και ζευγάρωνε με έναν έναν απ’ αυτούς· αλλά ούτε κι έτσι μπορούσε να χορτάσει τη λαγνεία της.

Μια φορά που είχε πάει στο σπίτι ενός διακεκριμένου προσώπου, κι ενώ όλοι οι συνδαιτυμόνες την κοί­ταζαν πιωμένοι, καθώς λένε, ανέ­βηκε στην άκρη του ανάκλιντρου πλάι στα πόδια τους και, σηκώνο­ντας με τον πιο αηδιαστικό τρόπο τα φουστάνια της, θεώρησε καλό να τους κάμει επιτόπου μια επίδειξη λαγνείας. Κι ενώ δούλευε και με τις τρεις τρύπες μαζί, κατηγορούσε τη φύση, παραπονούμενη που δεν της είχε κάµει πιο φαρδιές και τις τρύπες των µαστών της ώστε να µπορεί να σκαρφίζεται κι άλλα κόλπα συνουσιαζόµενη κι από εκεί. Συχνά βέβαια έµενε έγκυος, αλλά, µεταχειριζόµενη διάφορα κόλπα, τα κατάφερνε αµέσως να αποβάλλει.

Πολλές φορές µάλιστα γδυνόταν ακόµα και στο θέατρο, µπροστά στα µάτια όλου του κόσµου, και στεκό­ταν ανάµεσα στους θεατές γυµνή, φορώντας µόνο µια ποδίτσα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία, όχι όµως επειδή ντρεπόταν να δεί­ξει ακόµα κι αυτά στον κόσµο, αλλά επειδή δεν επιτρέπεται σε κανέναν να παρουσιάζεται ολωσδιόλου γυ­µνός στο θέατρο· πρέπει να φοράει τουλάχιστον ένα διάζωµα γύρω από τους βουβώνες και τα αιδοία. Μ’ αυ­τό λοιπόν το ντύσιµο ξάπλωνε κατά­χαµα και κειτόταν ανάσκελα. Μερικοί θήτες, που έπαιζαν κατά κανόνα το ρόλο αυτόν, της έριχναν πάνω στο αιδοίο της κριθάρι, που το έπιαναν σπυρί σπυρί και το έτρωγαν χήνες γυµνασµένες επί τούτω. Εκείνη όχι µόνο σηκωνόταν χωρίς να κοκκινίζει, αλλά και φαινόταν να περηφανεύε­ται γι’ αυτή την παράσταση. ∆εν ήταν µόνο ξεδιάντροπη, αλλά και τα κατά­φερνε καλύτερα από τον καθένα να παρασύρει τους άλλους στην αδιαντροπιά. Συχνά γδυνόταν και στεκό­ταν πάνω στη σκηνή ανάµεσα στους µίµους, πότε γέρνοντας το κορµί της προς τα πίσω και πότε τουρλώνοντας τον πισινό της και προς αυτούς που την είχαν χαρεί και προς τους άλλους που δεν την είχαν ακόµα πλησιάσει, επιδεικνύοντας µε καµάρι τα συνηθισµένα της γυµνάσµατα. Με τόση λαγνεία καµάρωνε για το κορµί της, ώστε φαινόταν ότι δεν είχε το αιδοίο της στη φυσική του θέση όπως οι άλλες γυναίκες, αλλά ότι το ’χει στο κούτελο. Αλλά κι εκείνοι που την πλη­σίαζαν αµέσως αποκαλύπτονταν ότι δεν το συνήθιζαν να συνουσιάζονται κατά τους νόµους της φύσης· γι’ αυτό και τα αξιοσέβαστα πρόσωπα, όταν τη συναντούσαν στην αγορά, άλλα­ζαν δρόµο κι έφευγαν βιαστικά από φόβο µήπως αγγίξουν κάποιο από τα φορέµατα αυτής της γυναίκας και νο­µιστεί ότι κόλλησαν το µίασµα. Όσοι την έβλεπαν, ιδιαίτερα νωρίς το πρωί, το ’χαν για γρουσουζιά. Όσο για τη σχέση της µε τις άλλες γυναίκες του θεάτρου, συνήθιζε να τους επιτίθεται όλη την ώρα µε φοβερή αγριότητα σαν σκορπιός, γιατί την κυριαρχούσε µεγάλος φθόνος.

Αργότερα έφυγε µαζί µε τον Εκηβόλο, έναν άνδρα από την Τύρο που είχε αναλάβει τη διοίκηση της Πενταπόλεως, για να του προσφέρει τις πιο αισχρές υπηρεσίες, αλλά κάτι του έκαµε του ανθρώπου και την έδιωξε άρον άρον από εκεί· γι’ αυ­τό λοιπόν βρέθηκε χωρίς κανέναν πόρο ζωής κι από τότε τα ’βγαζε πέρα µε τον συνηθισµένο της τρόπο, πουλώντας άνοµα το κορ­µί της. Αρχικά λοιπόν πήγε στην Αλεξάνδρεια. Έπειτα, αφού γύρισε όλη την Ανατολή, ξεκίνησε να επιστρέψει στο Βυζάντιο ασκώντας σε κάθε πόλη το επάγγελµά της, που αν άνθρωπος το κατονόµαζε, ποτέ, νοµίζω, δεν θα τον συγχω­ρούσε ο θεός· σαν να µην άντεχαν οι ουράνιες δυνάµεις να µείνει τό­πος κανείς που να µη γνωρίσει την ακολασία της Θεοδώρας.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε κι ανα­τράφηκε η γυναίκα αυτή κι έτσι έγινε περιβόητη ανάµεσα σε πολλές δηµόσιες γυναίκες και σε όλους τους ανθρώπους. Αλλά µόλις έφτασε πάλι στο Βυζάντιο, την ερωτεύτηκε ο Ιουστινιανός µε παράφορο έρωτα. Στην αρχή τη συναναστρεφόταν ως ερωµένη, µολονότι την είχε ανυψώσει στο αξίωµα της πατρικίας. Η Θεοδώ­ρα λοιπόν τα κατάφερε αµέσως να αποκτήσει υπέρµετρη δύναµη και τεράστια πλούτη γιατί για τον άνθρωπο αυτόν – όπως συνήθως συµβαίνει µε τους τρελά ερωτευ­µένους – το πιο γλυκό πράγµα στον κόσµο ήταν να κάνει όλα τα χατίρια της αγαπηµένης του και να της προσφέρει όλα τα πλούτη του κόσµου. Όσο για το κράτος, καιγόταν σαν προσάναµµα για χάρη αυτού του έρωτα. Με τη βοήθεια της Θεοδώρας εκείνος προξενούσε ακόµα µεγαλύτερες καταστροφές στο λαό, όχι µόνο στο Βυζάντιο, αλλά και σ’ όλα τα µέρη της Ρωµαϊκής Αυτοκρατο­ρίας. Καθώς κι οι δυο τους ανήκαν από παλιά στην παράταξη των Βένετων, έδωσαν όλο το ελεύθερο στα µέλη αυτής της φατρίας να χειρίζονται τις κρατικές υποθέσεις. Ύστερα όµως από πολύν και­ρό το κακό αυτό κατευνάστηκε στο µεγαλύτερο µέρος του µε τον εξής τρόπο:

Έτυχε ο Ιουστινιανός να πέσει άρρωστος για πολλές µέρες και στην αρρώστια αυτή έφτασε σε τέτοιο κίνδυνο, ώστε κυκλοφόρη­σε ακόµα κι η φήµη πως πέθανε· οι στασιαστές εν τω µεταξύ εξα­κολουθούσαν να διαπράττουν τα εγκλήµατα που αναφέρθηκαν και µάλιστα σκότωσαν µέρα µεση­µέρι, µέσα στο ιερό της Σοφίας, κάποιον Υπάτιο, ένα πρόσωπο όχι ασήµαντο. Όταν λοιπόν διαπρά­χθηκε το έγκληµα, ο θόρυβος που προκλήθηκε από την πράξη τους έφτασε στ’ αυτιά του αυτοκρά­τορα και καθένας από τους αυλι­κούς, παίρνοντας θάρρος από το γεγονός ότι ο Ιουστινιανός απου­σίαζε από το χώρο του εγκλήµα­τος, έσπευδε να διεκτραγωδεί το άτοπο της πράξης απαριθµώντας ένα ένα όλα όσα είχαν συµβεί. Τε­λικά ο αυτοκράτορας πρόσταξε τον έπαρχο της πόλης να επιβάλει ποινές για όλα τα εγκλήµατα που είχαν διαπραχθεί. Ο άνθρωπος αυτός ονοµαζόταν Θεόδοτος και τον φώναζαν µε το παρατσούκλι Κολοκύθα…»

P1110446

«Βουτιά στις αναμνήσεις μέσω ψηφιακών καταγραφών» Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

«Βουτιά στις αναμνήσεις μέσω ψηφιακών καταγραφών»

P1110422

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην ψηφιακή εποχή: έναν αιώνα μετά την κήρυξή του, το Αυτοκρατορικό Μουσείο Πολέμου του Λονδίνου δημιουργεί μια κολοσσιαία βιβλιοθήκη με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων στην πρώτη γραμμή και στα μετόπισθεν.

Σε ποιο σημείο άραγε η «Μεγάλη Ιστορία» συναντιέται με το προσωπικό βίωμα; Την απάντηση αναζητεί το Αυτοκρατορικό Μουσείο Πολέμου του Λονδίνου μέσω ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που εγκαινιάζει τους επόμενους μήνες, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από το ξέσπασμα της πρώτης παγκόσμιας σύρραξης το 2014. Το Μουσείο απευθύνει παγκόσμια πρόκληση-έκκληση στις οικογένειες ατόμων που έλαβαν μέρος στον Πόλεμο να καταθέσουν ό,τι υλικό έχουν στην κατοχή τους: ιδιωτικές επιστολές, ημερολόγια, φωτογραφίες κτλ., με σκοπό τη διαδικτυακή ανάρτηση 8 εκατομμυρίων προσωπικών ιστοριών στην ιστοσελίδα του Μουσείου ως τα τέλη του 2018.

Ο σκοπός των ιθυνόντων είναι να συγκεντρώσουν και να καταγράψουν μαζικά τον πολύτιμο πλούτο που είναι αυτή τη στιγμή κρυμμένος σε συρτάρια, σοφίτες και λοιπούς χώρους αποθήκευσης και να τον κάνουν προσβάσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο, μελετητή και όχι μόνο, με το πάτημα ενός κουμπιού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα «The Observer», το υλικό που θα συγκεντρωθεί «θα αποτελέσει τμήμα μιας τεράστιας διαδικτυακής βιβλιοθήκης η οποία θα τεθεί στη διάθεση των ιστορικών αλλά και των απλών ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να ενημερωθούν για τη δράση των δικών τους στη σύγκρουση».

Το πρότζεκτ έχει τίτλο «Ζωές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου» και θα εγκαινιαστεί τον Φεβρουάριο του 2014 στο πλαίσιο μιας ευρύτερης «επανεκκίνησης» του Μουσείου. Η φιλοδοξία των υπευθύνων είναι να επιστρέψει το Μουσείο σε αυτόν καθαυτόν τον σκοπό της ίδρυσής του, προσαρμοσμένο όμως στην ψηφιακή εποχή…

Το μουσείο ιδρύθηκε στις 5 Μαρτίου 1917, διαρκούντος ακόμη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προκειμένου να καταγραφούν τα γεγονότα της μαίνουσας σύρραξης αλλά και να τιμηθούν η μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους και η συμβολή αυτών οι οποίοι επέζησαν. Στο πλαίσιο αυτό, από τα τέλη του 1918, όλα τα δελτία τροφίμων που διανέμονταν περιελάμβαναν μηνύματα-εκκλήσεις για συλλογή «βιογραφικού υλικού, τυπωμένου ή υπό μορφή χειρογράφου, από όλους τους αξιωματικούς και τους απλούς στρατιώτες οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στις μάχες ή κέρδισαν τίτλους τιμής».

Οι εκκλήσεις, τυπωμένες κατά μήκος των κουπονιών για μαργαρίνη ή βούτυρο, αφορούσαν «πρωτότυπες επιστολές, σχέδια, ποιήματα και άλλα ενδιαφέροντα τεκμήρια τα οποία απεστάλησαν από τις ζώνες του Πολέμου και, γενικά, κάθε είδους ενθύμια, ακόμη και ασήμαντης αξίας…».

Το υλικό που συγκεντρώθηκε εκτέθηκε στο Μουσείο που εγκαινίασε ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ στις 9 Ιουνίου 1920 στο Νότιο Λονδίνο. Στις 7 Ιουλίου 1936 ο Δούκας του Γιορκ, ο οποίος σύντομα επρόκειτο να αναγορευθεί σε βασιλιά Γεώργιο Στ΄, εγκαινίασε εκ νέου το Μουσείο στη νυν έδρα του. Ωστόσο οι πόρτες του έκλεισαν για το κοινό από τον Σεπτέμβριο του 1940 ως τον Νοέμβριο του 1946 και οι πολύτιμες συλλογές του φυγαδεύθηκαν για λόγους ασφαλείας εκτός Λονδίνου.

Η εν λόγω σύρραξη υπήρξε σημείο καμπής για την Παγκόσμια Ιστορία με την έννοια ότι κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 16 εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο και επηρέασε, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, τις ζωές όλων. Η τετραετία 2014-2018 σηματοδοτεί έναν αιώνα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Μουσείο τιμά την επέτειο με μια σειρά εκδηλώσεις. Στο πλαίσιο αυτό, οι «Ζωές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου» αποτελούν ένα μόνο από τα πρότζεκτ που ετοιμάζονται. Μια σειρά εκπαιδευτικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες αλλά και η εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου δικτύου συνεργασιών με πολιτιστικούς και ευρύτερα πνευματικού χαρακτήρα οργανισμούς εντάσσονται επίσης στις ήδη ανειλημμένες πρωτοβουλίες εν όψει της επετείου.

Μέσω μιας ιστοσελίδας που ξεκίνησε από την Ιταλία, άνθρωποι που έχουν γεννηθεί πριν από το 1950 μοιράζονται τις δύσκολες εποχές που έζησαν για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Από τον Μάιο του 2011 λειτουργεί στην Ελλάδα μια τράπεζα που δεν φοβάται τα επιτόκια ούτε την έλλειψη ρευστότητας. Μόνος της ανταγωνιστής είναι ο χρόνος και η λήθη. Τα «στελέχη» της δεν είναι φιλόδοξοι οικονομολόγοι, αλλά εθελοντές εξερευνητές. Η Ελληνική Τράπεζα Αναμνήσεων δεν επενδύει στα χρηματιστήρια αλλά στη γνώση. Εδώ οι καταθέσεις είναι ιστορίες ανθρώπων που έχουν γεννηθεί πριν από το 1950. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας, δηλαδή, που έζησαν πολέμους, εξορίες, Κατοχή, πείνα, αλλά και τρυφερούς έρωτες, παιδικές σκανταλιές και χαμένες πατρίδες.

Η ιδέα γεννήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας τον Αύγουστο του 2007 και σήμερα το διεθνές πρόγραμμα memoro.org, που τιμήθηκε πριν από έναν χρόνο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απλώνεται σε περισσότερες από 16 χώρες.

Η ελληνική του περιπέτεια που τιμήθηκε από το TEDx Athens Competition στον τομέα της καινοτομίας στην εκπαίδευση ) ξεκίνησε από τη Μαρίνα Σάρλι, την Αμαρυλλίδα Ραουζαίου και την Παρασκευή Τζούβελη. Η γιαγιά της Μαρίνας πέθανε όταν εκείνη ήταν έγκυος. Τότε σκέφτηκε πως όσα άκουσε κατά καιρούς από τη γιαγιά της δεν θα τα άκουγε ποτέ η κόρη της. Κάπως έτσι έγιναν τα πρώτα βήματα και σήμερα στην ιστοσελίδα της οργάνωσης (http://www.memoro.org/gr-gr/) αποθησαυρίζονται 150 αναμνήσεις από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, τον εμφύλιο, το απαρτχάιντ στην Αφρική, τους διωγμούς των Ελλήνων από τους Τούρκους στην Πόλη, την ακμή της Τραπεζούντας στον Πόντο, τη μετανάστευση στην Αυστραλία, αλλά και από την καθημερινότητα εκείνης της εποχής.

Η ιστοσελίδα λειτουργεί ως youtube. Ο καθένας μπορεί να κινηματογραφήσει με κάποιες απλές οδηγίες αναμνήσεις και να τις ανεβάσει, αρκεί να μην περιέχουν προκλητικά σχόλια. Στην εξερεύνηση μπαίνουν πλέον και σχολεία, με αποτέλεσμα να έχουν συγκεντρωθεί ιστορίες από την Αττική, τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Δυτική Ελλάδα, το Ιόνιο, την Κρήτη και τη Στερεά.

(Δακτυλογράφηση: Βάσω Κ. Ηλιάδη)

P1110445

«Η κληρονομιά του ρατσισμού, του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας ως θεμελιώδης συμβολή στην επιβολή του εθνικοσοσιαλισμού»   Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

«Η κληρονομιά του ρατσισμού, του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας ως θεμελιώδης συμβολή στην επιβολή του εθνικοσοσιαλισμού»

P1110445 Αντιγραφή

 

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Ο ιταλός ιστορικός Έντσο Τραβέρσο προτάσσει την κληρονομιά του ρατσισμού, του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας ως θεμελιώδη συμβολή στην επιβολή του εθνικοσοσιαλισμού.

Ποια είναι η γενεαλογία της ναζιστικής βίας; Πέρα από την πράξη και την πρακτική, στόχος του  ιταλού ιστορικού Έντσο Τραβέρσο, καθηγητή στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κορνέλ, στο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά είναι να ανιχνεύσει το ιδεολογικό υπόστρωμα από το οποίο άντλησε ο εθνικοσοσιαλισμός τις έννοιες εκείνες που κατέστησαν δυνατό το Άουσβιτς. Κρίσεις όπως αυτές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ή του 1929 αποδεικνύονται μήτρες ρήξεων, τομών, αναβίωσης ή ανασυνδυασμών πολιτικών και ιδεολογικών στοιχείων. Τα πρόσφατα συμπτώματα της ανόδου των άκρων στην Ευρώπη καθιστούν θεμιτή και απαραίτητη τη σύγκριση του σήμερα με τις «σκοτεινές» δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Το ολοκαύτωμα υπενθυμίζει ακριβώς τη σημασία των φαινομένων της βραχείας διάρκειας σε συνδυασμό με εκείνα της μακράς, όπως τονίζεται στην εισαγωγή του βιβλίου. Στη μεταπολεμική εποχή, κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, η ιστοριογραφία βρισκόταν μεθοδολογικά υπό την επικυριαρχία της δομιστικής προσέγγισης όπως αυτή είχε προέλθει από τον Φερνάν Μπροντέλ και τη Σχολή των Annales – μια Ιστορία στη μακρά προοπτική της, αν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε έτσι. Ήταν το προϊόν των ιδιοτήτων ενός κόσμου ο οποίος υπό την επιρροή του Ψυχρού Πολέμου έμοιαζε σταθερός και ακίνητος. Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού οι ιστορικοί ανακάλυψαν ξανά τη σημασία (και την αυτονομία) του γεγονότος ως έννοιας με αμείωτες ιστορικές ιδιότητες.

Αξίζει να μελετηθούν οι ευρωπαϊκές ρίζες του ναζιστικού φαινομένου, αφού ο εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε προϊόν και αποτέλεσμα της γερμανικής ιστορίας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες εστίαζαν στις ιδιαιτερότητές του ως παραδείγματος μιας γερμανικής εξαίρεσης – του λεγόμενου “Sonderweg”, του “ιδιαίτερου δρόμου” της γερμανικής νεωτερικότητας. Και με αντίστοιχο τρόπο τον παρουσίαζαν ως κάτι που πήγαζε αποκλειστικά και μόνο από τη Γερμανία. Οφείλουμε όμως να δούμε τον ναζισμό και ως παράγωγο της ευρωπαϊκής ιστορίας στο σύνολό της. Όχι να παραβλέψουμε τις γερμανικές πηγές του, ασφαλώς, αλλά να τον εντάξουμε με διαλεκτικό τρόπο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Ο στόχος του έργου αυτού δεν είναι να αποκαλύψει τα «αίτια» του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά μάλλον τις «ρίζες», δηλαδή στοιχεία που γίνονται ουσιώδη συστατικά ενός ιστορικού φαινομένου μόνο αφού έχουν συμπυκνωθεί και αποκρυσταλλωθεί εντός του. Ο ναζισμός, ανεξάρτητα από τις συγκυρίες που τον ευνόησαν, στηρίχθηκε κυρίως σ’ ένα υπόβαθρο από διάχυτες πρακτικές, νοοτροπίες και ιδεολογίες- τυπικές για τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων του μακρού 19ου αιώνα. Ένας στοχασμός πάντα επίκαιρος, αφού τίποτα δεν αποκλείει, πράγματι, άλλες συνθέσεις, το ίδιο αν όχι περισσότερο καταστροφικές, να μπορέσουν να αποκρυσταλλωθούν στο μέλλον.

Πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί στοχαστές έχουν αιχμαλωτιστεί από την πεποίθηση ότι καθήκον τους είναι να αναπτύξουν μια ιδεώδη θεωρία των δικαιωμάτων ή της δικαιοσύνης, για να καθοδηγεί και να κρίνει τις πολιτικές πράξεις. Όμως, στο Φιλοσοφία και πραγματική πολιτική, ο Raymond Geuss υποστηρίζει πως οι φιλόσοφοι πρέπει πρώτα να προσπαθούν να κατανοήσουν γιατί τα πολιτικά δρώντα υποκείμενα συμπεριφέρονται με συγκεκριμένους τρόπους. Η πολιτική δεν είναι σε καμία περίπτωση εφαρμοσμένη ηθική, αλλά μια δεξιότητα που δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιβιώνουν και να πραγματοποιούν τους στόχους τους. Ο Geuss σκιαγραφεί μια ιστορικά προσανατολισμένη, ρεαλιστική πολιτική φιλοσοφία και συγχρόνως ασκεί κριτική στις φιλελεύθερες πολιτικές θεωρίες που έχουν βασιστεί στις αφηρημένες αντιλήψεις των δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης. Το βιβλίο ασκεί δριμεία κριτική στους καθιερωμένους τρόπους σκέψης και αποτελεί μια προκλητική έκκληση για αλλαγή.

Από την «Ευρώπη» λοιπόν άντλησαν οι ναζί, γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη γέννηση του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τη μακρά πορεία του ευρωπαϊκού εθνικισμού και του ευρωπαϊκού ρατσισμού. Οι τελευταίες αυτές έννοιες απέκτησαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ιδιαίτερα προβληματικές διαστάσεις ακριβώς επειδή η Γερμανία, το ισχυρότερο κράτος της Κεντρικής Ευρώπης στις αρχές του 20ού αιώνα, δεν διέθετε τις υπερπόντιες εδαφικές κτήσεις της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας ή μικρών ευρωπαίων χωρών όπως το Βέλγιο. Ως αποτέλεσμα, οι γερμανικές ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές διεκδικήσεις προβλήθηκαν μετά το 1918 στην Ανατολική Ευρώπη αντί της Αφρικής ή της Ασίας. Από την άποψη αυτή οι απαρχές του εθνικοσοσιαλισμού είναι ευρωπαϊκές. Αν διαβάσουμε μάλιστα με συστηματικό τρόπο τα έργα της ναζιστικής γραμματείας, θα αντιληφθούμε ότι και οι ίδιοι οι ναζί είχαν συνείδηση μιας τέτοιας ευρωπαϊκής κληρονομιάς.

Το Ολοκαύτωμα ήταν ένα από τα πιθανά μέλλοντα της Ευρώπης του 20ού αιώνα, όχι η απόλυτη άρνησή της. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό το σημείο για να αποφύγουμε οποιεσδήποτε δημαγωγικές ερμηνείες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όμως ότι ο ευρωπαϊκός μας πολιτισμός είναι ίδιος με εκείνον εντός του οποίου ο ναζισμός διέπραξε το Ολοκαύτωμα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Ολοκαύτωμα δεν ήταν η απόλυτη αντίθεση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ήταν μία από τις πολλές πιθανές εκβάσεις του. Και αυτό δεν αποτελεί  ανακάλυψη ενός ιστορικού, αποτελεί τεκμηρίωση πολλών διαφορετικών σχολών σκέψης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο ναζισμός και το Άουσβιτς ήταν αναπόφευκτο προϊόν του πολιτισμού μας αλλά ούτε και ότι είμαστε ασφαλείς σήμερα από ένα παρόμοιο μέλλον.

Αναμφισβήτητα, η σημερινή κρίση επιδρά στο ιδεολογικό υπόβαθρο της Ευρώπης. Η κρίση του 1929 συνέβαλε στην έλευση του φασισμού στη Γερμανία. Έτσι ο φασισμός από αποκλειστικά ιταλικό κίνημα και φαινόμενο αποβαίνει ένα από τα μείζονα πολιτικά παραδείγματα της ηπείρου. Παρόμοιες διαλυτικές συνέπειες θα μπορούσε να έχει και η τρέχουσα οικονομική κρίση. Δεν μιλάμε φυσικά για μια μηχανική επανάληψη της Ιστορίας αλλά για μια συγκρίσιμη πολιτική-ανθρωπολογική μεταμόρφωση της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται αλλά μεταβάλλεται. Και αυτό είναι αναπόφευκτο.

Αναλύοντας λεπτές και πολύπλοκες έννοιες, όπως οι παραπάνω,  η στάση του ιστορικού απέναντι στο ευρύ κοινό οφείλει να είναι υπεύθυνη: Η συμβολή του ιστορικού συνίσταται στη συγκρότηση μιας υπεύθυνης ιστορικής συνείδησης, στην παραγωγή μιας κριτικής ερμηνείας του παρελθόντος. Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της πολιτικής ταύτισης του ιστορικού. Δεν πείστηκα ποτέ από την άποψη περί επιστημονικής ουδετερότητας της ιστοριογραφίας, της υποτιθέμενης ουδετερότητας της επιστήμης συνολικά. Τη θεωρώ ψευδαίσθηση. Ο ιστορικός βέβαια οφείλει να συνειδητοποιεί τα στοιχεία που μπορούν να τον επηρεάσουν, να αναγνωρίζει τη θέση υπό την οποία εργάζεται και ομιλεί.

(Δακτυλογράφηση: Βάσω Κ. Ηλιάδη)

P1110437 Αντιγραφή

Παρουσίαση πολιτιστικού προγράμματος με θέμα: “Ελληνικές καστροπολιτείες”

P1110428

http://5lyk-trikal.tri.sch.gr/?page_id=5266

2021-2022

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΕΣ»

 Συντονίστρια καθηγήτρια: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

http://5lyk-trikal.tri.sch.gr/wp-content/uploads/2021/10/ergasia.pdf

 

Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών.   Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος: «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) Υπεύθυνη-συντονίστρια  καθηγήτρια δράσης: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Ταχυδρομική διεύθυνση

Καλαμπάκας & Σταυροπούλου. Τρίκαλα, Τ.Κ. 42100

Τηλέφωνο:  2431033780 ΦΑΞ :   2431071559

E-MAIL:  mail@5lyk-trikal.tri.sch.gr

Site: http://5lyk-trikal.tri.sch.gr/

https://blogs.sch.gr/5lyktrik

Σχολικό Έτος 2021-2022.

Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών.  

Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος:

«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα)

Υπεύθυνη-συντονίστρια  καθηγήτρια δράσης: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Η χρησιμότητα  της πνευματικής αναζήτησης και του ελεύθερου στοχασμού ήταν και παραμένει η εξής: να ολοκληρωθεί η μάθηση ενός ανθρώπου με στόχο να συνειδητοποιεί αέναα την αξία της σκέψης του. Εμπνεόμενοι από προσωπικές εμπειρίες, την εκπαιδευτική πείρα και  σχετικά κείμενα και διαπνεόμενοι από δημιουργικότητα και ερευνητική διάθεση,  εκπαιδευτικοί του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων διατυπώσαμε τις σκέψεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις μας για το θέμα «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) και τη σχέση του με την πρακτική φιλοσοφία της καθημερινότητας, εκτιμώντας τη σημασία της πολιτιστικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής  μας κληρονομιάς και εκφράζοντας παράλληλα τα συναισθήματά μας για το αγαθό της  αυτοσυνειδησίας σε σχέση με το πώς φανταζόμαστε το σχολείο του μέλλοντος…

Η Υπεύθυνη της δράσης-συντονίστρια καθηγήτρια Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02 εύχομαι, σε  αρμονική  και  στενή  συνεργασία  με  τους συναδέλφους  μου καθηγητές/τριες,να  συνεχίσουμε  να  παράγουμε  εύχρηστο  και  ουσιαστικής  σημασίας  εκπαιδευτικό  υλικό  που  τόσο  το  έχει  ανάγκη  η  εκπαιδευτική  κοινότητα  για  την  προαγωγή  της εκπαιδευτικής  μας  συνείδησης  και  το  βάθεμα της εσωτερικής  μας  σοφίας.

 

«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…»

Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως …έναν παιδαγωγικό οργανισμό πολυσύνθετο με «εμβαθύνσεις» μεγαλύτερες από το σημερινό στα κομβικά, πνευματικά του σημεία. Με «αρθρώσεις»  και «συναρμόσεις» ευέλικτες, εύκαμπτες και ολιστικές…Με ανθρωπιστική συμπερίληψη που θα σέβεται και θα αξιοποιεί δημιουργικά τις πολυποίκιλες ιδιαιτερότητες μαθητών, καθηγητών, γονέων. Εξάλλου, οι οπτικές γωνίες θέασης και προσέγγισης ενός προβλήματος εκ μέρους και των τριών ανωτέρω παραγόντων της σχολικής κοινότητας (μαθητικού δυναμικού, εκπαιδευτικού προσωπικού, γονέων & κηδεμόνων) μπορούν να αποδειχτούν πολύτιμες ως προς την τελική «σύνθεση», εξεύρεση σύνθετης λύσης ενός προβλήματος: με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πολυπόθητη «τριγωνοποίηση» κατά την διερεύνηση διαφόρων παιδαγωγικών-εκπαιδευτικών ζητημάτων.

Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι και το επιθυμώ εξοπλισμένο υλικά, θωρακισμένο πνευματικά, συνεκτικό, ελεύθερο, δημοκρατικό, έναν χώρο πνευματικής αναζήτησης και δημιουργίας στον οποίο οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας δεν θα οριοθετούν μηχανικά και ασυνείδητα προσωπικότητες και συμπεριφορές αλλά θα εμπνέουν, θα τροφοδοτούν, θα απογειώνουν πνεύμα, νόηση, ψυχή και φαντασία…Με έναν λόγο και έναν τρόπο, το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως τόπο ιδανικού χωροχρόνου, ως ένα παιδαγωγικό εργαστήρι πνευματικής εξέλιξης και διαμόρφωσης ελεύθερων ανθρώπων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

Σε αυτό τον ιδανικό χωροχρόνο, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα θα συναρμόζονται αρμονικά με τις ηθικές επιταγές και υποχρεώσεις που κατευθύνουν στην ανάδυση, διαμόρφωση και δημιουργία μιας κοινωνίας ισορροπημένης στις βασικές της λειτουργίες.

Το σχολείου του άμεσου και έμμεσου μακροπρόθεσμου μέλλοντός μας ως προβολή προσδοκιών, επιθυμιών, φιλοσοφικών ενοράσεων και ψυχικών ενατενίσεων, σε σύγκριση και συσχέτιση με το σχολείο του σήμερα που βιώνουμε καθημερινά, αποτελεί την πιο φιλόδοξη, από παιδαγωγική άποψη, «ονειροφαντασία»… Δυστυχώς, η αποστέωση και η χρησιμοθηρία που επικρατούν στην κοινωνική μας σφαίρα, μας προσγειώνουν απότομα, κατεβάζοντάς μας  από τα ουράνια στη γη…Και, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο σκληρό ρεαλισμό και στην ευφάνταστη πνευματική μας προσδοκία και απαίτηση, διάγουμε βίο πνευματικά και εκπαιδευτικά ενδιαφέρων, γεμάτο προκλήσεις και δυσεπίλυτα στο βάθος τους προβλήματα: Αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού (ίδε: «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» με σχετικές παραπομπές στους συσχετισμούς οικονομίας και κοινωνίας καθώς και οικονομίας και Παιδείας-Εκπαίδευσης…

 

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

 

 

ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΟΥ ΜΈΛΛΟΝΤΟΣ

1 Σεπτεμβρίου 2050

Τα σχολεία ανοίγουν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Οι εκπαιδευτικοί είναι όλοι στη θέση τους, τα βιβλία και όλα τα αναγκαία οπτικοακουστικά μέσα διαθέσιμα, τα προγράμματα σπουδών και οι οδηγίες διδασκαλίας έχουν αποσταλεί και μελετηθεί, ο σύλλογος των εκπαιδευτικών με πνεύμα συνεργασίας έχει ολοκληρώσει την κατανομή των μαθημάτων και το ωρολόγιο πρόγραμμα και βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον σύλλογο γονέων , με τους αρμόδιους φορείς του Δήμου και του Υπουργείου Παιδείας για την επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος προκύψει. Τα μέλη του διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού είναι επίσης στη θέση τους, έτοιμα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Η Διεύθυνση του σχολείου πρωτοστατεί στην οργάνωση της λειτουργίας του σχολείου, συντονίζει με έμπνευση και δημοκρατικό πνεύμα όλο το προσωπικό και απολαμβάνει τον σεβασμό όλων των μελών της σχολικής κοινότητας.

Ένα αίσθημα προσδοκίας τους κατακλύζει όλους, γιατί αυτή η σχολική χρονιά ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς : το κτήριο του σχολείου ανακαινίστηκε πλήρως, τα εργαστήρια εξοπλίστηκαν, οι αίθουσες διαθέτουν πλέον όλα τα εργαλεία των ΤΠΕ, η δανειστική βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε με δεκάδες νέους τίτλους , η αίθουσα εκδηλώσεων, το γυμναστήριο και τα αθλητικά γήπεδα περιμένουν τους μαθητές. Και το κυριότερο, το σχολείο είναι πια ολοήμερο και παρέχει πλήθος αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για μαθητές και εκπαιδευτικούς, καθώς και τη δυνατότητα ενισχυτικής διδασκαλίας για μαθητές που τη χρειάζονται.

Όλα αυτά βεβαίως επιτεύχθηκαν χάρη στον μακρόπνοο εθνικό σχεδιασμό της δημόσιας εκπαίδευσης κατόπιν διακομματικής συναίνεσης και συνεργασίας, σχεδιασμός που έλαβε υπόψη τις ανάγκες και τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και την αξία της μόρφωσης ως ατομικού και κοινωνικού αγαθού.

Με το ίδιο αίσθημα προσδοκίας και ανυπομονησίας περιμένουν και οι μαθητές την έναρξη των μαθημάτων. Θα φοιτήσουν επιτέλους σε ένα σχολείο που δεν το βρίσκουν βαρετό, απεχθές, άχρηστο. Σε ένα σχολείο που τους αντιμετωπίζει σαν παιδιά και εφήβους με τις ιδιαίτερες ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας τους, που τους κατανοεί, τους σέβεται και τους βοηθά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Σε ένα σχολείο που τους παρέχει όλα τα γνωστικά και συναισθηματικά εφόδια για να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ένα σχολείο διαπαιδαγώγησης και αλληλοσεβασμού, ισότητας και αλληλεγγύης.

Εν κατακλείδι το σχολείο του μέλλοντος!

Μαγγούφη Βάσω, φιλόλογος

 

Αναμφισβήτητα το σχολείο αποτελεί αντανάκλαση του τρόπου ζωής και λειτουργίας της κοινωνίας. Με δεδομένη αυτή τη διαπίστωση είναι σαφές ότι το σχολείο του μέλλοντος θα είναι απόλυτα ενταγμένο στο πλαίσιο της ψηφιακής εποχής και θα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε οι μαθητές να διδάσκονται και να μαθαίνουν με την πολύτιμη αρωγή των τεχνολογικών μέσων. Συγκεκριμένα, εκπαιδευτικοί και μαθητές θα είναι εξοικειωμένοι στη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, διότι αυτοί θα αποτελούν το βασικό τους εργαλείο. Βιβλία σε έντυπη μορφή δε θα υπάρχουν, αλλά θα αντικατασταθούν από βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. Διαγωνίσματα, τεστ, εργασίες θα γίνονται ηλεκτρονικά, ενώ το μάθημα θα οργανώνεται σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες, όπου ο κάθε μαθητής θα έχει τον δικό του υπολογιστή. Επίσης, πιστεύω ότι οι εκπαιδευτικοί θα είναι πιο κοντά στα παιδιά, θα συζητούν μαζί τους για τις ανησυχίες τους και θα κατανοούν τους προβληματισμούς τους. Οραματίζομαι ένα σχολείο στο οποίο τα παιδιά θα χαίρονται να βρίσκονται και θα αισθάνονται ασφαλή, χαρούμενα και δημιουργικά, με στόχους για μια καλή και ισορροπημένη ζωή.

Γκούμα Βάνα, φιλόλογος

 

 

Μερικές σκέψεις για το σχολείο του μέλλοντος που φαντάζομαι ότι έρχεται και όχι για αυτό που επιθυμώ να έρθει:

Στο σχολείο του μέλλοντος η υποδομή δεν θα είναι κτιριακή αλλά ηλεκτρονική και τεχνολογική. Οι αίθουσες θα είναι ψηφιακές και τα εργαστήρια ψηφιακές προσομοιώσεις. Επομένως, ταμπλέτες και υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας, υπερσύγχρονα εκπαιδευτικά λογισμικά και ταχύτητες συνδέσεων στο δίκτυο όμοιες με του φωτός, θα αποτελούν τους απαραίτητους για κάθε μαθητή πόρους μάθησης.

Οι μαθητές θα κατατάσσονται σε τάξεις (κύκλους μάθησης), όχι με βάση την ηλικία τους, αλλά διαγνωστικά τεστ αξιολόγησης στα βασικά μαθήματα της γλώσσας, των μαθηματικών, της πληροφορικής.

Η παρακολούθηση των μαθημάτων (βιντεοσκοπημένων) δεν θα γίνεται σε πραγματικό χρόνο για τους μαθητές (σε ζωντανή σύνδεση με τον καθηγητή που τα κάνει) αλλά οποιαδήποτε ώρα και στιγμή της ημέρας, και θα ολοκληρώνεται με τεστ αξιολόγησης που θα διορθώνεται αυτόματα, ηλεκτρονικά από το σύστημα, ώστε να ανοίγει ή όχι το μάθημα του αμέσως επόμενου επιπέδου, ή να επαναλαμβάνεται το ήδη ανοιχτό μάθημα με ένα νέο διαγνωστικό, αξιολογικό τεστ.

Τράπεζα πιθανών ερωτήσεων των μαθητών με τις απαντήσεις τους θα είναι αναρτημένη στον ιστότοπο του μαθήματος, για την επίλυση τυχόν αποριών των μαθητών, ενώ για επιπλέον απορίες-ερωτήσεις θα κάνουν e-αίτηση με την ερώτησή τους σαφώς διατυπωμένη, πληρώνοντας ένα παράβολο στο αντίστοιχο Υπουργείο Ψηφιακής Παιδείας, προκειμένου να λάβουν απάντηση. Αν μια από τις δύο προϋποθέσεις, καταβολής διδάκτρων ή σαφούς διατύπωσης της ερώτησης δεν πληρούνται, οι ερωτήσεις-απορίες θα πρέπει να αναδιατυπώνονται και να καταβάλλονται νέα παράβολα έως ότου να είναι σε αναγνωρίσιμη, γνώριμη μορφή από το σύστημα που έχει προγραμματιστεί κατάλληλα να τις απαντάει βάσει συγκεκριμένων μοντέλων και αλγορίθμων.

Οι καθηγητές θα βιντεοσκοπούν το μάθημά τους, που θα παρέχεται ηλεκτρονικά μέσω των ψηφιακών τους τάξεων σε όσους μαθητές έχουν το γνωστικό υπόβαθρο (βάσει διαγνωστικών τεστ) να το παρακολουθήσουν διαδικτυακά και να απαντήσουν στις διαδραστικές ασκήσεις και τα τεστ αξιολόγησης που έχουν θέσει.

Ο αριθμός των καθηγητών θα περιοριστεί δραματικά καθώς ένας καθηγητής θα αρκεί για να οργανώσει και να παράξει τα διαδικτυακά μαθήματα ενός γνωστικού αντικειμένου συγκεκριμένου επιπέδου. Η επαφή τους με τους μαθητές τους θα περιορίζεται στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία μέσω μηνυμάτων σχετικά με το χρονικό περιθώριο που θα έχουν οι μαθητές τους να απαντήσουν στα ερωτήματα  των φύλλων εργασίας και αξιολόγησης που τους έχουν θέσει.

Συμπερασματικά, στο σχολείο του μέλλοντος δεν θα υπάρχουν κτιριακές εγκαταστάσεις,-διαπροσωπικές σχέσεις και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των δύο πυρηνικών συστατικών της μαθησιακής διαδικασίας, μαθητών-καθηγητών.

Σαλέπη Κωνσταντίνα, Βιολόγος

 

 

Κτίριο: υπερσύγχρονο και λειτουργικό, με ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες, με γυμναστήριο, με αμφιθέατρο, με άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικής και χημείας για τα πειράματα, με αίθουσες εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές για όλους τους μαθητές, με ενσωματωμένα, εξατομικευμένα, ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα διδασκαλίας για να ικανοποιούνται οι ανάγκες και των πιο απαιτητικών μαθητών, με αίθουσα μουσικής και καλλιτεχνικών καθώς και αίθουσα προβολών, με βιβλιοθήκες, με ιατρείο πλήρως εξοπλισμένο για την πρόληψη τυχόν ατυχημάτων, ευχάριστα διακοσμημένες αίθουσες με ζωγραφιές και εργασίες παιδιών, γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου καθώς βόλεϊ και τένις, με εστιατόριο. Τέλος, ο αύλειος χώρος διακοσμημένος με παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα, με κιόσκια όπου θα κάθονται και θα συζητούν οι μαθητές στα διαλείμματά τους.

Προσωπικό: καθηγητές όλων των ειδικοτήτων που θα γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τις ηλεκτρονικές συσκευές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους μαθητές, Γραμματεία.

Βιβλία: σύγχρονα βιβλία, κατανοητά, προσαρμοσμένα στα νέα δεδομένα των επιστημών, της τεχνολογίας και τις ανάγκες των μαθητών.

Τάξεις: ολιγομελή τμήματα.

Το σχολείο του μέλλοντος πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της κριτικής ικανότητας των μαθητών και να μην περιορίζεται στη μετάδοση στείρων γνώσεων. Οι καθηγητές θα οργανώνουν συζητήσεις, παρουσιάσεις, εργασίες που ενεργοποιούν ποικίλα ταλέντα καθώς και τις ικανότητες του παιδιού.

Ανάμεσα στους μαθητές θα υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και ευγενούς άμιλλας και όχι ένα κλίμα ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας. Το σχολείο θα συνδέεται όχι μόνο με τις ανάγκες της νέας γενιάς για την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων (κριτική σκέψη, συνεργασία, ομαδικότητα) αλλά και με την μελλοντική επαγγελματική κοινωνικοποίηση των νέων.

Στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων του Λυκείου πρέπει να ενταχθεί το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε οι μαθητές πριν μπουν στην τελική ευθεία της επιλογής της κατεύθυνσης που θα ακολουθήσουν, να γνωρίζουν τις ευκαιρίες που προσφέρονται στην αγορά εργασίας. Επιπλέον, σε μια εποχή που μαστίζεται από έντονα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και το μέλλον φαντάζει αβέβαιο και ασαφές για τους νέους μας, είναι απαραίτητη η ένταξη στο Λύκειο, μαθημάτων που σχετίζονται με τις κοινωνικές επιστήμες.Τέλος, αφού οι μαθητές τελειώνουν το μάθημά τους, θα μπορούν να γευματίζουν στο εστιατόριο του σχολείου. Στη συνέχεια θα λειτουργούν τα τμήματα μελέτης και οι μαθητές με την καθοδήγηση των καθηγητών τους θα προετοιμάζουν τα μαθήματα της επόμενης ημέρας καθώς και η ενισχυτική διδασκαλία αφενός για τους πιο αδύναμους μαθητές αφετέρου για την καλύτερη προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις ώστε να μη χρειάζεται να καταφεύγουν στα φροντιστήρια.

Γουσοπούλου Ντίνα, κοινωνιολόγος

 

ΤΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Όταν μου  ζητήθηκε να γράψω λίγες  λέξεις  για  το  σχολείο  του  μέλλοντος  προβληματίστηκα αρκετά. Είναι  πoλύ  εύκολο  να  ονειρευτεί  κανείς το  τέλειο  σχολείο  του  μέλλοντος.

Ένα σχολείο, το  οποίο  θα  είναι  πλήρως  εξοπλισμένο  για  τις  ανάγκες  και  τις  απαιτήσεις  μαθητών  και  εκπαιδευτικών. Ένα  σχολείο,  όπου  ο  κάθε  μαθητής  θα  έχει  στο  θρανίο  του, τον  δικό  του  υπολογιστή  και  οι  διαδραστικοί  πίνακες  θα είναι βασικός  εξοπλισμός σε κάθε  αίθουσα. Ένα σχολείο, όπου ο κάθε  εκπαιδευτικός  θα  έχει  την  δική  του αίθουσα, εξοπλισμένη με τα απαραίτητα  εργαλεία,  που  ο  ίδιος  θα  ήθελε,  για  να  κάνει  απερίσπαστα  την  δουλειά  του. Ένα  σχολείο,  όπου  τα  εργαστήρια  φυσικής – χημείας – καλών τεχνών – τεχνολογίας – μουσικής  κ.α  θα  ήταν  ένας χώρος έρευνας  και δημιουργίας για  τους  μαθητές μας. Ένα  σχολικό  συγκρότημα  με  αίθουσες  ψυχαγωγίας, βιβλιοθήκες κ.α, όπου  οι  μαθητές  θα  δραστηριοποιούνται αρκετές  ώρες  την  εβδομάδα. Ένα  σχολείο, όπου  μαθητές  και  εκπαιδευτικοί θα  σιτίζονται  το  μεσημέρι και  θα  ακολουθεί  ένα  πρόγραμμα  που  θα  περιλαμβάνει την προετοιμασία τους για  την  επόμενη  μέρα. Ένα  σχολείο  με  άψογες  αθλητικές  εγκαταστάσεις, γήπεδα, πισίνες κ.α,  όπου  η  άθληση  των  μαθητών θα  είναι  στο  καθημερινό  πρόγραμμα. Ένα  σχολείο  που  μετά  την αποχώρηση οι  μαθητές θα έχουν τον ελεύθερο  χρόνο  τους, που τόσο σήμερα  τους  λείπει.

Θα  μπορούσα  να  γράφω  για  ώρες  σκέψεις  σαν  τις  παραπάνω, αλλά  η  πραγματικότητα  είναι  διαφορετική. Είναι  ανούσιο  να  γράφεις  ουτοπίες  και  πράγματα  τα  οποία  δεν  πρόκειτε  ποτέ  να  συμβούν. Η  πραγματικότητα  είναι  διαφορετική.

Το  σχολείο  του  μέλλοντος  έχει  να  αντιμετωπίσει  μεγάλες  προκλήσεις. Η  σημερινή  κοινωνία  έχει  τεράστια  προβλήματα. Η  ανεργία  και  η  φτώχεια που αντιμετωπίζουν πολλές  οικογένειές  είναι  από  τα  σημαντικότερα προβλήματα. Από  την  άλλη  πλευρά  μπροστά  στο  βωμό  του  χρήματος  έχουν  θυσιαστεί  πανανθρώπινες αξίες  και συμπεριφορές.

Έτσι  το  σχολείο  έχει  να  αντιμετωπίσει, εκτός  από  τον  παιδαγωγικό και διδακτικό  του  ρόλο, και  πάρα πολλά  κοινωνικά  προβλήματα. Οι  εκπαιδευτικοί  σήμερα βρίσκονται  μόνοι  τους  απέναντι  σ’  αυτή  τη  δύσκολη  κατάσταση. Για να πετύχουν χρειάζονται στήριξη  και  ενίσχυση, τόσο από  την  πολιτεία αλλά  και  από  την  κοινωνία  και  όχι  να αντιμετωπίζονται  με  απαξίωση.

Χρειαζόμαστε  ένα  σχολείο  μαθητοκεντρικό, όπου  θα  δίνεται  η  δυνατότητα  σε  όλους  τους  μαθητές, ανεξαρτήτως  κοινωνικής  διαστρωμάτωσης, να  έχουν  ίσες  ευκαιρίες. Ένα  σχολείο  που θα δίνει στα παιδιά και στους νέους τη χαρά της γνώσης και της αυτογνωσίας και θα προάγει την ελευθερία του πνεύματος και την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την αυτενέργεια. Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι καρπός των κοινωνικών αγώνων για έναν κόσμο ανθρωπισμού και ελευθερίας, χωρίς ανισότητες και αδικίες.

Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι σχολείο παιδείας και μόρφωσης. Θα δίνει στέρεα γενική παιδεία που θα οδηγεί στα μονοπάτια της βαθιάς μόρφωσης και θα ανακαλύπτει στους μαθητές την απελευθέρωση, που μόνο η γνώση και η διαρκής επιθυμία για αυτογνωσία και ετερογνωσία μπορεί να προσφέρει. Όχι, το σχολείο του μέλλοντος δεν μπορεί να προσανατολίζεται μονομερώς και αποκλειστικώς στο μονόδρομο που οδηγεί στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

 

Γ. Πατέρας

                                                                                                            Μαθηματικός

 

Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…..

Θα ήθελα να ξεκινήσω με την αισιόδοξη σκέψη μου, που είναι, ότι τα πράγματα στο σχολείο θα γίνουν πολύ καλύτερα για όλους και τους μαθητές και τους καθηγητές.

Ελπίζω το σχολείο σαν χώρος να βελτιωθεί και να μην υπάρχουν παλιά, κρύα καταθλιπτικά κτήρια. Θα υπάρχει για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές ο απαραίτητος εξοπλισμός όπως Η/Υ, διαδραστικοί πίνακες, πρόσβαση στο διαδίκτυο, αξιοπρεπή και ενημερωμένα βιβλία, που θα διευκολύνουν το έργο τους και ίσως το κάνουν πιο ευχάριστο και ενδιαφέρον.

Κάτι ακόμη που ελπίζω είναι, να αλλάξουν στο μέλλον οι σχέσεις καθηγητών-καθηγητών, καθηγητών-μαθητών και μαθητών-μαθητών. Αυτό φαντάζομαι ότι μπορεί να επιτευχθεί σε ένα βαθμό με τη βοήθεια όλων των παραπάνω. ΄Ετσι φαντάζομαι στο μέλλον, όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, να έρχονται στο σχολείο, χωρίς μούτρα, νεύρα ένταση, θλίψη, βαρεμάρα.

Όλα τα παραπάνω είναι για εμένα, ικανά και αναγκαία για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο σχολείο.

Όμως κατά βάθος, η αλήθεια είναι, πως φοβάμαι λίγο για το σχολείο του μέλλοντος.

Αυτό που με προβληματίζει είναι, η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και η επιμονή όλων, στο μοντέρνο μάθημα και στις σύγχρονες μεθόδους παρουσίασής του, το οποίο φοβάμαι πως αν παρατεχνολογικοεξελιχθούμε, μη φτάσουμε στο σημείο η παρουσία μαθητών και καθηγητών στις τάξεις να μην είναι απαραίτητη. Ίσως ένα εικονικό μάθημα σε μια εικονική τάξη, να είναι τελικά το αποτέλεσμα. Για αυτό, ας πράττουμε με μέτρο.

Ακόμη με έχει βάλει σε σκέψη η επιμονή κάποιων για συνεχή βελτίωση των συναδέλφων. Φοβάμαι ότι η πολύ θεωρία θα μας κάνει να χάσουμε την πράξη και κατά συνέπεια την τάξη. Καλό βέβαια είναι να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε , αλλά όλα αυτά, να μπορούμε να τα εφαρμόσουμε στις τάξεις μας σε πραγματικές τάξεις με πραγματικούς μαθητές. Με κάνει να αγχώνομαι για το μέλλον των παιδιών, ότι θα πρέπει να τους διδάξουν καθηγητές σε λίγα χρόνια, που όλοι τους τη ζωή έχουν μάθει θεωρία και ακόμη περισσότερη θεωρία και δεν τους απασχόλησε ποτέ να δώσουν, αλλά το μόνο τους άγχος ήταν πως θα «παραμορφωθούν».

Ελπίζω να κάνω λάθος και να μην είμαι υπερβολικά καχύποπτη και απαισιόδοξη και όλα να πάνε από το καλό στο καλύτερο.

Με εκτίμηση

Μόσχου Κατερίνα

 

Πώς οραματίζομαι το σχολείο του μέλλοντος- Η «ιδανική σκηνή»

Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι ένας ισορροπημένος συνδυασμός Ανθρωπισμού και Τεχνολογίας.                                                                                                                                                      Θα είναι εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα για τη διεξαγωγή της διδασκαλίας (μέσα σε κάθε σχολική τάξη, λ.χ., θα υπάρχουν θρανία/τραπέζια εργασίας με ενσωματωμένους στην επιφάνειά τους Η/Υ που θα διαθέτουν το υλικό όλων των διδασκόμενων μαθημάτων εμπλουτισμένο με εικόνες, σχήματα, χάρτες κ.λπ., αλλά και θα παρέχουν πρόσβαση σε «βιβλιοθήκες» Πανεπιστημίων, εκπαιδευτικών οργανισμών κ.λπ., ώστε οι μαθητές να μπορούν να «ταξιδέψουν» στον χώρο και τον χρόνο και να επικοινωνούν με συμμαθητές τους απανταχού της γης… κοκ….)                                                                                                                               Οι καθηγητές θα είναι επιλεγμένοι, κατάλληλα καταρτισμένοι, προπάντων όμως καλοί παιδαγωγοί, με γνώση της ψυχολογίας των παιδιών και των εφήβων και κατάλληλους χειρισμούς.                                                                                                                                                                                                     Ο ρόλος τους δεν θα είναι να μεταδίδουν στεγνή γνώση, αλλά να καθοδηγούν, να εποπτεύουν, να βοηθούν τους μαθητές και να τους δείχνουν πώς να ερευνούν και πώς να μαθαίνουν…                                                                                                                                                                                                      Τα βιβλία (σε έντυπη η σε ηλεκτρονική μορφή) θα είναι ευσύνοπτα, κατανοητά, ευχάριστα και αισθητικά ωραία.                                                                                                                                        Κατά τη διδασκαλία θα συνοδεύονται από ποικίλο εποπτικό υλικό, πειραματική μελέτη, ομαδοσυνεργατική εργασία και πρακτικές εφαρμογές της γνώσης, ώστε να δίνουν στα παιδιά την ευχέρεια όχι μόνο να κατανοούν θεωρητικά, αλλά και να εφαρμόζουν στην πράξη τις γνώσεις που αποκτούν.                                                                                                                                                          Παράλληλα με τα μαθήματα που διδάσκονται, μέσα στο ημερήσιο πρόγραμμα οι μαθητές θα ασχολούνται με τις τέχνες (μουσική, θέατρο, χορό, ζωγραφική, κεραμική, χειροτεχνία κ.λπ., ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός) και την άθληση (γυμναστική, ομαδικά αθλήματα κ.ά.), ώστε να αναπτύξουν πολύπλευρη και αρμονική προσωπικότητα.                                                                                                                                            (Κατά συνέπεια, το σχολείο -ως κτίριο-  θα διαθέτει και χώρους  όπως εργαστήρια ποικίλων ειδών, Γυμναστήριο, βιβλιοθήκη και χώρους μελέτης, εντευκτήριο για τους μαθητές, κ.ά.)            Επιπλέον, τα παιδιά θα αποκτούν και άλλες, πρακτικές δεξιότητες, χρήσιμες στην καθημερινή τους ζωή στο παρόν και το μέλλον. Θα τους παρέχεται επίσης η αναγκαία επαγγελματική καθοδήγηση αλλά και η αναγκαία ψυχολογική υποστήριξη (με ανάλογες δομές ενσωματωμένες στη σχολική λειτουργία). Θα μετέχουν σε ομάδες εθελοντισμού διαφόρων μορφών.                                                                                                                               Έτσι, με όλα τα παραπάνω, η μάθηση θα είναι μια ελκυστική και επιθυμητή δραστηριότητα, και όχι μια επαχθής αγγαρεία.                                                                                                                                                                     Το σχολείο θα αποτελεί χώρο δημιουργίας ανθρώπων ικανών, δραστήριων, με ήθος, με αξίες, με ενδιαφέρον για τη ζωή και με όραμα για τη συνέχιση και βελτίωση του πολιτισμού!

 

Αγγελική Αναγνώστου, Φιλόλογος  

 

Παραθέτω κάποια σχετικά link:

https://www.youtube.com/watch?v=uZ73ZsBkcus&list=PLP4pzdX4g2k5Ky9jxU6ffx4HZ5onFpfdC&index=3

 

https://www.youtube.com/watch?v=VqK7V58sDAs&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=2

 

https://www.youtube.com/watch?v=rdZEzQLi3zA

https://www.youtube.com/watch?v=reLFdbjZYDI&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=1

 

Το σχολείο του μέλλοντος

Το σχολείο του μέλλοντος είναι ένα Σχολείο που διατηρεί στοιχεία του παρελθόντος και παράλληλα ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής. Σχεδόν όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η τεχνολογία παρέχει στην εκπαίδευση κάποιες δυνατότητες πρωτόγνωρες και την ωθεί προς ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αλλαγές. Στο Σχολείο του Μέλλοντος, η διδασκαλία είναι διαδραστική. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι η αυθεντία αλλά ο συνεργάτης και ο καθοδηγητής. Οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες, συλλέγουν πληροφορίες, τις αξιολογούν και τις επεξεργάζονται ακολουθώντας το πνεύμα της συνεργατικής μάθησης με στόχο τη μάθηση μέσα από νέες , προσαρμοσμένες στην εποχή, διαδικασίες. Το σχολείο δεν παρέχει στείρα γνώση αλλά προετοιμάζει ανθρώπους ικανούς να βρουν ένα χώρο επαγγελματικά και να εξελιχθούν αξιοποιώντας δεξιότητες που έχουν αποκτήσει όπως η ικανότητα να συνεργάζονται αποτελεσματικά. Ο μαθητής δεν προσαρμόζεται σε ένα πρόγραμμα σπουδών αλλά το πρόγραμμα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του μαθητή. Οι πολυπληθείς τάξεις με το ενιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα και σύστημα βαθμολόγησης είναι παρωχημένες και ζητούνται αλλαγές που θα επιτρέψουν την κάλυψη των αναγκών κάθε μαθητή. Στη νέα εποχή τα βιβλία και τα τετράδια αντικαθίστανται από ηλεκτρονικές συσκευές ενώ ο μαυροπίνακας της τάξης παραχωρεί τη θέση του στην ψηφιακή οθόνη. O κάθε μαθητής θα είναι συνδεδεμένος μέσω του Διαδικτύου με έναν απέραντο κόσμο μάθησης, όπου θα μπορεί να βρει γνώσεις και λύσεις στα θέματα που του ανατέθηκαν, να μπαίνει σε ομάδες εργασίας και παρέες με κοινά μορφωτικά ενδιαφέροντα.

Τσικορδάνου Αικ. ΠΕ86 (Πληροφορικής)

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών. Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος: «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) Υπεύθυνη-συντονίστρια καθηγήτρια δράσης: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών.   Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος: «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) Υπεύθυνη-συντονίστρια  καθηγήτρια δράσης: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

5ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Ταχυδρομική διεύθυνση

Καλαμπάκας & Σταυροπούλου. Τρίκαλα, Τ.Κ. 42100

Τηλέφωνο:  2431033780 ΦΑΞ :   2431071559

E-MAIL:  mail@5lyk-trikal.tri.sch.gr

Site: http://5lyk-trikal.tri.sch.gr/

https://blogs.sch.gr/5lyktrik

Σχολικό Έτος 2021-2022.

Εκπαιδευτικές δράσεις στο πλαίσιο της αυτοαξιολόγησης-εσωτερικής σχολείων και ερευνητικών πρωτοβουλιών.  

Σταχυολογημένα Κείμενα εκπαιδευτικών- εκπαιδευτικό υλικό που προέκυψε από την πραγμάτευση του θέματος:

«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα)

Υπεύθυνη-συντονίστρια  καθηγήτρια δράσης: Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός (ΠΕ02), Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Η χρησιμότητα  της πνευματικής αναζήτησης και του ελεύθερου στοχασμού ήταν και παραμένει η εξής: να ολοκληρωθεί η μάθηση ενός ανθρώπου με στόχο να συνειδητοποιεί αέναα την αξία της σκέψης του. Εμπνεόμενοι από προσωπικές εμπειρίες, την εκπαιδευτική πείρα και  σχετικά κείμενα και διαπνεόμενοι από δημιουργικότητα και ερευνητική διάθεση,  εκπαιδευτικοί του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων διατυπώσαμε τις σκέψεις, τις απόψεις, τις αντιλήψεις μας για το θέμα «Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…» (απόψεις, επιθυμίες, προσδοκίες, ελπίδες, οράματα) και τη σχέση του με την πρακτική φιλοσοφία της καθημερινότητας, εκτιμώντας τη σημασία της πολιτιστικής, ελληνικής και ευρωπαϊκής  μας κληρονομιάς και εκφράζοντας παράλληλα τα συναισθήματά μας για το αγαθό της  αυτοσυνειδησίας σε σχέση με το πώς φανταζόμαστε το σχολείο του μέλλοντος…

Η Υπεύθυνη της δράσης-συντονίστρια καθηγήτρια Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02 εύχομαι, σε  αρμονική  και  στενή  συνεργασία  με  τους συναδέλφους  μου καθηγητές/τριες,να  συνεχίσουμε  να  παράγουμε  εύχρηστο  και  ουσιαστικής  σημασίας  εκπαιδευτικό  υλικό  που  τόσο  το  έχει  ανάγκη  η  εκπαιδευτική  κοινότητα  για  την  προαγωγή  της εκπαιδευτικής  μας  συνείδησης  και  το  βάθεμα της εσωτερικής  μας  σοφίας.

 

«Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…»

Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως …έναν παιδαγωγικό οργανισμό πολυσύνθετο με «εμβαθύνσεις» μεγαλύτερες από το σημερινό στα κομβικά, πνευματικά του σημεία. Με «αρθρώσεις»  και «συναρμόσεις» ευέλικτες, εύκαμπτες και ολιστικές…Με ανθρωπιστική συμπερίληψη που θα σέβεται και θα αξιοποιεί δημιουργικά τις πολυποίκιλες ιδιαιτερότητες μαθητών, καθηγητών, γονέων. Εξάλλου, οι οπτικές γωνίες θέασης και προσέγγισης ενός προβλήματος εκ μέρους και των τριών ανωτέρω παραγόντων της σχολικής κοινότητας (μαθητικού δυναμικού, εκπαιδευτικού προσωπικού, γονέων & κηδεμόνων) μπορούν να αποδειχτούν πολύτιμες ως προς την τελική «σύνθεση», εξεύρεση σύνθετης λύσης ενός προβλήματος: με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πολυπόθητη «τριγωνοποίηση» κατά την διερεύνηση διαφόρων παιδαγωγικών-εκπαιδευτικών ζητημάτων.

Το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι και το επιθυμώ εξοπλισμένο υλικά, θωρακισμένο πνευματικά, συνεκτικό, ελεύθερο, δημοκρατικό, έναν χώρο πνευματικής αναζήτησης και δημιουργίας στον οποίο οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας δεν θα οριοθετούν μηχανικά και ασυνείδητα προσωπικότητες και συμπεριφορές αλλά θα εμπνέουν, θα τροφοδοτούν, θα απογειώνουν πνεύμα, νόηση, ψυχή και φαντασία…Με έναν λόγο και έναν τρόπο, το σχολείο του μέλλοντος το φαντάζομαι ως τόπο ιδανικού χωροχρόνου, ως ένα παιδαγωγικό εργαστήρι πνευματικής εξέλιξης και διαμόρφωσης ελεύθερων ανθρώπων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.

Σε αυτό τον ιδανικό χωροχρόνο, ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα θα συναρμόζονται αρμονικά με τις ηθικές επιταγές και υποχρεώσεις που κατευθύνουν στην ανάδυση, διαμόρφωση και δημιουργία μιας κοινωνίας ισορροπημένης στις βασικές της λειτουργίες.

Το σχολείου του άμεσου και έμμεσου μακροπρόθεσμου μέλλοντός μας ως προβολή προσδοκιών, επιθυμιών, φιλοσοφικών ενοράσεων και ψυχικών ενατενίσεων, σε σύγκριση και συσχέτιση με το σχολείο του σήμερα που βιώνουμε καθημερινά, αποτελεί την πιο φιλόδοξη, από παιδαγωγική άποψη, «ονειροφαντασία»… Δυστυχώς, η αποστέωση και η χρησιμοθηρία που επικρατούν στην κοινωνική μας σφαίρα, μας προσγειώνουν απότομα, κατεβάζοντάς μας  από τα ουράνια στη γη…Και, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο σκληρό ρεαλισμό και στην ευφάνταστη πνευματική μας προσδοκία και απαίτηση, διάγουμε βίο πνευματικά και εκπαιδευτικά ενδιαφέρων, γεμάτο προκλήσεις και δυσεπίλυτα στο βάθος τους προβλήματα: Αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού (ίδε: «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση» με σχετικές παραπομπές στους συσχετισμούς οικονομίας και κοινωνίας καθώς και οικονομίας και Παιδείας-Εκπαίδευσης…

 

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

 

Μερικές σκέψεις για το σχολείο του μέλλοντος που φαντάζομαι ότι έρχεται και όχι για αυτό που επιθυμώ να έρθει:

Στο σχολείο του μέλλοντος η υποδομή δεν θα είναι κτιριακή αλλά ηλεκτρονική και τεχνολογική. Οι αίθουσες θα είναι ψηφιακές και τα εργαστήρια ψηφιακές προσομοιώσεις. Επομένως, ταμπλέτες και υπολογιστές τελευταίας τεχνολογίας, υπερσύγχρονα εκπαιδευτικά λογισμικά και ταχύτητες συνδέσεων στο δίκτυο όμοιες με του φωτός, θα αποτελούν τους απαραίτητους για κάθε μαθητή πόρους μάθησης.

Οι μαθητές θα κατατάσσονται σε τάξεις (κύκλους μάθησης), όχι με βάση την ηλικία τους, αλλά διαγνωστικά τεστ αξιολόγησης στα βασικά μαθήματα της γλώσσας, των μαθηματικών, της πληροφορικής.

Η παρακολούθηση των μαθημάτων (βιντεοσκοπημένων) δεν θα γίνεται σε πραγματικό χρόνο για τους μαθητές (σε ζωντανή σύνδεση με τον καθηγητή που τα κάνει) αλλά οποιαδήποτε ώρα και στιγμή της ημέρας, και θα ολοκληρώνεται με τεστ αξιολόγησης που θα διορθώνεται αυτόματα, ηλεκτρονικά από το σύστημα, ώστε να ανοίγει ή όχι το μάθημα του αμέσως επόμενου επιπέδου, ή να επαναλαμβάνεται το ήδη ανοιχτό μάθημα με ένα νέο διαγνωστικό, αξιολογικό τεστ.

Τράπεζα πιθανών ερωτήσεων των μαθητών με τις απαντήσεις τους θα είναι αναρτημένη στον ιστότοπο του μαθήματος, για την επίλυση τυχόν αποριών των μαθητών, ενώ για επιπλέον απορίες-ερωτήσεις θα κάνουν e-αίτηση με την ερώτησή τους σαφώς διατυπωμένη, πληρώνοντας ένα παράβολο στο αντίστοιχο Υπουργείο Ψηφιακής Παιδείας, προκειμένου να λάβουν απάντηση. Αν μια από τις δύο προϋποθέσεις, καταβολής διδάκτρων ή σαφούς διατύπωσης της ερώτησης δεν πληρούνται, οι ερωτήσεις-απορίες θα πρέπει να αναδιατυπώνονται και να καταβάλλονται νέα παράβολα έως ότου να είναι σε αναγνωρίσιμη, γνώριμη μορφή από το σύστημα που έχει προγραμματιστεί κατάλληλα να τις απαντάει βάσει συγκεκριμένων μοντέλων και αλγορίθμων.

Οι καθηγητές θα βιντεοσκοπούν το μάθημά τους, που θα παρέχεται ηλεκτρονικά μέσω των ψηφιακών τους τάξεων σε όσους μαθητές έχουν το γνωστικό υπόβαθρο (βάσει διαγνωστικών τεστ) να το παρακολουθήσουν διαδικτυακά και να απαντήσουν στις διαδραστικές ασκήσεις και τα τεστ αξιολόγησης που έχουν θέσει.

Ο αριθμός των καθηγητών θα περιοριστεί δραματικά καθώς ένας καθηγητής θα αρκεί για να οργανώσει και να παράξει τα διαδικτυακά μαθήματα ενός γνωστικού αντικειμένου συγκεκριμένου επιπέδου. Η επαφή τους με τους μαθητές τους θα περιορίζεται στην ηλεκτρονική τους επικοινωνία μέσω μηνυμάτων σχετικά με το χρονικό περιθώριο που θα έχουν οι μαθητές τους να απαντήσουν στα ερωτήματα  των φύλλων εργασίας και αξιολόγησης που τους έχουν θέσει.

Συμπερασματικά, στο σχολείο του μέλλοντος δεν θα υπάρχουν κτιριακές εγκαταστάσεις,-διαπροσωπικές σχέσεις και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των δύο πυρηνικών συστατικών της μαθησιακής διαδικασίας, μαθητών-καθηγητών.

Σαλέπη Κωνσταντίνα, Βιολόγος

 

 

Κτίριο: υπερσύγχρονο και λειτουργικό, με ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες, με γυμναστήριο, με αμφιθέατρο, με άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικής και χημείας για τα πειράματα, με αίθουσες εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές για όλους τους μαθητές, με ενσωματωμένα, εξατομικευμένα, ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα διδασκαλίας για να ικανοποιούνται οι ανάγκες και των πιο απαιτητικών μαθητών, με αίθουσα μουσικής και καλλιτεχνικών καθώς και αίθουσα προβολών, με βιβλιοθήκες, με ιατρείο πλήρως εξοπλισμένο για την πρόληψη τυχόν ατυχημάτων, ευχάριστα διακοσμημένες αίθουσες με ζωγραφιές και εργασίες παιδιών, γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου καθώς βόλεϊ και τένις, με εστιατόριο. Τέλος, ο αύλειος χώρος διακοσμημένος με παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια, με δέντρα, με κιόσκια όπου θα κάθονται και θα συζητούν οι μαθητές στα διαλείμματά τους.

Προσωπικό: καθηγητές όλων των ειδικοτήτων που θα γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τις ηλεκτρονικές συσκευές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους μαθητές, Γραμματεία.

Βιβλία: σύγχρονα βιβλία, κατανοητά, προσαρμοσμένα στα νέα δεδομένα των επιστημών, της τεχνολογίας και τις ανάγκες των μαθητών.

Τάξεις: ολιγομελή τμήματα.

Το σχολείο του μέλλοντος πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της κριτικής ικανότητας των μαθητών και να μην περιορίζεται στη μετάδοση στείρων γνώσεων. Οι καθηγητές θα οργανώνουν συζητήσεις, παρουσιάσεις, εργασίες που ενεργοποιούν ποικίλα ταλέντα καθώς και τις ικανότητες του παιδιού.

Ανάμεσα στους μαθητές θα υπάρχει πνεύμα συνεργασίας και ευγενούς άμιλλας και όχι ένα κλίμα ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας. Το σχολείο θα συνδέεται όχι μόνο με τις ανάγκες της νέας γενιάς για την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων (κριτική σκέψη, συνεργασία, ομαδικότητα) αλλά και με την μελλοντική επαγγελματική κοινωνικοποίηση των νέων.

Στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων του Λυκείου πρέπει να ενταχθεί το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε οι μαθητές πριν μπουν στην τελική ευθεία της επιλογής της κατεύθυνσης που θα ακολουθήσουν, να γνωρίζουν τις ευκαιρίες που προσφέρονται στην αγορά εργασίας. Επιπλέον, σε μια εποχή που μαστίζεται από έντονα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα και το μέλλον φαντάζει αβέβαιο και ασαφές για τους νέους μας, είναι απαραίτητη η ένταξη στο Λύκειο, μαθημάτων που σχετίζονται με τις κοινωνικές επιστήμες.Τέλος, αφού οι μαθητές τελειώνουν το μάθημά τους, θα μπορούν να γευματίζουν στο εστιατόριο του σχολείου. Στη συνέχεια θα λειτουργούν τα τμήματα μελέτης και οι μαθητές με την καθοδήγηση των καθηγητών τους θα προετοιμάζουν τα μαθήματα της επόμενης ημέρας καθώς και η ενισχυτική διδασκαλία αφενός για τους πιο αδύναμους μαθητές αφετέρου για την καλύτερη προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις ώστε να μη χρειάζεται να καταφεύγουν στα φροντιστήρια.

Γουσοπούλου Ντίνα, κοινωνιολόγος

 

ΤΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Όταν μου  ζητήθηκε να γράψω λίγες  λέξεις  για  το  σχολείο  του  μέλλοντος  προβληματίστηκα αρκετά. Είναι  πoλύ  εύκολο  να  ονειρευτεί  κανείς το  τέλειο  σχολείο  του  μέλλοντος.

Ένα σχολείο, το  οποίο  θα  είναι  πλήρως  εξοπλισμένο  για  τις  ανάγκες  και  τις  απαιτήσεις  μαθητών  και  εκπαιδευτικών. Ένα  σχολείο,  όπου  ο  κάθε  μαθητής  θα  έχει  στο  θρανίο  του, τον  δικό  του  υπολογιστή  και  οι  διαδραστικοί  πίνακες  θα είναι βασικός  εξοπλισμός σε κάθε  αίθουσα. Ένα σχολείο, όπου ο κάθε  εκπαιδευτικός  θα  έχει  την  δική  του αίθουσα, εξοπλισμένη με τα απαραίτητα  εργαλεία,  που  ο  ίδιος  θα  ήθελε,  για  να  κάνει  απερίσπαστα  την  δουλειά  του. Ένα  σχολείο,  όπου  τα  εργαστήρια  φυσικής – χημείας – καλών τεχνών – τεχνολογίας – μουσικής  κ.α  θα  ήταν  ένας χώρος έρευνας  και δημιουργίας για  τους  μαθητές μας. Ένα  σχολικό  συγκρότημα  με  αίθουσες  ψυχαγωγίας, βιβλιοθήκες κ.α, όπου  οι  μαθητές  θα  δραστηριοποιούνται αρκετές  ώρες  την  εβδομάδα. Ένα  σχολείο, όπου  μαθητές  και  εκπαιδευτικοί θα  σιτίζονται  το  μεσημέρι και  θα  ακολουθεί  ένα  πρόγραμμα  που  θα  περιλαμβάνει την προετοιμασία τους για  την  επόμενη  μέρα. Ένα  σχολείο  με  άψογες  αθλητικές  εγκαταστάσεις, γήπεδα, πισίνες κ.α,  όπου  η  άθληση  των  μαθητών θα  είναι  στο  καθημερινό  πρόγραμμα. Ένα  σχολείο  που  μετά  την αποχώρηση οι  μαθητές θα έχουν τον ελεύθερο  χρόνο  τους, που τόσο σήμερα  τους  λείπει.

Θα  μπορούσα  να  γράφω  για  ώρες  σκέψεις  σαν  τις  παραπάνω, αλλά  η  πραγματικότητα  είναι  διαφορετική. Είναι  ανούσιο  να  γράφεις  ουτοπίες  και  πράγματα  τα  οποία  δεν  πρόκειτε  ποτέ  να  συμβούν. Η  πραγματικότητα  είναι  διαφορετική.

Το  σχολείο  του  μέλλοντος  έχει  να  αντιμετωπίσει  μεγάλες  προκλήσεις. Η  σημερινή  κοινωνία  έχει  τεράστια  προβλήματα. Η  ανεργία  και  η  φτώχεια που αντιμετωπίζουν πολλές  οικογένειές  είναι  από  τα  σημαντικότερα προβλήματα. Από  την  άλλη  πλευρά  μπροστά  στο  βωμό  του  χρήματος  έχουν  θυσιαστεί  πανανθρώπινες αξίες  και συμπεριφορές.

Έτσι  το  σχολείο  έχει  να  αντιμετωπίσει, εκτός  από  τον  παιδαγωγικό και διδακτικό  του  ρόλο, και  πάρα πολλά  κοινωνικά  προβλήματα. Οι  εκπαιδευτικοί  σήμερα βρίσκονται  μόνοι  τους  απέναντι  σ’  αυτή  τη  δύσκολη  κατάσταση. Για να πετύχουν χρειάζονται στήριξη  και  ενίσχυση, τόσο από  την  πολιτεία αλλά  και  από  την  κοινωνία  και  όχι  να αντιμετωπίζονται  με  απαξίωση.

Χρειαζόμαστε  ένα  σχολείο  μαθητοκεντρικό, όπου  θα  δίνεται  η  δυνατότητα  σε  όλους  τους  μαθητές, ανεξαρτήτως  κοινωνικής  διαστρωμάτωσης, να  έχουν  ίσες  ευκαιρίες. Ένα  σχολείο  που θα δίνει στα παιδιά και στους νέους τη χαρά της γνώσης και της αυτογνωσίας και θα προάγει την ελευθερία του πνεύματος και την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την αυτενέργεια. Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι καρπός των κοινωνικών αγώνων για έναν κόσμο ανθρωπισμού και ελευθερίας, χωρίς ανισότητες και αδικίες.

Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι σχολείο παιδείας και μόρφωσης. Θα δίνει στέρεα γενική παιδεία που θα οδηγεί στα μονοπάτια της βαθιάς μόρφωσης και θα ανακαλύπτει στους μαθητές την απελευθέρωση, που μόνο η γνώση και η διαρκής επιθυμία για αυτογνωσία και ετερογνωσία μπορεί να προσφέρει. Όχι, το σχολείο του μέλλοντος δεν μπορεί να προσανατολίζεται μονομερώς και αποκλειστικώς στο μονόδρομο που οδηγεί στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

 

Γ. Πατέρας

                                                                                                            Μαθηματικός

 

Πως φαντάζομαι το σχολείο του μέλλοντος…..

Θα ήθελα να ξεκινήσω με την αισιόδοξη σκέψη μου, που είναι, ότι τα πράγματα στο σχολείο θα γίνουν πολύ καλύτερα για όλους και τους μαθητές και τους καθηγητές.

Ελπίζω το σχολείο σαν χώρος να βελτιωθεί και να μην υπάρχουν παλιά, κρύα καταθλιπτικά κτήρια. Θα υπάρχει για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές ο απαραίτητος εξοπλισμός όπως Η/Υ, διαδραστικοί πίνακες, πρόσβαση στο διαδίκτυο, αξιοπρεπή και ενημερωμένα βιβλία, που θα διευκολύνουν το έργο τους και ίσως το κάνουν πιο ευχάριστο και ενδιαφέρον.

Κάτι ακόμη που ελπίζω είναι, να αλλάξουν στο μέλλον οι σχέσεις καθηγητών-καθηγητών, καθηγητών-μαθητών και μαθητών-μαθητών. Αυτό φαντάζομαι ότι μπορεί να επιτευχθεί σε ένα βαθμό με τη βοήθεια όλων των παραπάνω. ΄Ετσι φαντάζομαι στο μέλλον, όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, να έρχονται στο σχολείο, χωρίς μούτρα, νεύρα ένταση, θλίψη, βαρεμάρα.

Όλα τα παραπάνω είναι για εμένα, ικανά και αναγκαία για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο σχολείο.

Όμως κατά βάθος, η αλήθεια είναι, πως φοβάμαι λίγο για το σχολείο του μέλλοντος.

Αυτό που με προβληματίζει είναι, η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και η επιμονή όλων, στο μοντέρνο μάθημα και στις σύγχρονες μεθόδους παρουσίασής του, το οποίο φοβάμαι πως αν παρατεχνολογικοεξελιχθούμε, μη φτάσουμε στο σημείο η παρουσία μαθητών και καθηγητών στις τάξεις να μην είναι απαραίτητη. Ίσως ένα εικονικό μάθημα σε μια εικονική τάξη, να είναι τελικά το αποτέλεσμα. Για αυτό, ας πράττουμε με μέτρο.

Ακόμη με έχει βάλει σε σκέψη η επιμονή κάποιων για συνεχή βελτίωση των συναδέλφων. Φοβάμαι ότι η πολύ θεωρία θα μας κάνει να χάσουμε την πράξη και κατά συνέπεια την τάξη. Καλό βέβαια είναι να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε , αλλά όλα αυτά, να μπορούμε να τα εφαρμόσουμε στις τάξεις μας σε πραγματικές τάξεις με πραγματικούς μαθητές. Με κάνει να αγχώνομαι για το μέλλον των παιδιών, ότι θα πρέπει να τους διδάξουν καθηγητές σε λίγα χρόνια, που όλοι τους τη ζωή έχουν μάθει θεωρία και ακόμη περισσότερη θεωρία και δεν τους απασχόλησε ποτέ να δώσουν, αλλά το μόνο τους άγχος ήταν πως θα «παραμορφωθούν».

Ελπίζω να κάνω λάθος και να μην είμαι υπερβολικά καχύποπτη και απαισιόδοξη και όλα να πάνε από το καλό στο καλύτερο.

Με εκτίμηση

Μόσχου Κατερίνα

 

Πώς οραματίζομαι το σχολείο του μέλλοντος- Η «ιδανική σκηνή»

Το σχολείο του μέλλοντος θα είναι ένας ισορροπημένος συνδυασμός Ανθρωπισμού και Τεχνολογίας.                                                                                                                                                      Θα είναι εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα για τη διεξαγωγή της διδασκαλίας (μέσα σε κάθε σχολική τάξη, λ.χ., θα υπάρχουν θρανία/τραπέζια εργασίας με ενσωματωμένους στην επιφάνειά τους Η/Υ που θα διαθέτουν το υλικό όλων των διδασκόμενων μαθημάτων εμπλουτισμένο με εικόνες, σχήματα, χάρτες κ.λπ., αλλά και θα παρέχουν πρόσβαση σε «βιβλιοθήκες» Πανεπιστημίων, εκπαιδευτικών οργανισμών κ.λπ., ώστε οι μαθητές να μπορούν να «ταξιδέψουν» στον χώρο και τον χρόνο και να επικοινωνούν με συμμαθητές τους απανταχού της γης… κοκ….)                                                                                                                               Οι καθηγητές θα είναι επιλεγμένοι, κατάλληλα καταρτισμένοι, προπάντων όμως καλοί παιδαγωγοί, με γνώση της ψυχολογίας των παιδιών και των εφήβων και κατάλληλους χειρισμούς.                                                                                                                                                                                                     Ο ρόλος τους δεν θα είναι να μεταδίδουν στεγνή γνώση, αλλά να καθοδηγούν, να εποπτεύουν, να βοηθούν τους μαθητές και να τους δείχνουν πώς να ερευνούν και πώς να μαθαίνουν…                                                                                                                                                                                                      Τα βιβλία (σε έντυπη η σε ηλεκτρονική μορφή) θα είναι ευσύνοπτα, κατανοητά, ευχάριστα και αισθητικά ωραία.                                                                                                                                        Κατά τη διδασκαλία θα συνοδεύονται από ποικίλο εποπτικό υλικό, πειραματική μελέτη, ομαδοσυνεργατική εργασία και πρακτικές εφαρμογές της γνώσης, ώστε να δίνουν στα παιδιά την ευχέρεια όχι μόνο να κατανοούν θεωρητικά, αλλά και να εφαρμόζουν στην πράξη τις γνώσεις που αποκτούν.                                                                                                                                                          Παράλληλα με τα μαθήματα που διδάσκονται, μέσα στο ημερήσιο πρόγραμμα οι μαθητές θα ασχολούνται με τις τέχνες (μουσική, θέατρο, χορό, ζωγραφική, κεραμική, χειροτεχνία κ.λπ., ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός) και την άθληση (γυμναστική, ομαδικά αθλήματα κ.ά.), ώστε να αναπτύξουν πολύπλευρη και αρμονική προσωπικότητα.                                                                                                                                            (Κατά συνέπεια, το σχολείο -ως κτίριο-  θα διαθέτει και χώρους  όπως εργαστήρια ποικίλων ειδών, Γυμναστήριο, βιβλιοθήκη και χώρους μελέτης, εντευκτήριο για τους μαθητές, κ.ά.)            Επιπλέον, τα παιδιά θα αποκτούν και άλλες, πρακτικές δεξιότητες, χρήσιμες στην καθημερινή τους ζωή στο παρόν και το μέλλον. Θα τους παρέχεται επίσης η αναγκαία επαγγελματική καθοδήγηση αλλά και η αναγκαία ψυχολογική υποστήριξη (με ανάλογες δομές ενσωματωμένες στη σχολική λειτουργία). Θα μετέχουν σε ομάδες εθελοντισμού διαφόρων μορφών.                                                                                                                               Έτσι, με όλα τα παραπάνω, η μάθηση θα είναι μια ελκυστική και επιθυμητή δραστηριότητα, και όχι μια επαχθής αγγαρεία.                                                                                                                                                                     Το σχολείο θα αποτελεί χώρο δημιουργίας ανθρώπων ικανών, δραστήριων, με ήθος, με αξίες, με ενδιαφέρον για τη ζωή και με όραμα για τη συνέχιση και βελτίωση του πολιτισμού!

 

Αγγελική Αναγνώστου, Φιλόλογος  

 

Παραθέτω κάποια σχετικά link:

https://www.youtube.com/watch?v=uZ73ZsBkcus&list=PLP4pzdX4g2k5Ky9jxU6ffx4HZ5onFpfdC&index=3

 

https://www.youtube.com/watch?v=VqK7V58sDAs&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=2

 

https://www.youtube.com/watch?v=rdZEzQLi3zA

https://www.youtube.com/watch?v=reLFdbjZYDI&list=TLPQMjMxMTIwMjHOdw_bitdciw&index=1

 

Το σχολείο του μέλλοντος

Το σχολείο του μέλλοντος είναι ένα Σχολείο που διατηρεί στοιχεία του παρελθόντος και παράλληλα ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής. Σχεδόν όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι η τεχνολογία παρέχει στην εκπαίδευση κάποιες δυνατότητες πρωτόγνωρες και την ωθεί προς ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αλλαγές. Στο Σχολείο του Μέλλοντος, η διδασκαλία είναι διαδραστική. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι η αυθεντία αλλά ο συνεργάτης και ο καθοδηγητής. Οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες, συλλέγουν πληροφορίες, τις αξιολογούν και τις επεξεργάζονται ακολουθώντας το πνεύμα της συνεργατικής μάθησης με στόχο τη μάθηση μέσα από νέες , προσαρμοσμένες στην εποχή, διαδικασίες. Το σχολείο δεν παρέχει στείρα γνώση αλλά προετοιμάζει ανθρώπους ικανούς να βρουν ένα χώρο επαγγελματικά και να εξελιχθούν αξιοποιώντας δεξιότητες που έχουν αποκτήσει όπως η ικανότητα να συνεργάζονται αποτελεσματικά. Ο μαθητής δεν προσαρμόζεται σε ένα πρόγραμμα σπουδών αλλά το πρόγραμμα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του μαθητή. Οι πολυπληθείς τάξεις με το ενιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα και σύστημα βαθμολόγησης είναι παρωχημένες και ζητούνται αλλαγές που θα επιτρέψουν την κάλυψη των αναγκών κάθε μαθητή. Στη νέα εποχή τα βιβλία και τα τετράδια αντικαθίστανται από ηλεκτρονικές συσκευές ενώ ο μαυροπίνακας της τάξης παραχωρεί τη θέση του στην ψηφιακή οθόνη. O κάθε μαθητής θα είναι συνδεδεμένος μέσω του Διαδικτύου με έναν απέραντο κόσμο μάθησης, όπου θα μπορεί να βρει γνώσεις και λύσεις στα θέματα που του ανατέθηκαν, να μπαίνει σε ομάδες εργασίας και παρέες με κοινά μορφωτικά ενδιαφέροντα.

Τσικορδάνου Αικ. ΠΕ86 (Πληροφορικής)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Εθνική Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940

5o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ: Εθνική Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940 (Αφιέρωμα Γ’ Τάξης, σημαιοφόρου και παραστατών) Αναμνηστικές φωτογραφίες: Τετάρτη, 27 Οκτωβρίου 2021.

Συγχαρητήριο μήνυμα για τους επιτυχόντες του 2021 του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Συγχαρητήριο μήνυμα για τους επιτυχόντες του 2021 του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων που σήμερα πέτυχαν την πολυπόθητη εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση! Αυτή η επιτυχία, ειδικά φέτος, ήρθε με πολύ περισσότερο κόπο από όλους μας, μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και με πολλές θυσίες και δυσκολίες πρωτόγνωρες. Εύχομαι από καρδιάς καλές σπουδές, επιτυχίες και ευτυχίες στη ζωή των μαθητών/τριών μας και να συνεχίζουν να κυνηγούν τα όνειρά τους με επιμονή, υπομονή, εσωτερική δύναμη και ανεξάντλητη αισιοδοξία!

Για το 5ο ΓΕΛ Τρικάλων

Η Διευθύντρια του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων

Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογος-ιστορικός