Παιχνίδια στρατηγικής σε πραγματικό χρόνο, όπως το Rise of Nations και το Civilization III έχουν σχεδιαστεί με βάση περίπλοκα μοντέλα κοινωνικοπολιτικών συστημάτων με μεταβλητούς παράγοντες. Η μάθηση με τέτοια παιχνίδια, σύμφωνα με τους υποστηρικτές τους, μπορεί να βοηθήσει τους παίκτες να αλληλεπιδράσουν και στο τέλος να κατανοήσουν βασικές αρχές τέτοιων συστημάτων.

Το Rise of Nations ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή ενδογενή βιντεοπαιχνίδια για το 2003. Επιτρέπει στους παίκτες να δημιουργήσουν πολιτισμούς από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή. Απαιτεί οι παίκτες να νικήσουν στρατηγικά τους αντιπάλους τους και να κατακτήσουν τον κόσμο.  Σε επεισόδια στρατηγικής σε πραγματικό χρόνο οι παίκτες πρέπει να εξασφαλίσουν επαρκείς πόρους σε οικονομία, γεωργία, πολιτική, τεχνολογία και στρατό για να αντέξουν επιθέσεις και να κατακτήσουν περιοχές. Το παιχνίδι στηρίζεται σε ένα πολύ εξειδικευμένο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο. Απαιτεί οι παίκτες να χτίσουν πόλεις και να δημιουργήσουν πολίτες προκειμένου να δημιουργήσουν κτίρια και να εξασφαλίσουν επαρκείς πόρους σε ξυλεία, μέταλλα, τροφή, χρήματα και αργότερα πετρέλαιο. Αυτοί οι πόροι μπορούν να δαπανηθούν για ποικίλους σκοπούς, όπως η ανάπτυξη βιομηχανίας, η ναυτική δύναμη, η θρησκεία, το εμπόριο, η κατασκοπεία και η διπλωματία. Οι παίκτες σύντομα συνειδητοποιούν ότι η ανάπτυξη ενός μόνο τομέα δεν αρκεί και σαφώς έχει κάποια όρια, ενώ η καλύτερη άμυνα στις επιθέσεις των άλλων και ο καλύτερος τρόπος εξασφάλισης ισχύος είναι η ισορροπημένη ανάπτυξη όλων των τομέων.

Απλώς και μόνο ο χειρισμός του μοντέλου του παιχνιδιού για την ταυτόχρονη ανάπτυξη πόρων, εμπορίου και άμυνας προϋποθέτει εντυπωσιακή επιδεξιότητα. Από σχολική σκοπιά, το να μάθει κάποιος να παίξει το παιχνίδι επιτυχώς είναι διαφορετικό από το τι μπορεί να μάθει από το παιχνίδι. Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορεί να αντλήσει ο παίκτης από το παιχνίδι; Αν ο παίκτης κατανοήσει την αλληλεπίδραση των μεταβλητών του μοντέλου πάνω στο οποίο στηρίζεται το παιχνίδι, είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει και τις αντίστοιχες κοινωνικοπολιτιστικές θεωρίες του πραγματικού κόσμου; Το επιτυχημένο παίξιμο του παιχνιδιού από μόνο του δεν σημαίνει και ταυτόχρονη επίγνωση των βασικών αρχών του αντίστοιχου μοντέλου.

Σε αυτό το σημείο καθοριστικός μπορεί να είναι ο ρόλος του σχολείου: οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν να αξιοποιήσουν ενδογενή παιχνίδια στρατηγικής στη διδασκαλία τους θα πρέπει να δομήσουν ευκαιρίες για τους μαθητές τους για να αναστοχαστούν συνεργατικά πάνω στις επιλογές τους στο παιχνίδι και τα συνακόλουθα αποτελέσματά τους, και να συσχετίσουν την αποκτηθείσα εμπειρία τους με πρότυπα του πραγματικού κόσμου. Δεν αρκεί, για παράδειγμα, να μάθουν στο παιχνίδι ότι αν φτιάξουν ναούς μπορούν να αυξάνουν τα έσοδά τους με τη φορολογία, αλλά θα πρέπει να εξηγήσουν πώς συσχετίζονται οι παράγοντες θρησκεία και φορολογία. Από μόνα τους τα παιχνίδια στρατηγικής δεν προσφέρουν απαραίτητα αναλογίες με φαινόμενα του πραγματικού κόσμου. Ο σχεδιασμός ποιοτικών σχολικών μαθημάτων μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές με σταδιακή υποστήριξη να παρατηρήσουν και να κατανοήσουν τις αναλογίες ανάμεσα στις σχέσεις παραγόντων του παιχνιδιού και τα κοινωνικά συστήματα του πραγματικού κόσμου.

Επομένως, για την ενσωμάτωση των παιχνιδιών στρατηγικής στο σχολείο απαιτείται οι εκπαιδευτικοί να αναστοχάζονται προσεκτικά στο τι κάνουν ή δεν κάνουν οι παίκτες και μαθαίνουν από το παιχνίδι και να σχεδιάζουν μαθησιακά περιβάλλοντα για να βοηθήσουν τους μαθητές να γεφυρώσουν το κενό ανάμεσα στην βαθύτερη γνώση του παιχνιδιού και στο περιεχόμενο της σχολικής γνώσης.

πηγή:Halverson, R. 2005. What can K-12 school leaders learn from video games and gaming?. Innovate 1 (6). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=81