«…Οι ανθρωπολόγοι βρίσκουν κάπου κανένα κρανίο κι έπειτα ακούμε παντού να λένε: να, αυτή τη φάτσα είχαν οι πρόγονοί μας! Ποιος ξέρει αν ο άνθρωπος του Νεάντερνταλ δεν ήταν πίθηκος. Πάντως οι πρόγονοί μας δεν ζούσαν στην παραπάνω περιοχή την εποχή εκείνη!

Η χώρα μας ήταν τότε γουρουνότοπος απ’ τον οποίο το πολύ πολύ να πέρασαν.

Αν μας ρωτήσει κανείς για τους προγόνους μας πρέπει να τον παραπέμπουμε πάντοτε στους Έλληνες».

18.1.1942

«…Αν προσέξουμε τους Έλληνες, που ήσαν κι αυτοί Γερμανοί (σ.σ.: Στο σημείο αυτό ασφαλώς εννοείται η φυλετική ενότητα της «Αρίας» Ευρωπαϊκής Φυλής), θα διαπιστώσουμε ένα κάλλος που βρίσκεται πολύ πιο ψηλά από κείνο που είμαστε εμείς σε θέση να παρουσιάσουμε σήμερα. Αυτό ισχύει τόσο ως προς τη μεγαλοσύνη του κόσμου των ιδεών τους – μόνο στην τεχνολογία έχουν μείνει πίσω – όσο και για την εξωτερική εικόνα της εμφάνισής τους.

Αρκεί να συγκρίνει κανείς την κεφαλή του Δία ή της Αθηνάς με κανένα «Εσταυρωμένο» ή άγιο του μεσαίωνα».

25-26/1.1942

«Σε μια εποχή που οι άλλοι κατασκεύαζαν κιόλας λιθόστρωτους δρόμους, η χώρα μας δεν είχε να επιδείξει μνημεία πολιτισμού. Μόνο οι Γερμανοί της θάλασσας συνέβαλαν κάπως στον πολιτισμό. Οι Γερμανοί που είχαν μείνει στο Χολστάϊν (λόγου χάρη) εξακολουθούν να είναι και έπειτα από 2000 χρόνια ακόμη χοντράνθρωποι, ενώ τα αδέλφια τους που μετανάστευσαν στην Ελλάδα εκπολιτίσθηκαν σε υψηλό βαθμό.

Περισσότερο από κάθε φυλετικό χαρακτηριστικό επιβιώνει στον άνθρωπο αυτό που τρώει. Η σούπα που έφαγα στο Χολστάιν, είναι κατά την γνώμη μου ο «μέλας ζωμός» των Σπαρτιατών. Γίνομαι σκεπτικός όταν βλέπω τα ανασκαφικά ευρήματα των περιοχών μας – λέω πως τα πράγματα αυτά είναι συχνά προϊόντα εντελώς άλλων τόπων, που τα πήραν οι Γερμανοί των παραλίων ως αντάλλαγμα για το κεχριμπάρι τους. Ο πολιτισμός τους ήταν χαμηλού επιπέδου, όπως σήμερα των νέγρων «Μαορί» της Νέας Ζηλανδίας. Είχαν όμως, το Ελληνικό προφίλ καθώς και την ρωμαϊκή κεφαλή των Καισάρων. Νομίζω πως ανάμεσα στους χωρικούς μας βρίσκονται τουλάχιστον 2.000 άτομα που έχουν τέτοιες κεφαλές».

4.2.1942

«Κατά την διάρκεια του φαγητού, ανέφερε ο Φύρερ, ότι για τις ανασκαφές οικισμών των Γερμανών προγόνων μας της προχριστιανικής εποχής γίνεται πάντοτε πολύς θόρυβος. Και ότι δεν συμπαθεί καθόλου αυτό το είδος του εθνικισμού, γιατί κατά την ίδια εποχή που οι πρόγονοί μας κατασκεύαζαν πέτρινες σκάφες και πήλινες στάμνες για τις οποίες οι Γερμανοί προϊστορικοί ερευνητές μας έκαναν τόσο μεγάλο θόρυβο, στην Ελλάδα είχαν χτίσει προ πολλού ακροπόλεις(…). Οι πραγματικοί φορείς του πολιτισμού, όχι μόνο τις τελευταίες χιλιετίες προ Χριστού ήσαν οι Μεσογειακές χώρες. Αυτό μας φαίνεται καμιά φορά, είπε ο Φύρερ, απίθανο επειδή κρίνουμε τις παραπάνω χώρες από την κατάσταση στην οποία τις βρίσκουμε σήμερα. Αυτό όμως είναι εντελώς εσφαλμένο».

7.7.1942

Τι έλεγε για τον Ελληνισμό και τους Έλληνες και τον πολιτισμό τους ο Χίτλερ στο Mein Kampf, 1924.

Όπως διαβάσαμε παραπάνω, αυτά έλεγε ο Χίτλερ κατά τα έτη 1941-42, όταν ήδη είχε ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ιδιαίτερη σημασία έχει όμως και το τι είχε γράψει ο Χίτλερ κατά το χρόνο της κράτησής του στην φυλακή, στο βιβλίο του «ΜΕΙΝ ΚΑΜPF», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1924. Επέλεξα τρία αποσπάσματα από το βιβλίο του. Το πρώτο αφορά την επίσκεψή του στο κοινοβούλιο της Αυστρίας και έχει ως εξής:

«Το Γερμανικό στοιχείο μέσα στο Αυστριακό κράτος εξαρτούσε την τύχη του από τις αποφάσεις του Ράιχσταγκ. Μέχρι που να καθιερωθεί παγκοσμίως η μυστική ψήφος, υπήρχε ακόμη μια ταπεινή πλειοψηφία Γερμανών στο Κοινοβούλιο. Αυτή η κατάσταση έδινε αφορμή για συλλογισμούς πάνω στην αβέβαιη στάση της Σοσιαλδημοκρατίας για τα εθνικά ζητήματα και την αντίθεση της κάθε φορά που έμπαινε θέμα σημαντικό για την τύχη και τα ενδιαφέροντα-συμφέροντα των Γερμανών. Φοβόταν ότι θα διασπαρούν οι οπαδοί της μέσα σε ξένους λαούς. Μέχρι τότε η Σοσιαλδημοκρατία δεν μπορούσε να διεκδικεί δικαιώματα γερμανικού κόμματος, αλλά η καθιέρωση της ψήφου πήρε τα πρωτεία από τους Γερμανούς ακόμα και αριθμητικώς. Έτσι ο δρόμος τώρα ήταν ελεύθερος για τον «απογερμανισμό».

Από τότε, η βαθειά εθνική μου συνείδηση επαναστάτησε, μέσα σε μια αίθουσα αντιπροσώπων του λαού όπου όχι μόνο δεν αντιπροσωπευόταν κάτι γερμανικό αλλά και προδινόταν. Όμως αυτά τα ελαττώματα του εκλογικού συστήματος ήταν τα λιγότερο αξιοκατάκριτα, πόσο μάλλον το Αυστριακό Κράτος. Είχα κιόλας καταλάβει ότι όσο θα επιζούσε η Αυστριακή Κυβέρνηση η γερμανική πλειοψηφία δε θα ΄παιρνε ποτέ μια προνομιακή θέση στο Κοινοβούλιο.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες μπήκα για πρώτη φορά σ’ αυτές τις αίθουσες που τόσο σεβόμουν αλλά και τόσο τις είχαν δυσφημήσει. Άλλωστε και μόνο η αρχιτεκτονική σου γεννούσε το σεβασμό: είχα μπροστά μου το υπέροχο Ελληνικό στοιχείο, εδώ στη γερμανική γη».

Το δεύτερο απόσπασμα από το «Μάιν Κάμπφ» αναφέρεται στην δημιουργία του πολιτισμού:

«Θα ήταν μάταιος κόπος να συζητούμε πάνω στο σημείο του ποια ή ποιες ράτσες υπήρξαν πρωταρχικά οι φορείς του ανθρώπινου πολιτισμού κι έχουν, στην συνέχεια, βάλει τα θεμέλια αυτού που εννοούμε, λέγοντας: ανθρωπότητα. Είναι πολύ απλό να ρωτήσουμε τώρα, με τις παρούσες συνθήκες, κάτι τέτοιο κι η απάντηση είναι εύκολη και ξεκάθαρη. Όλα όσα έχουμε σήμερα μπροστά μας σαν σημάδια του ανθρώπινου πολιτισμού, καρποί της τέχνης, της επιστήμης και της τεχνικής είναι, σχεδόν κυριολεκτικά, δημιουργήματα και καρποί της δραστηριότητας των Αρίων. Αυτό το γεγονός επιτρέπει να συμπεράνουμε αμοιβαία κι όχι χωρίς σοβαρούς λόγους, ότι η Άρια φυλή είναι ο μοναδικός δημιουργός μιας ανώτερης ανθρωπότητας και σαν συνέχεια, ότι αντιπροσωπεύει τον πρωταρχικό τύπο αυτού που εννοούμε με τη λέξη: «άνθρωπος». Ο Άριος είναι ο Προμηθέας της ανθρωπότητας, το θείο άστρο του πνεύματος φώτιζε πάντοτε το ξεκάθαρο μέτωπό του, πάντα αυτός άναβε και διατηρούσε τη φωτιά που κάτω απ’ τη μορφή της γνώσης, φώτιζε τη νύχτα κι αποκάλυπτε τα μυστήρια, που επίμονα ήθελαν να κρατήσουν τη σιωπή τους, δείχνοντας έτσι στον άνθρωπο τον δρόμο που έπρεπε να χαράξει για να καταστεί κυρίαρχος πάνω στ’ άλλα ζωντανά πλάσματα τούτης της γης. Αν εξάλειφαν απ’ το πρόσωπο της γης τον Άριο, ένα βαθύ σκοτάδι θα ξαπλωνόταν πάνω της, για μερικούς αιώνες ο πολιτισμός που αυτός δημιούργησε θ’ αντανακλούσε ακόμη αλλά τελικά ο κόσμος θα μεταβαλόταν σε μιαν απέραντη έρημο.

Αν διαχωρίζαμε την ανθρωπότητα και την ιστορία της σε τρεις ανθρώπινους τύπους: σ’ αυτόν που την δημιούργησε, σ’ αυτόν που διαφύλαξε την παρακαταθήκη και σ’ αυτόν που την κατάστρεψε δεν θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τον Άρειο παρά μόνο στον πρώτο ανθρώπινο τύπο. Εγκαθίδρυσε τα θεμέλια και το μεγάλο έργο ολόκληρης της ανθρώπινης δημιουργίας και μονάχα απ ‘τη θέα του και την ύπαρξη του εξαρτήθηκε ο χαρακτήρας των υπόλοιπων λαών. Έστησε τις χοντρές πέτρες και τα σχέδια των οικοδομημάτων της ανθρώπινη προόδου και άφησε μόνο την εκτέλεση τους στο πνεύμα των άλλων φυλών. Παράδειγμα: μέσα σε μερικές δεκάδες χρόνια ολόκληρη η Ανατολή κι η Ασία θα μπορούσε να ονομάζει δικό της έναν πολιτισμό που την θεμελιακή βάση του έβαλε το Ελληνικό πνεύμα και η Γερμανική τεχνική».

Το τρίτο απόσπασμα είναι σχετικό με τα όσα γράφει στο βιβλίο του το 1924 για την εκπαιδευτική πολιτική του κράτους του, εάν ποτέ οι εθνικοσοσιαλιστές πάρουν την εξουσία:

«Η δεύτερη μεταρρύθμιση που το φυλετικό Κράτος πρέπει να επιφέρει στα προγράμματα διδασκαλίας είναι η ακόλουθη:

Είναι ιδιαίτερο γνώρισμα της υλιστικής εποχής μας, η διδασκαλία κ’ η μόρφωση να στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά προς τις θετικές επιστήμες: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία κ.τ.λ. Βέβαια, αυτές οι γνώσεις είναι χρήσιμες σε μίαν εποχή όπου βασιλεύει η τεχνική και η χημεία κι όπου η καθημερινή ζωή τις έχει καθιερώσει κατά τρόπο εκπληκτικό. Μολοντούτο ο κίνδυνος είναι μεγάλος όταν στραφεί ολοκληρωτικά, η γενική παιδεία ενός Κράτους, αποκλειστικά και πάντα σ’ αυτές τις επιστήμες. Αντίθετα η γενική παιδεία πρέπει πάντοτε ν’ αποβλέπει σ’ ένα ιδανικό. Έχει καθήκον να στηριχθεί πάνω σε βάσεις «ανθρωπιστικές» και να δημιουργήσει τα σημεία απ’ όπου αργότερα θα ξεκινήσει μια επαγγελματική εκπαίδευση πιο ανεπτυγμένη. Αν δεν γίνει αυτό, τότε ξοδεύουμε ασυλλόγιστα δυνάμεις που θα ΄χουν πολύ πιο μεγάλη σημασία για την ανθρώπινη ύπαρξη αργότερα, απ’ όλες αυτές τις τεχνικές γνώσεις. Ειδικότερα, η διδασκαλία της ιστορίας δεν πρέπει να παραγνωρίζει την αρχαία περίοδο. Αν κατέχουμε έστω και σε χοντρές γραμμές την Ρωμαϊκή ιστορία, θα μας γίνει ο καλύτερος οδηγός για τα σημερινά χρόνια, αλλά και για όλες τις εποχές. Πρέπει ακόμη να διαφυλάξουμε σ’ όλη του την ομορφιά το Ελληνικό Ιδεώδες του πολιτισμού. Οι διαφορές ανάμεσα στους λαούς δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να βρούμε την κοινότητα της ράτσας που τις ενώνει και τα σημεία που έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Ο παθιασμένος αγώνας μας πρέπει να ΄χει πλατειά αντικείμενα: ένας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του κι αυτός ο πολιτισμός θα βαστάξει εκατομμύρια χρόνια γιατί θ’ αγκαλιάσει και θα συνταιριάσει τον Ελληνισμό με τον Γερμανισμό».

Αναφορά στους Έλληνες στο κεφάλαιο ¨ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ¨ του «mein kampf»!

«Αυτή η ικανότητα είναι πάντα εκεί, αν και θα βρεθεί κοιμισμένη εκτός αν οι εξωτερικές περιστάσεις την ξυπνούν στη δράση. Τα έθνη, ή μάλλον οι φυλές, που έχουν προικισθεί με την ικανότητα της πολιτιστικής δημιουργικότητας κατέχουν αυτήν την ικανότητα σε μια λανθάνουσα μορφή κατά τη διάρκεια περιόδων όπου οι εξωτερικές περιστάσεις είναι δυσμενείς, δηλ. προς το παρόν, και επομένως δεν επιτρέπουν στην ικανότητά τους να εκφραστούν αποτελεσματικά.

Είναι επομένως εξωφρενικά άδικο να μιλήσει κανείς για τους προ-χριστιανικούς Γερμανούς ως βαρβάρους που δεν είχαν κανέναν πολιτισμό. Δεν είναι ποτέ τέτοιοι. Αλλά η δριμύτητα του κλίματος που επικράτησε στις βόρειες περιοχές που κατοίκησαν, οδήγησε στους επιβληθέντες όρους της ζωής που παρακώλυσαν μια ελεύθερη ανάπτυξη των δημιουργικών ικανοτήτων τους. Εάν είχαν έρθει στο «δικαιότερο» κλίμα του νότου, χωρίς τον προηγούμενο πολιτισμό, και εάν είχαν αποκτήσει το απαραίτητο ανθρώπινο υλικό – δηλαδή, άτομα μιας κατώτερης φυλής – για να τους εξυπηρετήσουν, θα είχαν ανθίσει έξοχα, θα είχαν προχωρήσει εμπρός, όπως στην περίπτωση των Ελλήνων, παραδείγματος χάριν.

Αλλά αυτή η αρχέγονη δημιουργική ικανότητα στα πολιτιστικά πράγματα δεν οφειλόταν απλώς στο βόρειο κλίμα τους. Γιατί ο Λάπωνας ή ο Εσκιμώος δεν θα γινόταν δημιουργός ενός πολιτισμού ακόμα και εάν αυτός είχε μεταμοσχευθεί στο νότο. Όχι, αυτή η θαυμάσια δημιουργική ικανότητα είναι ένα ειδικό δώρο που παραχωρείται στον άριο, είτε βρίσκεται κοιμισμένο σε αυτόν είτε γίνεται ενεργό, όταν οι δυσμενείς όροι της φύσης αποτρέπουν την ενεργό έκφραση εκείνης της ικανότητας κι όταν η «ευνοϊκή άδεια» των περιστάσεων προτρέπει σ’ αυτό!».

Εν κατακλείδι, μερικά αποσπάσματα από τις συνομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ για την Ελλάδα:

«…Αν μας ρωτήσει κανείς για τους προγόνους μας πρέπει να τον παραπέμπουμε πάντοτε στους Έλληνες».

«Για τις ανασκαφές οικισμών των Γερμανών προγόνων μας της προχριστιανικής εποχής γίνεται πάντοτε πολύς θόρυβος. δεν συμπαθώ καθόλου αυτό το είδος του εθνικισμού, γιατί κατά την ίδια εποχή που οι πρόγονοί μας κατασκεύαζαν πέτρινες σκάφες και πήλινες στάμνες για τις οποίες οι Γερμανοί προϊστορικοί ερευνητές μας έκαναν τόσο μεγάλο θόρυβο, στην Ελλάδα είχαν χτίσει προ πολλού ακροπόλεις(…). Οι πραγματικοί φορείς του πολιτισμού, όχι μόνο τις τελευταίες χιλιετίες προ Χριστού ήσαν οι Μεσογειακές χώρες.

«Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρέωσε να διατυπώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και εσυνθηκολόγησαν μόνον όταν η περαιτέρω αντίσταση του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν ματαία» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

Adolf Hitler, Germany, Αδόλφος Χίτλερ, Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος, Τρίτο Ράιχ, ΤΟ ΒΗΜΑ