Αρχική » virtual school

Αρχείο κατηγορίας virtual school

Μάρτιος 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Kατηγορίες

Ιστορικό

RSS Εκπαίδευση-ειδήσεις

Ο ρόλος του διδάσκοντος αλλάζει…

Η αξιοποίηση των εικονικών κόσμων στην διαδικτυακή διδασκαλία αλλάζει το ρόλο του διδάσκοντος. Η Dr. Irene Boland, στο άρθρο της “PAR– How moving from LMS to virtual worlds changes instructors’ roles, learner expectations, and non-verbal communication” στο eLearningFuture, συγκρίνει τα συστήματα διαχείρισης μάθησης (Learning Management Systems, LMS), π.χ. Moodle, με τους εικονικούς κόσμους, π.χ. Second Life, ως προς το ρόλο του διδάσκοντος.

Από παιδαγωγική πλευρά ο διδάσκων στα LMS καλείται να θέτει θέματα συζητήσεων στο forum, να καθοδηγεί και να συμβάλλει σε αυτές τις συζητήσεις που γίνονται από τους μαθητές του, προσθέτοντας την εξειδικευμένη γνώση του. Όταν διδάσκει όμως με εικονικούς κόσμους, καλείται να διευκολύνει την περιήγηση των μαθητών σε περιβάλλοντα μάθησης που έχει επιλέξει ο ίδιος ή οι μαθητές του, την εξερεύνηση ή την κατασκευή έργων και προϊόντων μάθησης.

Από κοινωνική πλευρά, ο διδάσκων με κάποιο σύστημα διαχείρισης μάθησης καλείται να δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον και να διευκολύνει την ομαδική εργασία. Στη διδασκαλία με χρήση εικονικών κόσμων θα πρέπει να προσέξει την εξωτερική εμφάνιση του avatar του, να αποτρέψει κακόβουλη ή ενοχλητική συμπεριφορά και να καλλιεργήσει κλίμα αλληλοϋποστήριξης.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Μια σύντομη περιγραφή του simSchool

simschool2.jpgΣτην προσομοίωση του simSchool ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του διδάσκοντα σε μία σχολική τάξη προσομοιωμένων μαθητών με διαφορετικά στοιχεία προσωπικότητας, συναισθηματική κατάσταση και μαθησιακές προτιμήσεις. Ο παίκτης (διδάσκων) πρέπει να επιλέξει τις κατάλληλες εργασίες προκειμένου να βοηθήσει τους μαθητές του να βελτιώσουν την σχολική τους επίδοση και συμπεριφορά. Μαθαίνει να «διαβάζει» τις ανάγκες των μαθητευόμενων και να αποφασίζει ποια καθήκοντα είναι κατάλληλα για συγκεκριμένες περιστάσεις, πόσο συχνά και πότε πρέπει να παρέμβει για να επαναφέρει στην τάξη κάποιον μαθητή ή ποια είναι τα πλαίσια των δυνατοτήτων ενός μαθητή.

simschool4.jpgΑρχικά επιλέγει ένα περιβάλλον διδασκαλίας με καθορισμό των δημογραφικών χαρακτηριστικών των μαθητών του (πόλη, κωμόπολη, επαρχία). Ο ίδιος μπορεί να δει στην οθόνη ενός υπολογιστή τα προφίλ και τις περιγραφές των μαθητών του που αναφέρονται στις ικανότητες ή τις αδυναμίες τους, όπως συνήθως μεταφέρονται από συναδέλφους ή καταγράφονται στα σχολεία. Τα μαθησιακά καθήκοντα (learning tasks) που θα επιλέξει ο παίκτης (διδάσκων) για τους μαθητές του θα πρέπει να ταιριάζουν στις μαθησιακές προτιμήσεις τους. Με το παιχνίδι προσομοίωσης οι παίκτες λοιπόν μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες αναγνώρισης μαθησιακών στυλ και προτιμήσεων από τη σχολική επίδοση και συμπεριφορά των μαθητών τους.

simschool3.jpgΗ αρχική στάση των μαθητών στην τάξη είναι ενδεικτική του χαρακτήρα τους. Ποιοι μαθητές παρακολουθούν το μάθημα, ποιοι σηκώνουν χέρι για να συμμετάσχουν, ποιοι κοιτάνε έξω ή μιλάνε στον διπλανό τους; Κάνοντας κλικ πάνω σε κάποιον μαθητή ο παίκτης (διδάσκων) μπορεί να του απευθύνει μια ερώτηση, μια παρατήρηση ή μια εκτίμηση, αναπαραστώντας διαφορετικό κλίμα διαπροσωπικών σχέσεων. Τα μαθησιακά καθήκοντα που μπορεί να αναθέσει ο παίκτης στους μαθητές του διαφέρουν (ανάγνωση σε όλη την τάξη, ασκήσεις, εργασία) θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις δυνατότητές τους και να βρίσκονται εντός της ζώνης επικείμενης ανάπτυξης (Zone of Proximal Development), σύμφωνα με τον Vygotsky (1978, Mind and society: The development of higher psychological processes. Cambridge, MA: Harvard University Press), ώστε να μην είναι πολύ εύκολα και να βαριούνται ούτε και πολύ δύσκολα και να απελπίζονται. Γραφήματα της προόδου των μαθητών παρέχουν συνεχή ανατροφοδότηση για το αποτέλεσμα των επιλογών του παίκτη.

simschool5.jpgΣτο τέλος του μαθήματος η προσομοίωση παράγει συνολική αξιολόγηση για κάθε μαθητή. Ο παίκτης (διδάσκων) μπορεί να επαναλάβει τις δραστηριότητες με την ίδια τάξη, ώστε να βελτιώσει τις επιλογές του και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα. Η προσομοίωση μπορεί να αξιολογήσει τις επιλεγόμενες στρατηγικές διδασκαλίας από τον παίκτη. Στηρίζεται σε γνωστές θεωρίες εκπαιδευτικής πρακτικής, συμπεριφοριστικά μοντέλα διδασκαλίας και σε ψυχολογικές θεωρίες διαπροσωπικών σχέσεων (π.χ μοντέλο των 5 παραγόντων των McCrue and Costa (1996), θεωρίες τύπων προσωπικότητας, θεωρία πολλαπλών ευφυϊών του Howard Gardner). Χρησιμοποιεί πραγματικά στατιστικά δεδομένα, αποτελέσματα εθνικών ερευνών στον εκπαιδευτικό χώρο και σε έρευνες γύρω από την προσωπικότητα και την συμπεριφορά.

πηγή: πηγή:  Zibit, M., and D. Gibson. 2005. simSchool: The game of teaching. Innovate 1 (6). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=173΄

σύνδεσμος για το simSchool: κλικ εδώ

Ελλείψεις στην προετοιμασία των νέων εκπαιδευτικών

new-teacher.gifΗ προετοιμασία των μελλοντικών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης περιορίζεται κυρίως σε μεθοδολογικά μαθήματα με διαλέξεις, δειγματικές διδασκαλίες, σχέδια μαθημάτων και ελάχιστη ή μηδαμινή πρακτική εξάσκηση. Από την παρακολούθηση και μόνο δύσκολα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι έμαθε πώς να σκέφτεται και να αντιδρά λαμβάνοντας γρήγορες αποφάσεις στο περιβάλλον της αυριανής του σχολικής τάξης. Η παρακολούθηση δεν σημαίνει και συμμετοχή. Πώς και πότε πρέπει ένας δάσκαλος να κάνει ερωτήσεις; Από ποιες ενδείξεις καταλαβαίνει πότε οι μαθητές του κουράστηκαν ή δεν κατάλαβαν το μάθημα, μολονότι δεν εκφράζουν απορίες; Ποιες υποδείξεις και με ποιον τρόπο πρέπει να κάνει στους μαθητές που δεν προσέχουν ή προκαλούν φασαρία; Ενώ οι υποψήφιοι καθηγητές και δάσκαλοι μαθαίνουν καλά το «τι» της γνώσης, δεν μαθαίνουν δυστυχώς το ίδιο καλά και το «πώς», δηλαδή την άδηλη και σιωπηρή γνώση (tacit knowledge) που θα τους καταξιώσει ως αυριανούς επαγγελματίες στον τομέα τους.

Κατά συνέπεια, οι νέοι εκπαιδευτικοί στερούνται βασικές δεξιότητες όχι τόσο στο γνωστικό αντικείμενο, όσο σε διαδικασίες εφαρμογής στρατηγικών και μεθόδων διδασκαλίας, και έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές είναι μόνοι τους στην προσπάθεια αντιμετώπισης των πρώτων μεγάλων δυσκολιών. Οι εμπειρότεροι καθηγητές που υπηρετούν στην ίδια σχολική μονάδα συνήθως είναι απρόθυμοι να προσφέρουν τη βοήθειά τους ή, ακόμα και να θέλουν, δεν τους ζητείται βοήθεια λόγω… καχυποψίας και για να μην εκληφθεί αυτό ως … αδυναμία! Οι φάσεις της εισαγωγικής επιμόρφωσης είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς. Το έργο των σχολικών συμβούλων αναγκαστικά μοιράζεται σε πολλά σχολεία. Η ανατροφοδότηση από ειδικούς στα χρόνια των σπουδών τους είναι ελάχιστη, όπως και οι ευκαιρίες πρακτικής εξάσκησης. Και τελικά τι γίνεται; Οι νέοι εκπαιδευτικοί επιστρατεύουν όποια εμπειρία έχουν από ιδιαίτερα και φροντιστηριακά μαθήματα ή, αν είναι τυχεροί, από ιδιωτικά σχολεία, και  «μαθαίνουν» μέσα στη σχολική τάξη, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους μαθητές τους.

Ίσως η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της παραπάνω κατάστασης. Η χρησιμοποίηση π.χ. προσομοιώσεων διδασκαλίας σε σχολική τάξη μπορεί να αυξήσει τις ευκαιρίες πρακτικής εξάσκησης και να συνδέσει την θεωρητική κατάρτιση των υποψηφίων εκπαιδευτικών με τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται στις σχολικές τάξεις.

Διαδικτυακή συνδιάσκεψη και εικονικές τάξεις

Χάρη στην αύξηση των ταχυτήτων πρόσβασης στο διαδίκτυο και τις τεχνολογικές εξελίξεις η διαδικτυακή συνδιάσκεψη επεκτείνεται διαρκώς όλο και σε περισσότερες εκπαιδευτικές εφαρμογές. Η συνδιάσκεψη μέσω ιστού (web conferencing) προσφέρεται τόσο για σύγχρονη όσο και ασύγχρονη διδασκαλία. Προϋποθέτει την ύπαρξη προσωπικού υπολογιστή, ευρυζωνικής σύνδεσης στο διαδίκτυο και προαιρετικά μικροφώνου και ψηφιακής κάμερας (webcam). Οι συμμετέχοντες λαμβάνουν μέρος μέσω ενός πλοηγητή διαδικτύου (web browser), αν και σε μερικές περιπτώσεις χρειάζεται να εγκαταστήσουν κάποιο plug-in.

παράδειγμα εικονικής τάξης

Η συνδιάσκεψη μέσω ιστού (web conferencing) συνήθως συγχέεται με τη βιντεο-συνδιάσκεψη (video conferencing), αν και υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες λαμβάνουν μέρος από τον χώρο της προσωπικής τους επιλογής και δεν χρειάζεται να συγκεντρωθούν στον ίδιο χώρο, όπου υπάρχει και ο κατάλληλος εξοπλισμός για την βιντεο-συνδιάσκεψη.

Μπορεί η συνδιάσκεψη μέσω ιστού (web conferencing) να ενισχύσει τη μάθηση και με ποιον τρόπο; Η διαδικτυακή συνδιάσκεψη σαφώς βελτιώνει και συμπληρώνει την επικοινωνία και τα κανάλια αλληλεπίδρασης εκπαιδευτικών και εκπαιδευομένων στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μειώνοντας το αίσθημα της απόστασης και απομόνωσης και αυξάνοντας την ικανοποίηση. Με τη βοήθεια της web κάμερας μπορούν να μεταφέρονται εκφράσεις προσώπων και άλλα εξωγλωσσικά στοιχεία επικοινωνίας, όπως συμβαίνει και στην πρόσωπο με πρόσωπο (face-to-face) διδασκαλία. Οι μαθητευόμενοι μπορούν να παρευρίσκονται σύγχρονα σε ένα περιβάλλον εικονικών τάξεων και να αλληλεπιδρούν άμεσα με τους συμμαθητές τους και με το διδάσκαλο, υποβάλλοντας απορίες και λαμβάνοντας άμεση ανατροφοδότηση. Έτσι μετριάζονται άγχη και αγωνίες, βελτιώνονται τα ποσοστά κατανόησης και ισχυροποιούνται οι δεσμοί στη σχηματιζόμενη μαθησιακή κοινότητα. Επιπλέον, είναι περισσότερο εφικτή η άμεση επικοινωνία με ειδικούς σε ένα μαθησιακό αντικείμενο, με μικρές τροποποιήσεις στο ενδεχομένως βαρύ πρόγραμμά τους.

Σήμερα υπάρχουν πολλά δωρεάν εργαλεία για web conferencing, όπως είναι τα WizlQ, WebHuddle, DimDim, Skype. Ωστόσο, για μεγαλύτερη σταθερότητα, αξιοπιστία και επιπρόσθετες χρήσιμες υπηρεσίες υπάρχουν και οι εμπορικές εφαρμογές, όπως π.χ. το Microsoft Live Meeting 2007. Αυτές προσφέρουν στις εφαρμογές τους διαλειτουργικότητα (ομαλή λειτουργία σε λειτουργικά συστήματα όπως Windows, Macintosh OS X, Linux), ποικιλία σε εργαλεία παρουσίασης και συγγραφής, εύκολο διαμοιρασμό σημειώσεων, ανταλλαγή μηνυμάτων, δυνατότητα συμμετοχής μεγάλου αριθμού συμμετεχόντων, δυνατότητες ατομικής καταγραφής, εργαλεία ψηφοφορίας (polling), τεστ και βαθμολόγηση, εξατομικευμένη διεπιφάνεια για κάθε χρήστη (user customizable interface) κλπ.

πηγή: Schroeder Barbara, 2008, Microsoft Live Meeting 2007: Web conferencing system for virtual classrooms

http://www.microsoft.com/education/highered/whitepapers/conferencing/WebConferencing.aspx

πηγή εικόνας: http://www.performancexpress.org/0506/mainframe0506.html

Second Life: νέα προοπτική στις χρήσεις της εκπαιδευτικής τεχνολογίας

Eξελιγμένα πολυχρηστικά εικονικά περιβάλλοντα (multiuser virtual environments, MUVEs), όπως το Second Life, προσφέρουν νέες εκπαιδευτικές δυνατότητες για την ηλεκτρονική μάθηση, εφόσον ικανοποιούν ανάγκες του μαθητή, όπως του ανήκειν σε μια κοινότητα μάθησης (belonging), της υπόληψης (esteem) και της αυτοπραγμάτωσης (self-actualization), και συμβάλλουν στη δημιουργία γνωριμιών και προσωπικών σχέσεων στο διαδικτυακό περιβάλλον. Υιοθετούν τις ιδέες της κονστρουκτιβιστικής θεωρίας μάθησης (constructivism), σύμφωνα με τις οποίες οι μαθητές κατασκευάζουν τη γνώση και την κατανόηση των πραγμάτων μέσω πειραματισμού και αλληλεπίδρασης με δασκάλους, συμμαθητές, αντικείμενο μάθησης και περιβάλλον.

Το εικονικό περιβάλλον του Second Life παρέχει δυνατότητες μίμησης των πρόσωπο με πρόσωπο (face -to-face) αλληλεπιδράσεων που λαμβάνουν χώρα σε εκπαιδευτικούς χώρους, αλλά δεν περιορίζεται αυστηρά σε εκπαιδευτικούς σκοπούς: η έμφαση δίνεται στις κοινωνικές συναναστροφές εντός κοινοτήτων που δημιουργούν οι «κάτοικοι» (residents), στην επικοινωνία και στην ανταλλαγή εμπειριών. Φαίνεται δηλαδή να ανταποκρίνεται όχι μόνο σε βασικές (ασφάλεια) αλλά και σε ανώτερες ανάγκες (σχέσεις, αίσθηση του ανήκειν), σύμφωνα με την ιεραρχία αναγκών του Maslow. Επιπλέον, επιτρέπει την εκπλήρωση εκπαιδευτικών στόχων. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευόμενοι έχουν περισσότερες ευκαιρίες γνωριμίας μεταξύ τους και με τους εκπαιδευτικούς τους, ώστε να δημιουργήσουν μια μαθησιακή κοινότητα, και μπορούν να νιώσουν πιο προσωπική σύνδεση με τα άβαταρ που διαθέτουν, σε σύγκριση με την ανταλλαγή απλώς άμεσων μηνυμάτων ή e-mails.  Υπάρχουν άπειρες δυνατότητες αλληλεπίδρασης με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, κοινής δημιουργίας και ανταλλαγής πολιτιστικών αξιών, εμβάθυνσης σε θέματα ενδιαφέροντος με παρουσιάσεις, προσομοιώσεις, εξερεύνηση μουσείων και άλλους δημιουργικούς τρόπους.

maslow_hierarchy1.gif

Το μέλλον της εκπαίδευσης θα απαιτεί οι εκπαιδευόμενοι να μπορούν να δημιουργούν σχέσεις και κοινότητες μάθησης με τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς τους, να παράγουν γνώση και να δημιουργούν νέες κατασκευές που θα μοιράζονται με όλους τους άλλους.

πηγή: Evans, N., T. Mulvihill, and N. Brooks. 2008. Mediating the tensions of online learning with Second Life. Innovate 4 (6). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=537

Εικονικοί κόσμοι: το μέλλον της σχολικής τάξης;

από το άρθρο: Stefanie Olsen, Are virtual worlds the future of the classroom?, CNET News.com, δημοσιευμένο: 12 Ιουνίου, 2006,

διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://news.cnet.com/Are-virtual-worlds-the-future-of-the-classroom/2009-1041_3-6081870.html?tag=txt

 Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στο  Whyville , ένα διαδικτυακό εικονικό κόσμο που «κατοικείται» από παιδιά, που κερδίζουν εικονικά χρήματα (clams) μέσα από δραστηριότητες και παιχνίδια και τα χρησιμοποιούν για να αγοράσουν διακοσμήσεις προσώπου για τα άβαταρ τους (avatar: εικονική αντιπροσώπευση των παικτών στο παιχνίδι). Τα παιδιά μπορούν να αναπτύσσουν κοινωνικές επαφές με τους συνομήλικους τους μέσω chat, πινάκων συζητήσεων (bulletin boards) και με το ταχυδρομικό σύστημα της πόλης. Πρόκειται για ένα πολυχρηστικό εικονικό περιβάλλον (multiuser virtual environment, MUVE), που βοηθάει τα παιδιά να μάθουν για τα μαθηματικά και τις επιστήμες. Αντίθετα με τα περισσότερα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που προκαλούν αρνητικές συσχετίσεις για κάποιους γονείς και δασκάλους, τα MUVEs είναι δομημένα περιβάλλοντα με κανόνες συμπεριφοράς. Τόσο τα πανεπιστήμια όσο και ιδιωτικές εταιρείες φέρνουν πιο κοντά στις σχολικές τάξεις τους εικονικούς κόσμους.

Ένα άλλο  παράδειγμα που αναφέρεται είναι το “River City” του πανεπιστημίου του Harvard, ένα MUVE που περιλαμβάνει μια κοινωνία στα τέλη του 18ου αι. που βρίσκεται σε πολιτική και περιβαλλοντική κατάπτωση. Τα παιδιά πρέπει να ανακαλύψουν γιατί οι κάτοικοι αρρωσταίνουν. Επίσης, το Quest Atlantis είναι ένα MUVE που κατασκευάστηκε από το πανεπιστήμιο της Indiana και αναφέρεται σε έναν αρχαίο πολιτισμό.

Ιδιωτικές εταιρείες, όπως οι Pasadena, Calif., Numedeon, κατασκευαστές του Whyville, μπορούν εύκολα να βρουν χορηγούς. Η αυτοκινητοβιομηχανία Toyota χρηματοδοτεί ένα κέντρο δανεισμού για να βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν για τα πιστωτικά όρια και τα επιτόκια, προκειμένου να δανειστούν χρήματα για να αγοράσουν ένα εικονικό αυτοκίνητο Toyota και να το οδηγήσουν στον εικονικό κόσμο.

Τεχνικές για την ασφαλή πλοήγηση παιδιών σε εικονικούς κόσμους

από την αναφορά:  Virtual World and MMOG Moderation: Five techniques for creating safer environments for children, May 2008, © eModeration Limited 2008  διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://www.emoderation.com/VirtualworldsWhitepaper_2008.pdf

Το παραπάνω έγγραφο αναφέρεται στην αυξανόμενη δημοτικότητα των εικονικών κόσμων και των πολυχρηστικών διαδικτυακών παιχνιδιών (MMOGs), κυρίως στα μικρότερα παιδιά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τους εικονικούς κόσμους της Disney (Club Penguin). Το αυξανόμενο ενδιαφέρον ωθεί τις εταιρείες να επενδύσουν μεγαλύτερα χρηματικά ποσά. Ωστόσο, εγείρεται το ζήτημα της ασφάλειας των μικρών παιδιών και της εμπιστοσύνης που μπορεί να εμπνεύσει ένα πολυχρηστικό διαδικτυακό παιχνίδι.

Το έγγραφο αναφέρει πέντε τεχνικές ελέγχου της ασφάλειας των εικονικών κόσμων. Η πρώτη τεχνική προτείνει την αξιοποίηση και μελέτη της διαθέσιμης έρευνας στον σχεδιασμό οδηγιών για τους γονείς των ανήλικων παιδιών. Χαρακτηριστικά η Εθνική Κοινότητα για την Πρόληψη της Βαρβαρότητας στα Παιδιά (National Society for the Prevention of Cruelty to Children (NSPCC) δίνει πολύτιμες συμβουλές για την ασφαλή πλοήγηση των παιδιών στο διαδίκτυο, όπως η αποφυγή χρήσης αληθινού ονόματος σε χώρους συνομιλίας (chat rooms), η απόκρυψη προσωπικών πληροφοριών (τηλέφωνα, διευθύνσεις, χώροι ψυχαγωγίας), η μη τοποθέτηση φωτογραφίας, η επιφυλακτικότητα σε οτιδήποτε αναφέρουν οι άλλοι για τον εαυτό τους, ο τερματισμός συζητήσεων που προκαλούν αναστάτωση και αμηχανία. Αλλά και οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να τους αναφέρουν οτιδήποτε περιέργο και δυσάρεστο συναντήσουν στο διαδίκτυο, να τα συμβουλεύουν να μην απαντούν σε όλα τα μηνύματα ή να μην επιδιώκουν να συναντήσουν γνωριμίες που έχουν κάνει στο διαδίκτυο, και επίσης θα πρέπει να αφιερώνουν χρόνο για να εξερευνούν μαζί με τα παιδιά τους τους εικονικούς κόσμους των πολυχρηστικών παιχνιδιών.

Επιπροσθέτως, μπορεί να γίνει χρήση των κατάλληλων φίλτρων, ώστε να εμποδίζεται η παροχή αριθμών τηλεφώνου, email, ή η χρήση συγκεκριμένων ακατάλληλων λέξεων. Ο τραμπουκισμός (bullying) και η παρενόχληση μπορούν να αποφεύγονται μέσω των φίλτρων. Παράλληλα, η ύπαρξη ελεγκτών στα εικονικά περιβάλλοντα που συχνάζουν μικρά παιδιά μπορεί να επαυξήσει το αίσθημα ασφάλειας, καθώς πολλές φορές τα παιδιά μπορούν να παρακάμπτουν τα φίλτρα χρησιμοποιώντας έξυπνες μεθόδους (χρήση συνωνύμων, παράφραση κλπ.). Οι ελεγκτές αυτοί μπορούν να είναι φανεροί αλλά και μυστικοί, εμποδίζοντας στο παρασκήνιο την χρήση άσεμνων λέξεων.

Βοήθεια πρέπει να υπάρξει και από τα ίδια τα παιδιά, που θα πρέπει να αναφέρουν με απλό και σαφή τρόπο την άσεμνη συμπεριφορά που αντιμετώπισαν. Ο εικονικός κόσμος θα πρέπει με πολύ κατανοητό τρόπο να καθιστά σαφές τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, ώστε τα παιδιά να είναι ενήμερα της αποδεκτής συμπεριφοράς. Ιδιαίτερα χρήσιμος και ουσιαστικός είναι ο ρόλος των γονιών, οι οποίοι θα πρέπει να είναι παρόντες και να μοιράζονται με τα παιδιά τους τις μαθησιακές δυνατότητες και ευκαιρίες των εικονικών κόσμων.

Εικονικό σχολείο: προσφορά στη μάθηση

από το έγγραφο: Virtual Schools and 21st Century Skills, The North American Council for Online Learning and the Partnership for 21st Century Skills , November 2006

διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://www.nacol.org/docs/NACOL_21CenturySkills.pdf 

Η διαδικτυακή μάθηση μπορεί να εξυπηρετήσει αρτιότερα ανάγκες μαθητών που ζουν σε απομακρυσμένες, αγροτικές περιοχές ή εργατικές συνοικίες, αυξάνοντας τις ευκαιρίες που έχουν στη μάθηση. Έτσι, μπορούν να προσαρμόσουν τη μάθηση στις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους (personalizing – individualizing instruction). Εκτός από το παραδοσιακό “γραπτό”, υπάρχουν και άλλα μέσα παρουσίασης μιας εργασίας (μια ιστοσελίδα, ένα blog, μια παρουσίαση με λογισμικό PowerPoint, ένα αρχείο ήχου ή βίντεο).

Επιπλέον, τα εικονικά σχολεία μπορούν να προσφέρουν μαθησιακές εμπειρίες που είναι πιο κοντά στις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις αλλά και απαιτήσεις στον εργασιακό τομέα.

Για παράδειγμα, ένα μάθημα γεωγραφίας μπορεί να γίνει πάνω στην επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος (επιλογή μιας τοποθεσίας για να γίνει πάρκο), με την διαδικτυκή συνεργασία των μαθητών, που μπορούν να χωριστούν σε ομάδες και να χρησιμοποιήσουν λογισμικό χαρτογράφησης GPS. Τέτοιες δραστηριότητες είναι διεπιστημονικές, καθώς εμπλέκουν γνώσεις και από άλλους επιστημονικούς τομείς, και έχουν νόημα για τους μαθητές (meaningful learning). Οι μαθητές δεν αποστηθίζουν τις πληροφορίες, αλλά μαθαίνουν να τις αναλύουν για να επιλύσουν συγκεκριμένα ζητήματα.

Με το εικονικό σχολείο μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σε περιβαλλοντικά προβλήματα, σε προβλήματα από το ρατσισμό και τις κοινωνικές διακρίσεις κλπ., και έτσι να ενισχυθεί η παγκόσμια συνείδηση. Επιπλέον, ο μαθητής κατευθύνει μόνος του τη μάθησή του (self-directed learning), προσαρμόζοντάς την στους ατομικούς του ρυθμούς και ενδιαφέροντα. Παράλληλα οι μαθητές βελτιώνουν τις τεχνολογικές τους γνώσεις (ICT literacy) και συνδέουν την καθημερινή τους εμπειρία με τη σχολική εμπειρία. Συνηθίζουν να συνεργάζονται ομαδικά, να αναλύουν τα δεδομένα ενός προβλήματος και να επιλύουν (problem-solving) προβλήματα της πραγματικής ζωής, με τον κατάλληλο προγραμματισμό του χρόνου και τη διαχείριση των πόρων μάθησης.

Άνοιγμα μενού
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση