Με τον λόγο του μεγάλου παιδαγωγού Τζων Ντιούι (1859-1952) σας ευχόμαστε μία δημιουργική σχολική χρονιά γεμάτη υγεία και καλή τύχη!

«Συνηθίζουμε να βλέπουμε το σχολείο τελείως υποκειμενικά, σαν υπόθεση του δασκάλου και του μαθητή ή του δασκάλου και των γονιών. Αυτό που μας απασχολεί πάνω απ’ όλα είναι φυσικά η πρόοδος ενός συγκεκριμένου, γνωστού μας παιδιού, η φυσιολογική σωματική του ανάπτυξη, η απόκτηση ευχέρειας στο γράψιμο, στο διάβασμα, στο μέτρημα, η κλιμάκωση των γνώσεων στη γεωμετρία και στην ιστορία, η βελτίωση των τρόπων και η ενστέρνιση συνηθειών όπως η προθυμία, η τάξη και η εργατικότητα. Με βάση κάτι τέτοια πρότυπα, όπως τα παραπάνω, κρίνουμε τη δουλειά του σχολείου. Και πολύ σωστά. Τώρα, όμως, αυτή η αξιολόγηση χρειάζεται διεύρυνση. Ό,τι επιθυμεί για το ίδιο το παιδί ο πιο καλός, ο πιο συνετός γονιός, θα πρέπει να το θέλει και η κοινότητα για όλα της τα παιδιά. Κάθε άλλος στόχος για τα σχολεία μας μοιάζει απελπιστικά ρηχός, απεχθής και η επίτευξή του τραυματίζει θανάσιμα τη δημοκρατία μας. Όλα όσα πέτυχε η κοινωνία για τον εαυτό της το σχολείο τα θέτει στη διάθεση των αυριανών της μελών. Κι όλα όσα σκέφτεται για το μέλλον, ελπίζει να τα πραγματοποιήσει χάρη στις καινούργιες δυνατότητες που προβάλλουν μέσα στο σχολείο.»

Ντιούι Τζων (1982), Το σχολείο και η Κοινωνία, Μτφ. Μιχαλοπούλου Μ., σ. 11, Αθήνα: Εκδόσεις Γλάρος.

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή.

Η γιορτή λήξης του σχολικού έτους ήταν αυτοσχέδια και πρωτότυπη. Τα παιδιά δημιούργησαν μόνα τους κάποιες από τις σκηνές-επεισόδια της εκδήλωσης, βρήκαν τα λογάκια, έγραψαν ποιήματα, ζωγράφισαν το σκηνικό της γιορτής. Η γιορτή είχε σκοπό να συνδέσει δραστηριότητες από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου με την εκδήλωση λήξης και ο τίτλος της ήταν «Αναμνήσεις μιας χρονιάς».

Θα αναφερθούμε σε ένα μόνο επεισόδιο από τα πολλά που υπήρχαν στην εκδήλωση λήξης στον «Άκη τον Δελφινάκι».

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Το δελφινάκι είναι ένα λούτρινο παιχνίδι-κούκλα που υπήρχε κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς στη γωνιά μεταμφίεσης-κούκλας στο νηπιαγωγείο μας. Η γωνιά αυτή ήταν πολύ κοντά στη γωνιά συζήτησης. Έτσι, όταν κάποιο παιδάκι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί όταν βρισκόμασταν στην παρεούλα, μπορούσε να πάει στη γωνιά μεταμφίεσης να αγκαλιάσει το δελφινάκι και να μας παρακολουθεί από κει. Το δελφινάκι, λοιπόν, έγινε μέρος της ομάδας μας και είχε σκοπό να ηρεμεί τα παιδιά και να τα βοηθά να συγκεντρωθούν.

Τις τελευταίες εβδομάδες στο νηπιαγωγείο τα παιδιά συζήτησαν για το ρόλο αυτής της λούτρινης κούκλας και την εμπειρία τους στο νηπιαγωγείο. Είπαν, επίσης, για δικά τους παιχνίδια που έχουν στο σπίτι και τους βοηθούν να ηρεμήσουν ή να κοιμηθούν. Έτσι, αναφέρθηκαν τα εξής παιχνίδια: ένα τιγράκι, ένα πάντα, ένα σκυλάκι και μια φώκια, ένας μονόκερος, μια μεγάλη κούκλα «ένα όμορφο κοριτσάκι», δύο μωράκια, ένα αλογάκι, ένα αρκουδάκι, ένας ξιφίας, μια μικρή γιατρός, η Στρουμφίτα, ένα σκυλάκι, μια κούκλα κοριτσάκι που τη λένε «Λεμονίτσα», ένας τυραννόσαυρος, μία κουκλίτσα με μπαταρίες που μιλάει και περπατάει.

Σε επόμενη δραστηριότητα, τα παιδιά «έγραψαν» ένα ποίημα για το δελφινάκι του νηπιαγωγείου τους και το είπαν στην εκδήλωση λήξης του σχολικού έτους.

«Ο Άκης ο Δελφινάκης»

Μια φορά κι ένα καιρό

Ζούσε μέσα στο νερό

Ένα μικρό Δελφινάκι

Που το λέγανε Άκη.

Μπορεί να ήρθε από τη θάλασσα

Να πήδηξε στην άμμο

Μέσα στα όνειρά μου

Τα φτερά του άλλαξα

Και πέταξε στον ουρανό

Και ήρθε εδώ χάμω.

Στον καναπέ του νηπιαγωγείου μου

Να κάτσει να ξεκουραστεί

Να πιει καμιά λεμονάδα

Ιστορίες να μου πει

Να γίνει φίλος μου καλός

Και όταν είμαι ανήσυχος να με ηρεμεί.

Καλό Καλοκαίρι!

Καλή Αντάμωση!

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή

Μπορεί να δημιουργηθεί ένα μικρό “μουσείο” μέσα σε μία αίθουσα νηπιαγωγείου; Σε τι θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο και πώς τόσο μικρά παιδάκια θα καταλάβουν την έννοια και το ρόλο ενός μουσείου;

Εάν υπάρχει θέληση και καλή διάθεση δεν υπάρχουν “δυσκολίες”!

Η πρόταση έγινε από τη νηπιαγωγό με αφορμή την Εθνική Γιορτή της 25ης Μαρτίου. Αυτή την εποχή συνηθίζεται στα νηπιαγωγεία να γίνονται αναφορές στην παράδοση και να δημιουργούνται “γωνιές” αφιερωμένες σ’ αυτήν. Συνηθίζεται, επίσης, να συζητάμε για τα υφαντά, τα κεντήματα κ.ά.

Τα παιδιά του νηπιαγωγείου μας παραχώρησαν μία αγαπημένη τους γωνιά (τη “γωνιά μεταμφίεσης”) και τη μετατρέψαμε σε ένα μικρό “μουσείο”. Ποια είναι η διαφορά της “παραδοσιακής γωνιάς” με το δικό μας μικρό “λαογραφικό μουσείο”; Τα αντικείμενα τοποθετούνται με τη λογική της “έκθεσης στο κοινό” και δίπλα από αυτά υπάρχει ένα καρτελάκι με το όνομά τους γραμμένο από τα ίδια τα παιδιά.

Αυτή η δράση προάγει πολλά είδη γραμματισμού στο νηπιαγωγείο, όπως ο γλωσσικός γραμματισμός, ο ιστορικός γραμματισμός, ο οπτικός γραμματισμός και βοηθά τα παιδά να γνωρίσουν την παράδοση και τη λαογραφία του τόπου μας.

Η πορεία δραστηριοτήτων για την εκπαιδευτική αξιοποίησή της στο νηπιαγωγείο που ακολουθήσαμε είναι η εξής:

1) Ενημέρωση των γονέων και των παιδιών για τη δημιουργία της γωνιάς.

2) Συλλογή αντικειμένων.

3) Τοποθέτησή τους στη γωνιά του νηπιαγωγείου.

4) Χρονολογική ενημερότητα και τοποθέτηση των αντικειμένων στην εποχή που ανήκουν (γνωριμία με τον ιστορικό χρόνο και χώρο).

4) Παρουσίαση των αντικειμένων στα παιδιά, πληροφόρηση σχετικά με τη χρήση τους, το υλικό τους και τον τρόπο κατασκευής τους.

5) Δημιουργία “καρτών” με το όνομα επιλεγμένων αντικειμένων και τη γραφή των παιδιών.

6) Εμπλουτισμός της γωνιάς και με άλλα αντικείμενα ανάλογα με το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων.

7) Συζήτηση. Αναστοχασμός. Ανατροφοδότηση.

Ευχαριστούμε θερμά τους γονείς του νηπιαγωγείου μας που έψαξαν για τα αντικείμενα και μας τα εμπιστεύτηκαν! Τους αφιερώνουμε το τραγούδι “Μουσείο” από τη “Λιλιπούπολη” που τραγουδάμε καθημερινά με τα παιδιά και τους διαβεβαιώνουμε ότι ούτε από το δικό μας “Λαογραφικό Μουσείο” θέλουμε να φύγουμε.

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε εδώ.

Φωτογραφίες από το “Μουσείο” μας

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή

Ο αγαπημένος μας Ευγένιος είναι ένας συγγραφέας με έργα γεμάτα φαντασία, περιπέτειες και ήρωες με δυνατούς χαρακτήρες που έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτούς. Έτσι, διαβάζουμε συχνά βιβλία του με κάθε ευκαιρία.

Σ΄αυτή την ανάρτηση θα αναφερθούμε σε τρία βιβλία του που είναι ενσωματωμένα στο εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα.

1) “Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι”.

Το έργο αυτό είναι χαρακτηριστικό γιατί φέρνει τα παιδιά σε επαφή με την έννοια του “στόχου”. Το ποντικάκι ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι. Ωστόσο, όσο κι αν προσπαθούσε να ικανοποιήσει την επιθυμία του διάφορα εμπόδια εμφανίζονταν. Όμως, το ποντικάκι δε σταμάτησε να προσπαθεί, έκανε την επιθυμία του στόχο και στο τέλος τα κατάφερε. Αυτή η ιστορία ενσωματώνεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου την περίοδο του Δεκεμβρίου (πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων), επειδή το αστεράκι που αγγίζει το ποντικάκι βρίσκεται στην κορυφή ενός χριστουγεννιάτικου δέντρο. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών αφιερώνουμε διδακτικό χρόνο στο νηπιαγωγείο μας στην ιστορία αυτή, βλέπουμε το animation που αποδίδει το βιβλίο σε παιδική ταινία μικρού μήκους (για να δείτε την ταινία πατήστε εδώ), συζητάμε το νόημα της ιστορίας και ετοιμάζουμε κατάλληλες δραστηριότητες, ενώ κάποιες από τις χριστουγεννιάτικες γιορτές στο νηπιαγωγείο μας στηρίζονται στη διασκευή της ιστορίας σε σενάριο για παιδική παράσταση.

2) “Ο Χιονάνθρωπος και το Κορίτσι”.

Η ιστορία αναφέρεται στη φιλία ενός Χιονάνθρωπου και ενός κοριτσιού. Η Μαριάννα με τα αδέρφια της δημιουργούν τον Χιονάνθρωπό τους και του δίνουν το όνομα “Τουρτούρι”. Το κορίτσι ζητά από τον Χιονάθρωπο να μη λιώσει ποτέ και εκείνος για να κρατήσει την υπόσχεσή του αποφασίζει να ταξιδέψει στο Βόρειο Πόλο που έχει πάντα κρύο και παγωνιά. Μέχρι να φτάσει, όμως, στον προορισμό του θα ζήσει πολλές περιπέτειες. Το φετινό χειμώνα που είχε πάρα πολύ χιόνι και παγωνιά δε θα μπορούσαμε να μην ενσωματώσουμε και αυτή την ιστορία στο εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (αρκετές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας του μήνα Ιανουαρίου).

Αν θέλετε να δείτε πληροφορίες από σχετικές αναφορές στην ιστορία αυτή σε παλαιότερη ανάρτησή μας πατήστε εδώ.

Αν θέλετε να ακούσετε τα τραγούδια της ιστορίας πατήστε εδώ. (Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Στίχοι: Νανά Νικολάου).

Αν θέλετε να δείτε αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις που έγιναν με αφορμή αυτή την ιστορία πατήστε εδώ.

3) “Τα τρία μικρά λυκάκια”.

Την ιστορία αυτή την ενσωματώτουμε στο εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα σχετικά με την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού. (Αναλυτικότερη αναφορά στο πρόγραμμα μπορείτε να δείτε εδώ). Πιο συγκεκριμένα, αφού διαβάσουμε την ιστορία συζητάμε την ενοχλητική συμπεριφορά του “Ρούνι-Ρούνι” που δημιούργησε πρόβλημα στη ζωή των καλών και ήσυχων μικρών λύκων. Βρίσκουμε την ανατροπή στην ιστορία μας και πώς, τελικά, μετατράπηκε ο “Ρούνι-Ρούνι” από “ύπολο κακό γουρούνι” σε “θαυμάσιο καλό γουρούνι”. Καταγράφουμε συμπεριφορές άλλων που μας ενοχλούν και βρίσκουμε λύσεις για να τις αλλάξουμε.

Οι ιστορίες αυτές στο πλαίσιο της διαθεματικής προσέγγισης της διδασκαλίας στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση συσχετίζονται με εκπαιδευτικά προγράμματα που υλοποιούνται στο νηπιαγωγείο μας σχετικά με τη μετάβαση στην πρώτη δημοτικού και με τη φιλαναγνωσία.

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή.

Δραστηριότητα κατά την οποία τα παιδιά ανακαλύπτουν με πόσους διαφορετικούς τρόπους λένε οι άνθρωποι την ευχή “Καλά Χριστούγεννα” σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Σε ένα χαρτόνι επικολλούνται οι σημαίες των κρατών. Δίπλα σε κάθε σημαία γράφεται η αντίστοιχη ευχή της χώρας.

Σε άλλες καρτέλες υπάρχουν τα ονόματα της κάθε χώρας.

Στην παρεούλα, κατά τη διάρκεια οργανωμένης δραστηριοτήτας, τα παιδιά παρατηρούν και περιγράφουν τη σημαία της κάθε χώρας.

Στη συνέχεια, δίπλα στη σημαία και πάνω από την ευχή “Καλά Χριστούγεννα”, τα παιδιά γράφουν το όνομα της χώρας. Η γραφή του ονόματος της χώρας γίνεται ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγουν τα παιδιά: βλέπουν τη λέξη από την καρτέλα και τη γράφουν ή ακούν τα φωνήματα της λέξης από τη νηπιαγωγό (φωνολογική ενημερότητα).

Τέλος, η νηπιαγωγός προφέρει την ευχή “Καλά Χριστούγεννα” ανάλογα με τον τρόπο που λέγεται σε κάθε χώρα και παρατηρούν τον τρόπο γραφής της. Συζητούν ομοιότητες και διαφορές του τρόπου γραφής της ευχής ανάμεσα στις διαφορετικές γλώσσες των χωρών.

Η δραστηριότητα αυτή έχει διαπολιτισμικό χαρακτήρα και εντάσσεται στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος με θέμα τα “Χριστουγεννιάτικα έθιμα απ’ όλο τον κόσμο” (για να δείτε το πρόγραμμα πατήστε εδώ).

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή

Η Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας έχει τίτλο “Το μυστικό Έθιμο των Χριστουγέννων” (Αθανασιάδου Α. (2012). Το μυστικό Έθιμο των Χριστουγέννων. Παράθυρο στην Εκπαίδευση, Τεύχος 78, σ. 42-44). Το σενάριό της αναφέρεται στο συνέδριο των ξωτικών που έγινε με σκοπό να εξεταστεί το ενδεχόμενο εάν οι χώρες του κόσμου θα διατηρήσουν τα έθιμά τους ή θα γιορτάζουν όλες με τον ίδιο τρόπο τα Χριστούγεννα.

Τα ξωτικά παρουσιάζουν τα έθιμα από τις διάφορες χώρες του κόσμου. Έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν ότι

Στην Ελλάδα τραγουδούν τα κάλαντα και στολίζουν καραβάκια.

Στην Ιταλία απαγγέλουν ποιήματα και δίνουν δώρα.

Στην Αγγλία δίνουν ένα φιλί κάτω από το γκι.

Στη Γαλλία στολίζουν τα κλάδια του δέντρου με κεριά και κορδέλες.

Στην Ισπανία τρώνε ρόγες από σταφύλι.

Στην Αυστρία βάζουν στα στεφάνια κεριά και τα σβήνουν ένα ένα μέχρι τα Χριστούγεννα.

Στη Γερμανία στολίζουν έλατο έξω από το σπίτι και βάζουν φωτάκια σε πόρτες και παραθυράκια.

Στη Σουηδία ντύνουν ένα κοριτσάκι σαν την Αγία Λουτσία που φορά στεφανάκι στα μαλλιά του.

Στη Τσεχία στολίζουν το τραπέζι με πλεχτά καλάθια που τα γεμίζουν με κλαδάκια.

Στη Δανία ετοιμάζουν γλυκό και βάζουν μέσα ένα αμύγδαλο. Όποιος το βρει παίρνει δώρο για αμοιβή.

Στο τέλος τα ξωτικά καταλαβαίνουν ότι κάθε χώρα έχει υπέροχα έθιμα και αξίζει τον κόπο να τα διατηρήσει.

Σε δραστηριότητα που έγινε στο νηπιαγωγείο για την κατανόηση και ερμηνεία του σεναρίου της γιορτής τα παιδιά ζωγράφισαν σε μικρά καρτελάκια ένα χαρακτηριστικό σύμβολο για το έθιμο της κάθε χώρας και το επικόλλησαν πάνω στο χάρτη της Ευρώπης. Στη συνέχεια και στις ελεύθερες δραστηριότητες (παιχνίδι στις γωνιές, γωνιά εικαστικών) ζωγράφισαν δικούς τους χάρτες και την υδρόγειο σφαίρα.

Συντάκτρια: Κυριακή Φαρδή

Η εκδήλωσή μας για την γιορτή της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου είχε ως θέμα της τα έθιμα και τις παραδόσεις των Ελλήνων όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου “Τα Ελληνάκια”.

Η Ευγενία Φακίνου αξιοποιεί τις παραστάσεις από τα σκυριανά κεντήματα για να εξιστορήσει σημαντικά έθιμα και παραδόσεις όπως είναι ο γάμος και να αναφερθεί στους αγώνες για την ελευθερία και την ανεξαρτησία.

Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της εκδήλωσής μας για την γιορτή της 25ης Μαρτίου μιλήσαμε για το κέντημα, τις τεχνικές και τις παραστάσεις του. Αυτές οι συζητήσεις εντυπωσίασαν τα παιδιά μας. Ένα κοριτσάκι, μάλιστα, αξιοποίησε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο στο σπίτι του: πήρε ένα κομμάτι ύφασμα, το σχεδίασε με μολύβι, πήρε κλωστή και βελόνα και κέντησε το σχέδιό του. Μας το έφερε στο νηπιαγωγείο μας να το δούμε. Στην φωτογραφία του κεντήματος διακρίνεται καθαρά το σκυριανό καραβάκι (με το οποίο ταξίδευαν οι Έλληνες στην ιστορία της Φακίνου και χρησιμοποίησε ο Γιώργης για να συναντήσει την Γοργόνα την αδερφή του Μεγαλέξανδρου). Διακρίνεται, επίσης, η μορφή της νεαρής κοπέλας, όπως υπάρχει στα σκυριανά κεντήματα που εικονογραφούν το βιβλίο της Φακίνου. Η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών όταν τελειώνει το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου είναι ένας από τους πιο ευχάριστους και σημαντικούς μας στόχους.

Με καλλιτεχνικό πηλό και ειδικά καλούπια δημιουργήσαμε χριστουγεννιάτικα στολίδια. Τα αφήσαμε να στεγνώσουν. Περάσαμε κλωστή και τα βάψαμε χρυσά. Τα τοποθετήσαμε πάνω σε ελατάκια που είχαμε, ήδη, ετοιμάσει και τα στολίσαμε όπου μας άρεσε (στην αίθουσα του νηπιαγωγείου, στο χριστουγεννιάτικο δεντράκι μας, στο χριστουγεννιάτικο δεντράκι του σπιτιού μας).

Άννα Χατζηγιαννάκη, Αρίστη Δωδοπούλου, Κυριακή Φαρδή

Η φετινή Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας είναι διασκευή της γνωστής ιστορίας του Ευγένιου Τριβιζά: “το Ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα Αστεράκι”. Πριν από την προετοιμασία της γιορτής διαβάσαμε την ιστορία μέσα από το βιβλίο και την συζητήσαμε. Επικεντρωθήκαμε στην προσπάθεια που κάνει το ποντικάκι κατά τη διάρκεια της ιστορίας να φτάσει στο στόχο του. Ανακαλύψαμε την αξία των στόχων στην ζωή μας, την σημασία της προσπάθειας να πετύχουμε τους στόχους μας,  την υπομονή και την επιμονή που πρέπει να έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.

Στη συνέχεια οργανώσαμε προβολή ταινίας κινουμένων σχεδιών που αποδίδει αυτήν την ιστορία του Τριβιζά με την βοήθεια και την τεχνική υποστήριξη του κου Βαγγέλη Καμπέρη (τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά). (Εάν θέλετε να δείτε το βίντεο πατήστε εδώ.)

Η βιντεοπροβολή μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο (την ίδια εβδομάδα είχε προγραμματιστεί επίσκεψη στο Δημοτικό Θέατρο Αμπελοκήπων με σκοπό να παρακολουθήσουμε την θεατρική παράσταση “Η ιστορία πριν και μετά το παραμύθι Χάνσελ και Γκρέτελ” και έτσι εφαρμόστηκαν σχετικές δραστηριότητες πριν και μετά την επίσκεψη). Τα παιδιά μίλησαν για τις ομοιότητες ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο (είπαν για παράδειγμα ότι παίζονται σε ειδικούς χώρους, οι θεατές κάθονται σε ειδικές θέσεις για να δουν κ.ά.). Βρήκαν, επίσης, και τις εξής διαφορές: στο θέατρο βλέπουμε τους ηθοποιούς πάνω στην σκηνή να παίζουν μπροστά μας, ενώ στον κινηματογράφο τους βλέπουμε από ταινία, στο θέατρο υπάρχει κουρτίνα (αυλαία) που ανοίγει για να παίξουν οι ηθοποιοί, ενώ στον κινηματογράφο υπάρχει πανί (οθόνη). Αυτές οι επισημάνσεις δείχνουν ότι τα παιδιά έχουν κατανοήσει βασικά στοιχεία αυτών των δύο σημαντικών ειδών έκφρασης και δημιουργίας, του θεάτρου και του κινηματογράφου.