Η λατινική γλώσσα:
- ήταν η διάλεκτος των Λατίνων,
- ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια.
- Οι ομοιότητες της Λατινικής με την Ελληνική οφείλονται:
-
-
-
- στην κοινή καταγωγή από την Ινδοευρωπαϊκή (π.χ. duo-δύο, fero-φέρω, pater -πατήρ),
- στις επαφές που είχαν ¨έλληνες και Ρωμαίοι λόγω του ελλθνικού αποικισμού στην κεντρική και κάτω Ιταλία και στην Σικελία (8ος /7ος αι. π.Χ. )
- στην κατάκτηση της ελληνικής Ανατολής από τους Ρωμαίους.
-
-
- Το λατινικό αλφάβητο διαμορφώθηκε από επίδραση του ελληνικού το οποίο μετέφεραν εκεί οι Έλληνες άποικοι που προέρχονταν από την Κύμη της Εύβοιας. (8ος /7ος αι. π.Χ. )
- Για τη χρονική περίοδο μέχρι τον 3ο αι. π.Χ. διαθέτουμε ελάχιστα γραπτά μνημεία χωρίς λογοτεχνική αξία.
- η παραγωγή αξιόλογων κειμένων έγινε μετά την ιστορική «συνάντηση» των Ρωμαίων με τους Έλληνες που πραγματοποιήθηκε το 240 π.Χ.
Η γένεση της ρωμαϊκής λογοτεχνίας
- Η ρωμαϊκή λογοτεχνία γεννήθηκε υπό την επίδραση της ελληνικής γραμματείας.
- Το 240 π.Χ. ένας έλληνας αιχμάλωτος πολέμου από τον Τάραντα, ο Λίβιος Ανδρόνικος, οργανώνει στη Ρώμη παραστάσεις θεάτρου με ελληνικά έργα διασκευασμένα στα Λατινικά. Ο ίδιος μεταφράζει και την Οδύσσεια του Ομήρου. Στις ρίζες, λοιπόν, της ρωμαϊκής γραμματείας βρίσκεται ο πατέρας της ελληνικής
Γενικά χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής λογοτεχνίας
- Η στενή σχέση της με την ελληνική γλώσσα και γραμματεία.
- Όλοι οι Ρωμαίοι λόγιοι και λογοτέχνες γνωρίζουν και αρχαία ελληνικά: το ιδανικό της κατοχής των δύο γλωσσών και λογοτεχνιών
- Το ρωμαϊκό λεξιλόγιο εμπλουτίζεται από πολλές ελληνικές λέξεις.
- Οι ρωμαίοι λογοτέχνες έχουν ελληνικά πρότυπα.
- Ελληνική κωμωδία : Πλαύτος
- Όμηρος: Βιργίλιος
- έλληνες λυρικοί: Οράτιος
- αττική τραγωδία: Σενέκας
- Ο Ρωμαίος λογοτέχνης προσλαμβάνει δημιουργικά [δημιουργική πρόσληψη(«imitatio»)] το ελληνικό πρότυπο ή το ανταγωνίζεται [ανταγωνισμός («aemulatio»)]
- Μετά από μια περίοδο μίμησης, κατά την μετακλασική περίοδο οι Ρωμαίοι λογοτέχνες μιμούνται και ανταγωνίζονται τους μεγάλους λογοτέχνες της κλασικής περιόδου, όπως τον Κικέρωνα και τον Βεργίλιο.
- Επειδή η ρωμαϊκή λογοτεχνική παραγωγή, όπως σημειώθηκε, αρχίζει στα μέσα του 3ου αι. π.Χ. οι Ρωμαίοι γνωρίζουν εξαρχής ολόκληρη την ελληνική λογοτεχνία στην ωριμότητά της Έτσι, επιλέγουν τα πρότυπά τους από όλες τις περιόδους της ελληνικής λογοτεχνίας:
- και από την ελληνιστική λογοτεχνία (3ος-1ος αι. π.Χ.)
- και από την κλασική (5ος-4ος αι. π.Χ.)
- και από την αρχαϊκή (8ος – 6ος αι. π.Χ.).
⇒ Οι Ρωμαίοι δηλαδή δεν είναι «υποχρεωμένοι» να επηρεαστούν από τους Έλληνες ακολουθώντας τη χρονολογική εξέλιξη της ελληνικής λογοτεχνίας. Επιλέγουν τα πρότυπά τους από το σύνολο των ελληνικών έργων που έχουν στη διάθεσή τους.
- Ανόμοια χρονολογική εξέλιξη σε σχέση με την ελληνική :η κωμωδία είναι το πρώτο είδος που ωριμάζει στη Ρώμη, ενώ το έπος ωριμάζει τελευταίο.
- Οι Ρωμαίοι συχνά μεταμορφώνουν τα ελληνικά είδη : λ.χ. η ρωμαϊκή ελεγεία απέχει πάρα πολύ από την ελληνική ελεγεία,
- Παράγουν νέα είδη: η σάτιρα είναι ένα σχεδόν νέο, καθαρά ρωμαϊκό, είδος.
- Οι Ρωμαίοι λογοτέχνες εξειδικεύονται σε συγκεκριμένο είδος με στόχο την ποιότητα και την τεχνική τελειότητα.
